اِرْمیا ۱۰:۱-۲۵
۱۰ ای خاندان اسرائیل، به پیام هشدارآمیزی که یَهُوَه به شما داده گوش کنید.
۲ یَهُوَه می‌گوید:
«از راه و رسم ملت‌های دیگر تقلید نکنید،+و از دیدن نشانه‌های عجیب در آسمان‌ها نترسید،هرچند که بقیهٔ ملت‌ها از دیدن آن‌ها وحشت می‌کنند.+
۳ راه و رسم قوم‌ها، پوچ و بی‌ارزش است؛
آن‌ها درختی را از جنگل قطع می‌کنند،و یک صنعتگر، با ابزارش* به آن شکل می‌دهد.+
۴ بعد، آن را با نقره و طلا تزئین می‌کنند،+و با میخ و چکش در جایش محکم می‌کنند تا نیفتد.+
۵ این بت‌ها مثل مترسکی در مزرعهٔ خیارند؛آن‌ها نمی‌توانند حرف بزنند و باید حملشان کرد، چون نمی‌توانند راه بروند.+
از این بت‌ها نترسید، چون آن‌ها نمی‌توانند به شما آسیب برسانند،و یک کار خوب هم از دستشان برنمی‌آید!»+
۶ ای یَهُوَه، تو بی‌همتایی؛+
تو عظیمی و نامت عظیم و پرقدرت است!
۷ ای پادشاه ملت‌ها، کیست که از تو نترسد؟+ فقط تو شایستهٔ احترامی،چون در تمام مملکت‌ها و بین همهٔ خردمندانِ ملت‌ها،هیچ کس مثل تو نیست.+
۸ همهٔ آن‌ها نادان و احمقند؛+
آن‌ها خیال می‌کنند که می‌توانند از بت‌های چوبی چیزی یاد بگیرند!+
۹ از تَرشیش،+ ورق‌های کوبیده‌شدهٔ نقره و از اوفاز طلا می‌آورند؛این بت‌ها کار دست صنعتگران و فلزکاران هستند.
لباسشان از پارچهٔ آبی و پشم بنفش درست شده،
و به دست بافندگانِ ماهر دوخته شده است.
۱۰ اما یَهُوَه، خدای حقیقی است.
او خدای زنده و پادشاه ابدیست.+
به خاطر خشم او زمین خواهد لرزید،+و هیچ ملتی تحمّل داوری او را نخواهد داشت.
۱۱ * شما باید این را به آن‌ها بگویید:
«خدایانی که آسمان و زمین را نساخته‌اند،از روی زمین و از زیر آسمان محو و نابود خواهند شد.»+
۱۲ خدا با قدرتش زمین را ساخت.او با حکمتش زمین حاصلخیز را استوار کرد،+و با درک و فهمش آسمان‌ها را مثل پارچه پهن کرد.*+
۱۳ وقتی صدایش را بلند می‌کند،آب‌ها در آسمان به خروش می‌آیند.+او باعث می‌شود که بخار آب* از هر گوشهٔ زمین به آسمان بالا برود؛+
همراه باران، رعد و برق می‌فرستد،و بادها را از انبارهایشان بیرون می‌آورد.+
۱۴ همهٔ انسان‌ها از روی نادانی و حماقت رفتار می‌کنند.
همهٔ فلزکاران به خاطر بت‌هایی که تراشیده‌اند سرافکنده خواهند شد،+چون بت‌های فلزی‌شان، خدایان دروغین هستند،و هیچ نَفَسی* در آن‌ها نیست.+
۱۵ این بت‌ها غیرواقعی و مسخره‌اند.+
وقتی روز داوری‌شان برسد، نابود می‌شوند.
۱۶ خدای یعقوب* مثل این‌ها نیست،چون اوست که همه چیز را ساخته است،و اسرائیل عصا و میراث اوست.+
نام او یَهُوَه خدای لشکرهاست.+
۱۷ ای زنی که در محاصره هستی،اموالت را از روی زمین جمع کن!
۱۸ چون یَهُوَه می‌گوید:
«این دفعه، ساکنان این سرزمین را بیرون می‌اندازم،*+و کاری می‌کنم که به بلا و مصیبت گرفتار شوند.»
۱۹ وای بر منِ بیچاره که از پا درآمده‌ام!+
برای زخم‌هایم درمانی نیست.
گفتم: «این درد من است و باید تحمّلش کنم.
۲۰ خیمه‌ام خراب شده و همهٔ طناب‌هایش پاره شده است.+
بچه‌هایم مرا ترک کرده‌اند و دیگر در کنارم نیستند.+
دیگر کسی نمانده که خیمه‌ام را پهن یا برپا کند.
۲۱ شبانانِ قوم از روی حماقت رفتار کرده‌اند،+و از یَهُوَه راهنمایی نخواسته‌اند.+
به همین دلیل، سنجیده* رفتار نکرده‌اند،و تمام گله‌هایشان پراکنده شده‌اند.»+
۲۲ به این خبر گوش کنید! دشمن در راه است!
از سرزمین شمال، هیاهوی لشکری بزرگ به گوش می‌رسد؛+لشکری که شهرهای یهودا را ویران و به لانهٔ شغال‌ها تبدیل می‌کند.+
۲۳ ای یَهُوَه، خوب می‌دانم که انسان نمی‌تواند راه خودش را پیدا کند،*
و انسانی که راه می‌رود، قادر نیست قدم‌های خودش را هدایت کند.+
۲۴ ای یَهُوَه، مرا از روی عدل و انصاف اصلاح کن،اما نه از روی خشم،+ مبادا نیست و نابود شوم.+
۲۵ خشمت را بر سر ملت‌هایی که تو را نادیده می‌گیرند بریز،+و بر سر خاندان‌هایی که نامت را ستایش نمی‌کنند،
چون آن‌ها به یعقوب حمله کردند،+طوری که نزدیک بود نابود شود.+آن‌ها سرزمینش را ویران کردند.+
پاورقی‌ها
^ یا: «داس لبه‌کوتاهش.»
^ آیهٔ ۱۱ در ابتدا به زبان آرامی نوشته شده بود.
^ یا: «گسترش داد.»
^ یا: «ابرها.»
^ تحت‌اللفظی: «نصیب یعقوب.»
^ یا: «گویی با قلاب‌سنگ پرتاب می‌کنم.»
^ یا: «با درک و فهم.»
^ تحت‌اللفظی: «راه انسان به خودش تعلّق ندارد.»
