آیا تصمیمات شما بر آینده‌تان تأثیری دارد؟‏ برخی معتقدند آنچه آینده‌شان را رقم می‌زند سرنوشت و تقدیر است،‏ نه تصمیمات و انتخاب‌هایشان.‏ اگر به هدفشان نرسند از آن چشم‌پوشی می‌کنند و می‌گویند:‏ «قسمت این بود که نشه!‏»‏

برخی نیز از بی‌عدالتی‌ها و سختی‌های دنیا راه گریزی نمی‌بینند و سرخورده و ناامید می‌شوند.‏ شاید در جهت تغییر دادن زندگی‌شان تلاش‌هایی کرده‌اند،‏ اما وقایعی مانند جنگ،‏ جنایت،‏ بلایای طبیعی و بیماری بارها و بارها نقشه‌های آنان را نقش بر آب کرده است.‏ این است که در آخر با سرخوردگی می‌گویند:‏ «دست من نیست که چیزی را عوض کنم!‏»‏

درست است،‏ حوادث و اتفاقات بر برنامه‌ها و اهداف زندگی ما تأثیر جدّی دارد.‏ (‏جامعه ۹:‏۱۱‏)‏ اما آیندهٔ دراز مدت یا ابدی ما در گرو تصمیماتمان است.‏ در کلام خدا نیز به‌روشنی این نکته بیان شده است.‏ به نمونهٔ زیر توجه کنید.‏

موسی،‏ پیامبر خدا که قوم اسرائیل باستان را برای وارد شدن به سرزمین موعود راهنمایی می‌کرد،‏ به آنان چنین گفت:‏ «زندگی و مرگ،‏ و برکت و لعنت را پیش رویتان نهادم.‏ پس زندگی را برگزینید تا شما و نسلتان زنده بمانید؛‏ یهوه خدای خود را دوست بدارید،‏ از صدای او اطاعت کنید و به او بچسبید.‏»‏‏—‏تَثنیه ۳۰:‏۱۵،‏ ۱۹،‏ ۲۰‏.‏

‏«زندگی و مرگ،‏ و برکت و لعنت را پیش رویتان نهادم.‏ پس زندگی را برگزینید.‏»—‏تَثنیه ۳۰:‏۱۹

اسرائیلیان در مصر برده بودند و خدا آنان را از بردگی رها کرده بود.‏ او آزادی و زندگی‌ای شاد در سرزمین موعود را پیش رویشان نهاد.‏ اما برخورداری از این برکات در گرو انتخاب و تصمیم آنان بود.‏ آنان باید راه زندگی را برمی‌گزیدند،‏ چطور؟‏ با دوست داشتن و عشق به خدا،‏ اطاعت از او و نزدیک ماندن یا به اصطلاح چسبیدن به او.‏

امروزه ما نیز با تصمیمی مشابه روبروییم که این تصمیم تعیین‌کنندهٔ آینده‌مان است.‏ ما نیز می‌توانیم با دوست داشتن و عشق به خدا،‏ اطاعت از او و نزدیک ماندن به او راه زندگی را برگزینیم؛‏ یعنی زندگی ابدی در بهشت روی زمین.‏ اما هر یک از این‌ها به چه معنی است؟‏

محبت خصوصیت اصلی خداست.‏ در کلام الهامی خدا آمده است:‏ «خدا محبت است.‏» (‏۱یوحنا ۴:‏۸‏)‏ از این رو وقتی از عیسی پرسیدند که بزرگ‌ترین حکم چیست،‏ او گفت:‏ «یَهُوَه خدای خود را با تمامی دل،‏ تمامی جان و تمامی ذهن خود دوست بدار.‏» (‏مَتّی ۲۲:‏۳۷‏)‏ رابطهٔ واقعی با یَهُوَه خدا،‏ بر پایهٔ ترس یا اطاعتی کورکورانه نیست،‏ بلکه بر پایهٔ محبت است.‏ حال چرا باید او را دوست بداریم؟‏

محبتِ خدا به انسان‌ها را می‌توان به محبت والدینی مهربان به فرزندشان تشبیه کرد.‏ والدینی مهربان با وجود این که کامل نیستند خواهان شادی و موفقیت فرزندشانند،‏ پس فرزند خود را راهنمایی می‌کنند،‏ تشویق می‌کنند،‏ تأدیب می‌کنند و از او پشتیبانی می‌کنند.‏ این والدین پرمحبت در عوض از فرزندشان چه می‌خواهند؟‏ می‌خواهند که آنان را دوست بدارد و از آنان بابت راهنمایی‌های مفیدشان قدردان باشد.‏ پس،‏ آیا منطقی نیست که یَهُوَه خدا،‏ پدر آسمانی‌مان از ما انتظار داشته باشد که بابت تمامی کارهایی که برای ما کرده است،‏ از او قدردان باشیم؟‏

