مزمور ۱۰۲:۱-۲۸
دعای شخص رنج‌دیده، وقتی امیدی ندارد* و نگرانی‌هایش را به درگاه یَهُوَه می‌آورد.+
۱۰۲ ای یَهُوَه، دعایم را بشنو؛+بگذار فریاد کمکم به گوش تو برسد.+
۲ وقتی در سختی‌ها و مشکلات هستم، روی خودت را از من برنگردان.+
به من توجه کن* و گوش بده؛وقتی دعا می‌کنم، سریع به من جواب بده.+
۳ روزهای عمرم مثل دود بر باد می‌رود،استخوان‌هایم مثل هیزمی هستند که در تنور آتش می‌سوزد.+
۴ دلم مثل علفی است که خشک و پژمرده شده؛+حتی فراموش می‌کنم که غذا بخورم.
۵ از بس که با صدای بلند ناله می‌کنم،+بدنم پوست و استخوان شده است.+
۶ مثل پلیکانی هستم که تنها در بیابان است؛مثل جغد کوچکی هستم که در خرابه‌هاست.
۷ مثل پرنده‌ای تنها هستم که بر بام نشسته است؛+خواب بر چشمانم نمی‌آید.*
۸ دشمنانم تمام روز به من طعنه می‌زنند.+
کسانی که مرا مسخره می‌کنند، اسمم را برای لعنت استفاده می‌کنند.
۹ خاکستر غذای* من است،+و نوشیدنی‌ام با اشک‌هایم مخلوط شده است،+
۱۰ چون تو خشمگین و عصبانی هستی،و مرا بلند کردی تا دور بیندازی.
۱۱ عمر من مثل سایه‌ای زودگذر است،+مثل علفی است که خشک و پژمرده شده است.+
۱۲ اما تو ای یَهُوَه، جاودانی هستی،+و تمام نسل‌ها از شهرت* تو صحبت خواهند کرد.+
۱۳ مطمئنم که دست به کار می‌شوی و به صَهیون رحمت نشان می‌دهی،+چون الآن وقت آن است که لطفت را به این شهر نشان دهی؛+الآن آن زمان معین رسیده است.+
۱۴ بندگانت سنگ‌های صَهیون را دوست دارند،+و حتی به خاکش دل بسته‌اند.+
۱۵ ملت‌ها از نام یَهُوَه،و پادشاهان زمین از شکوه و جلال او خواهند ترسید؛+
۱۶ چون یَهُوَه صَهیون را بازسازی خواهد کرد؛+او در شکوه و جلالش ظاهر خواهد شد.+
۱۷ آن وقت به دعای نیازمندان توجه می‌کند،+و دعایشان را نادیده نمی‌گیرد.+
۱۸ این‌ها همه برای نسل آینده نوشته می‌شود،+تا قومی که قرار است در آینده به وجود آیند،* یاه را ستایش کنند.
۱۹ یَهُوَه از عرش مقدّسش به پایین نگاه می‌کند؛+او از آسمان به زمین نگاه می‌کند
۲۰ تا آه و نالهٔ زندانیان را بشنود،+و کسانی را که محکوم به مرگ شدند، آزاد کند.+
۲۱ به این ترتیب، نام یَهُوَه در صَهیون اعلام خواهد شد،+و او را در اورشلیم ستایش خواهند کرد؛
۲۲ آن وقت، قوم‌ها و حکومت‌ها جمع می‌شوندتا یَهُوَه را بپرستند.+
۲۳ خدا در جوانی قوّتم را از چنگم گرفت،و عمرم را کوتاه کرد.
۲۴ من گفتم: «ای خدای من،تو که همیشه* زنده هستی،+نگذار قبل از این که پیر شوم،* بمیرم.
۲۵ تو در زمان‌های قدیم بنیاد زمین را گذاشتی،و آسمان‌ها کار دست توست.+
۲۶ آن‌ها از بین می‌روند، اما تو باقی می‌مانی؛آن‌ها مثل لباس، کهنه و فرسوده می‌شوند.
تو آن‌ها را مثل لباس عوض خواهی کرد و آن‌ها از بین خواهند رفت.
۲۷ اما تو همیشه همان هستی و عمر تو هیچ وقت تمام نمی‌شود.+
۲۸ فرزندان خادمانت در امنیت زندگی خواهند کرد،و نسل آن‌ها همیشه در حضور تو باقی می‌مانند.»+
پاورقی‌ها
^ یا: «عاجز و ناتوان است.»
^ یا: «خم شو.»
^ یا احتمالاً: «لاغر و ضعیفم.»
^ یا: «نان.»
^ یا: «نام.» تحت‌اللفظی: «یادگاری.»
^ تحت‌اللفظی: «آفریده شوند.»
^ یا: «در تمام نسل‌ها.»
^ یا: «در نیمهٔ عمرم.»
