مزمور ۱۰۴:۱-۳۵
۱۰۴ بگذار یَهُوَه را ستایش کنم!+
ای یَهُوَه، خدای من، چه پرشکوه و پرعظمت هستی!+
تو لباس عزّت و جلال را به تن کرده‌ای!+
۲ نور را مثل لباس به خودت پیچیده‌ای،+و آسمان‌ها را مثل خیمه‌ای پهن کرده‌ای.+
۳ خانه‌ات را بالای ابرها بنا کرده‌ای.*+ابرها را ارابهٔ خودت ساخته‌ای،+و بر بال‌های باد سوار شده‌ای.+
۴ خدا کاری کرده که فرشتگانش موجودات روحی پرقدرتی باشند،و از آن‌ها که خدمتگزارانش هستند مثل شعله‌های آتش استفاده می‌کند.+
۵ او زمین را استوار کرد،+و تا ابد هیچ کس نمی‌تواند آن را از جایش تکان دهد.+
۶ خدایا، تو آب‌های عمیق را مثل لباس به زمین پوشاندی.+
سطح آب‌ها بالاتر از کوه‌ها بود.
۷ اما آب‌ها از صدای بلند تو فروکش کردند،*+و از شنیدن صدای رعدآسای تو از ترس پا به فرار گذاشتند.
۸ آب‌ها به جاهایی که برایشان تعیین کردی جاری شدند،و کوه‌ها بلندتر شدند + و درّه‌ها عمیق‌تر.
۹ برای آب‌ها حد و مرزی تعیین کردی تا از آن نگذرند،+و دوباره تمام زمین را نپوشانند.
۱۰ خدا در درّه‌ها چشمه‌ها به وجود آورد،و آب آن‌ها را در کوهستان‌ها جاری کرد.
۱۱ تمام حیوانات وحشی، از این چشمه‌ها می‌نوشند،و خرهای وحشی تشنگی‌شان را برطرف می‌کنند.
۱۲ پرندگان کنار چشمه‌ها لانه می‌سازند،و روی شاخه‌های درختان سرسبز آواز می‌خوانند.
۱۳ او از آسمان* بر کوه‌ها باران می‌باراند،+
و زمین را با نعمت‌هایش پر می‌کند.+
۱۴ او علف را برای گاوها می‌رویاند،و گیاهان را برای انسان‌ها +تا آن‌ها بتوانند غذایشان را از زمین تهیه کنند،
۱۵ و این نعمت‌ها را به دست آورند: شراب که باعث خوشی دل می‌شود،+روغن که پوست چهره را صاف و برّاق می‌کند،و نان که به انسان قوّت و نیرو می‌دهد.*+
۱۶ درختان یَهُوَه سیراب می‌شوند؛درختان سِدری که او در لبنان کاشت.
۱۷ پرندگان روی درختان سِدر لانه می‌سازند،
و آشیانهٔ لک‌لک‌ها + روی شاخه‌های درختان صنوبر* است.
۱۸ کوه‌های بلند، چراگاه‌های بزهای کوهی است،+و صخره‌ها پناهگاه خرگوش‌های کوهی.+
۱۹ او ماه را برای تعیین زمان‌ها به وجود آورد،و خورشید، وقت غروبش را می‌داند.+
۲۰ خدایا، به فرمان تو شب می‌شود،+و همهٔ حیوانات وحشی جنگل در تاریکی شب پرسه می‌زنند.
۲۱ شیرهای جوان برای طعمه غرّش می‌کنند،+و روزی‌شان را از خدا می‌خواهند.+
۲۲ وقتی آفتاب طلوع می‌کند،آن‌ها به آشیانه‌هایشان برمی‌گردند و می‌خوابند.
۲۳ انسان‌ها برای کسب و کار از خانه بیرون می‌روند،و تا شب به کارشان مشغولند.
۲۴ ای یَهُوَه، کارهای دست تو چقدر زیادند!+
همهٔ آن‌ها را با حکمت ساختی،+
و زمین از آفریده‌های تو پر است.
۲۵ دریایی که آنجاست بزرگ و وسیع است،و جانوران بی‌شمار، چه بزرگ چه کوچک در آن زندگی می‌کنند.+
۲۶ کشتی‌ها بر روی آن سفر می‌کنند،و لِویاتان*+ که تو آفریدی، در آن بازی می‌کند.
۲۷ تمام مخلوقات تو منتظرندتا روزی‌شان را به‌موقع به آن‌ها بدهی.+
۲۸ هر چه به آن‌ها می‌دهی، جمع می‌کنند.+
وقتی روزی‌شان را فراهم می‌کنی،* آن‌ها با نعمت‌های تو سیر می‌شوند.+
۲۹ اما وقتی روی خود را از آن‌ها برمی‌گردانی، پریشان می‌شوند.
اگر روحشان* را از آن‌ها بگیری، می‌میرند و به خاک برمی‌گردند.+
۳۰ وقتی روح خودت را می‌فرستی، همه چیز آفریده می‌شود،+و زندگی تازه روی زمین به وجود می‌آید.
۳۱ شکوه و جلال یَهُوَه جاودانی است.
یَهُوَه از کارهای دستش شاد می‌شود.+
۳۲ خدا به زمین نگاه می‌کند و زمین به لرزه درمی‌آید؛کوه‌ها را لمس می‌کند و دود از آن‌ها بلند می‌شود.+
۳۳ تا آخر عمرم، برای یَهُوَه سرود می‌خوانم،+و تا زنده‌ام برای ستایش خدایم، آواز می‌خوانم.*+
۳۴ امیدوارم که فکرهایم مایهٔ خشنودی یَهُوَه باشد،
چون او شادی من است.
۳۵ گناهکاران از روی زمین محو خواهند شد،و شریران دیگر وجود نخواهند داشت!+
بگذار یَهُوَه را ستایش کنم. ای مردم، یاه را ستایش کنید!*
پاورقی‌ها
^ یا: «تیرک‌های خانه‌ات را بالای آب‌ها نصب کرده‌ای.»
^ یا: «فرار کردند.»
^ تحت‌اللفظی: «اتاق‌های بالایش.»
^ یا: «دل انسان فانی را تقویت می‌کند.»
^ یا: «سَرو کوهی.»
^ واژه‌نامه: «لِویاتان.»
^ یا: «وقتی دستت را باز می‌کنی.»
^ یا: «آهنگ می‌سازم.»
^ یا: «هَلِلویاه.» «یاه» مخفف یَهُوَه است.
