„Moje słowo, które wychodzi z moich ust (...) pomyślnie spełni to, z czym je posłałem” (IZAJ. 55:11).

1. Jak można zilustrować różnicę między planem a zamierzeniem?

WYOBRAŹ sobie, że dwóch mężczyzn przygotowuje się do podróży samochodem. Jeden szczegółowo wytycza trasę wiodącą do celu. Natomiast drugi nie tylko dobrze wie, dokąd zmierzać, ale też zna różne drogi, którymi można tam dojechać. Dzięki temu będzie mógł w razie potrzeby dokonać korekty swej trasy. Odmienne podejście tych dwóch mężczyzn ilustruje różnicę między planem a zamierzeniem. Plan można przyrównać do nakreślenia dokładnej trasy, natomiast powzięcie zamierzenia przypomina sytuację kogoś, kto zna cel podróży, ale nie musi do niego zmierzać jedną konkretną drogą.

2, 3. (a) Co obejmuje zamierzenie Jehowy i jak On zareagował na grzech Adama i Ewy? (b) Dlaczego powinniśmy się dostosowywać do sposobu, w jaki Bóg realizuje swe zamierzenie?

² Jehowa, spełniając swą wolę, nie trzyma się sztywnego planu, lecz stopniowo realizuje powzięte zamierzenie (Efez. 3:11). Obejmuje ono Jego pierwotny zamysł względem rodzaju ludzkiego i ziemi, polegający na tym, że nasza planeta ma być rajskim domem, w którym doskonali ludzie będą żyć wiecznie w pokoju i szczęściu (Rodz. 1:28). Gdy Adam i Ewa zgrzeszyli, Jehowa podjął bezzwłoczne  działania, by mimo to urzeczywistnić swe zamierzenie (odczytaj Rodzaju 3:15). Postanowił, że Jego symboliczna „niewiasta” wyda na świat szczególnego „potomka” — Syna, który unicestwi inicjatora buntu, Szatana, i naprawi wyrządzone przez niego szkody (Hebr. 2:14; 1 Jana 3:8).

³ Żadna siła w niebie ani na ziemi nie jest w stanie przeszkodzić w realizacji zamierzenia Bożego (Izaj. 46:9-11). Skąd taka pewność? Ponieważ w grę wchodzi święty duch Jehowy. Ta potężna siła stanowi gwarancję, że zamysł Boży ‛pomyślnie się spełni’ (Izaj. 55:10, 11). Musimy dokładnie dostosowywać się do sposobu, w jaki Bóg urzeczywistnia swe zamierzenie, ponieważ od jego ziszczenia się zależą nasze widoki na przyszłe życie. Poza tym obserwowanie, jak Jehowa posługuje się swym świętym duchem, umacnia wiarę. Przyjrzyjmy się roli tego ducha w realizacji zamierzenia Bożego — w przeszłości, obecnie i w przyszłości.

Rola ducha świętego w przeszłości

4. Jak Jehowa stopniowo objawiał swe zamierzenie?

⁴ W czasach biblijnych Jehowa objawiał swoje zamierzenie stopniowo. Początkowo tożsamość obiecanego Potomka była „świętą tajemnicą” (1 Kor. 2:7). Jehowa wspomniał o nim ponownie dopiero jakieś 2000 lat po buncie w Edenie (odczytaj Rodzaju 12:7; 22:15-18). Dodatkowe szczegóły zawarł w obietnicy złożonej Abrahamowi. Słowa „poprzez twoje potomstwo” wyraźnie wskazywały, że Potomek będzie człowiekiem wywodzącym się od tego patriarchy. Nie ulega wątpliwości, że tym szczegółem żywo interesował się Szatan. Z całą pewnością bardzo pragnął zniszczyć lub skalać linię rodową Abrahama i w ten sposób udaremnić zamierzenie Boga. Nic takiego nie mogło się jednak wydarzyć, a to ze względu na działanie niewidzialnego ducha Bożego. Jak się ono przejawiało?

5, 6. Jak Jehowa posługiwał się swym duchem, by chronić poszczególne osoby z linii rodowej prowadzącej do Potomka?

⁵ Jehowa posługiwał się swym duchem, by chronić poszczególne osoby z linii rodowej prowadzącej do Potomka. Abramowi (nazwanemu później Abrahamem) rzekł: „Jestem dla ciebie tarczą” (Rodz. 15:1). Nie były to puste słowa. Rozważmy na przykład, co się wydarzyło, gdy około roku 1919 p.n.e. Abraham i Sara tymczasowo zamieszkali w Gerarze. Jego król, Abimelech, nie wiedząc, że Sara jest żoną Abrahama, zabrał ją do siebie i zamierzał poślubić. Czy stał za tym Szatan, który próbował nie dopuścić, by Sara urodziła potomstwo Abrahamowi? Biblia tego nie wyjawia. Potwierdza natomiast, że interweniował wtedy Jehowa, który ostrzegł Abimelecha we śnie, by nie dotykał Sary (Rodz. 20:1-18).

