مزمور ۱۸‏:‏۱‏-‏۵۰

  • خدایی را که نجات می‌دهد ستایش کنید!‏

    • ‏«یَهُوَه صخره و قلعهٔ من است» ‏(‏۲‏)‏

    • یَهُوَه نسبت به وفاداران وفادار است ‏(‏۲۵‏)‏

    • کارهای خدای حقیقی کامل و بی‌نقص است ‏(‏۳۰‏)‏

    • ‏«فروتنی تو مرا بزرگ می‌کند» ‏(‏۳۵‏)‏

برای رهبر خوانندگان و نوازندگان.‏ مزمور داوود،‏ خادم یَهُوَه.‏ داوود در روزی که یَهُوَه او را از دست همهٔ دشمنانش و از دست شائول نجات داد،‏ این سرود را برای یَهُوَه خواند.‏ داوود گفت:‏+ ۱۸  ای یَهُوَه،‏ ای قوّت من،‏ تو را دوست دارم!‏+ ۲  یَهُوَه صخره و قلعهٔ من است،‏ اوست که مرا نجات می‌دهد.‏+ خدا صخرهٔ من است + و من به او پناه می‌برم،‏اوست سپر و شیپور نجات من.‏* او پناهگاه امن من است.‏+ ۳  از یَهُوَه که شایستهٔ ستایش است،‏ کمک می‌خواهم،‏و او مرا از چنگ دشمنانم نجات می‌دهد.‏+ ۴  طناب‌های مرگ،‏ دور من حلقه زدند؛‏+سیل مردان پست مرا به وحشت انداخت.‏+ ۵  طناب‌های گور،‏* دور من حلقه زدند؛‏دام‌های مرگ سر راهم قرار گرفتند.‏+ ۶  در اضطراب و پریشانی از یَهُوَه کمک خواستم؛‏از کمک خواستن از او دست نکشیدم.‏ او از معبدش صدایم را شنید،‏+فریاد کمکم به گوشش رسید.‏+ ۷  زمین تکان خورد و به لرزه درآمد،‏+بنیاد کوه‌ها لرزید،‏چون او خشمگین شده بود.‏+ ۸  از بینی او دود بیرون می‌آمد،‏و از دهانش آتشی سوزان.‏+شعلهٔ زغال‌های گداخته از او زبانه می‌کشید.‏ ۹  او آسمان‌ها را شکافت و پایین آمد؛‏+ابرهای سیاه زیر پاهایش بود.‏+ ۱۰  او سوار بر یک کَرّوبی،‏* پروازکنان آمد؛‏+ او روی بال‌های یک فرشته* به سرعت فرود آمد.‏+ ۱۱  بعد خودش را با تاریکی پوشاند؛‏+ابرهای غلیظ و باران‌زا،‏+ او را احاطه کردند،‏و برایش مثل سایه‌بان شدند.‏ ۱۲  از درخشندگیِ حضورش،‏تگرگ و زغال‌های آتشین از میان ابرها فرو ریخت.‏ ۱۳  بعد صدای رعدآسای یَهُوَه در آسمان شنیده شد؛‏+خدای متعال صدایش را بلند کرد،‏+و تگرگ و زغال‌های آتشین فرو ریخت.‏ ۱۴  او تیرهایش را فرستاد و دشمنانش را پراکنده کرد،‏+و با رعد و برق،‏ آن‌ها را گیج و سردرگم کرد.‏+ ۱۵  از شدّت خشم یَهُوَه،‏و با دمیدن نَفَس بینی‌اش،‏+بستر رودها و بنیاد زمین ظاهر شد.‏+ ۱۶  او دستش را از آسمان دراز کرد،‏مرا گرفت و از عمق آب‌ها بیرون کشید.‏+ ۱۷  او مرا از دست دشمنان قدرتمندم نجات داد؛‏+از دست کسانی که از من نفرت داشتند و از من قوی‌تر بودند.‏+ ۱۸  آن‌ها در روز مصیبتم بر سرم ریختند،‏+اما یَهُوَه از من حمایت کرد.‏ ۱۹  او مرا به مکان امنی* برد،‏و مرا نجات داد،‏ چون مرا دوست داشت.‏*+ ۲۰  یَهُوَه پاداش درستکاری‌ام را می‌دهد،‏+و پاکی مرا* بی‌پاداش نمی‌گذارد،‏+ ۲۱  چون در راه‌های یَهُوَه قدم برداشته‌ام،‏و خدایم را با انجام کارهای شریرانه ترک نکرده‌ام.‏ ۲۲  احکام او همیشه جلوی چشمانم است؛‏قوانین او را زیر پا نمی‌گذارم.‏ ۲۳  در حضور او بی‌تقصیر می‌مانم،‏+و خودم را از گناه دور نگه می‌دارم.‏+ ۲۴  از یَهُوَه می‌خواهم به خاطر درستکاری‌ام،‏+و به خاطر پاکی‌ام که از نظرش دور نیست،‏ به من پاداش دهد.‏+ ۲۵  تو به کسی که وفادار است،‏ وفاداری،‏+و نسبت به کسی که امین* است،‏ امینی.‏*+ ۲۶  با اشخاص پاک،‏ خالصانه رفتار می‌کنی،‏*+و با حیله‌گران،‏ زیرکانه برخورد می‌کنی.‏+ ۲۷  فروتنان* را نجات می‌دهی،‏+اما مغروران* را حقیر می‌کنی.