مزمور ۲:۱-۱۲
۲ چرا ملت‌ها شورش می‌کنند،و قوم‌ها حرف‌های پوچ و توخالی می‌زنند؟*
۲ پادشاهان زمین بر ضدّ یَهُوَه و مسح‌شده‌اش* بلند می‌شوند،و حکمرانان بر ضدّ آن‌ها همدست می‌شوند.*
۳ آن‌ها می‌گویند: «بیایید زنجیرهایشان را پاره کنیم،و خودمان را از قید و بندشان آزاد کنیم!»
۴ یَهُوَه که در آسمان‌ها بر تخت نشسته است، به آن‌ها می‌خندد؛کارهایشان از دید او مسخره است.
۵ در آن زمان، او از روی خشم با آن‌ها صحبت می‌کند،و با آتش خشمش آن‌ها را به وحشت می‌اندازد،
۶ و می‌گوید: «من پادشاهم را بر کوه مقدّسم صَهیون بر تخت نشانده‌ام.»
۷ پادشاه می‌گوید: «من تصمیم* یَهُوَه را اعلام خواهم کرد؛او به من گفت: ‹تو پسر من هستی؛من امروز پدر تو شده‌ام.
۸ از من بخواه و من همهٔ ملت‌ها را به عنوان میراث به تو می‌دهم،و سراسر زمین را به مالکیت تو درمی‌آورم.
۹ تو آن‌ها را با عصای آهنی نابود می‌کنی،*و مثل کوزه‌ای سفالی خرد می‌کنی.›»
۱۰ پس حالا ای پادشاهان عاقلانه عمل کنید؛ای داوران زمین، به هشدار توجه کنید.*
۱۱ با احترامی عمیق* به یَهُوَه خدمت کنید،و در حضورش با عزّت و احترام* شادی کنید.
۱۲ به پسر احترام بگذارید،* مبادا خدا* خشمگین شود،و شما را نابود کند،چون خشم او سریع شعله‌ور می‌شود.
شاد و سعادتمندند همهٔ کسانی که به او پناه می‌برند.
پاورقی‌ها
^ یا: «به چیزهای پوچ و توخالی فکر می‌کنند؟»
^ یا: «مسیحش.»
^ یا: «مشورت می‌کنند.»
^ یا: «حکم.»
^ یا: «می‌شکنی.»
^ یا: «اصلاح را بپذیرید.»
^ یا: «با خداترسی.»
^ تحت‌اللفظی: «با لرز.»
^ تحت‌اللفظی: «پسر را ببوسید.»
^ تحت‌اللفظی: «او.»
