حاکمیت یَهُوَه خدا و ملکوت او
حاکمیت یَهُوَه خدا و ملکوت او
‹ای یَهُوَه عظمت و جبروت و جلال و قوّت و کبریا از آن تو است زیرا هر چه در آسمان و زمین است از آنِ تو می‌باشد. و ای یَهُوَه ملکوت از آنِ تو است.› — ۱تواریخ ۲۹:۱۱.
۱. چرا یَهُوَه به حق حاکم عالَم است؟
‹یَهُوَه تخت خود را بر آسمان‌ها استوار نموده، و سلطنت او بر همه مسلّط است.› (مزمور ۱۰۳:۱۹) مزمورنویس با این سخنان واقعیتی بنیادی در مورد اصل حاکمیت مطرح می‌کند. این که آفریدگار، یَهُوَه خدا است و حق حاکمیت بر تمامی عالَم به او تعلّق دارد.
۲. دانیال بارگاه یَهُوَه را چگونه توصیف کرد؟
۲ حاکم، تابع لازم دارد تا حاکمیتش را اِعمال کند. این حاکمیت را یَهُوَه اوّل بر مخلوقات روحی‌اش اِعمال کرد. یعنی اوّل بر یگانه پسر مولود خود و سپس بر تعداد کثیر فرشتگان. (کُولُسیان ۱:۱۵-۱۷) مدت‌ها بعد، دانیال نبی رؤیایی از بارگاه الٰهی دریافت که آن را بدین گونه توصیف کرد: «و نظر می‌کردم تا کرسی‌ها برقرار شد و قدیم‌الایّام جلوس فرمود. . . . هزاران هزار او را خدمت می‌کردند و کرورها کرور به حضور وی ایستاده بودند.» (دانیال ۷:۹، ۱۰) یَهُوَه خدا که همان «قدیم‌الایّام» باشد از دیرین زمان بر این خانوار روحی که محض ارادهٔ او ‹خدمت می‌کنند› حکومت کرده است. — مزمور ۱۰۳:۲۰، ۲۱.
۳. یَهُوَه چگونه حاکمیت خود را بر جهان مادی نیز گسترش داد؟
۳ در آخر یَهُوَه حاکمیت خود را به جهانی ملموس و مادی از جمله کرهٔ زمین نیز گسترش داد. (ایّوب ۳۸:۴، ۷) از دیدگاه زمینی ما به نظر می‌آید کائنات و کهکشان‌ها در پهنهٔ آسمان با نظم تمام در مدار و موضعی دقیق در چرخشند بی‌آن که نیاز به ناظم یا گرداننده‌ای داشته باشند. با این حال، مزمورنویس می‌گوید: ‹یَهُوَه امر فرمود پس آفریده شدند. و آن‌ها را پایدار نمود تا ابدالآباد و قانونی قرار داد که از آن در نگذرند.› (مزمور ۱۴۸:۵، ۶) بلی، یَهُوَه از بدو آفرینش همیشه با هدایت، سازماندهی و ادارهٔ آفریده‌هایش یعنی عالَم نادیدنی روحی و جهان مادی حاکمیت خود را بر آن‌ها اِعمال نموده است. — نَحَمِیا ۹:۶.
۴. یَهُوَه حاکمیت خود را بر انسان‌ها چگونه اِعمال می‌کند؟
۴ با آفرینش اوّلین زوج بشری حاکمیت خدا به نوعی دیگر به اجرا گذاشته شد. اوّلاً بقای انسان‌ها به خوراک و همهٔ چیزهایی که خدا تهیه می‌کرد وابسته بود. این تدارکات زندگی آن‌ها را پرمفهوم و رضایت‌بخش می‌ساخت. در کنار آن، یَهُوَه مخلوقات پایین‌تر زمین را تحت سلطهٔ آن‌ها قرار داد. به عبارت دیگر، اختیار و حاکمیتی نسبی به انسان‌ها عطا کرد. (پیدایش ۱:۲۶-۲۸؛ ۲:۸، ۹) به وضوح می‌توان دید که فرمانروایی خدا نه فقط خیرخواهانه است بلکه تابعانش را حرمت و اکرام فراوان نیز می‌بخشد. مادامی که آدم و حوّا خود را مطیع حاکمیت یَهُوَه می‌کردند می‌توانستند در موطن بهشتی خود بر زمین تا ابد زندگی کنند. — پیدایش ۲:۱۵-۱۷.
