‏«هر بخشش نیکو و هر موهبت کامل از بالاست و از پدر نورهای آسمانی عطا می‌شود.‏» (‏یعقوب ۱:‏۱۷‏)‏ بی‌شک این آیه به سخاوت پدر آسمانی‌مان،‏ یَهُوَه خدا اشاره دارد.‏ حال از تمامی هدایایی که خدا به ما انسان‌ها بخشیده است،‏ یک هدیه از همه بزرگ‌تر است.‏ این هدیه چیست؟‏ عیسی مسیح گفته‌ای معروف دارد که در کتاب مقدّس در یوحنا ۳:‏۱۶ ثبت شده است:‏ «خدا آنقدر به مردم دنیا محبت داشت که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که به او ایمان بورزد،‏ نابود نگردد،‏ بلکه زندگی جاودان یابد.‏»‏

این که خدا پسر یگانهٔ خود را برای ما داد به چه معنی است و چرا می‌توان گفت این بزرگ‌ترین و بهترین هدیه در زندگی هر انسانی است؟‏ زیرا این هدیه ما را از بند گناه،‏ پیری و مرگ رها می‌کند.‏ (‏مزمور ۵۱:‏۵؛‏ یوحنا ۸:‏۳۴‏)‏ هر قدر هم که تلاش کنیم،‏ ما خود نمی‌توانیم از چنگال گناه و مرگ رها شویم.‏ اما خداوند از روی محبت بی‌کرانش آنچه برای رهایی ما لازم بود،‏ مهیا ساخت.‏ او با فدا کردن پسر یگانه‌اش عیسی مسیح،‏ فدیه یا بهای رهایی ما را پرداخت و برای انسان‌های مطیع زندگی جاودان را ممکن ساخت.‏ اما فدیه یا بهای رهایی به چه معنی است؟‏ چرا ضروری بود؟‏ ما چگونه می‌توانیم از آن بهره‌مند شویم؟‏

فدیه،‏ بهایی است که برای بازخرید چیزی که از دست رفته یا برای رهایی از بند و اسارت پرداخت می‌شود.‏ کتاب مقدّس توضیح می‌دهد که اولین والدین ما،‏ آدم و حوّا چنان آفریده شدند که می‌توانستند از گناه بری باشند و تا ابد در بهشت روی زمین در کنار فرزندان و نوادگانشان زندگی کنند؛‏ فرزندانی که بعدها به دنیا می‌آوردند.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲۶-‏۲۸‏)‏ متأسفانه آنان با نافرمانی از خدا گناهکار شدند و خود را از چنین زندگی‌ای محروم کردند.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «گناه از طریق یک انسان وارد دنیا شد و از طریق گناه مرگ آمد و از آنجا که همه گناه کردند،‏ مرگ در میان همهٔ انسان‌ها شیوع یافت.‏» (‏رومیان ۵:‏۱۲‏)‏ آدم دیگر نمی‌توانست زندگی کاملی که پیش از گناهش از آن برخوردار بود به نوادگانش ببخشد بلکه او گناه را به نوادگانش به میراث داد و نتیجهٔ گناه یعنی مرگ را.‏

بهای رهایی یا فدیه باید درست همتراز یا معادل آنچه باشد که از دست‌رفته است.‏ وقتی آدم عمداً و آگاهانه از خدا نافرمانی کرد،‏ در واقع گناه کرد و نتیجهٔ این گناه از دست دادن زندگی کامل انسانی‌اش بود.‏ طبق کتاب مقدّس نتیجهٔ این گناه این بود که نوادگان او در بند گناه و مرگ گرفتار شدند.‏ پس برای رهایی از این بند،‏ باید زندگی کامل انسان دیگری داده می‌شد و زندگی عیسی داده شد.‏ (‏رومیان ۵:‏۱۹؛‏ اِفِسُسیان ۱:‏۷‏)‏ تنها به دلیل این که خدا از روی محبت این فدیه را پرداخت،‏ انسان‌ها می‌توانند از آنچه آدم و حوّا از دست دادند بهره‌مند شوند؛‏ یعنی از زندگی ابدی بر بهشت روی زمین.‏—‏مکاشفه ۲۱:‏۳-‏۵‏.‏

با توجه به این که فدیه،‏ این موهبت الٰهی زندگی جاودان را برای انسان‌ها ممکن ساخته است،‏ بی‌شک بزرگ‌ترین هدیه است.‏ حال برای این که درک کنیم که فدیه یا بهای رهایی به‌راستی بهترین هدیه است،‏ نکاتی را که در مقالهٔ قبل برای تهیهٔ بهترین هدیه ذکر شد،‏ در مورد فدیه،‏ این هدیهٔ بی‌نظیر بررسی می‌کنیم.‏

