„Jak (...) postępujecie — tak czyńcie to dalej w jeszcze pełniejszej mierze” (1 TES. 4:1).

1, 2. (a) Jakie wspaniałe rzeczy oglądali ludzie żyjący w czasach Jezusa? (b) Dlaczego nasze czasy także są doniosłe?

CZY pomyślałeś kiedyś, jak wspaniale byłoby żyć w czasach, gdy na ziemi działał Jezus? Mógłbyś się spodziewać, że cię uzdrowi i w ten sposób uwolni od udręki wywołanej jakąś dolegliwością. Albo cieszyłbyś się z samego faktu przebywania w jego towarzystwie — z możliwości uczenia się od niego lub oglądania jego cudów (Marka 4:1, 2; Łuk. 5:3-9; 9:11). Jak ogromnym przywilejem byłoby przypatrywanie się wszystkim tym dziełom Jezusa! (Łuk. 19:37). Żadne następne pokolenie nie miało takiej sposobności; nigdy też nie zostanie powtórzona „ofiara z samego siebie”, którą Jezus złożył tu na ziemi (Hebr. 9:26; Jana 14:19).

² Ale nasze obecne czasy również są doniosłe. Dlaczego można tak powiedzieć? Żyjemy w okresie nazwanym w Biblii „czasem końca” i „dniami ostatnimi” (Dan. 12:1-4,  9; 2 Tym. 3:1). Szatan został już wyrzucony z nieba. Niebawem będzie związany i wtrącony „do otchłani” (Obj. 12:7-9, 12; 20:1-3). W tym okresie mamy też niezwykły zaszczyt uczestniczyć w niepowtarzalnym dziele — ogłaszamy po całym świecie „dobrą nowinę o królestwie” i przedstawiamy ludziom nadzieję na przyszły raj (Mat. 24:14).

3. Jakie polecenie przed wstąpieniem do nieba dał Jezus swym naśladowcom i co miało się z tym wiązać?

³ Tuż przed wniebowstąpieniem Jezus oznajmił swym naśladowcom: „Będziecie moimi świadkami zarówno w Jerozolimie, jak i w całej Judei i Samarii, i aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8). Dzieło to wiązało się z ogólnoświatową kampanią nauczania. Czemu miała ona służyć? Czynieniu uczniów — kolejnych naśladowców Chrystusa — i to przed nadejściem końca (Mat. 28:19, 20). Co musimy robić, by wywiązywać się z tego polecenia?

4. (a) Na jaką potrzebę zwracają uwagę słowa z 2 Piotra 3:11, 12? (b) Na co musimy uważać?

⁴ Zwróćmy uwagę na wezwanie apostoła Piotra: „Jakimiż ludźmi powinniście być wy w świętych postępkach i czynach zbożnego oddania, oczekując i mając wyraźnie w pamięci obecność dnia Jehowy!” (2 Piotra 3:11, 12). Piotr podkreślił, jakie to ważne, byśmy w tych dniach ostatnich bacznie czuwali i się upewniali, że w swym życiu koncentrujemy się na czynach zbożnego oddania. Należy do nich głoszenie dobrej nowiny. Ileż radości sprawia nam obserwowanie, jak nasi współwyznawcy na całym świecie gorliwie wypełniają polecenie Chrystusa! Jednocześnie musimy uważać, by codzienne naciski ze strony szatańskiego świata oraz nasze odziedziczone cielesne skłonności nie stłumiły zapału, z jakim pełnimy służbę dla Boga. Rozważmy więc, co nam pomoże wciąż naśladować Chrystusa.

Ochoczo podejmuj się obowiązków zleconych przez Boga

5, 6. (a) Za co Paweł pochwalił swych hebrajskich współwyznawców i przed czym ich przestrzegł? (b) Dlaczego nie powinniśmy lekko traktować obowiązków zleconych przez Boga?

⁵ W liście do chrześcijan pochodzenia hebrajskiego apostoł Paweł pochwalił ich za nieugiętą postawę w obliczu prześladowań. Oznajmił: „Wciąż (...) pamiętajcie o dawniejszych dniach, w których po otrzymaniu oświecenia przetrwaliście wielkie zmagania wśród cierpień”. Jehowa niewątpliwie pamiętał o ich wierności (Hebr. 6:10; 10:32-34). Paweł swą serdeczną pochwałą zapewne bardzo pokrzepił tych współwyznawców. Ale w tym samym liście ostrzegł również przed ludzką skłonnością, która — jeśli się nad nią nie zapanuje — mogłaby osłabić naszą gorliwość w służeniu Bogu. Jak wyjaśnił, chrześcijanie powinni ‛baczyć, żeby się nie wymawiać’ od wprowadzania w czyn Bożych nakazów (Hebr. 12:25).