۵. در مورد شیوهٔ اِعمال حاکمیت یَهُوَه چه می‌توان گفت؟
۵ از این توضیحات و توصیفات چه نتیجه می‌گیریم؟ اوّل این که یَهُوَه همیشه بر تمامی آفرینش خود حکومت کرده است. دوّم، حکومت خدا خیرخواهانه است و به تابعین خود ارج و احترام می‌بخشد. و سوّم این که اطاعت و حمایت از حاکمیت خدا به برکات ابدی می‌انجامد. تعجب‌آور نیست که داود پادشاه نیز به این واقعیات می‌اندیشید و بر آن شد بگوید: ‹ای یَهُوَه عظمت و جبروت و جلال و قوّت و کبریا از آن تو است زیرا هر چه در آسمان و زمین است از آنِ تو می‌باشد. و ای یَهُوَه ملکوت از آنِ تو است و تو بر همه سرْ و متعال هستی.› — ۱تواریخ ۲۹:۱۱.
چرا ملکوت خدا لازم است
۶. حاکمیت خدا چه ارتباطی با ملکوتش دارد؟
۶ اگر یَهُوَه، حاکم عالَم، با قدرت و عظمتی بی‌همتا حکومت کرده است چرا مدت‌ها پیش لازم دید یک ملکوت یا پادشاهی نیز برقرار کند؟ حاکم معمولاً از طریق عاملی یا سازمانی قدرت و اختیار خود را بر تابعانش اِعمال می‌کند. با این توصیف، ملکوت خدا وسیلهٔ حکمرانی حاکم عالَم بر آفرینش اوست؛ عاملی است که حاکمیت او را به اجرا می‌گذارد.
۷. چرا یَهُوَه عاملی جدید برای اجرای حاکمیتش برقرار ساخت؟
۷ یَهُوَه حاکمیت خود را در دوران مختلف به شیوه‌هایی گوناگون به اجرا گذاشت. به همین منوال، مدت‌ها پیش اراده کرد که برای مقابله با رویدادی جدید عاملی جدید به منظور اجرای حاکمیتش برقرار سازد. این رویداد عصیان یکی از پسران روحی خدا یعنی شیطان بود که با اغوای آدم و حوّا آن دو را به سرکشی علیه حکومت یَهُوَه برانگیخت. سرکشی آن‌ها در عمل حاکمیت خدا را زیر سؤال برد. چگونه؟ شیطان با گفتن این که اگر حوّا از میوهٔ ممنوعه بخورد ‹هرآینه نخواهد مرد› طوری تلقین کرد که یَهُوَه راستگو نیست و نمی‌توان به او اعتماد کرد. و سپس شیطان افزود: «بلکه خدا می‌داند در روزی که از آن بخورید، چشمان شما باز شود و مانند خدا عارف نیک و بد خواهید بود.» در واقع شیطان می‌گفت که اگر آدم و حوّا فرمان خدا را نادیده بگیرند به صرفشان خواهد بود. (پیدایش ۳:۱-۶) گفته‌های شیطان بر حق بودن حکومت خدا را مستقیماً زیر سؤال برد. حال عکس‌العمل یَهُوَه چه بود؟
۸، ۹. الف) حاکمی انسانی با یاغی‌گری در قلمرواش چگونه برخورد می‌کند؟ ب) یَهُوَه چه نوع برخوردی با یاغی‌گری در باغ عدن داشت؟
۸ اگر حاکمی انسانی در قلمرواش با یاغی‌گری روبرو شود انتظار می‌رود با یاغیان چه نوع برخوردی داشته باشد؟ رویدادهایی از این قبیل را می‌توان به کرّات در صفحات تاریخ بشر پیدا کرد. حاکم یا پادشاه مملکتی هیچ گاه چنین وضعیتی را نادیده نمی‌گیرد هر چند که حاکمی خیرخواه و نیک باشد. بدیهی است که با یاغیان با شدّت برخورد و آن‌ها را به اتهام خیانت به میهن محکوم می‌کند. سپس فرمانده‌ای را برای سرکوبی سرکشان و برقراری مجدّد صلح و آرامش در قلمرواش منصوب و مأمور می‌کند. یَهُوَه نیز در برخورد با عصیانگران آن‌ها را بلافاصله داوری و محکوم کرد. بدین وسیله نشان داد که عنان امور و حکومت را از دست نداده است. یَهُوَه در اعلان داوری علیه آدم و حوّا آن‌ها را نالایق زندگی ابدی دانست و آن‌ها را از باغ عدن بیرون انداخت. — پیدایش ۳:۱۶-۱۹، ۲۲-۲۴.
