Mga Gawa ng mga Apostol 27:1-44

27  Nang maipasiyang maglalayag kami papuntang Italya,+ ibinigay nila si Pablo at ang iba pang bilanggo kay Julio na opisyal ng hukbo sa pangkat ng Augusto. 2  Sumakay kami sa barko na mula sa Adrameto na dadaan sa mga daungan sa baybayin ng lalawigan* ng Asia, at kasama namin si Aristarco+ na mula sa Tesalonica, na nasa distrito ng Macedonia. 3  Kinabukasan, dumaong kami sa Sidon, at naging mabait si Julio kay Pablo at hinayaan siyang makipagkita sa mga kaibigan niya at maasikaso ng mga ito. 4  Mula roon, naglayag kami malapit sa Ciprus para makapagkubli kami sa pasalungat na hangin. 5  At pumalaot kami at dumaan sa tapat ng Cilicia at Pamfilia at dumaong sa Mira sa Licia. 6  Doon, ang opisyal ng hukbo ay nakakita ng barko mula sa Alejandria na papuntang Italya, at pinasakay niya kami roon. 7  Dahan-dahan kaming naglayag sa loob ng ilang araw hanggang sa Cinido, at hindi iyon naging madali. Para makapagkubli kami sa pasalungat na hangin, naglayag kami malapit sa Creta sa may Salmone. 8  Pagkatapos ng mahirap na paglalayag sa may baybayin, nakarating kami sa Magagandang Daungan, na malapit sa lunsod ng Lasea. 9  Mahabang panahon na ang lumipas at mapanganib na ngayong maglayag dahil tapós na rin ang pag-aayuno sa Araw ng Pagbabayad-Sala,+ kaya sinabi ni Pablo: 10  “Mga lalaki, kung tutuloy tayo sa paglalayag, posibleng mawasak ang barko, mawala ang kargamento, at manganib ang buhay natin.” 11  Pero nakinig ang opisyal ng hukbo sa kapitan ng barko at sa may-ari nito sa halip na kay Pablo. 12  At dahil mahirap magpalipas ng taglamig sa daungang iyon, ipinayo ng karamihan na maglayag sila at tingnan kung makakarating sila sa Fenix para doon magpalipas ng taglamig; isa itong daungan ng Creta na bukás pahilagang-silangan at patimog-silangan. 13  Nang maging banayad ang ihip ng hangin mula sa timog, inisip nilang maitutuloy na nila ang plano nila, kaya itinaas nila ang angkla at naglayag sa may baybayin ng Creta. 14  Pero hindi pa natatagalan, humampas dito ang napakalakas na hangin na tinatawag na Euroaquilo. 15  Hinahampas ng hangin ang barko at hindi na makapaglayag pasalungat dito, kaya nagpatangay na lang kami. 16  Pagkatapos, mabilis kaming naglayag malapit sa isang maliit na isla na tinatawag na Cauda, pero nahirapan kaming isalba ang maliit na bangka na hatak-hatak ng barko. 17  At nang maisampa ito sa barko, tinalian nila ng malalaking lubid ang katawan ng barko para hindi ito mabiyak, at dahil natatakot silang sumadsad sa Sirte, ibinaba nila ang layag at nagpaanod na lang. 18  Kinabukasan, binawasan nila ang kargamento ng barko+ dahil hinahampas kami ng unos. 19  At noong ikatlong araw, itinapon nila ang ilang kagamitan ng barko. 20  Pero noong maraming araw nang walang araw o bituin at hinahampas kami ng malakas na unos, nawalan na kami ng pag-asang makaligtas. 21  Nang matagal na silang hindi kumakain, tumayo si Pablo sa gitna nila at nagsabi: “Mga lalaki, kung sinunod ninyo ang sinabi ko na huwag maglayag mula sa Creta, hindi sana natin ito dinanas at wala tayong itinapong gamit.