हाम्रो प्रथम आमाबुबा आदम र हव्वाको अनाज्ञाकारिताले गर्दा सबै मानिसजाति पापी भए र मरे। तैपनि मानिसजातिको लागि परमेश्‍वरले राख्नुभएको उद्देश्‍य भने परिवर्तन भएको छैन। परमेश्‍वरले आफ्नो वचन बाइबलमा आफ्नो उद्देश्‍य परिवर्तन भएको छैन भनेर थुप्रै चोटि उल्लेख गर्नुभएको छ।

• “धर्मीहरूले पृथ्वी अधिकार गर्नेछन्‌ र तिनीहरू त्यहाँ सधैँभरि रहनेछन्‌।”—भजन ३७:२९.

• “उहाँले मृत्युलाई सधैँको निम्ति निल्नुहुनेछ। ब्रह्‍माण्डका मालिक यहोवाले सबैको अनुहारबाट आँसु पुछिदिनुहुनेछ।”—यसैया २५:८.

• “सबैभन्दा अन्तमा नामेट पारिने शत्रु मृत्यु हो।”—१ कोरिन्थी १५:२६.

• “मृत्यु हुनेछैन अनि शोक, रुवाइ वा पीडा पनि फेरि कहिल्यै हुनेछैन।”—प्रकाश २१:४.

परमेश्‍वरले कसरी ‘मृत्युलाई निल्नुहुनेछ’ वा हाम्रो शत्रु मृत्युलाई नामेट पार्नुहुनेछ? माथि उल्लेख गरिएझैँ ‘धर्मीहरू सधैँभरि रहनेछन्‌’ भनेर बाइबलले स्पष्टसित बताएको छ। तर “सधैँ असल काम गर्ने र कहिल्यै पाप नगर्ने धर्मी मानिस पृथ्वीमा कोही छैन” भनेर पनि बाइबल बताउँछ। (उपदेशक ७:२०) त्यसोभए मृत्युलाई जित्न के परमेश्‍वरले आफूले तोकेको स्तर त्याग्नुहुनेछ? त्यस्तो त हुनै सक्दैन! उहाँले कहिल्यै त्यसो गर्नुहुनेछैन किनभने उहाँ “झूट नबोल्नुहुने” परमेश्‍वर हुनुहुन्छ। (तितस १:२) त्यसोभए परमेश्‍वरले मानिसजाति सृष्टि गर्नुहुँदा राख्नुभएको मायालु उद्देश्‍य उहाँले कसरी पूरा गर्नुहुनेछ?

मानिसजातिलाई मृत्युबाट छुटाउन परमेश्‍वरले एउटा मायालु प्रबन्ध मिलाउनुभएको छ। त्यो हो—फिरौती। साधारणतया फिरौती भनेको कुनै वस्तुको क्षतिपूर्तिस्वरूप तिरिने मोल हो। सबै मानिसहरू पापी भएकोले र त्यसको सजायस्वरूप सबै जना मर्नुपर्ने भएकोले बाइबलले स्पष्टसित यस्तो बताएको छ: “तिनीहरूमध्ये कसैले पनि मोल तिरेर आफ्नो भाइलाई छुटाउन सक्दैन; परमेश्‍वरलाई उसको फिरौतीको मोल तिनीहरूले तिर्न सक्दैनन्‌। (उनीहरूको जीवनको फिरौतीको मोल असाध्यै धेरै छ, तिनीहरूले त्यो कहिल्यै तिर्न सक्दैनन्‌)।”—भजन ४९:७, ८.

त्रुटिपूर्ण मानिस मर्दा उसले आफ्नै पापको मोल मात्र तिर्छ। उक्‍त व्यक्‍तिले न त आफ्नो न त अरू कसैको जीवन नै मोल तिरेर छुटाउन सक्छ। (रोमी ६:७) त्यसैले हामीलाई मृत्युबाट छुटाउन त्यस्तो व्यक्‍ति चाहिन्छ, जो त्रुटिरहित अनि पापरहित होस्‌ ताकि उसले आफ्नो पापको लागि होइन तर हाम्रो पापको लागि आफ्नो जीवन अर्पण गरोस्‌।—हिब्रू १०:१-४.

परमेश्‍वरले हाम्रो लागि ठीक त्यस्तै प्रबन्ध मिलाउनुभएको छ। उहाँले आफ्नो छोरा येसुलाई त्रुटिरहित अनि पापरहित व्यक्‍तिको रूपमा स्वर्गबाट पृथ्वीमा पठाउनुभयो। (१ पत्रुस २:२२) येसुले आफू “धेरैको निम्ति फिरौतीस्वरूप आफ्नो ज्यान दिन” आएँ भनेर बताउनुभयो। (मर्कुस १०:४५) हामीले जीवन पाओस्‌ भनेर हाम्रो पापको मोल तिर्न र हामीलाई मृत्युबाट छुटाउन उहाँले आफ्नो जीवन बलिदान दिनुभयो।—युहन्‍ना ३:१६.

बाइबलमा भविष्यवाणी गरिएअनुसारै अहिले हामी “असाध्यै कठिन” समयमा बाँचिरहेका छौँ। यसबाट हामी यस दुष्ट युगको “अन्तको दिनमा” छौँ भनेर स्पष्ट हुन्छ। (२ तिमोथि ३:१) “भक्‍तिहीन मानिसहरूको न्याय र विनाश” भएपछि अन्तको दिन समाप्त हुनेछ। (२ पत्रुस ३:३, ७) तर परमेश्‍वरलाई प्रेम गर्ने मानिसहरू भने त्यस विनाशबाट जोगिनेछन्‌ र तिनीहरूले “अनन्त जीवन” पाउनेछन्‌।—मत्ति २५:४६.

अरू लाखौँ मानिसहरू भने फेरि जीवित हुनेछन्‌ र तिनीहरूले सधैँभरि बाँच्ने मौका पाउनेछन्‌। येसु नाइन सहरमा जानुहुँदा मरेको मानिसलाई फेरि जीवित पार्न सकिन्छ भनेर देखाउनुभएको थियो। त्यहाँ एउटी विधवाको एक मात्र छोरा मरेको थियो। त्यो देखेर येसु  “टिठाउनुभयो” र तिनलाई फेरि जीवित पार्नुभयो। (लुका ७:११-१५) प्रेषित पावलले यस्तो लेखे: “धर्मी र अधर्मी दुवै फेरि जीवित हुनेछन्‌ भनेर . . . मैले पनि परमेश्‍वरमा आशा राखेको छु।” परमेश्‍वरले दिनुभएको यो आशा मानिसजातिप्रति उहाँको अपार प्रेमको ज्वलन्त उदाहरण हो।—प्रेषित २४:१५.

अरबौँ मानिसहरूले सधैँभरि बाँच्ने मौका पाउनेछन्‌। बाइबल यसो भन्छ: “तिनीहरू त्यहाँ सधैँभरि रहनेछन्‌।” (भजन ३७:२९) लगभग दुई हजार वर्षअघि पावलले लेखेका यी सान्त्वनादायी शब्दहरू त्यतिबेला तिनीहरू आफैले महसुस गर्न पाउँदा हर्षित हुनेछन्‌: “ए मृत्यु, तेरो विजय खोइ? ए मृत्यु, तेरो खील खोइ?” (१ कोरिन्थी १५:५५) मानिसजातिको सबैभन्दा खतरनाक शत्रु मृत्यु पराजित हुनेछ!