۹ و وقتی حکم داوری را علیه شیطان اعلان کرد عاملی جدید برای اجرای حاکمیت خود برقرار ساخت تا به وسیلهٔ آن صلح و آرامش و همچنین نظم را دوباره به قلمرو عالمگیر خود بازگرداند. از این رو به شیطان گفت: «عداوت در میان تو و زن، و در میان ذریّت تو و ذریّت وی می‌گذارم؛ او سر تو را خواهد کوبید و تو پاشنهٔ وی را خواهی کوبید.» (پیدایش ۳:۱۵) یَهُوَه با این سخنان آشکار نمود که یک «ذریّت» را مأمور نابودی و شکست شیطان و عوامل پلید او می‌کند تا حقانیت حاکمیت خود را به اثبات رساند. — مزمور ۲:۷-۹؛ ۱۱۰:۱، ۲.
۱۰. الف) «ذریّت» که بود؟ ب) پولُس رسول در مورد تحقق اوّلین نبوّت چه گفت؟
۱۰ بعدها آشکار شد که ذریّت مذکور از عیسی مسیح و گروهی خاص که تخت سلطنت را با او شریک می‌شدند تشکیل می‌شد. همهٔ این‌ها با هم ملکوت مسیحایی خدا را تشکیل می‌دهند. (دانیال ۷:۱۳، ۱۴، ۲۷؛ متّیٰ ۱۹:۲۸؛ لوقا ۱۲:۳۲؛ ۲۲:۲۸-۳۰) اما جزئیات امر یکجا و بلافاصله آشکار نشد بلکه این اوّلین نبوّت، یعنی «آن سرّی که از زمان‌های ازلی مخفی بود» مدت‌های طویل در انتظار تحقق یافتن بود. (رومیان ۱۶:۲۴) مردان و زنان مؤمن و وفادار به یَهُوَه، قرن‌ها می‌بایست در انتظار آشکار شدن «آن سرّ» می‌بودند تا با به تحقق رسیدن اولین نبوّت حقانیت حکومت یَهُوَه تأیید و تثبیت شود. — رومیان ۸:۱۹-۲۱.
«سرّ» به تدریج آشکار می‌شود
۱۱. یَهُوَه چه امری را برای ابراهیم آشکار ساخت؟
۱۱ یَهُوَه به مرور زمان جزئیاتی را در مورد «سرّ ملکوت خدا» آشکار ساخت. (مَرقُس ۴:۱۱) یکی از افرادی که خدا بخشی از آن سرّ را برایش مکشوف ساخت ابراهیم بود که «دوست خدا» خوانده می‌شد. (یعقوب ۲:۲۳) یَهُوَه به او وعده داد: «از تو امّتی عظیم پیدا کنم.» بعدها خدا کمی به آنچه آشکار کرده بود افزوده، به او وعده داد: «پادشاهان از تو به وجود آیند.» و همچنین: «از ذریّت تو، جمیع امّت‌های زمین برکت خواهند یافت.» — پیدایش ۱۲:۲، ۳؛ ۱۷:۶؛ ۲۲:۱۷، ۱۸.
۱۲. ذریّت شیطان چگونه بعد از طوفان نوح قد علم کرد؟
۱۲ حتی تا قبل از روزگار ابراهیم انسان‌ها تلاش‌های قابل ملاحظه‌ای در راه استقرار سلطهٔ حکومت به عمل آورده بودند. یکی از این افراد سلطه‌جو نِمرُود، نتیجهٔ نوح یعنی پسر نوهٔ او بود. کتاب مقدّس در مورد وی می‌گوید: ‹او به جبّار شدن در جهان شروع کرد. وی در حضور یَهُوَه صیّادی جبّار بود.› (پیدایش ۱۰:۸، ۹) واضح است که نِمرُود و حاکمان خودمختار بازیچه‌ای بیش در دست شیطان نیستند. از این رو آن حاکمان و حامیانشان همه با هم ذریّت شیطان را تشکیل می‌دهند. — ۱یوحنّا ۵:۱۹.