+ 22  Pero lakasan ninyo ang loob ninyo, dahil walang mamamatay sa inyo; barko lang ang mawawasak. 23  Ngayong gabi, ang Diyos na nagmamay-ari sa akin at pinaglilingkuran ko ay nagsugo ng isang anghel,+ 24  at sinabi nito: ‘Huwag kang matakot, Pablo. Tatayo ka sa harap ni Cesar,+ at ililigtas ng Diyos ang lahat ng kasama mo sa barko.’ 25  Kaya lakasan ninyo ang loob ninyo, mga lalaki, dahil naniniwala akong gagawin ng Diyos ang lahat ng sinabi sa akin ng anghel. 26  Pero kailangan nating mapadpad sa baybayin ng isang isla.”+ 27  Nang 14 na gabi na kami sa dagat at hinahampas-hampas kami sa Dagat ng Adria, inisip ng mga mandaragat na malapit na sila sa lupa noong hatinggabi na. 28  Sinukat nila ang lalim at nalaman na 20 dipa ito, kaya umusad sila nang kaunti, sinukat ulit ang lalim, at nalaman na 15 dipa ito. 29  At sa takot na sumadsad sa batuhan, apat na angkla ang inihagis nila mula sa popa,* at gustong-gusto nilang mag-umaga na. 30  Pero gustong tumakas ng mga mandaragat. Ibinaba nila ang maliit na bangka, at nagkunwari silang ibababa lang ang mga angkla mula sa proa.* 31  Kaya sinabi ni Pablo sa opisyal ng hukbo at sa mga sundalo: “Kapag hinayaan ninyong tumakas ang mga taong ito, hindi kayo maliligtas.”+ 32  Dahil dito, pinutol ng mga sundalo ang mga lubid ng maliit na bangka at hinayaan itong mahulog. 33  Noong malapit nang mag-umaga, hinimok sila ni Pablo na kumain: “Ngayon ang ika-14 na araw ng inyong paghihintay, pero hindi pa rin kayo kumakain ng anuman. 34  Kaya kumain kayo kahit kaunti; para ito sa ikabubuti ninyo. Dahil hindi mawawala kahit isang hibla ng buhok sa ulo ninyo.” 35  Pagkasabi nito, kumuha siya ng tinapay, nagpasalamat sa Diyos sa harap nilang lahat, pinagpira-piraso ito, at kumain. 36  Kaya lumakas ang loob nilang lahat, at kumain na rin sila. 37  Lahat-lahat, kami ay 276.* 38  Nang mabusog na sila, itinapon nila ang trigo sa dagat para gumaan ang barko.+ 39  Nang mag-umaga na, nakakita sila ng look na may dalampasigan. Hindi nila alam kung anong lugar iyon,+ pero determinado silang isadsad doon ang barko. 40  Kaya pinutol nila ang mga lubid ng mga angkla at hinayaang mahulog ang mga ito sa dagat, at kasabay nito, kinalag nila ang mga tali ng mga timon; at matapos itaas ang layag sa unahan, nagpatangay sila sa hangin papuntang dalampasigan. 41  Pero sumadsad sila sa mababaw na bahagi ng dagat. Bumaon doon ang proa at hindi na matanggal, at ang popa ay nawasak ng mga alon.+ 42  Dahil dito, ipinasiya ng mga sundalo na patayin ang mga bilanggo para hindi sila makalangoy palayo at makatakas. 43  Pero gusto ng opisyal ng hukbo na madalang ligtas si Pablo kaya pinigilan niya ang plano nila. Inutusan niya ang mga marunong lumangoy na tumalon sa dagat at mauna sa dalampasigan, 44  at saka susunod ang iba, gamit ang mga tabla at iba pang bahagi ng barko. Kaya lahat sila ay ligtas na nakarating sa lupa.+