‏+ ۲۸  ای یَهُوَه تو نور چراغم هستی؛‏ای خدای من،‏ تو هستی که تاریکی مرا روشن می‌کنی.‏+ ۲۹  با کمک تو می‌توانم به غارتگران حمله کنم؛‏+با قدرت تو ای خدا می‌توانم از حصارها بالا بروم.‏+ ۳۰  همهٔ کارهای خدای حقیقی کامل و بی‌نقص است؛‏+سخنان یَهُوَه پاک* است.‏+ خدا سپر همهٔ کسانی است که به او پناه می‌برند.‏+ ۳۱  کیست خدا،‏ به جز یَهُوَه؟‏+ جز خدای ما،‏ چه کسی صخرهٔ ماست؟‏+ ۳۲  خدای حقیقی کمرم را به قوّت می‌بندد،‏+و راه‌هایم را صاف و هموار می‌کند.‏+ ۳۳  او پاهایم را مثل پاهای آهو می‌کند،‏و مرا در بلندی‌ها استوار نگه می‌دارد.‏+ ۳۴  او دست‌هایم را برای جنگ تعلیم می‌دهد،‏تا بتوانم با بازوانم کمان مسی را خم کنم.‏ ۳۵  تو سپر نجاتت را به من می‌دهی،‏+و با دست راستت از من حمایت می‌کنی.‏فروتنی تو مرا بزرگ می‌کند.‏+ ۳۶  تو راه را برای قدم‌هایم وسیع‌تر می‌کنی،‏پس پاهایم نمی‌لغزند.‏+ ۳۷  دشمنانم را تعقیب می‌کنم و آن‌ها را به چنگ می‌آورم،‏و تا نابودشان نکنم،‏ برنمی‌گردم.‏ ۳۸  آن‌ها را خرد و نابود می‌کنم تا دیگر بلند نشوند؛‏+آن‌ها زیر پاهایم می‌افتند.‏ ۳۹  تو برای جنگیدن به من نیرو می‌دهی؛‏دشمنانم را در مقابل من نقش بر زمین می‌کنی.‏+ ۴۰  دشمنانم را فراری می‌دهی؛‏من کسانی را که از من متنفرند،‏ نابود می‌کنم.‏*+ ۴۱  آن‌ها برای کمک فریاد می‌زنند،‏ ولی کسی نجاتشان نمی‌دهد؛‏حتی از یَهُوَه کمک می‌خواهند،‏ ولی او به آن‌ها جواب نمی‌دهد.‏ ۴۲  من آن‌ها را آنقدر می‌کوبم تا مثل غبار در هوا پراکنده شوند.‏آن‌ها را مثل گِل و لای کوچه‌ها دور می‌اندازم.‏ ۴۳  تو مرا از دست کسانی که در قومم از من ایراد می‌گیرند،‏ نجات می‌دهی،‏+ و مرا سَرور ملت‌ها می‌کنی.‏+ قومی که قبلاً نمی‌شناختم،‏ به من خدمت خواهند کرد.‏+ ۴۴  بیگانه‌ها از ترس،‏ جلوی من خم می‌شوند،‏و به محض این که خبری دربارهٔ من بشنوند،‏ از من اطاعت می‌کنند.‏+ ۴۵  بیگانه‌ها روحیهٔ خود را می‌بازند،‏و با ترس و لرز از قلعه‌هایشان بیرون می‌آیند.‏ ۴۶  یَهُوَه زنده است!‏ ای صخرهٔ من،‏ تو را ستایش می‌کنم.‏+ ای خدای من که مرا نجات می‌دهی،‏ تو را جلال می‌دهم.‏+ ۴۷  خدای حقیقی انتقام مرا می‌گیرد؛‏+او قوم‌ها را تحت سلطهٔ من درمی‌آورد،‏ ۴۸  و مرا از دست دشمنان خشمگینم نجات می‌دهد.‏تو ای خدا،‏ مرا از کسانی که به من حمله می‌کنند دور می‌کنی،‏+و مرا از دست ظالمان رها می‌کنی.‏ ۴۹  به این دلیل،‏ ای یَهُوَه تو را در میان ملت‌ها تمجید می‌کنم،‏+و برای ستایش نام تو سرود می‌خوانم.‏*+ ۵۰  خدا برای نجات پادشاه برگزیده‌اش کارهای فوق‌العاده‌ای می‌کند؛‏*+عشق و محبت او به مسح‌شده‌اش پایدار است،‏+محبت او به داوود و نسلش ابدی است.‏+

پاورقی‌ها

یا:‏ «و نجات‌دهندهٔ پرقدرت من.‏»‏
یا:‏ «شیول.‏» واژه‌نامه:‏ ‏«شیول.‏»‏
یا:‏ «باد.‏»‏
واژه‌نامه:‏ ‏«کَرّوبیان.‏»‏
یا:‏ «وسیعی.‏»‏
یا:‏ «از من خشنود بود.‏»‏
یا:‏ «پاکی دست‌هایم را.‏»‏
یا:‏ «خوبی می‌کنی.‏»‏
یا:‏ «بی‌عیب.‏»‏
یا:‏ «به اشخاص پاک،‏ خود را پاک نشان می‌دهی.‏»‏
یا:‏ «مظلومان.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «چشمان مغرور.‏»‏
یا:‏ «خالص.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «خاموش می‌کنم.‏»‏
یا:‏ «آهنگ می‌سازم.‏»‏
یا:‏ «خدا پیروزی‌های بزرگی را نصیب پادشاه برگزیده‌اش می‌کند.‏»‏