Unang Juan 1:1-10
1 Kami nagsulat ninyo maylabot sa pulong sa kinabuhi,+ nga naglungtad sukad pa sa sinugdan, nga amo mismong nadungog, nakita, naobserbahan, ug nahikap
2 (oo, ang kinabuhi gipadayag, ug kami nakakita ug nagpamatuod+ ug nagsulti kaninyo sa kinabuhing walay kataposan+ nga gikan sa Amahan ug gipadayag kanamo).
3 Among gisulti kaninyo ang among nakita ug nadungog+ aron kamo sab makauban* namo. Ug niining atong panag-ubanay, kauban nato ang Amahan ug ang iyang Anak nga si Jesu-Kristo.+
4 Ug gisulat namo kining mga butanga aron mabug-os ang atong kalipay.
5 Kini ang mensahe nga among nadungog gikan kaniya ug among ipahibalo kaninyo: Ang Diyos kahayag+ ug wala gayoy kangitngit kaniya.*
6 Kon kita moingon, “Nakig-uban ta kaniya,” apan padayon tang naglakaw sa kangitngit, kita namakak ug wala magkinabuhi subay sa kamatuoran.+
7 Apan kon naglakaw ta sa kahayag sama nga ang Diyos naa sa kahayag, mag-uban tang tanan, ug ang dugo ni Jesus nga iyang Anak maghinlo kanato gikan sa tanang sala.+
8 Kon kita moingon, “Kita walay sala,” atong gilimbongan ang atong kaugalingon+ ug ang kamatuoran wala kanato.
9 Ang Diyos kasaligan ug matarong, mao nga kon atong itug-an ang atong mga sala, iya tang pasayloon ug hinloan sa tanang pagkadili-matarong.+
10 Kon kita moingon, “Kita wala makasala,” gihimo nato siyang bakakon, ug ang iyang pulong wala kanato.