Talababa

^ O “probinsiya.”
^ Likurang bahagi ng barko.
^ Unahang bahagi ng barko.
^ O “276 na tao.” Tingnan sa Glosari, “Nephesh; Psykhe.”

Study Notes

naming: Hanggang sa Gaw 16:9, ang aklat ng Gawa ay isinalaysay sa ikatlong panauhan, ibig sabihin, iniuulat lang ni Lucas ang mga sinabi at ginawa ng iba. Pero pagdating sa Gaw 16:10, nagbago ang istilo niya; isinama na ni Lucas ang sarili niya sa salaysay. Ginamit na niya ang mga panghalip na “namin” at “kami” sa mga bahagi ng aklat kung saan lumilitaw na kasama siya ni Pablo at ng iba pa. (Tingnan ang study note sa Gaw 1:1 at “Introduksiyon sa Gawa.”) Unang sumama si Lucas kay Pablo mula sa Troas papuntang Filipos noong mga 50 C.E., pero nang umalis si Pablo sa Filipos, hindi na niya kasama si Lucas.—Gaw 16:10-17, 40; tingnan ang study note sa Gaw 20:5; 27:1.

kami: Ipinapakita ng paggamit ni Lucas ng panghalip na “kami” na nagkasama sila ulit ni Pablo sa Filipos; nagkahiwalay kasi sila noon sa Filipos nang ilang panahon. (Gaw 16:10-17, 40) Magkasama silang naglakbay mula Filipos papuntang Jerusalem, kung saan inaresto si Pablo nang maglaon. (Gaw 20:5–21:18, 33) Ito ang ikalawang seksiyon ng aklat ng Gawa kung saan isinama ni Lucas ang sarili niya sa kaniyang salaysay.—Tingnan ang study note sa Gaw 16:10; 27:1.

kami: Gaya ng mababasa sa study note sa Gaw 16:10 at 20:5, may mga bahagi ng aklat ng Gawa kung saan gumamit ang manunulat nitong si Lucas ng mga panghalip na nasa unang panauhan, gaya ng “namin” at “kami.” (Gaw 27:20) Ipinapakita nito na sinamahan ni Lucas si Pablo sa ilang paglalakbay nito. Makikita sa paggamit ni Lucas ng mga panghalip na nasa unang panauhan sa bahaging ito ng Gawa hanggang sa Gaw 28:16 na sinamahan niya si Pablo papuntang Roma.

opisyal ng hukbo: O “senturyon,” kumandante ng mga 100 sundalo sa hukbong Romano.

mabait: Ang salitang Griego na phi·lan·throʹpos at ang kaugnay nitong salita na phi·lan·thro·piʹa ay tumutukoy sa pagpapakita ng malasakit at interes sa ibang tao. Matapos maglakbay nang mga 110 km (70 mi) pahilaga sa loob ng isang araw, dumaong ang barko nila sa Sidon, sa baybayin ng Sirya. Lumilitaw na hindi gaya ng isang ordinaryong kriminal ang trato kay Pablo ng opisyal ng hukbo na si Julio, posibleng dahil mamamayang Romano si Pablo at hindi pa siya napatunayang may-sala.​—Gaw 22:27, 28; 26:31, 32.

barko: Barkong kinakargahan ng butil. (Gaw 27:37, 38) Nang panahong iyon, Ehipto ang pangunahing imbakan ng butil ng Roma. Ang mga barko ng mga Ehipsiyo na may kargang butil ay dumadaong sa Mira, isang malaking lunsod malapit sa baybayin sa timog-kanluran ng Asia Minor. Naghanap ng ganoong barko ang opisyal ng hukbo na si Julio, at pinasakay niya rito ang mga sundalo at bilanggo. Siguradong mas malaki ang barkong ito kaysa sa sinakyan nila sa simula ng kanilang paglalakbay. (Gaw 27:1-3) Marami itong kargang trigo, at may sakay itong 276 katao—mga tripulante, sundalo, bilanggo, at malamang na iba pa na papunta rin ng Roma. Ang Mira ay nasa hilaga ng Alejandria, at posibleng regular itong dinadaanan ng mga barko mula sa lunsod na iyon ng Ehipto. Posible ring dahil sa pasalungat na hangin (Gaw 27:4, 7), napilitan ang barkong ito na mag-iba ng ruta at dumaong muna sa Mira.​—Tingnan ang Ap. B13.

pag-aayuno sa Araw ng Pagbabayad-Sala: O “pag-aayuno sa panahon ng taglagas.” Lit., “pag-aayuno.” Ang terminong Griego na “pag-aayuno” ay tumutukoy sa tanging pag-aayuno na iniutos sa Kautusang Mosaiko, ang pag-aayunong may kaugnayan sa taunang Araw ng Pagbabayad-Sala, na tinatawag ding Yom Kippur (sa Hebreo, yohm hak·kip·pu·rimʹ, “araw ng mga pagtatakip”). (Lev 16:29-31; 23:26-32; Bil 29:7; tingnan sa Glosari, “Araw ng Pagbabayad-Sala.”) Ang ekspresyong “pasakitan ang sarili,” kapag iniuugnay sa Araw ng Pagbabayad-Sala, ay puwedeng tumukoy sa iba’t ibang anyo ng pagkakait sa sarili, kasama na ang pag-aayuno. (Lev 16:29, tlb.) Ipinapakita ng paggamit ng terminong “pag-aayuno” sa Gaw 27:9 na kasama ito sa pangunahing paraan ng pagkakait sa sarili tuwing Araw ng Pagbabayad-Sala. Ang pag-aayuno sa Araw ng Pagbabayad-Sala ay ginagawa sa dulo ng Setyembre o pasimula ng Oktubre.

buhay: Ang salitang Griego na ginamit dito, psy·kheʹ, ay tumutukoy sa mismong tao o sa buhay niya.​—Tingnan sa Glosari, “Nephesh; Psykhe,” at Ap. A2.

