تصوّر کنید شبانه در جاده‌ای تاریک قدم می‌زنید.‏ با این که خورشید مدت‌هاست غروب کرده،‏ راهتان را گم نمی‌کنید،‏ چون چراغی در دست دارید.‏ نور آن را جلوی پایتان می‌اندازید،‏ جلوی پایتان روشن می‌شود و اگر دورتر بیندازید،‏ نور آن تاریکی را می‌شکافد و راه را برایتان روشن می‌کند.‏

از برخی جهات کتاب مقدّس همچون چراغ است.‏ همان طور که در مقالات پیشین دیدیم،‏ کلام خدا می‌تواند به ما کمک کند با مشکلاتی که در این دنیای بی‌ثبات هر روزه جلوی پایمان قرار می‌گیرد،‏ مقابله کنیم.‏ از سوی دیگر،‏ کتاب مقدّس راهی را برای ما روشن می‌کند که به شادی پردوام و رضایت ماندگار می‌انجامد.‏ (‏مزمور ۱۱۹:‏۱۰۵‏)‏ چگونه؟‏

حال به دو امید واقعی که کتاب مقدّس پیش روی ما گذاشته است،‏ توجه کنید:‏ ۱ راه زندگی پرمفهوم را به ما نشان می‌دهد ۲ به ما می‌آموزد که چگونه رابطهٔ دوستی با آفریدگارمان برقرار کنیم و آن را تا ابد حفظ کنیم.‏

کتاب مقدّس پندهای قابل‌اعتمادی برای رویارویی با مشکلات در اختیار ما می‌گذارد،‏ البته این کتاب بسیار برتر از یک کتاب خودیاری است.‏ به جای این که ما را بر آن دارد که تنها بر نگرانی‌ها و مشکلات شخصی‌مان تمرکز کنیم،‏ این کتاب دیدی وسیع‌تر به ما می‌بخشد و تصویری بزرگ‌تر برایمان نمایان می‌کند.‏ تنها از این طریق زندگی ما مفهومی واقعی می‌یابد.‏

برای مثال،‏ به این اصل کتاب مقدّس توجه کنید که می‌گوید:‏ «دادن از گرفتن شادی‌بخش‌تر است.‏» (‏اعمال ۲۰:‏۳۵‏)‏ آیا تا به حال به کسی کمک مالی کرده‌اید؟‏ یا با صبر و مهربانی پای درددل دوستی نشسته‌اید؟‏ آیا خشنودی و رضایتی را که شاد کردن شخصی دیگر در پی دارد،‏ تجربه کرده‌اید؟‏

بدون انتظار عوض،‏ کاری برای کسی کردن فوق‌العاده شادی‌بخش است.‏ نویسنده‌ای به این نکته اشاره کرد:‏ «در صورتی که  بدون چشم‌داشت برای کسی کاری کنید،‏ غیر ممکن است،‏ بیش از آنچه بخشیده‌اید،‏ نگیرید.‏» زمانی که برای دیگران کاری می‌کنیم،‏ به خصوص برای آنانی که نمی‌توانند به شکلی آن را به اصطلاح جبران کنند،‏ ما خود فایده می‌بریم.‏ در واقع ما همراه آفریدگارمان و دست در دست او عمل کرده‌ایم.‏ خدا چنین اعمال پرمهری را این گونه می‌نگرد که گویی به او قرض داده‌ایم.‏ (‏امثال ۱۹:‏۱۷‏)‏ آفریدگارمان برای آنچه ما برای فردی نیازمند انجام می‌دهیم،‏ ارزش فراوان قائل است و قول داده است که در عوض زندگی ابدی در بهشت روی زمین را به ما می‌بخشد.‏ به‌راستی خدا چه آیندهٔ فوق‌العاده‌ای پیش روی ما نهاده است!‏—‏مزمور ۳۷:‏۲۹؛‏ لوقا ۱۴:‏۱۲-‏۱۴‏.‏ *