برای اطاعت از خدا لازم است که سخنان او را به گوش بگیریم.‏ اما چگونه؟‏ با خواندن و به کاربستن آنچه در کلامش،‏ کتاب مقدّس آمده است می‌توانیم سخنان او را به گوش گیریم و از او اطاعت کنیم.‏—‏۱یوحنا ۵:‏۳‏.‏

در مورد اهمیت به گوش گرفتن کلام خدا عیسی گفت:‏ «زندگی انسان نه فقط به نان،‏ بلکه به هر کلمه‌ای که از دهان یَهُوَه بیرون می‌آید نیز وابسته است.‏» (‏مَتّی ۴:‏۴‏)‏ همانند خوردن غذا،‏ شناخت خدا نیز برای ما ضروری است،‏ در واقع حتی ضروری‌تر است.‏ چرا؟‏ در کلام خدا آمده است:‏ «حکمت سرپناه است،‏ چنانکه پول،‏ سرپناه.‏ اما امتیاز معرفت در این است که حکمت،‏ به صاحبش حیات می‌بخشد.‏» (‏جامعه ۷:‏۱۲‏)‏ معرفت و حکمتی که خدا به ما می‌بخشد می‌تواند امروزه ما را حفظ کند و ما را در گرفتن تصمیمات درست یاری کند که به زندگی جاودان در آینده می‌انجامد.‏

به این پند عیسی که در مقالهٔ قبل نیز به آن اشاره کردیم،‏ فکر کنید:‏ «تنگ است آن در و باریک است آن راهی که به حیات می‌انجامد و عدهٔ کمی آن را می‌یابند.‏» (‏مَتّی ۷:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ بی‌شک برای طی مسیر و رسیدن به مقصد در این راه باریک،‏ داشتن راهنمایی باتجربه و نزدیک ماندن به او ضروری است.‏ این خود دلیلی است که به یَهُوَه خدا نزدیک مانیم تا به مقصد یعنی زندگی ابدی برسیم.‏ (‏مزمور ۱۶:‏۸‏)‏ حال چطور چنین کنیم؟‏

روزانه ما باید به وظایف بسیاری رسیدگی کنیم و در کنار آن دوست داریم به فعالیت‌های دیگری نیز بپردازیم.‏ این وظایف و فعالیت‌های روزمره می‌تواند چنان ما را به خود مشغول کند که برای آگاهی از خواست خدا و انجام آن وقت کمی بگذاریم یا اصلاً وقت نگذاریم.‏ از این رو کتاب مقدّس به ما چنین هشدار می‌دهد:‏ «بسیار مراقب باشید که چگونه رفتار می‌کنید و رفتارتان نه همچون نادانان،‏ بلکه همچون خردمندان باشد.‏ از وقت خود به بهترین نحو استفاده کنید؛‏ زیرا این روزها،‏ روزهای بدی است.‏» (‏اِفِسُسیان ۵:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ اگر در زندگی خود را از خواست خدا آگاه سازیم و به رابطه‌مان با او بیش از هر چیز دیگر اهمیت دهیم به او نزدیک می‌مانیم یا به قول کتاب مقدّس به او «می‌چسبیم.‏»—‏مَتّی ۶:‏۳۳‏.‏

مسلّم است که نمی‌توان گذشته را تغییر داد،‏ اما می‌توانید آینده‌ای مطمئن و روشن برای خود و عزیزانتان برگزینید.‏ کتاب مقدّس گفته است که یَهُوَه خدا،‏ پدر آسمانی‌مان عمیقاً ما را دوست دارد و آنچه از ما انتظار دارد،‏ به ما گفته است.‏ میکاه،‏ پیامبر خدا می‌گوید:‏

‏«او تو را از آنچه نیکوست آگاه ساخته است؛‏ و خداوند از تو چه می‌طلبد،‏ جز آنکه انصاف را به جای آری و محبت را دوست بداری،‏ و با فروتنی در حضور خدایت سلوک کنی؟‏»‏‏—‏میکاه ۶:‏۸‏.‏

پس یَهُوَه خدا از ما دعوت کرده است که ‹در حضور او سلوک کنیم› یا به عبارتی در کنار او قدم برداریم.‏ آیا شما این دعوت یَهُوَه خدا را می‌پذیرید؟‏ اگر چنین کنید از برکاتی ابدی برخوردار خواهید شد.‏ تصمیم با شماست.‏