Euroaquilo: Sa Griego, Eu·ra·kyʹlon; sa Latin, euroaquilo. Ito ay hangin mula sa hilagang-silangan na tinatawag na gregale ng mga mandaragat ng Malta. Ito ang pinakamalakas na hangin sa Mediteraneo. Napakadelikado nito lalo na sa isang barkong may malalaking layag, dahil madali itong tataob sa ganitong bagyo.

maliit na bangka: Ang salitang Griego na skaʹphe ay tumutukoy sa isang maliit na bangkang hila-hila ng barko o sakay ng isang malaking barko. Ginagamit ito para makarating sa dalampasigan ang isang tao kapag nakaangkla na ang barko malapit sa baybayin, para magbaba ng mga kargamento, o para hilahin ang barko at iliko ito. Puwede rin itong gamiting pansagip ng buhay. Para hindi ito lumubog o mawasak kapag may bagyo, isinasakay ito sa barko.

Sirte: Ang pangalang Griego na Syrʹtis ay mula sa salitang-ugat na nangangahulugang “hilahin.” Sirte ang tawag sa dalawang gulpo na makikita sa nakapaloob na bahagi ng baybayin ng hilagang Aprika (sa baybayin ng Libya ngayon). Ang kanlurang gulpo (sa pagitan ng Tunis at Tripoli) ay tinatawag noong Sirte Minor (Gulpo ng Gabès ngayon). Makikita naman sa silangan ang Sirte Mayor, na kilalá ngayon na Gulpo ng Sidra. Takót ang mga mandaragat noon sa mga gulpong ito dahil sa matataas na bunton ng buhangin (sandbank), na nagbabago-bago ng puwesto dahil sa galaw ng tubig. Sinabi ng Griegong heograpo noong unang siglo C.E. na si Strabo tungkol sa mga sasakyang pandagat na nasadsad sa buhanginan: “Bihirang makaalis dito nang ligtas ang isang sasakyang pandagat.” (Geography, 17, III, 20) Sinabi ni Josephus (The Jewish War, 2.16.4 [2.381]) na marinig pa lang ng mga tao ang “Sirte,” natatakot na sila.​—Tingnan ang Ap. B13.

malakas na unos: Lit., “hindi munting unos.” Ang ekspresyong Griego na ito ay tumutukoy sa isang malakas na bagyo. Noong panahon ni Pablo, ginagamit ng mga mandaragat ang araw o mga bituin sa nabigasyon, kaya talagang nahihirapan sila kapag maulap ang langit.

walang mamamatay sa inyo: O “walang isa mang buhay ang mawawala sa inyo.” Ang salitang Griego na ginamit dito, psy·kheʹ, ay tumutukoy sa mismong tao o sa kaniyang buhay.​—Tingnan sa Glosari, “Nephesh; Psykhe,” at Ap. A2.

paglilingkod sa kaniya: O “pag-uukol sa kaniya ng sagradong paglilingkod.” Ang pandiwang Griego na la·treuʹo ay pangunahin nang tumutukoy sa paglilingkod. Sa Bibliya, karaniwan nang tumutukoy ito sa paglilingkod sa Diyos o sa paglilingkod na may kaugnayan sa pagsamba sa kaniya (Mat 4:10; Luc 2:37; 4:8; Gaw 7:7; Ro 1:9; Fil 3:3; 2Ti 1:3; Heb 9:14; 12:28; Apo 7:15; 22:3), gaya ng paglilingkod sa templo (Heb 8:5; 9:9; 10:2; 13:10). Kaya sa ilang konteksto, puwede ring isalin ang ekspresyong ito na “sumamba.” Sa ilang pagkakataon naman, iniugnay ito sa huwad na pagsamba—paglilingkod, o pagsamba, sa mga nilalang. (Gaw 7:42; Ro 1:25) Sa ilang Hebreong salin ng Kristiyanong Griegong Kasulatan (may code na J14-17 sa Ap. C4), ang mababasa ay “paglilingkod (pagsamba) kay Jehova.”

pinaglilingkuran ko: O “pinag-uukulan ko ng sagradong paglilingkod; sinasamba ko.”​—Tingnan ang study note sa Gaw 26:7.