⁶ Nie był to jednak odosobniony przypadek. Jehowa kilkakrotnie wybawiał Abrahama i jego rodzinę z opresji (Rodz. 12:14-20; 14:13-20; 26:26-29). Dlatego psalmista mógł powiedzieć o tym patriarsze i jego potomkach: „[Jehowa] nie pozwolił żadnemu człowiekowi ich oszukać, lecz ze względu na nich upominał królów, mówiąc: ‚Nie tykajcie moich pomazańców, a prorokom moim nie czyńcie nic złego’” (Ps. 105:14, 15).

7. W jaki sposób Jehowa ochraniał naród izraelski?

⁷ Za pośrednictwem swojego ducha Jehowa ochraniał starożytny naród izraelski, w którym miał się urodzić obiecany Potomek. Posługując się tym duchem, nadał Izraelowi Prawo, które stało na straży czystości wielbienia i chroniło Żydów przed skalaniem się pod względem duchowym, moralnym i fizycznym (Wyjścia 31:18; 2 Kor. 3:3). W czasach sędziów Jehowa poprzez swego ducha uzdalniał pewnych ludzi do wybawiania Izraelitów z rąk nieprzyjaciół (Sędz. 3:9, 10). W stuleciach poprzedzających narodziny Jezusa — będącego głównym przedstawicielem potomstwa Abrahama — za sprawą tego ducha  zapewnił między innymi przetrwanie Jerozolimy, Betlejem i świątyni, które miały odegrać istotną rolę w spełnieniu się proroctw dotyczących Jezusa.

8. Jak działanie ducha świętego uwidoczniło się w życiu i służbie Syna Bożego?

⁸ Działanie ducha świętego uwidoczniło się w życiu i służbie Jezusa. W łonie dziewicy Marii duch ten dokonał czegoś niespotykanego ani wcześniej, ani później — sprawił, że niedoskonała kobieta poczęła i urodziła doskonałego Syna, na którym nie ciążył wyrok śmierci (Łuk. 1:26-31, 34, 35). Później duch święty strzegł małego Jezusa, by przedwcześnie nie stracił życia (Mat. 2:7, 8, 12, 13). Gdy Jezus miał około 30 lat, Bóg namaścił go duchem świętym, wyznaczając go na dziedzica tronu Dawida oraz powierzając mu zadanie głoszenia (Łuk. 1:32, 33; 4:16-21). Duch święty umożliwił też Jezusowi dokonywanie cudów, w tym uzdrawianie chorych, karmienie tłumów i wskrzeszanie umarłych. Te potężne dzieła stanowiły zapowiedź błogosławieństw, których możemy oczekiwać, gdy Chrystus będzie panował jako Król.

9, 10. (a) Jak duch święty oddziaływał na pierwszych uczniów Jezusa? (b) Jaka zmiana w sposobie realizacji zamierzenia Bożego uwidoczniła się w I wieku?

⁹ Począwszy od Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., Jehowa posługiwał się swoim duchem, by namaszczać pozostałych członków potomstwa Abrahama, z których wielu nie wywodziło się z linii rodowej tego patriarchy (Rzym. 8:15-17; Gal. 3:29). Poza tym duch święty oddziaływał na pierwszych uczniów Jezusa, uzdalniając ich do gorliwego głoszenia i dokonywania potężnych dzieł (Dzieje 1:8; 2:1-4; 1 Kor. 12:7-11). Dzięki tym cudownym darom ducha uwidoczniła się istotna zmiana w sposobie realizacji zamierzenia Bożego. Jehowa przestał akceptować dawną formę wielbienia Go, której ośrodkiem była świątynia w Jerozolimie. Zaczął darzyć uznaniem nowo powstały zbór chrześcijański. Od tej pory to właśnie nim posługuje się do urzeczywistniania swojego zamierzenia.

¹⁰ A zatem w czasach biblijnych Jehowa do realizacji swego zamysłu używał ducha świętego na różne sposoby — między innymi by zapewniać ochronę, uzdalniać do dokonywania potężnych dzieł oraz namaszczać. A jak obecnie Jehowa wykorzystuje swego ducha, by realizować powzięte zamierzenie? Powinniśmy to wiedzieć, ponieważ chcemy współpracować z tym duchem. Omówmy cztery takie sposoby.

Rola ducha świętego obecnie

11. Co dowodzi, iż duch święty pomaga ludowi Bożemu zachowywać czystość, i jak możesz dowieść, że współdziałasz z tym duchem?

