ეკლესიასტე 2:1—26
2 გულში ვთქვი, მოდი მივეცემი მხიარულებას და ვნახავ, რას მომიტანს-მეთქი. და აი, ესეც ამაოება ყოფილა.
2 სიცილზე ვთქვი, სისულელეა-მეთქი,
მხიარულებაზე კი — რისი მაქნისია-მეთქი.
3 ღვინოშიც ვეძებდი სიამეს,+ თუმცა სიბრძნე არ დამიკარგავს; არც უგუნურებაზე მითქვამს უარი, რათა გამეგო, რა არის კაცთათვის საუკეთესო — რა უნდა აკეთონ მათ ამ ცისქვეშეთში თავიანთი ხანმოკლე სიცოცხლის განმავლობაში.
4 დიდ საქმეებსაც მოვკიდე ხელი:+ ავიშენე სახლები,+ გავიშენე ვენახები,+
5 გავიშენე ბაღები და წალკოტები და იქ ყველანაირი ხეხილი ჩავყარე.
6 ნორჩი კორომების მოსარწყავად წყალსატევები გავაკეთე.
7 ავიყვანე მსახურები;+ ისეთი მსახურებიც მყავდა, რომლებიც ჩემს სახლში დაიბადნენ. მოვიმრავლე საქონელი. ნახირი და ფარა+ იმათზე მეტი მყავდა, ვისაც ჩემამდე უცხოვრია იერუსალიმში.
8 დავაგროვე ოქრო-ვერცხლი+ და მეფეთა და სამთავროთათვის საკადრისი სიმდიდრე.+ დავიყენე მომღერლები, კაცებიც და ქალებიც. არ მაკლდა კაცთა მოდგმის ნეტარება — ქალი, უამრავი ქალი.
9 იმათზე მეტად განვდიდდი, ვისაც ჩემამდე უცხოვრია იერუსალიმში,+ თუმცა სიბრძნე არ დამიკარგავს.
10 რაც კი ჩემმა თვალმა მოისურვა, უარი არაფერზე მითქვამს.+ არანაირი სიამოვნება არ მომიკლია, ვხარობდი ჩემი ნაღვაწით და ეს იყო ჯილდო ჩემი გარჯისთვის.+
11 მაგრამ, როდესაც დავუკვირდი ყოველ საქმეს, რაც საკუთარი ხელით მიკეთებია და რისთვისაც გავრჯილვარ,+ მივხვდი, რომ ყველაფერი ამაოება ყოფილა და ქარის დევნა;+ არაფერი ყოფილა ღირებული ამ ცისქვეშეთში.+
12 კვლავ მივაპყარი ყურადღება სიბრძნეს, სიბრიყვესა და უგუნურებას+ (რას გააკეთებს კაცი, რომელიც მეფის შემდეგ მოვა? მხოლოდ იმას, რაც უკვე გაკეთებულა).
13 დავინახე, რომ სიბრძნე ისევე უპირატესობს უგუნურებაზე,+ როგორც სინათლე სიბნელეზე.
14 ბრძენი ყველაფერს ნათლად ხედავს,+ უგუნური კი სიბნელეში დადის,+ მაგრამ მივხვდი, რომ ყველას ერთი ბოლო აქვს.+
15 გულში ვთქვი: „რაც უგუნურს ეწევა, მეც იგივე მეწევა“.+ მაშ, ასე რისთვისღა დავბრძენდი?! ვთქვი, ესეც ამაოებაა-მეთქი.
16 არც ბრძენი ახსოვთ მარადიულად და არც სულელი.+ მოვა დრო და ყველა დავიწყებას მიეცემა; ბრძენიც მოკვდება და სულელიც.+
17 მომძულდა სიცოცხლე;+ დამწუხრებული ვარ იმის გამო, რაც ცისქვეშეთში ხდება. ამაოება ყოფილა ყველაფერი+ და ქარის დევნა.+
18 შემძულდა ყველაფერი, რისთვისაც ამ ცისქვეშეთში გავისარჯე,+ რადგან ის ჩემ შემდეგ მოსულს დარჩება.+
19 ვინ იცის, ბრძენი იქნება ის თუ უგუნური?!+ მის ხელში აღმოჩნდება ყველაფერი, რასაც მთელი ჩემი ძალა შევალიე და მთელი ჩემი სიბრძნე მოვახმარე ამ ცისქვეშეთში. ესეც ამაოებაა.
20 გული ამიცრუვდა იმ ყველაფერზე, რისთვისაც დიდი ჯაფა გავწიე ამ ცისქვეშეთში.
21 კაცი შეიძლება სიბრძნით, ცოდნითა და სიმარჯვით გაისარჯოს, მაგრამ მისი ქონება მას დარჩეს, ვისაც ამისთვის არ უშრომია.+ ესეც ამაოებაა და დიდი უბედურება.
22 მაშ, რაში არგია კაცს მთელი გარჯა და გულის წადილი, რომელიც მას მძიმე შრომისკენ უბიძგებს ამ ცისქვეშეთში?!+
23 შრომას მისთვის მთელი ცხოვრება ტკივილი და იმედგაცრუება მოაქვს;+ ღამითაც კი დაკარგული აქვს მოსვენება.+ ესეც ამაოებაა.
24 იმაზე უკეთესი არაფერია, რომ კაცმა ჭამოს, სვას და სიამე ნახოს თავის გარჯაში.+ მივხვდი, რომ ესეც ღვთისგანაა.+
25 ვინ ჭამს და ვინ სვამს ჩემზე უკეთესს?!+
26 ღმერთი თავის მოსაწონ კაცს სიბრძნეს, ცოდნასა და სიხარულს არ აკლებს,+ ცოდვილს კი იმიტომ აგროვებინებს და ახვეჭინებს, რომ ღვთის მოსაწონ კაცს დარჩეს.+ ესეც ამაოებაა და ქარის დევნა.