Dagat ng Adria: Noong panahon ni Pablo, ang terminong ito ay tumutukoy sa katubigan na mas malaki kaysa sa kasalukuyang Dagat Adriatico. Sinabi ng Griegong heograpo na si Strabo na ang pangalang ito ay mula sa lunsod ng Atria, na nasa bukana ng Ilog Po at sa tinatawag ngayong Gulpo ng Venice. (Geography, 5, I, 8) Ang lunsod ng Adria ngayon sa Italya ay malayo-layo sa baybayin. Lumilitaw na Adria ang itinawag sa mga katubigan sa palibot ng sinaunang lunsod na ito, at nang maglaon, ito na rin ang itinawag pati sa buong Dagat Adriatico, Dagat Ionian, at sa mga katubigan ng Mediteraneo sa silangan ng Sicilia (at Malta) at kanluran ng Creta.​—Tingnan ang Ap. B13.

20 dipa: Mga 36 m (120 ft). Ang dipa ay isang yunit ng pagsukat na puwede ring gamitin sa pagsukat sa lalim ng tubig. Ang dipa ay ang distansiya sa pagitan ng dulo ng mga daliri kapag nakaunat ang dalawang braso ng isang tao at sinasabing katumbas ng apat na siko (mga 1.8 m; 6 ft). Ang salitang Griego para sa “dipa” (or·gui·aʹ) ay mula sa salita na nangangahulugang “iunat; abutin.”​—Tingnan ang Ap. B14.

15 dipa: Mga 27 m (90 ft).​—Tingnan ang study note sa 20 dipa sa talatang ito at Ap. B14.

276: Sa iilang manuskrito, ibang bilang ng nasa barko ang binanggit, pero 276 ang mababasa sa mas maraming manuskrito, at ito rin ang sinusuportahan ng karamihan ng iskolar. Ang mga barko noong panahong iyon ay nakakapagsakay ng ganoon karaming pasahero. At may binanggit si Josephus na barkong may sakay na mga 600 katao na nawasak habang naglalayag papuntang Roma.

Media

Mga Gawa ng mga Apostol—Paglalakbay ni Pablo sa Roma at Unang Pagkabilanggo Niya Doon (Gaw 27:1–28:31)
Mga Gawa ng mga Apostol—Paglalakbay ni Pablo sa Roma at Unang Pagkabilanggo Niya Doon (Gaw 27:1–28:31)

Inilista ang mga pangyayari ayon sa pagkakasunod-sunod

1. Pagkatapos mabilanggo nang dalawang taon sa Cesarea, naglayag si Pablo, na isa pa ring bilanggo, papuntang Roma (Gaw 27:1, 2)

2. Nakarating sa Sidon si Pablo at ang mga kasama niya; pinayagan si Pablo na makipagkita sa mga kapatid doon (Gaw 27:3)

3. Sumakay si Pablo sa isang barko na naglayag malapit sa Ciprus at pumalaot sa tapat ng Cilicia at Pamfilia at dumaong sa Mira sa rehiyon ng Licia (Gaw 27:4, 5)

4. Sa Mira, sumakay si Pablo sa barkong may kargang butil mula sa Alejandria; dahan-dahang naglayag ang barko papuntang Cinido at nagkubli sila malapit sa Creta sa may Salmone (Gaw 27:6, 7)

5. Nagpatuloy sa mahirap na paglalayag si Pablo at ang mga kasama niya sa may baybayin ng Creta at nakarating sila sa Magagandang Daungan (Gaw 27:8)

6. Nagtagal ang barko sa Magagandang Daungan; umalis sila sa Magagandang Daungan papuntang Fenix, na daungan sa Creta (Gaw 27:9-13)

7. Sandali pa lang na naglalayag ang barko, hinampas na ito ng napakalakas na hangin mula sa hilagang-silangan, ang Euroaquilo; natangay ang barko (Gaw 27:14, 15)

8. Mabilis na naglayag ang barko malapit sa isla ng Cauda; natakot ang mga mandaragat na sumadsad ang barko sa Sirte (Gaw 27:16, 17)

9. Nagpakita ang isang anghel kay Pablo at sinabi na haharap siya kay Cesar; tiniyak ni Pablo sa mga naglalayag na makakaligtas silang lahat (Gaw 27:22-25)

10. Nawasak ang barko sa Malta (Gaw 27:39-44; 28:1)

11. Nagpakita ng pambihirang kabaitan ang mga taga-Malta; pinagaling ni Pablo ang ama ni Publio (Gaw 28:2, 7, 8)

12. Sumakay si Pablo sa isang barko mula sa Alejandria na nagpalipas ng taglamig sa Malta; naglayag si Pablo papuntang Siracusa at Regio (Gaw 28:11-13a)