۱۳. یَهُوَه از طریق یعقوب چه نبوّتی کرد؟
۱۳ با وجود تلاش‌های شیطان در راه استقرار حکومت‌های انسانی ارادهٔ یَهُوَه همچنان به سوی تحقق یافتن پیش می‌رفت. یَهُوَه از طریق نوهٔ ابراهیم یعنی یعقوب آشکار ساخت: «عصا از یهودا دور نخواهد شد. و نه فرمان‌فرمایی از میان پای‌های وی تا شیلو بیاید. و مر او را اطاعت امّت‌ها خواهد بود.» (پیدایش ۴۹:۱۰) «شیلو» یعنی «کسی که به او تعلّق دارد؛ کسی که از آنِ اوست.» بنا بر این نبوّت، در آینده کسی می‌آمد که «عصا» یعنی سلطنت و «فرمان‌فرمایی» یعنی حکومت بر «امّت‌ها» یا انسان‌ها قانوناً به او تعلّق دارد. این حاکم چه کسی می‌توانست باشد؟
«تا شیلو بیاید»
۱۴. یَهُوَه چه عهدی با داود بست؟
۱۴ اوّلین کسی که یَهُوَه از نوادگان یهودا به پادشاهی قومش انتخاب کرد داود پسر یَسّا بود. * (۱سموئیل ۱۶:۱-۱۳) با وجود خطاها و اشتباهاتی که از داود سر زد یَهُوَه هنوز به او التفات داشت چون که داود طرفدار حکومت یَهُوَه بود. یَهُوَه با داود عهدی بست که مفهوم اوّلین نبوّت در باغ عدن را روشن‌تر ساخت. به داود گفت: «ذریّت تو را که از صُلب تو بیرون آید، بعد از تو استوار خواهم ساخت، و سلطنت او را پایدار خواهم نمود.» واضح بود که اعتبار این عهد از دوران سلطنت داود و پسرش سلیمان نیز فراتر می‌رفت زیرا در آن عهد چنین گفته شده بود: «کرسی سلطنت او را تا به ابد پایدار خواهم ساخت.» با استناد به آن عهد داودی است که پی می‌بریم «ذریّت» موعود در خاندان داود پدیدار می‌شد. — ۲سموئیل ۷:۱۲، ۱۳.
۱۵. چرا می‌توان پادشاهی یهودا را نمادی از ملکوت خدا دانست؟
۱۵ داود اوّلین پادشاه سلسله پادشاهانی بود که به وسیلهٔ کاهن اعظم با روغن مقدّس مسح می‌شدند. پس می‌توان گفت که این پادشاهان، مسیح یعنی مسح‌شده بودند. (۱سموئیل ۱۶:۱۳؛ ۲سموئیل ۲:۴؛ ۵:۳؛ ۱پادشاهان ۱:۳۹) به گفتهٔ کتاب مقدّس این پادشاهان در اورشلیم بر کرسی یَهُوَه می‌نشستند و برای او حکومت می‌کردند. (۲تواریخ ۹:۸) بدین ترتیب پادشاهی یهودا نمایندهٔ پادشاهی یا ملکوت یَهُوَه و عامل اجرائیهٔ سلطنت و حاکمیت او بود.
۱۶. سلطنت پادشاهان یهودا به کجا انجامید؟
۱۶ یَهُوَه از پادشاه و مردم حمایت و محافظت می‌کرد و آن‌ها را برکت می‌بخشید مشروط بر این که آن‌ها نیز خود را تابع حاکمیت او می‌ساختند. برای نمونه می‌توان به دوران سلطنت سلیمان اشاره کرد که از موفقیت و آبادانی بی‌سابقه برخوردار بود و هیچ گاه نیز طی سلطنت پادشاهان بعد از او تکرار نشد. شکوفایی سلطنت سلیمان پیش‌نمایی نبوی از حکومت ملکوت یَهُوَه خدا بود که با از میان برداشتن شیطان و عواملش امکان‌پذیر می‌شود. در کنار آن حقانیت حاکمیت او را تثبیت می‌کند. (۱پادشاهان ۴:۲۰، ۲۵) جای تأسف است که اکثر پادشاهان دودمان داود در معیارهای یَهُوَه قصور کردند و به بت‌پرستی و فساد جنسی کشیده شدند. یَهُوَه بالاخره در سال ۶۰۷ ق.م. پادشاهی را به دست بابلیان تسلیم کرد و به نابودی سپرد. از ظاهر امر چنین بر می‌آمد که شیطان در ستیز خود علیه حاکمیت یَهُوَه برنده شد و توانست یَهُوَه را در نظر عالَم بی‌اعتبار سازد.
