نافرمانی آدم و حوّا،‏ اولین والدین ما،‏ گناه و مرگ را برای کل نسل بشر به همراه داشت.‏ اما این نافرمانی باعث نشد که مقصود خدا از آفرینش انسان تغییر کند.‏ خدا در کلامش،‏ کتاب مقدّس بارها بر این موضوع تأکید کرده است.‏ برای مثال:‏

• «پارسایان زمین را به میراث خواهند برد و تا به ابد در آن سکونت خواهند کرد.‏»‏‏—‏مزمور ۳۷:‏۲۹‏.‏

• «مرگ را تا به ابد فرو خواهد بلعید؛‏ خداوندگارْ یهوه اشکها را از هر چهره خواهد زدود.‏»‏‏—‏اِشَعْیا ۲۵:‏۸‏.‏

• «مرگ نیز که آخرین دشمن است،‏ از میان برداشته خواهد شد.‏»‏‏—‏۱قُرِنتیان ۱۵:‏۲۶‏.‏

• «خدا هر اشکی را از چشمانشان پاک خواهد کرد.‏ دیگر مرگ نخواهد بود و ماتم و شیون و درد نیز وجود نخواهد داشت.‏ چیزهای گذشته سپری شده است.‏»‏‏—‏مکاشفه ۲۱:‏۴‏.‏

خدا چگونه مرگ را از میان خواهد برد یا آن را «فرو خواهد بلعید»؟‏ او به‌روشنی گفته است که «پارسایان .‏ .‏ .‏ تا ابد بر زمین سکونت خواهند کرد.‏» از سوی دیگر گفته است:‏ «پارسایی نیست که نیکویی کند و هرگز گناه نورزد.‏» (‏جامعه ۷:‏۲۰‏)‏ البته مقصود خدا این نبود که انسان‌های ناکامل و گناهکار تا ابد زندگی کنند.‏ پس شاید از خود بپرسید:‏ ‹حال اگر همه ناکاملند و گناه می‌کنند،‏ چگونه می‌توانند به زندگی ابدی راه یابند؟‏› آیا خدا معیارهایش را تغییر داده است یا وعده‌ای تو خالی به ما می‌دهد؟‏ به هیچ وجه!‏ چون ‹غیرممکن است که خدا دروغ بگوید.‏› (‏تیتوس ۱:‏۲‏)‏ پس چگونه مقصودش از آفرینشِ انسان و دست یافتن آنان به زندگی ابدی را ممکن می‌سازد؟‏

یَهُوَه خدا برای نجات انسان‌ها از مرگ و میسر ساختن زندگی ابدی برای آنان قدمی پرمهر برداشت،‏ او فدیه یا بهای رهایی انسان‌ها را پرداخت کرد.‏ فدیه در اصل به مفهوم پرداخت بهایی برابر خسارت واردشده،‏ یا پرداخت بهایی است که عدالت حکم می‌کند.‏ از آنجا که همهٔ انسان‌ها گناه می‌کنند و محکوم به مرگند،‏ کتاب مقدّس به صراحت چنین گفته است:‏ «به‌یقین کسی فدیهٔ جان برادر خویش نتواند داد و خونبهای او را به خدا نتواند پرداخت؛‏ زیرا فدیهٔ جان انسان گرانبهاست،‏ و هیچ بهایی کافی نخواهد بود.‏»—‏مزمور ۴۹:‏۷،‏ ۸‏.‏

جان انسانِ ناکامل برابر تاوان یا بهاییست که باید برای گناهان خودش بپردازد،‏ پس نمی‌تواند برای رهایی او از مرگ یا پرداخت تاوان گناهان شخصی دیگر کافی باشد.‏ (‏رومیان ۶:‏۷‏)‏ بنابر این خون‌بهای ما انسان‌های ناکامل و گناهکار را فقط کسی می‌تواند پرداخت کند که خود کامل و بی‌گناه باشد.‏ چون جانش را نه برای گناهان خودش بلکه برای گناهان ما فدا می‌کند.‏—‏عبرانیان ۱۰:‏۱-‏۴‏.‏

خدا ترتیبی داد که خون‌بها یا بهای رهایی ما پرداخت شود.‏ یَهُوَه خدا،‏ عیسی مسیح را که در آسمان می‌زیست به زمین فرستاد.‏ عیسی به عنوان انسانی کامل و بی‌گناه روی زمین به دنیا آید.‏ (‏۱پِطرُس ۲:‏۲۲‏)‏ عیسی خود گفت آمده است تا «جان خود را همچون بهای رهایی در عوض بسیاری بدهد.‏» (‏مَرقُس ۱۰:‏۴۵‏)‏ او برای چیرگی بر مرگ،‏ دشمن دیرینهٔ ما انسان‌ها جانش را فدا کرد تا زندگی جاودان را برای ما ممکن سازد.‏—‏یوحنا ۳:‏۱۶‏.‏

مطابق پیشگویی کتاب مقدّس امروزه ما در دورانی سخت و «روزهای آخر» شرارت و بدی زندگی می‌کنیم.‏ (‏۲تیموتائوس ۳:‏۱‏)‏ این دوران به «روز داوری و نابودی مردمان خدانشناس» منتهی می‌شود.‏  ‏(‏۲پِطرُس ۳:‏۳،‏ ۷‏)‏ اما آنان که خدا را دوست دارند،‏ نجات می‌یابند و «زندگی ابدی» خواهند داشت.‏—‏مَتّی ۲۵:‏۴۶‏.‏

میلیون‌ها میلیون نفر رستاخیز می‌یابند تا آنان نیز از زندگی ابدی برخوردار شوند.‏ زمانی که عیسی بر زمین بود نشان داد که رستاخیز به چه معناست.‏ هنگام ورود به شهری به نام نائین،‏ عیسی بیوه زنی را دید که برای مرگ تنها پسرش سوگواری می‌کند.‏ دلش به حال آن زن سوخت و پسرش را به زندگی باز گرداند.‏ (‏لوقا ۷:‏۱۱-‏۱۵‏)‏ پولُس رسول نیز گفت:‏ «به خدا امید دارم .‏ .‏ .‏ که رستاخیزی،‏ هم برای درستکاران و هم برای بدکاران در پیش است.‏» این امیدی واقعی و نشانهٔ محبت فوق‌العادهٔ خدا به ما انسان‌هاست.‏—‏اعمال ۲۴:‏۱۵‏.‏

میلیاردها نفر می‌توانند از زندگی ابدی برخوردار شوند.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «پارسایان زمین را به میراث خواهند برد و تا به ابد در آن سکونت خواهند کرد.‏» (‏مزمور ۳۷:‏۲۹‏)‏ آنگاه این گفتهٔ دلگرم‌کننده و امیدبخش کتاب مقدّس را که حدود ۲۰۰۰ سال پیش نوشته شده است،‏ تجربه خواهند کرد که «ای مرگ،‏ پیروزی تو کجاست؟‏ ای مرگ،‏ نیش تو کجاست؟‏» (‏۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵۵‏)‏ سرانجام مرگ این دشمن مهیب و دیرینهٔ انسان نابود خواهد شد.‏