¹¹ Po pierwsze, duch święty pomaga ludowi Bożemu zachowywać czystość. Kto pragnie spełniać wolę Jehowy, musi strzec czystości moralnej (odczytaj 1 Koryntian 6:9-11). Niektórzy prawdziwi chrześcijanie wcześniej dopuszczali się takich niemoralnych praktyk, jak rozpusta, cudzołóstwo czy homoseksualizm. Pragnienia, które prowadzą do grzesznego postępowania, bywają głęboko zakorzenione (Jak. 1:14, 15). A jednak takie osoby ‛zostały umyte’, co wskazuje, że w swym życiu dokonały niezbędnych zmian, bo chciały podobać się Bogu. Dzięki czemu ktoś, kto miłuje Jehowę, potrafi nie dopuścić, by niewłaściwe pragnienia popchnęły go do grzechu? Jak czytamy w Liście 1 do Koryntian 6:11, jest to możliwe dzięki „duchowi naszego Boga”. Gdy zachowujesz czystość moralną, pokazujesz, że ten duch wywiera na twoje życie dominujący wpływ.

12. (a) Jak zgodnie z wizją Ezechiela Jehowa kieruje swą organizacją? (b) Jak możesz pokazać, że współdziałasz z duchem świętym?

¹² Po drugie, za pomocą ducha świętego Jehowa prowadzi swą organizację w obranym przez siebie kierunku. W wizji Ezechiela niebiańską część organizacji Jehowy ukazano jako rydwan, który niepowstrzymanie  dąży do realizacji Jego zamierzenia. Co pobudza ten rydwan do podążania w określoną stronę? Duch święty (Ezech. 1:20, 21). Pamiętajmy, że organizacja Boża składa się z dwóch części: jednej w niebie, a drugiej na ziemi. Skoro duch święty kieruje tą niebiańską, to nie inaczej jest z tą ziemską. Jeśli posłusznie i lojalnie stosujemy się do wytycznych ziemskiej części organizacji Jehowy, to dajemy dowód, że dotrzymujemy kroku Jego niebiańskiemu rydwanowi i harmonijnie współpracujemy z duchem świętym (Hebr. 13:17).

13, 14. (a) Kto wchodzi w skład „tego pokolenia”, o którym wspomniał Jezus? (b) Podaj przykład, że duch święty bierze udział w odsłanianiu prawd biblijnych (zobacz ramkę „Czy przyjmujesz coraz jaśniejsze światło?”).

¹³ Po trzecie, duch święty ma udział w odsłanianiu prawd biblijnych (Prz. 4:18). „Wierny i roztropny niewolnik” od dawna posługuje się niniejszym czasopismem do przekazywania coraz jaśniejszego duchowego światła (Mat. 24:45). Pomyślmy na przykład o naszym zrozumieniu, kto wchodzi w skład „tego pokolenia”, o którym wspomniał Jezus (odczytaj Mateusza 24:32-34). Co to za pokolenie? Jak wyjaśniono w artykule zatytułowanym „Co dla ciebie oznacza obecność Chrystusa?”, Jezus nie miał na myśli ludzi niegodziwych, lecz swoich uczniów, na których wkrótce został wylany duch święty *. Namaszczeni naśladowcy Jezusa — zarówno ci z I wieku, jak też żyjący obecnie — mieli nie tylko dostrzec znak, ale również pojąć jego znaczenie, a mianowicie że Jezus jest „blisko, u drzwi”.

¹⁴ Co to wyjaśnienie oznacza dla nas? Chociaż nie możemy wyliczyć długości trwania „tego pokolenia”, powinniśmy pamiętać, że słowo „pokolenie” zazwyczaj odnosi się do ludzi w różnym wieku, których życie przypada na dany okres, oraz że okres ten nie trwa nazbyt długo i ma swój koniec (Wyjścia 1:6). Jak zatem rozumieć wypowiedź Jezusa o „tym pokoleniu”? Najwyraźniej chodziło mu o to, że życie pomazańców przebywających na ziemi, gdy w roku 1914 zaczął być widoczny znak, miało się częściowo pokrywać z życiem innych pomazańców, którzy zobaczą rozpoczęcie się wielkiego ucisku. Wspomniane pokolenie miało swój początek i na pewno będzie mieć koniec. Spełnianie  się różnych elementów znaku wyraźnie świadczy, że ucisk jest bliski. Zachowując poczucie powagi chwili i duchową czujność, dowodzisz, że przyjmujesz coraz jaśniejsze światło i poddajesz się kierownictwu ducha świętego (Marka 13:37).