۱۷. با وجود سقوط سلسلهٔ داود چرا می‌توان گفت که یَهُوَه سلطهٔ خود را بر عالَم از دست نداده بود؟
۱۷ با این تفاصیل، سقوط سلسلهٔ داود و چندی قبل از آن، نابودی پادشاهی شمالی اسرائیل، گواه شکست حاکمیت یَهُوَه نبود بلکه نتیجهٔ اسفبار و مستقیم نفوذ شیطان و استقلال بشر از خدا بود. (امثال ۱۶:۲۵؛ اِرْمیا ۱۰:۲۳) یَهُوَه برای این که نشان دهد زمام حاکمیت عالَم را از دست نداده است، از طریق نبی خود حِزْقِیال چنین اعلان کرد: «خداوند یَهُوَه چنین می‌گوید: عمامه را دور کن و تاج را بردار. من آن را سرنگون، سرنگون، سرنگون خواهم ساخت. و این دیگر واقع نخواهد شد تا آن کس بیاید که حقّ او می‌باشد. و من آن را به وی عطا خواهم نمود.» (حِزْقِیال ۲۱:۲۶، ۲۷) با توجه به این سخنان نتیجه می‌گیریم که «ذریّت» یعنی ‹آن کس که حقّ او می‌باشد› در آینده می‌آمد.
۱۸. جبرائیل فرشته چه رویدادی را به مریم اعلان کرد؟
۱۸ کمی جلوتر به سال ۲ ق.م. برویم. جبرائیل فرشته به نزد مریم باکره در شهر ناصره در منطقهٔ جلیل در شمال فلسطین فرستاده شد. جبرائیل به او می‌گوید: ‹اینک، حامله شده، پسری خواهی زایید و او را عیسی خواهی نامید. او بزرگ خواهد بود و به پسر حضرت اعلیٰ، مسمّیٰ شود، و یَهُوَه خدا تخت پدرش داود را بدو عطا خواهد فرمود. و او بر خاندان یعقوب تا به ابد پادشاهی خواهد کرد و سلطنت او را نهایت نخواهد بود.› — لوقا ۱:۳۱-۳۳.
۱۹. چه رویدادهای شگفت‌انگیزی در شرف وقوع بودند؟
۱۹ بالاخره زمان فاش کردن «سرّ» رسید. شخصیت اصلی «ذریّت» موعود به زودی پا به عرصهٔ جهان می‌گذاشت. (غَلاطیان ۴:۴؛ ۱تیموتاؤس ۳:۱۶) شیطان پاشنهٔ او را می‌کوبید. ولی «ذریّت» در آخر سر شیطان را زیر پا خُرد می‌کند و او و همدستانش را از هستی ساقط می‌سازد. در ضمن می‌آمد تا شهادت دهد که همهٔ زیان‌هایی که شیطان وارد آورده است به وسیلهٔ ملکوت خدا جبران و ترمیم می‌شود و با این کار بر حق بودن حاکمیت یَهُوَه را تثبیت می‌کند. (عبرانیان ۲:۱۴؛ ۱یوحنّا ۳:۸) عیسی مسیح چگونه به همهٔ این‌ها نایل می‌شد؟ در این راه چه الگویی برای ما به جا گذاشت تا بتوانیم از او تقلید کنیم؟ پاسخ این سؤال‌ها را در مقالهٔ بعدی می‌یابیم.
[پاورقی]
^ بند 14 شاؤل یعنی اوّلین کسی که یَهُوَه به پادشاهی قوم اسرائیل انتخاب کرد از سِبط بنیامین بود. — ۱سموئیل ۹:۱۵، ۱۶؛ ۱۰:۱.
می‌توانید توضیح دهید؟
• چرا یَهُوَه به حق حاکم عالَم است؟
• چرا یَهُوَه لازم دید یک ملکوت یا پادشاهی نیز۱ برقرار کند؟
• یَهُوَه چگونه مفهوم «سرّ» مقدّس را به تدریج فاش نمود؟
• چه چیزی نشان می‌دهد که با وجود سقوط سلسلهٔ داود یَهُوَه سلطهٔ خود را بر عالَم از دست نداد؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصویر در صفحهٔ ۵]
یَهُوَه از طریق ابراهیم به چه چیزی اشاره می‌کرد؟
[تصویر در صفحهٔ ۷]
چرا سقوط سلسلهٔ داود نشانهٔ شکست حاکمیت یَهُوَه نبود؟