خواستهٔ ما را برآورده می‌سازد.‏ ما انسان‌ها ذاتاً خواهان تداوم زندگی‌مان هستیم.‏ (‏جامعه ۳:‏۱۱‏)‏ ما خود نمی‌توانیم این خواسته‌مان یعنی زندگی ابدی را برآورده سازیم،‏ اما فدیه یا بهای رهایی این امر را برای ما ممکن ساخته است.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «مزد گناه مرگ است،‏ اما هدیه‌ای که خدا می‌دهد،‏ حیات جاودان از طریق سَرورمان مسیحْ عیساست.‏»—‏رومیان ۶:‏۲۳‏.‏

نیازمان را تأمین می‌کند.‏ انسان‌ها نمی‌توانستند فدیه یا بهای رهایی خود را مهیا کنند.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «فدیهٔ جان انسان گرانبهاست،‏ و هیچ بهایی کافی نخواهد بود.» (‏مزمور ۴۹:‏۸‏)‏ از این رو،‏ ما برای رهایی از بند گناه و مرگ نیاز مبرم به یاری الٰهی  داشتیم.‏ خدا نیز «از طریق بهای رهایی که مسیحْ عیسی پرداخت،‏» درست آنچه را که نیاز داشتیم،‏ مهیا ساخت.‏—‏رومیان ۳:‏۲۳،‏ ۲۴‏.‏

در زمان مناسب.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «وقتی هنوز گناهکار بودیم،‏ مسیح جان خود را برای ما داد.‏» (‏رومیان ۵:‏۸‏)‏ آری،‏ با وجود خمیرهٔ گناه‌آلودمان بهای رهایی یا فدیه برای ما پرداخت شد و این نشانهٔ عمق محبت یَهُوَه خدا به ماست.‏ فدیه،‏ آینده‌ای فوق‌العاده را برای ما میسر می‌سازد،‏ هر چند که اکنون،‏ به ناچار باید همچنان نتایج تلخ گناه را متحمّل شویم.‏

انگیزه‌ای والا و فداکارانه.‏ کتاب مقدّس اشاره می‌کند که چه چیز خدا را برانگیخت که پسرش را برای رهایی ما انسان‌ها فدا کند.‏ در این کتاب آمده است:‏ «بدین گونه محبت خدا بر ما آشکار شد که خدا یگانه پسر خود را به دنیا فرستاد تا ما از طریق او حیات یابیم.‏ منظور از محبت همین است؛‏ نه این که ما به خدا محبت کرده باشیم،‏ بلکه او به ما محبت کرد.‏»—‏۱یوحنا ۴:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

چگونه می‌توانید قدردانی‌تان را از بهترین و بزرگ‌ترین هدیه نشان دهید؟‏ گفتهٔ عیسی در یوحنا ۳:‏۱۶ را به خاطر آورید که می‌گوید:‏ «هر که به او ایمان بورزد» زندگی جاودان خواهد یافت.‏ حال ایمان چگونه حاصل می‌شود؟‏ در کتاب مقدّس ایمان چنین تعریف شده است:‏ «اطمینان قطعی به تحقق چیزهایی است که به آن امید داریم.‏» (‏عبرانیان ۱۱:‏۱‏)‏ برای داشتن این «اطمینان قطعی» نیاز به شناخت دقیق است.‏ از این رو،‏ شما را ترغیب می‌کنیم برای آشنایی با یَهُوَه خدا که «بهترین هدیه» را به شما داده است وقت بگذارید و دریابید که چگونه از برکت زندگی جاودان که فدیهٔ عیسی آن را میسر ساخته است،‏ بهره‌مند شوید.‏

شما می‌توانید با بررسی تعالیم کتاب مقدّس که به صورت آنلاین در www.jw.org/fa در دسترس است،‏ در این خصوص اطلاعات بیشتری کسب کنید.‏ شاهدان یَهُوَه آماده‌اند که در این راه به شما کمک کنند.‏ ما اطمینان داریم که با فراگیری بیشتر در مورد فدیه و بهره‌گیری از این بهترین و بزرگ‌ترین هدیه،‏ از خدا قدردان خواهید بود که از طریق عیسی شما را رهایی می‌بخشد.‏—‏رومیان ۷:‏۲۵‏.‏