List do Hebrajczyków 10:1-39
10 Skoro Prawo jest zaledwie cieniem mających nadejść dóbr, a nie samą ich istotą, to nie może* doprowadzić do doskonałości tych, którzy przystępują do Boga, ciągle składając rok w rok te same ofiary.
2 Czy w przeciwnym razie nie przestano by składać ofiar? Przecież gdyby ci, którzy je przynoszą*, zostali oczyszczeni, to nie byliby już świadomi swoich grzechów*.
3 Ale te ofiary co roku przypominają ludziom o grzechach,
4 bo nie jest możliwe, żeby krew byków i kozłów je usunęła.
5 Przychodząc na ten świat, Chrystus mówi: „‚Nie chciałeś żadnej ofiary, ale przygotowałeś mi ciało.
6 Nie przyjąłeś z uznaniem całopaleń ani ofiar za grzech’.
7 Wtedy powiedziałem: ‚Oto przyszedłem (o mnie napisano w zwoju*), żeby spełniać Twoją wolę, Boże’”.
8 Tak więc najpierw mówi: „Nie chciałeś ani nie przyjąłeś z uznaniem żadnej ofiary, całopaleń ani ofiar za grzech”, czyli ofiar składanych zgodnie z Prawem.
9 A potem dodaje: „Oto przyszedłem, żeby spełniać Twoją wolę”. Usuwa więc to, co pierwsze, aby ustanowić drugie.
10 Zgodnie z tą „wolą” zostaliśmy uświęceni dzięki temu, że Jezus Chrystus raz na zawsze złożył w ofierze swoje ciało.
11 Ponadto każdy kapłan dzień w dzień staje na swoim miejscu, by pełnić świętą służbę* i wielokrotnie składać te same ofiary, które w żadnym wypadku nie mogą całkowicie usunąć grzechów.
12 Ale ten człowiek raz na zawsze złożył jedną ofiarę za grzechy i zasiadł po prawej stronie Boga.
13 Od tamtej pory czeka, aż jego wrogowie zostaną położeni jako podnóżek dla jego nóg.
14 Bo jedną ofiarą na zawsze doprowadził do doskonałości tych, którzy są uświęcani.
15 Poza tym składa nam świadectwo również duch święty, skoro najpierw powiedział:
16 „‚Po tym czasie’, mówi Jehowa*, ‚zawrę z nimi następujące przymierze: Włożę w ich serca swoje prawa i zapiszę je w ich umysłach’”,
17 a potem dodał: „I już nie będę wracał pamięcią do ich grzechów i niegodziwych uczynków”.
18 Bo gdy wszystkie grzechy zostają przebaczone, nie zachodzi już potrzeba składania ofiary za grzech.
19 Bracia, skoro więc dzięki krwi Jezusa śmiało* idziemy drogą, która prowadzi do świętego miejsca —
20 drogą, którą on nam otworzył, nową i żywą drogą przez zasłonę, czyli jego ciało —
21 i skoro mamy wielkiego kapłana ustanowionego nad domem Bożym,
22 przystąpmy do Boga ze szczerym sercem i niezachwianą wiarą, ponieważ nasze serca i nieczyste sumienia zostały oczyszczone*, a ciała umyte czystą wodą.
23 Wytrwale głośmy publicznie o naszej nadziei, róbmy to niezachwianie, bo Ten, który złożył obietnicę, jest wierny.
24 Troszczmy się o siebie nawzajem*, żeby się zachęcać* do miłości i dobrych uczynków,
25 nie opuszczając* naszych wspólnych zebrań, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale dodając sobie otuchy. Róbmy to tym bardziej, że widzimy, jak ten dzień się przybliża.
26 Bo jeśli po dokładnym poznaniu prawdy świadomie trwamy w grzechu, to już nie ma dla nas żadnej ofiary za grzechy,
27 lecz pozostaje tylko czekanie w strachu na sąd oraz płonący gniew, który strawi przeciwników.
28 Każdy, kto zlekceważył Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć na podstawie zeznań dwóch lub trzech świadków i nie ma dla niego współczucia.
29 Pomyślcie więc, na o ile większą karę będzie zasługiwać ten, kto podeptał Syna Bożego, kto uważa, że krew przymierza, którą został uświęcony, nie ma żadnej większej wartości i kto pogardził duchem niezasłużonej życzliwości Bożej.
30 Znamy przecież Tego, który powiedział: „Zemsta należy do mnie, ja odpłacę”, a także: „Jehowa* osądzi swój lud”.
31 Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żywego.
32 Ciągle miejcie w pamięci dawniejsze dni, gdy po otrzymaniu oświecenia przetrwaliście wiele cierpień, tocząc ciężką walkę.
33 Czasami byliście publicznie* wystawiani na obelgi i udręki. A czasami cierpieliście razem* z tymi, którzy coś takiego znosili.
34 Okazywaliście współczucie dla uwięzionych i z radością przyjmowaliście grabież waszego mienia, wiedząc, że macie coś lepszego i trwałego.
35 Nie przestawajcie okazywać śmiałości*, bo to zapewni wam wielką nagrodę.
36 Potrzebna jest wam wytrwałość, żebyście po tym, jak wykonacie wolę Bożą, dostąpili spełnienia obietnicy.
37 Bo jeszcze „bardzo krótka chwila” i „ten*, który nadchodzi, przyjdzie i nie będzie zwlekał”.
38 „Lecz mój prawy sługa będzie żył dzięki wierze”, a „jeśli się wycofuje, nie cieszy się moim* uznaniem”.
39 My więc nie jesteśmy z tych, którzy się wycofują i zmierzają do zagłady, ale z tych, którzy wierzą i zachowują życie*.
Przypisy
^ Możliwe też „ludzie nie mogą”.
^ Lub „którzy pełnią świętą służbę”.
^ Lub „nie mieliby nieczystego sumienia z powodu swoich grzechów”.
^ Dosł. „w zwoju księgi”.
^ Lub „publiczną służbę”.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Lub „z ufnością”.
^ Lub „oczyszczone przez pokropienie”.
^ Lub „myślmy o sobie nawzajem; zwracajmy uwagę jeden na drugiego”.
^ Lub „motywować; pobudzać”.
^ Lub „nie zaniedbując”. Dosł. „nie porzucając”.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Dosł. „jak w teatrze”.
^ Lub „staliście ramię w ramię”.
^ Lub „mieć swobody mowy”.
^ Może chodzić o Boga.
^ Lub „mojej duszy”.
^ Lub „swoje dusze”.