مراجعه به متن

تورات چیست؟‏

تورات چیست؟‏

پاسخ کتاب مقدّس

 کلمهٔ فارسی «تورات» از واژهٔ عبری توراه گرفته شده است که می‌توان آن را به صورت «تعلیم» یا «شریعت» ترجمه کرد.‏ a (‏امثال ۱:‏۸؛‏ ۳:‏۱؛‏ ۲۸:‏۴‏)‏ با مشاهدهٔ نمونه‌های زیر پی می‌برید که این واژه در کتاب مقدّس چگونه به کار رفته است.‏

  •   اغلب واژهٔ عبری توراه به معنی پنج کتاب اول کتاب مقدّس است؛‏ یعنی پیدایش،‏ خروج،‏ لاویان،‏ اعداد و تَثنیه.‏ این پنج کتاب در فارسی «اسفار خمسه»‏ b نیز نامیده می‌شود که به معنی «پنج کتاب بزرگ» می‌باشد.‏ از آنجا که تورات به دست موسی به نگارش درآمد،‏ «کتاب تورات موسی» نیز نامیده می‌شود.‏ (‏یوشَع ۸:‏۳۱؛‏ نِحِمیا ۸:‏۱‏)‏ از قرار معلوم،‏ تورات در ابتدا به صورت یک کتاب نگاشته شد،‏ اما بعدها به پنج کتاب مختلف تقسیم شد تا استفاده از آن راحت‌تر باشد.‏

  •   گاهی کلمهٔ عبری توراه برای شرح قوانینی که به قوم اسرائیل داده شد به کار رفته است.‏ برای مثال،‏ «قانون [یا در زبان عبری همان توراه‏] قربانی گناه،‏» «قانون امراض پوستی» و «قانون نذیره.‏»—‏لاویان ۶:‏۲۵؛‏ ۱۴:‏۵۷؛‏ اعداد ۶:‏۱۳‏.‏

  •   واژهٔ عبری توراه معنی تعلیم،‏ رهنمود یا دستورات را نیز در بر می‌گیرد،‏ مثلاً تعلیم و دستوراتی که توسط والدین،‏ پیامبران یا خودِ خدا ارائه می‌شود.‏—‏امثال ۱:‏۸؛‏ ۳:‏۱؛‏ ۱۳:‏۱۴؛‏ اِشَعْیا ۲:‏۳‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

چه مطالبی در کتاب تورات آمده است؟‏

  •   در تورات می‌خوانیم که خدا از زمان آفرینش زمین تا مرگ موسی،‏ چگونه با بشر برخورد کرد.‏—‏پیدایش ۱:‏۲۷،‏ ۲۸؛‏ تَثنیه ۳۴:‏۵‏.‏

  •   قوانین شریعت موسی نیز در تورات آمده است.‏ (‏خروج ۲۴:‏۳‏)‏ شریعت موسی بیش از ۶۰۰ قانون دارد.‏ یکی از مهم‌ترین آن‌ها دعای «شِمَع» نامیده می‌شود.‏ یهودیان در این دعا،‏ سرسپردگی و وقف خود به خدا را اعلام می‌کنند.‏ در بخشی از دعای «شِمَع» چنین آمده است:‏ «یهوه خدای خود را با تمامی دل و با تمامی جان و با تمامی قوّت خود محبت کن.‏» (‏تَثنیه ۶:‏۴-‏۹‏)‏ عیسی گفت که این سخنان «بزرگ‌ترین و نخستین حکم است.‏»—‏مَتّی ۲۲:‏۳۶-‏۳۸‏.‏

  •   نام شخصی خدا یعنی ‏«یَهُوَه»‏ ۱۸۰۰ مرتبه در سراسر تورات به چشم می‌خورد.‏ برخلاف تصوّر برخی،‏ به کار بردن نام خدا در تورات ممنوع نشده بود،‏ بلکه در آنجا آمده است که قوم خدا می‌بایست نامش را به زبان آورند.‏—‏اعداد ۶:‏۲۲-‏۲۷؛‏ تَثنیه ۶:‏۱۳؛‏ ۱۰:‏۸؛‏ ۲۱:‏۵‏.‏

برداشت‌های اشتباه در مورد تورات

 برداشت اشتباه:‏ قوانین موجود در تورات قوانینی ابدی هستند و هرگز منسوخ نخواهند شد.‏

 واقعیت امر:‏ در برخی از ترجمه‌های کتاب تورات،‏ قوانین مربوط به روز شَبّات،‏ کهانت یا روز کفّاره «ابدی» یا «جاودانه» خوانده شده است.‏ (‏خروج ۳۱:‏۱۶؛‏ ۴۰:‏۱۵؛‏ لاویان ۱۶:‏۳۳،‏ ۳۴‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏ اما واژهٔ عبری‌ای که در این آیات به کار رفته است لزوماً به معنی زمان ابدی نیست،‏ بلکه ممکن است به دورانی طولانی اشاره کند؛‏ دورانی که به اتمام می‌رسد.‏ c برای اثبات این موضوع می‌توان شریعت موسی را در نظر گرفت.‏ خدا این شریعت را به موسی داد و با او عهدی در رابطه با آن بست.‏ اما ۹۰۰ سال بعد،‏ خدا گفت که روزی عهد شریعت را با «عهدی تازه» جایگزین خواهد کرد.‏ (‏اِرْمیا ۳۱:‏۳۱-‏۳۳‏)‏ از آنجا که خدا به «عهدی تازه» یا جدید اشاره کرد،‏ از دید او عهد پیشین یعنی عهد شریعت منسوخ شد.‏ (‏عبرانیان ۸:‏۷-‏۱۳‏)‏ در نتیجه تقریباً ۲۰۰۰ سال پیش،‏ عیسی با فدا کردن جان خود این عهد جدید را با پیروانش بست.‏—‏اِفِسُسیان ۲:‏۱۵‏.‏