13. Dumating si Pablo sa Puteoli; malugod siyang tinanggap ng mga kapatid doon (Gaw 28:13b, 14)

14. Ang mga kapatid sa Roma ay nakipagkita kay Pablo sa Pamilihan ng Apio at Tatlong Taberna (Gaw 28:15)

15. Dumating si Pablo sa Roma; pinayagan siyang manatili sa isang bahay na may kasamang sundalo (Gaw 28:16)

16. Kinausap ni Pablo ang mga Judio sa Roma; dalawang taon siyang lakas-loob na nangaral sa lahat ng dumadalaw sa kaniya (Gaw 28:17, 18, 21-31)

Barkong Pangkalakal Noong Unang Siglo
Barkong Pangkalakal Noong Unang Siglo

Noong unang siglo C.E., iba-ibang klase ng barkong pangkalakal ang naglalayag sa Dagat Mediteraneo. Ang ilan ay ginagamit para maglayag malapit sa baybayin, gaya ng barko mula sa Adrameto na sinakyan ni Pablo mula Cesarea papuntang Mira habang bilanggo siya. (Gaw 27:2-5) Pero ang klase ng barkong pangkalakal na sinakyan ni Pablo sa Mira, gaya ng makikita rito, ay isang malaking sasakyang pandagat na may kargang trigo at may sakay na 276 na tripulante at pasahero. (Gaw 27:37, 38) Malamang na mayroon itong isang maliit na layag sa unahan at isang malaking layag, at posibleng minamaniobra ito gamit ang dalawang malaking sagwan sa popa. Madalas na mayroon itong simbolo sa unahan na sumasagisag sa isang diyos o diyosa.

1. Barkong pangkalakal

2. Bangkang pangisda sa Galilea

Angklang Gawa sa Kahoy at Metal
Angklang Gawa sa Kahoy at Metal

1. Pabigat na metal

2. Puluhan

3. Nakausling talim

4. Nakausling kahoy

5. Kulyar

Sa ulat ng paglalakbay ni Pablo papuntang Roma, paulit-ulit na binanggit ang mga angkla. (Gaw 27:13, 29, 30, 40) Noong una, lumilitaw na simple lang ang disenyo ng mga angkla at puwede ring gamiting angkla ang mabibigat na bato. Pero noong panahon ni Pablo, may naimbento nang mas magagandang angkla. Makikita rito ang drowing ng isang pangawit na angkla na karaniwang ginagamit noong panahon ng mga Romano. Kadalasan nang gawa ito sa metal at kahoy. Ang pabigat na metal nito ay karaniwan nang gawa sa tingga, at ang isang nakausling kahoy nito ang bumabaon sa sahig ng dagat. Kadalasan nang maraming angkla ang malalaking barko. (Gaw 27:29, 30) May angklang natagpuan malapit sa Cirene, sa baybayin ng Aprika, na tumitimbang nang mga 545 kg (1,200 lb). Kaya angkop lang na sinabi ni Pablo na “ang pag-asa nating ito ay nagsisilbing angkla ng buhay natin.”—Heb 6:19.

Panukat ng Lalim
Panukat ng Lalim

Ang ganitong panukat ng lalim (1), na iba-iba ang hugis at laki, ay isa sa pinakalumang kagamitang pandagat. Itinatali ito sa lubid at inihahagis sa gilid ng barko. Kapag umabot na ito sa sahig ng dagat, susukatin ng mga mandaragat ang haba ng lubid para malaman kung gaano na kalalim ang dagat mula sa sahig ng barko (2). Ang ilalim ng ilang panukat ay nilalagyan ng taba ng hayop kung saan puwedeng dumikit ang maliliit na bagay mula sa sahig ng dagat, gaya ng bato at buhangin. Pagkakuha sa panukat, susuriin ng mga mandaragat ang mga pirasong dumikit dito. Iba-ibang materyales ang puwedeng gamitin sa paggawa nito, pero karaniwan nang gawa ito sa tingga. Sa katunayan, ang pandiwang Griego para sa “sukatin ang lalim” na ginamit sa Gaw 27:28 ay literal na nangangahulugang “ihagis ang tingga.”

1. Panukat ng lalim

2. Lubid

BAGONG SANLIBUTANG SALIN NG BANAL NA KASULATAN (EDISYON SA PAG-AARAL)
Gawa 27
Tagalog
Basahin ang Bibliya Online.
https://cms-imgp.jw-cdn.org/img/p/1001070103/univ/art/1001070103_univ_sqr_xl.jpg
nwtsty