کتاب مقدّس کتابی برای آموزش علم نیست،‏ اما در آن مطالبی آمده که از زمان خود بسیار فراتر بوده است.‏ به چند نمونه توجه کنید.‏

آیا عالم مادی آغازی داشته است؟‏

دانشمندان پیشرو در دوره‌ای شدیداً این موضوع را نفی می‌کردند.‏ در حالی که اکنون عموماً پذیرفته‌اند که عالم آغازی داشته است.‏ در کتاب مقدّس این موضوع به‌روشنی بیان شده بود.‏—‏پیدایش ۱:‏۱‏.‏

شکل زمین چگونه است؟‏

در زمان باستان بسیاری تصوّر می‌کردند که زمین مسطح است.‏ در قرن پنجم قبل از میلاد،‏ دانشمندان یونانی نظریه‌ای دادند که زمین کروی شکل است.‏ اما بسیار پیش از آن در قرن هشتم قبل از میلاد،‏ اِشَعْیا یکی از نگارندگان کتاب مقدّس به «دایرهٔ زمین» اشاره کرد،‏ او از واژه‌ای استفاده کرد که می‌تواند «کره» نیز ترجمه شود.‏—‏اِشَعْیا ۴۰:‏۲۲‏.‏

آیا اجرام آسمانی رو به زوالند؟‏

ارسطو دانشمند یونانی قرن چهارم قبل از میلاد تعلیم داد که تنها آنچه بر زمین است رو به زوال می‌رود و اجرام آسمانی هیچ گاه تغییر نمی‌یابند یا رو به زوال نمی‌روند.‏ این دیدگاه برای قرن‌ها رواج داشت.‏ اما در قرن نوزدهم دانشمندان موضوع آنتروپی را به صورت مشخص بیان کردند،‏ به این معنی که تمامی اجرام چه در آسمان چه بر زمین به سوی بی‌نظمی و به‌هم‌ریختگی و در نهایت زوال پیش می‌روند.‏ لُرد کِلوین،‏ دانشمندی که در ارائهٔ پیشرفتهٔ این موضوع نقش داشت،‏ به این گفتهٔ کتاب مقدّس نیز اشاره کرد که زمین و آسمان «چون جامهٔ مندرس خواهند شد!‏» (‏مزمور ۱۰۲:‏۲۵،‏ ۲۶‏)‏ او معتقد بود،‏ همان گونه که کتاب مقدّس تعلیم می‌دهد،‏ خدا می‌تواند برای حفظ آفریده‌هایش از زوال و نابودی،‏ از این بی‌نظمی و به‌هم‌ریختگی جلوگیری کند.‏—‏جامعه ۱:‏۴‏.‏

سیّارات از جمله زمین چگونه در آسمان قرار گرفته‌اند؟‏

ارسطو تعلیم داد که اجرام آسمانی به حباب‌های بلوری تودرتو متصلند و زمین در مرکز این حباب‌ها قرار دارد.‏ در قرن هجدهم میلادی دانشمندان بر این اعتقاد بودند که احتمالاً ستارگان و سیّارات بر هیچ چیز آویزان نیستند.‏ در کتاب ایّوب که در قرن پانزدهم قبل از میلاد نوشته شده است،‏ می‌خوانیم که آفریدگار «زمین را بر نیستی می‌آویزد.‏»—‏ایّوب ۲۶:‏۷‏.‏

با این که کتاب مقدّس کتابی پزشکی نیست،‏ شامل اصولی است که نشانهٔ علم و آگاهی پیشرفته از سلامت جسمانی است.‏

دور کردن بیمار از دیگران.‏

در شریعت موسی تجویز شده بود که جذامیان باید از دیگر مردم دور نگاه داشته می‌شدند.‏ در واقع در زمان شیوع بیماری‌های همه‌گیر در قرون وسطی بود که پزشکان دریافتند این اصل را به کار بندند،‏ عملی که حتی تا به امروز هم مؤثر شمرده می‌شود.‏—‏لاویان باب‌های ۱۳ و ۱۴‏.‏

شست‌وشو پس از لمس جسد.‏

تا اواخر قرن نوزدهم،‏ پزشکان اغلب پس از آن که روی اجساد کار می‌کردند،‏ بدون شست‌وشوی دست‌هایشان به معالجهٔ بیماران می‌پرداختند.‏ این عمل،‏ مرگ بسیاری از بیماران را در پی داشت.‏ اما در شریعت موسی آمده بود که هر کس جسدی را لمس کند،‏ ناپاک و نجس محسوب می‌شد.‏ حتی آمده بود که برای پاک‌شدن باید از آب استفاده می‌کردند.‏ بی‌شک رعایت این امور که در شریعت موسی آمده بود،‏ برای سلامت جسم نیز مفید بود.‏—‏اعداد ۱۹:‏۱۱،‏ ۱۹‏.‏

دور ریختن فضولات.‏

هر ساله بیش از نیم میلیون کودک به اسهال مبتلا می‌شوند و جان می‌سپارند،‏ دلیل اصلی نیز این است که فضولات انسانی به شیوهٔ درست دور ریخته نمی‌شود.‏ در شریعت موسی گفته شده بود که فضولات انسانی باید چال شود و از محل زندگی انسان‌ها به دور باشد.‏—‏تَثنیه ۲۳:‏۱۳‏.‏

زمان ختنه.‏

در شریعت موسی قید شده بود که نوزادان پسر باید در روز هشتم ختنه شوند.‏ (‏لاویان ۱۲:‏۳‏)‏ قابلیت انعقاد خون در نوزادان پس از هفتهٔ اول زندگی به حد معمول می‌رسد.‏ در زمانی که کتاب مقدّس نوشته شد و پیشرفت پزشکی بسیار محدود بود،‏ این که گفته شد،‏ پس از یک هفته نوزاد ختنه شود،‏ بسیار حکیمانه بود.‏

ارتباط سلامت روحی با سلامت جسمی.‏

محققین پزشکی و دانشمندان می‌گویند که احساسات و عواطفی مثل شادی،‏ امید،‏ قدردانی و بخشیدن دیگران بر سلامت ما تأثیر دارد.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «دل شادمان داروی شفابخش است،‏ اما روح افسرده استخوانها را خشک می‌کند.‏»—‏امثال ۱۷:‏۲۲‏.‏