مهم‌تر از همه،‏ کتاب مقدّس تعلیم می‌دهد که پرستش یَهُوَه خدای حقیقی به زندگی ما مفهوم می‌بخشد.‏ کلام خدا ما را ترغیب می‌کند،‏ آن گونه که شایستهٔ آفریدگارمان است،‏ او را جلال دهیم،‏ حرمتش را حفظ کنیم و از او اطاعت کنیم.‏ (‏جامعه ۱۲:‏۱۳؛‏ مکاشفه ۴:‏۱۱‏)‏ اگر به عمق چنین زندگی‌ای فکر کنیم،‏ به‌راستی حیرت‌آور است.‏ چون به این طریق بر احساسات آفریدگار هستی‌بخشمان تأثیر می‌گذاریم؛‏ او را شاد می‌کنیم.‏ او خود در کلامش گفته است:‏ «حکیم باش،‏ و دل مرا شاد کن.‏» (‏امثال ۲۷:‏۱۱‏)‏ تصوّرش را بکنید،‏ وقتی در زندگی تصمیماتی حکیمانه بر مبنای اصول کتاب مقدّس می‌گیریم،‏ دل پروردگار مهربانمان را شاد می‌کنیم.‏ چرا؟‏ چون او به فکر ماست و می‌خواهد که ما راهنمایی‌های او را به کار بندیم و فایده ببریم.‏ (‏اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ بله،‏ به‌راستی اگر در زندگی در پی پرستش سلطان عالم و شاد کردن دل او باشیم،‏ پرمفهوم‌ترین شیوهٔ زندگی را پیش گرفته‌ایم.‏ آیا این طور نیست؟‏

همچنین کتاب مقدّس به ما تعلیم می‌دهد که با آفریدگارمان رابطهٔ دوستی برقرار کنیم.‏ در این کتاب آمده است:‏ «به خدا نزدیک شوید و او به شما نزدیک خواهد شد.‏» (‏یعقوب ۴:‏۸‏)‏ شاید گاه با خود فکر کنید،‏ آیا به‌راستی برای ما انسان‌ها ممکن است که با خداوند،‏ قادر مطلق رابطهٔ دوستی برقرار کنیم.‏ کتاب مقدّس به ما اطمینان می‌بخشد که اگر ‹او را بجوییم،‏ حقیقتاً او را خواهیم یافت.‏› چون ‹او از هیچ یک از ما دور نیست.‏› (‏اعمال ۱۷:‏۲۷‏)‏ در واقع آیندهٔ ما در گرو به گوش گرفتن این پند کتاب مقدّس و دوستی‌مان با یَهُوَه خداست.‏ چرا چنین می‌گوییم؟‏

به این موضوع فکر کنید.‏ هر قدر هم تلاش کنیم،‏ هیچ یک از ما به‌تنهایی نمی‌تواند از چنگال مرگ،‏ آخرین دشمن انسان بگریزد.‏ (‏۱قُرِنتیان ۱۵:‏۲۶‏)‏ اما خدا ابدیست،‏ او هیچ گاه نمی‌میرد و می‌خواهد که دوستانش نیز تا ابد زندگی کنند.‏ در کتاب مقدّس خواست یَهُوَه خدا برای آنان که او را می‌جویند با این کلمات زیبا و ساده بیان شده است:‏ «دلهای شما تا ابد زنده بماند!‏»—‏مزمور ۲۲:‏۲۶‏.‏

چگونه می‌توانید از رابطهٔ دوستی ابدی با خدا برخوردار شوید؟‏ ابتدا از طریق مطالعهٔ مرتب کلام او،‏ کتاب مقدّس با شخصیتش آشنا شوید.‏ (‏یوحنا ۱۷:‏۳؛‏ ۲تیموتائوس ۳:‏۱۶‏)‏ از او برای درک کلامش کمک بخواهید.‏ کتاب مقدّس به ما اطمینان می‌بخشد که اگر خالصانه از او بخواهیم که به ما حکمت عطا کند،‏ حکمت لازم را به ما می‌بخشد.‏ * (‏یعقوب ۱:‏۵‏)‏ در آخر،‏ تلاش کنید آنچه را می‌آموزید به کار بندید،‏ اجازه دهید که ‹کلام خدا برای پاهایتان چراغ و برای راهتان نور› باشد،‏ اکنون و تا ابد.‏—‏مزمور ۱۱۹:‏۱۰۵‏.‏