⁶ Ostrzeżenie przed tendencją do wymawiania się dotyczy także dzisiejszych naśladowców Chrystusa. Nigdy nie powinniśmy lekko traktować chrześcijańskich obowiązków ani pozwolić, by ostygł nasz zapał w świętej służbie dla Boga (Hebr. 10:39). Przecież pełnienie jej to sprawa życia i śmierci (1 Tym. 4:16).

7, 8. (a) Co pomoże nam zachować gorliwość w służbie dla Boga? (b) O czym powinniśmy pamiętać w związku z Jehową i Jego Synem, jeśli nasza gorliwość osłabła?

⁷ Co pomoże nam nie wymawiać się od zadań otrzymanych od Boga? Jednym z istotnych sposobów jest częste rozmyślanie nad znaczeniem naszego ślubu oddania. Obiecaliśmy Jehowie, że spełnianie Jego woli postawimy na pierwszym miejscu w życiu, toteż chcemy dotrzymać owego przyrzeczenia (odczytaj Mateusza 16:24). Dlatego od czasu do czasu powinniśmy zadać sobie  pytania: „Czy nadal jestem zdecydowany potwierdzać swym życiem, że oddałem się Bogu, tak jak byłem zdecydowany w czasie chrztu? Czy od tamtej pory moja gorliwość nie osłabła?”.

⁸ Jeśli szczera samoanaliza wykaże, że trochę zwolniliśmy tempo, warto przypomnieć sobie pobudzającą wypowiedź proroka Sofoniasza: „Niech nie opadają twoje ręce. Pośród ciebie jest Jehowa, twój Bóg. On, jako Mocarz, wybawi. Będzie się wielce radował nad tobą z weselem” (Sof. 3:16, 17). Początkowo słowa te odnosiły się do starożytnych Izraelitów, którzy wrócili do Jerozolimy z niewoli babilońskiej. Ale dotyczą one także ludu Bożego w naszych czasach. Ponieważ wykonujemy dzieło zlecone przez Jehowę, powinniśmy pamiętać, że w należytym wywiązywaniu się z tego zadania wspiera nas zarówno On, jak i Jego Syn (Mat. 28:20; Filip. 4:13). Jeśli staramy się angażować w tę pracę z gorliwością, Bóg będzie nam błogosławił i pomoże nam wzrastać pod względem duchowym.

Gorliwie ‛szukajmy najpierw królestwa’

9, 10. Jaką myśl zawiera przypowieść Jezusa o wspaniałej wieczerzy i czego możemy się nauczyć z tego przykładu?

⁹ Gdy pewnego razu Jezus jadł posiłek u bardzo wpływowego faryzeusza, podał przypowieść o wspaniałej wieczerzy. Unaocznił w niej daną różnym osobom możliwość znalezienia się w Królestwie Niebios. Pokazał też, w jaki sposób ludzie się wymawiają (odczytaj Łukasza 14:16-21). W przypowieści tej zaproszeni goście stosowali rozmaite wykręty, by nie stawić się na ucztę. Jeden powiedział, że musi obejrzeć pole, które dopiero co kupił. Inny tłumaczył się, że idzie wypróbować niedawno nabyte bydło. Jeszcze inny usprawiedliwiał się: ‛Nie mogę przyjść. Właśnie się ożeniłem’. Były to kiepskie wymówki. Kto kupuje pole lub trzodę, oględzin zazwyczaj dokonuje wcześniej, tak iż po transakcji nic go do nich nie przynagla. A z jakiego to powodu niedawne zaślubiny miałyby powstrzymać kogoś od przyjęcia tak ważnego zaproszenia? Nic dziwnego, że gospodarz z przypowieści bardzo się rozgniewał!

¹⁰ Wszyscy czciciele Boga mogą wyciągnąć z tego przykładu cenną lekcję. Jaką? Nigdy nie pozwólmy, by sprawy osobiste, podobne do tych z przypowieści, zepchnęły służbę dla Boga na dalszy plan. Jeśli chrześcijanin nie wyznaczy im odpowiedniego miejsca, jego zapał stopniowo ostygnie (odczytaj Łukasza 8:14). Aby do tego nie dopuścić, staramy się stosować do zachęty Jezusa: „Stale więc szukajcie najpierw królestwa oraz Jego prawości” (Mat. 6:33). Ileż otuchy dodaje widok sług Bożych, którzy niezależnie od wieku wprowadzają tę ważną radę w czyn! Wielu upraszcza swe życie, by mieć więcej czasu na działalność kaznodziejską. W rezultacie sami się przekonują, że gorliwe szukanie najpierw Królestwa przysparza prawdziwego szczęścia i ogromnego zadowolenia.

