مزمور ۱۴۶‏:‏۱‏-‏۱۰

  • توکّل به خدا،‏ نه به انسان

    • فکرهای انسان در روز مرگش به پایان می‌رسد ‏(‏۴‏)‏

    • ‏«یَهُوَه کسانی را که کمرشان خم شده،‏ بلند می‌کند» ‏(‏۸‏)‏

۱۴۶  یاه را ستایش کنید!‏*+ من با تمام وجودم یَهُوَه را ستایش می‌کنم.‏+ ۲  تا آخر عمرم یَهُوَه را ستایش می‌کنم،‏ و تا زنده‌ام برای ستایش خدایم سرود می‌خوانم.‏* ۳  به حاکمان و انسان‌ها توکّل نکنید،‏چون آن‌ها نمی‌توانند کسی را نجات دهند.‏+ ۴  وقتی انسان نَفَس آخرش را می‌کشد،‏* به خاک برمی‌گردد،‏+و در همان روز فکرهایش به پایان می‌رسد.‏+ ۵  شاد و سعادتمند است کسی که خدای یعقوب یاور اوست،‏+و امید او به خدایش یَهُوَه است؛‏+ ۶  همان خدایی که آسمان و زمین،‏و دریا و هر چه را که در آن‌هاست آفرید؛‏+خدایی که همیشه وفادار می‌مانَد.‏+ ۷  یَهُوَه به داد کسانی که قربانی کلاهبرداران شده‌اند،‏ می‌رسد،‏گرسنگان را سیر می‌کند،‏+ و زندانیان را آزاد می‌کند.‏+ ۸  یَهُوَه چشمان نابینایان را باز می‌کند؛‏+یَهُوَه کسانی را که کمرشان خم شده،‏ بلند می‌کند؛‏+یَهُوَه درستکاران را دوست دارد.‏ ۹  یَهُوَه از اشخاص غریب و مهاجر محافظت می‌کند؛‏او حامی یتیمان و بیوه‌زنان است،‏+اما نقشه‌های شریران را نقش بر آب می‌کند.‏+ ۱۰  یَهُوَه تا ابد پادشاه است!‏+ای صَهیون،‏ خدای تو در تمام نسل‌ها پادشاه است!‏ یاه را ستایش کنید!‏*

پاورقی‌ها

یا:‏ «هَلِلویاه.‏» «یاه» مخفف یَهُوَه است.‏
یا:‏ «آهنگ می‌سازم.‏»‏
یا:‏ «وقتی روحش خارج می‌شود.‏» واژه‌نامه:‏ ‏«روح.‏»‏
یا:‏ «هَلِلویاه.‏» «یاه» مخفف یَهُوَه است.‏