Eenen Dach aus Eva auleen wia, räd eene Schlang met ar. Dee säd: “Es daut soo, daut Gott säd, jie kjennen nich von aule Beem Frucht äten?” Eva säd: “Wie kjennen von aule Beem Frucht äten, bloos von eenen nich. Wan wie von dän äten, dan woa wie stoawen.” De Schlang säd: “Jie woaren goanich stoawen. Wan jie von de Frucht äten, dan woa jie mau rajcht soo woaren aus Gott.” Wia daut soo? Nä, daut wia jeloagen. Oba Eva jleewd daut. Je mea Eva no de Frucht kjikjt, je dolla jankad ar dee. See eet von de Frucht un jeef Adam uk. Adam wist, wan see Gott wudden ojjehuarsom sennen, wudden see stoawen. Oba hee eet doawäajen.

Dän Dach räd Jehova noch to Adam un Eva. Hee fruach, wuarom see wieren ojjehuarsom jewast. Eva jeef de Schlang de Schult, un Adam jeef Eva de Schult. Wäajen Adam un Eva Jehova ojjehuarsom wieren, schekjt hee dee utem Goaden rut. Un daut dee doa nich trigj nenkunnen, stald hee doa Enjel han un een brennendet Schwieet.

Dee, waut Eva väalieejen deed, wudd uk bestroft woaren, säd Jehova. Daut wia goanich werkjlich de Schlang, waut met Eva räd. Jehova haud Schlangen nich soo jemoakt, daut dee räden kunnen. Daut wia een schlajchta Enjel, waut de Schlang toom räden brocht. Dee wull Eva veleiden. Dis Enjel woat de Soton un beesa Fient jenant. Jehova woat dän Soton noch oppriemen, daut dee de Menschen nich lenja veleiden kaun, schlajchtet to doonen.