11. Jakie opisane w Biblii wydarzenie ukazuje wagę służenia Bogu gorliwie i całym sercem?

¹¹ Znaczenie gorliwego służenia Bogu dobrze ilustruje wydarzenie z życia izraelskiego króla Jehoasza. Władca ten, przejęty do głębi niebezpieczeństwem grożącym Izraelowi ze strony Syrii, przybył do proroka Elizeusza. Prorok polecił mu strzelić z łuku przez okno w kierunku Syrii; w ten sposób wskazał, że dzięki Jehowie król pokona Syryjczyków. Scena ta powinna dodać królowi otuchy. Następnie Elizeusz polecił Jehoaszowi wziąć strzały i uderzyć nimi o ziemię. Jehoasz uczynił to tylko trzykrotnie, czym wywołał oburzenie proroka. Gdyby zrobił to pięć lub sześć razy, wtedy ‛rozgromiłby Syrię doszczętnie’. A w tej sytuacji miał odnieść jedynie  trzy niepełne zwycięstwa. Ponieważ zabrakło mu zapału, mógł liczyć co najwyżej na częściowy sukces (2 Król. 13:14-19). Jaką naukę możemy z tego wyciągnąć? Jehowa obficie nam pobłogosławi tylko wtedy, gdy będziemy wykonywać zlecone przez Niego dzieło gorliwie i całym sercem.

12. (a) Co w obliczu trudności życiowych pomoże nam gorliwie służyć Bogu? (b) Opowiedz, jakie korzyści odnosisz z pilnego angażowania się w służbę.

¹² Naszą gorliwość i oddanie dla Boga mogą wystawiać na próbę trudności życiowe. Sporo braci i sióstr boryka się z niełatwą sytuacją ekonomiczną. Inni martwią się tym, że poważna dolegliwość ogranicza ich możliwości w służbie dla Jehowy. Niemniej każdy z nas może dokładać starań, by zachowywać gorliwość i ściśle naśladować Chrystusa. Zwróćmy uwagę na kilka wskazówek i wersetów zamieszczonych w ramce „Co ci pomoże wciąż naśladować Chrystusa?”. Zastanów się, jak jeszcze lepiej możesz się do nich zastosować. Jeśli tak zrobisz, odniesiesz z tego prawdziwy pożytek. Pilne angażowanie się w działalność kaznodziejską pomaga zachowywać równowagę, wzbogaca życie oraz zapewnia większą miarę pokoju i szczęścia (1 Kor. 15:58). Ponadto gdy się służy Bogu całą duszą, łatwiej jest ‛mieć wyraźnie w pamięci obecność dnia Jehowy’ (2 Piotra 3:12).

Dokonaj szczerej samooceny

13. Jak możemy ustalić, na czym w naszym wypadku polega pełnienie służby całą duszą?

¹³ Warto jednak pamiętać, że pełnienie służby z całej duszy nie sprowadza się do ilości spędzanego w niej czasu. Poszczególne osoby mają odmienne warunki. Ktoś, kto miesięcznie poświęca na głoszenie zaledwie godzinę lub dwie, może cieszyć się uznaniem Jehowy — jeśli rzeczywiście tylko na tyle pozwala mu zdrowie (por. Marka 12:41-44). Aby więc ustalić, na czym w naszym wypadku polega pełnienie służby całą duszą, musimy szczerze przeanalizować swoje umiejętności i warunki. Jako naśladowcy Chrystusa, chcemy też mieć takie samo nastawienie umysłu jak on (odczytaj Rzymian 15:5; 1 Kor. 2:16). Co Jezus postawił na pierwszym miejscu w życiu? Mieszkańcom Kafarnaum oświadczył: „Muszę oznajmiać  dobrą nowinę o królestwie Bożym, gdyż po to zostałem posłany” (Łuk. 4:43; Jana 18:37). Mając w pamięci gorliwość, z jaką Jezus pełnił służbę, oceń swoje możliwości i zastanów się, czy nie mógłbyś robić więcej (1 Kor. 11:1).