 برداشت اشتباه:‏ اعتبار قوانین شفاهی یهودیان و کتاب تلمود با اعتبار کتاب تورات یکی است.‏

 واقعیت امر:‏ هیچ مدرکی در کتاب مقدّس وجود ندارد که نشان دهد خدا علاوه بر کتاب تورات،‏ یک سری قوانین شفاهی هم به موسی داد.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «خداوند به موسی فرمود:‏ ‹این سخنان را بنویس.‏›»‏ (‏خروج ۳۴:‏۲۷‏)‏ قوانین شفاهی یهودیان بعدها به نگارش درآمد و یهودیان آن را به عنوان میشنا می‌شناختند.‏ بعدها مطالب دیگری به میشنا افزوده شد و نام آن به تلمود تغییر یافت.‏ تلمود شامل آداب و رسومی است که گروهی از یهودیان به نام «فَریسیان» آن‌ها را بنا نهادند.‏ این آداب و رسوم اغلب با نوشته‌های تورات تناقض دارد.‏ به این سبب عیسی به فَریسیان گفت:‏ «خود شما حکم خدا را به خاطر سنّت‌هایتان زیر پا می‌گذارید.‏»—‏مَتّی ۱۵:‏۱-‏۹‏.‏

 برداشت اشتباه:‏ بجا نیست که مطالب تورات را به زنان تعلیم داد.‏

 واقعیت امر:‏ طبق شریعت موسی،‏ کل شریعت باید برای تمامی قوم اسرائیل از جمله زنان و کودکان با صدای بلند خوانده می‌شد ‹تا بیاموزند که از یهوه خدایشان بترسند و تمامی کلمات شریعت را به‌دقّت به جای آورند.‏›—‏تَثنیه ۳۱:‏۱۰-‏۱۲‏.‏ d

 برداشت اشتباه:‏ پیام‌هایی اسرارآمیز در تورات نهفته‌اند.‏

 واقعیت امر:‏ موسی که تورات را به نگارش درآورد گفت که پیام تورات کاملاً واضح و برای همگان قابل درک است.‏ او هیچ وقت نگفت که پیام‌هایی اسرارآمیز در تورات نهفته‌اند.‏ (‏تَثنیه ۳۰:‏۱۱-‏۱۴‏)‏ این عقیده که پیام‌هایی اسرارآمیز در تورات نهفته‌اند،‏ ریشه در کباله یعنی عرفان یهودیت دارد که با استفاده از روش‌های «زیرکانه» و تخیّلی آیه‌های کتاب مقدّس را تفسیر می‌کند.‏ e‏—‏۲پِطرُس ۱:‏۱۶‏.‏

a برای کسب اطلاعات بیشتر،‏ به واژهٔ شمارهٔ ۸۴۵۱ در نسخهٔ بازنگری‌شدهٔ کتاب The Strongest Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible مراجعه کنید.‏

b بنا بر فرهنگ لغت‌های مصاحب و دهخدا،‏ «اسفار» جمع «سِفر،‏» و «سِفر» در عربی به معنای کتاب بزرگ است.‏ به هر یک از پنج کتاب اول کتاب مقدّس اصطلاحاً «سِفر» می‌گویند.‏ «اسفار خمسه» یا «تورات» عبارتند از «سِفر پیدایش،‏» «سِفر خروج،‏» «سِفر لاویان،‏» «سِفر اعداد» و «سِفر تَثنیه.‏»‏

c به «کتاب لغت الٰهیات عهد عتیق» جلد دوم صفحات ۶۷۲-‏۶۷۳ مراجعه شود.‏ (‏مأخذ انگلیسی)‏

d برخلاف تعالیم تورات،‏ بین بسیاری از یهودیان مرسوم بود که زنان حق خواندن تورات را ندارند.‏ برای مثال،‏ در کتاب میشنا آمده است که یکی از علمای دین یهود به نام ایلعاذر بن هیکارنوس چنین گفته است:‏ «هر کسی که به دخترش تورات را می‌آموزد گویی به او فحش و الفاظ رکیک آموخته است.‏» (‏سوتا ۳:‏۴)‏ در تلمود اورشلیمی نیز آمده است:‏ «بهتر است کلمات تورات را در آتش نابود کرد تا این که آن‌ها را به زنان آموخت.‏»—‏سوتا ۳:‏۱۹.‏

e به عنوان مثال،‏ در دانشنامهٔ دین یهود (‏Encyclopaedia Judaica)‏ در مورد دیدگاه عرفانی نسبت به تورات می‌گوید:‏ «هیچ گفته‌ای در تورات معنی مشخصی ندارد،‏ بلکه هر گفتهٔ آن ممکن است معانی بسیاری داشته باشد.‏»—‏ویرایش دوم،‏ جلد ۱۱ صفحهٔ ۶۵۹.‏ (‏مأخذ انگلیسی)‏