امثال ۱۷:۱-۲۸
۱۷ خوردن یک تکه نان خشک در خانه‌ای که در آن صلح و آرامش است،+بهتر از خوردن غذاهایی مفصل* در خانه‌ای است که در آن جنگ و دعواست.+
۲ خدمتکار دانا* بر پسر اربابش که رفتار شرم‌آوری دارد تسلّط خواهد داشت،و مثل یکی از برادران در ارث شریک خواهد شد.
۳ کورهٔ آتش برای تصفیهٔ نقره و طلاست،+اما یَهُوَه است که دل‌ها را محک می‌زند.+
۴ آدم شریر به حرف‌های زیان‌آور گوش می‌دهد،و آدم فریبکار به حرف‌های بدخواهانه.+
۵ کسی که فقیران را مسخره می‌کند، به خالق آن‌ها اهانت می‌کند،+و کسی که از مصیبت دیگران خوشحال می‌شود، بدون مجازات نمی‌ماند.+
۶ تاج افتخارِ سالمندان نوه‌هایشان هستند،و تاج افتخارِ فرزندان، والدین آن‌ها.
۷ از آدم احمق انتظار نمی‌رود که حرف‌های خوب بزند،+
پس چقدر کمتر، از یک حاکم* انتظار می‌رود که دروغ بگوید!+
۸ هدیه برای کسی که آن را می‌دهد مثل سنگ گرانبهاست،+و او را در انجام هر کاری موفق می‌کند.+
۹ کسی که خطایی را می‌بخشد،* باعث ترویج محبت می‌شود،+اما کسی که مدام مسئله‌ای را مطرح می‌کند، باعث جدایی دوست‌های نزدیک می‌شود.+
۱۰ آدم احمق صد بار هم تنبیه شود فایده‌ای ندارد،+اما آدم فهمیده حتی از یک توبیخ درس می‌گیرد!+
۱۱ آدم بد فقط دنبال سرکشی است،اما مأموری بی‌رحم فرستاده خواهد شد تا او را مجازات کند.+
۱۲ روبرو شدن با خرسی که بچه‌هایش را از او گرفته‌اند،بهتر از روبرو شدن با آدم نادانی است که کارهای احمقانه می‌کند.*+
۱۳ اگر کسی خوبی را با بدی جواب دهد،بلا از خانه‌اش دور نخواهد شد.+
۱۴ شروع دعوا مثل باز شدن دریچه‌های سد* است،پس قبل از این که جرّوبحث به دعوا برسد، آنجا را ترک کن.+
۱۵ کسی که شریر را تبرئه می‌کند و کسی که درستکار را محکوم می‌کند،+هر دو از دید یَهُوَه نفرت‌انگیزند.
۱۶ چه فایده که آدم احمق امکان یادگیری حکمت را داشته باشد،اما انگیزهٔ* این کار را نداشته باشد؟+
۱۷ دوست واقعی همیشه محبت می‌کند،+و مثل برادری است که برای کمک در سختی‌ها به دنیا آمده است.+
۱۸ آدم کم‌عقل و نادان ضامن شخصی دیگر می‌شود،*+و جلوی دیگران* به نشانهٔ توافق دست می‌دهد.
۱۹ کسی که اهل دعوا و جرّوبحث است، گناه را دوست دارد.+
آدمی که به خودش می‌بالد* به استقبال ویرانی می‌رود.+
۲۰ آدمی که دلش منحرف است موفق نخواهد شد،+و آدمی که زبانش پر از فریب است گرفتار بلا و مصیبت خواهد شد.
۲۱ بچهٔ احمق مایهٔ غم و غصهٔ پدرش می‌شود،و پدر بچهٔ کم‌عقل رنگ شادی را نمی‌بیند.+
۲۲ دل شادمان داروی شفابخش است،+اما غم و غصه انسان را ضعیف می‌کند.*+
۲۳ آدم شریر پنهانی رشوه می‌گیردتا عدالت را زیر پا بگذارد.+
۲۴ کسی که قدرت تشخیص دارد همیشه حکمت را مدّ نظر دارد،اما آدم احمق افکارش* پراکنده است.+
۲۵ بچهٔ احمق باعث غم و غصهٔ پدرش می‌شود،و دل مادرش را می‌شکند.*+
۲۶ مجازات کردن* شخص درستکار اشتباه است،و شلاق زدن آدم شریف ناعادلانه.
۲۷ شخص دانا جلوی زبان خود را می‌گیرد،+و کسی که قدرت تشخیص دارد آرامش* خود را حفظ می‌کند.+
۲۸ حتی آدم احمق هم اگر ساکت بماند دانا محسوب می‌شود،و کسی که حرف نزند، نشان می‌دهد که قدرت تشخیص دارد.
پاورقی‌ها
^ یا: «غذاهایی با گوشت قربانی.»
^ یا: «خدمتکاری که بینش دارد.»
^ یا: «اشراف‌زاده.»
^ یا: «می‌پوشاند.»
^ یا: «مشغول کاری احمقانه است.»
^ یا: «مثل جاری شدن سیلاب.»
^ تحت‌اللفظی: «دل.»
^ یا: «برای شخصی دیگر وثیقه می‌گذارد.»
^ یا: «همسایه‌اش.»
^ تحت‌اللفظی: «آدمی که درِ خانه‌اش را بلند می‌سازد.»
^ یا: «استخوان‌ها را خشک می‌کند.»
^ تحت‌اللفظی: «چشم‌هایش.»
^ یا: «باعث تلخکامی کسی که او را به دنیا آورده می‌شود.»
^ یا: «جریمه کردن.»
^ یا: «خونسردی.»