15. Co dowodzi, że duch święty dodaje nam sił do rozgłaszania dobrej nowiny?

¹⁵ Po czwarte, duch święty dodaje nam sił do głoszenia dobrej nowiny (Dzieje 1:8). Czymże innym dałoby się wytłumaczyć ogólnoświatowy zasięg tej działalności? Pomyśl tylko: Być może należysz do tych, którym z powodu wyjątkowej nieśmiałości lub obaw wydawało się kiedyś, że nigdy nie będą głosić od domu do domu. Teraz jednak gorliwie uczestniczysz w tej służbie *. Wielu wiernych Świadków Jehowy nie przestało głosić nawet w obliczu sprzeciwu lub prześladowań. Tylko święty duch Boży może nam udzielić sił do przezwyciężania zniechęcających przeszkód i dokonywania rzeczy przekraczających nasze możliwości (Mich. 3:8; Mat. 17:20). Pełnym zaangażowaniem w dzieło głoszenia pokazujemy, że współdziałamy z tym duchem.

Rola ducha świętego w przyszłości

16. Dlaczego możemy być pewni, że Jehowa ochroni swój lud w nadchodzącym wielkim ucisku?

¹⁶ W przyszłości Jehowa w zdumiewający sposób posłuży się duchem świętym, by ostatecznie zrealizować swe zamierzenie. Rozważmy najpierw kwestię ochrony. Jak się dowiedzieliśmy, niegdyś Jehowa za pośrednictwem swego ducha chronił zarówno poszczególne osoby, jak i cały naród izraelski. Mamy zatem wszelkie powody, by wierzyć, że tej samej potężnej siły użyje do zapewnienia ochrony swemu ludowi w nadchodzącym wielkim ucisku. Nie musimy snuć domysłów co do tego, w jaki dokładnie sposób Bóg się o nas zatroszczy. Ufnie patrzymy w przyszłość, wiedząc, że osoby miłujące Jehowę nigdy nie znajdą się poza Jego polem widzenia ani poza wpływem ducha świętego (2 Kron. 16:9; Ps. 139:7-12).

17. Jak Jehowa wykorzysta ducha świętego w nowym świecie?

¹⁷ A jak Jehowa wykorzysta ducha świętego w zbliżającym się nowym świecie? Posłuży się nim, by udostępnić nowe zwoje (Obj. 20:12). Co będą one zawierać? Najprawdopodobniej szczegółowe wymagania Jehowy, mające nas obowiązywać przez tysiąc lat. Czy wyczekujesz chwili, gdy będziesz mógł zgłębiać ich treść? Tęsknie wyglądamy nadejścia nowego świata. Nie potrafimy sobie nawet wyobrazić, jak cudownie będzie się żyło w czasie, gdy Jehowa za pośrednictwem ducha świętego spełni swe zamierzenie względem ziemi i rodu ludzkiego.

18. Na co jesteś zdecydowany?

¹⁸ Zawsze pamiętajmy, że stopniowo wyjawiane zamierzenie Jehowy z całą pewnością się urzeczywistni, ponieważ posługuje się On w tym celu swym świętym duchem — najpotężniejszą siłą we wszechświecie. Zamierzenie to dotyczy także ciebie. Dlatego bądź zdecydowany prosić o ducha Bożego i poddawać się jego kierownictwu (Łuk. 11:13). Dzięki temu zyskasz widoki na życie zgodne z pierwotnym zamysłem Jehowy — bezkresne życie na rajskiej ziemi.

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Jak w czasach biblijnych Jehowa posługiwał się duchem świętym, by realizować swe zamierzenie?

• W jaki sposób Jehowa posługuje się swym duchem obecnie?

• Jak Jehowa użyje swego ducha w przyszłości do ostatecznej realizacji swego zamierzenia?

[Pytania do studium]

[Ramka na stronie 10]

Czy przyjmujesz coraz jaśniejsze światło?

Jehowa nieustannie zlewa na swój lud duchowe światło. Jakie uściślenia opublikowano w ostatnich latach na łamach Strażnicy?

▪ Co na temat duchowego rozwoju wyjawia przykład Jezusa o zakwasie? (Mat. 13:33) (15 lipca 2008 roku, strony 19, 20).

▪ Kiedy Bóg przestanie powoływać chrześcijan do życia w niebie? (1 maja 2007 roku, strony 30, 31).

▪ Co to znaczy wielbić Jehowę „duchem”? (Jana 4:24) (15 lipca 2002 roku, strona 15).

▪ Na jakim dziedzińcu pełni służbę wielka rzesza? (Obj. 7:15) (1 maja 2002 roku, strony 30, 31).

▪ Kiedy się odbędzie oddzielanie owiec od kóz? (Mat. 25:31-33) (15 października 1995 roku, strony 18-28).