14. Jak możemy poszerzyć zakres swej służby?

¹⁴ Niewykluczone, że po starannym rozważeniu swej sytuacji dojdziemy do wniosku, iż moglibyśmy spędzać w służbie większą ilość czasu (Mat. 9:37, 38). Na przykład tysiące młodych, którzy niedawno ukończyli szkołę, poszerzyło zakres działalności kaznodziejskiej i teraz zaznaje radości z gorliwego usługiwania w charakterze pionierów. Czy i ty chciałbyś zakosztować takiej radości? Niektórzy bracia i siostry przeanalizowali swoje warunki i postanowili przenieść się w inny rejon kraju — lub nawet za granicę — gdzie potrzeba więcej głosicieli Królestwa. Jeszcze inni nauczyli się języka obcego, by dzielić się dobrą nowiną z cudzoziemcami. Chociaż poszerzenie zakresu służby bywa niełatwe, to dzięki temu możemy zaznać obfitych błogosławieństw i pomóc wielu osobom w ‛dojściu do dokładnego poznania prawdy’ (1 Tym. 2:3, 4; 2 Kor. 9:6).

Biblijne przykłady do naśladowania

15, 16. Na jakich gorliwych naśladowcach Chrystusa możemy się wzorować?

¹⁵ Jak część z tych, którzy później stali się apostołami, zareagowała na wezwanie Chrystusa do podążania jego śladami? O Mateuszu napisano: „Pozostawiwszy wszystko, wstał i poszedł za nim” (Łuk. 5:27, 28). O Piotrze i Andrzeju, którzy akurat łowili ryby, czytamy: „Od razu porzucili sieci i poszli za nim”. A jak na zaproszenie Jezusa zareagowali Jakub i Jan, którzy razem z ojcem naprawiali sieci? „Od razu zostawili łódź i swego ojca i poszli za nim” (Mat. 4:18-22).

¹⁶ Kolejnym pięknym przykładem jest Saul, znany później jako apostoł Paweł. Chociaż zaciekle prześladował uczniów Jezusa, zmienił swe postępowanie i stał się „naczyniem wybranym”, mającym ‛nieść imię Chrystusa’. „Natychmiast zaczął w synagogach głosić o Jezusie, że jest Synem Bożym” (Dzieje 9:3-22). I choć zniósł wiele udręk i prześladowań, nigdy nie utracił zapału (2 Kor. 11:23-29; 12:15).

17. (a) Czego pragniesz w związku z naśladowaniem Chrystusa? (b) Jakich błogosławieństw przysparza nam spełnianie woli Bożej całym sercem i całą siłą?

¹⁷ Z pewnością chcemy brać przykład z tych uczniów i tak jak oni żywo i bez wahania reagować na zaproszenie Jezusa (Hebr. 6:11, 12). Jakich zaznajemy dobrodziejstw, gdy staramy się gorliwie i w pełni naśladować Chrystusa? Znajdujemy prawdziwą przyjemność w spełnianiu woli Bożej oraz czerpiemy zadowolenie z poszerzania zakresu służby i przyjmowania dodatkowych zadań w zborze (Ps. 40:8; odczytaj 1 Tesaloniczan 4:1). Gdy ochoczo wytężamy siły, podążając za Chrystusem, to cieszymy się licznymi i trwałymi błogosławieństwami — spokojem umysłu, zadowoleniem, uznaniem Bożym i widokami na życie wieczne (1 Tym. 4:10).

Czy sobie przypominasz?

• Jakie ważne dzieło zostało nam zlecone i jak powinniśmy się na nie zapatrywać?

• Jakiej ludzkiej skłonności musimy się wystrzegać i dlaczego?

• W jakiej dziedzinie powinniśmy dokonać szczerej samoanalizy?

• Co nam pomoże wciąż naśladować Chrystusa?

[Pytania do studium]

[Ramka i ilustracja na stronie 27]

Co ci pomoże wciąż naśladować Chrystusa?

▪ Codziennie czytaj Słowo Boże i nad nim rozmyślaj (Ps. 1:1-3; 1 Tym. 4:15).

▪ Często módl się o wsparcie i kierownictwo ducha Bożego (Zach. 4:6; Łuk. 11:9, 13).

▪ Przebywaj w towarzystwie osób, które pałają gorliwością w służbie (Prz. 13:20; Hebr. 10:24, 25).

▪ Zdawaj sobie sprawę z powagi czasów, w jakich żyjemy (Efez. 5:15, 16).

▪ Uświadamiaj sobie, jak poważne konsekwencje miałoby ‛wymawianie się’ (Łuk. 9:59-62).

▪ Często rozmyślaj nad swoją decyzją o oddaniu siebie Bogu i nad licznymi błogosławieństwami wynikającymi ze szczerego służenia Jehowie i podążania za Chrystusem (Ps. 116:12-14; 133:3; Prz. 10:22).