Ewangelia według Mateusza 17:1-27

17  Sześć dni później Jezus zabrał Piotra, Jakuba i jego brata, Jana, i zaprowadził ich na wysoką górę. Byli tam sami+.  Wtedy został na ich oczach przemieniony: jego twarz zaczęła jaśnieć jak słońce, a jego szaty stały się olśniewająco białe*+.  Nagle uczniom ukazali się Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Jezusem.  Piotr odezwał się wtedy do Jezusa: „Panie, to wspaniale, że tutaj jesteśmy. Jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”.  Gdy jeszcze mówił, osłonił ich jasny obłok, z którego rozległ się głos+: „To jest mój ukochany Syn, którego darzę uznaniem+. Słuchajcie go”+.  Na te słowa uczniowie padli twarzą do ziemi, przejęci strachem.  Ale Jezus podszedł, dotknął ich i powiedział: „Wstańcie. Nie bójcie się”.  Podnieśli więc oczy, lecz nie zobaczyli już nikogo oprócz Jezusa.  A gdy schodzili z góry, on im polecił: „Nikomu nie opowiadajcie tej wizji, dopóki Syn Człowieczy nie zostanie wzbudzony z martwych”+. 10  Uczniowie jednak zadali mu pytanie: „A dlaczego uczeni w piśmie* mówią, że najpierw musi przyjść Eliasz?”+. 11  On odpowiedział: „Eliasz rzeczywiście przyjdzie i wszystko przywróci+. 12  Ale mówię wam, że Eliasz już przyszedł, a oni go nie rozpoznali, lecz zrobili z nim, co chcieli+. Tak samo Syn Człowieczy ma zaznać cierpień z ich rąk”+. 13  Wtedy uczniowie uświadomili sobie, że miał na myśli Jana Chrzciciela. 14  Kiedy zbliżyli się do tłumu+, podszedł do niego pewien człowiek, uklęknął przed nim i powiedział: 15  „Panie, zlituj się nad moim synem, bo ma padaczkę i jest w bardzo złym stanie. Często wpada w ogień albo w wodę+. 16  Przyprowadziłem go do twoich uczniów, ale nie mogli go uleczyć”. 17  Na to Jezus powiedział: „O pokolenie bez wiary, pokolenie spaczone*!+ Jak długo jeszcze mam z wami pozostawać? Jak długo jeszcze mam was znosić? Przyprowadźcie go tu do mnie”. 18  Wtedy Jezus zgromił demona i ten wyszedł z chłopca. W tym momencie chłopiec wyzdrowiał+. 19  Potem uczniowie podeszli do Jezusa na osobności i zapytali: „Czemu my nie mogliśmy go wypędzić?”. 20  On odrzekł: „Z powodu swojej małej wiary. Bo zapewniam was, że jeśli będziecie mieć wiarę wielkości ziarnka gorczycy, to powiecie tej górze: ‚Przenieś się stąd tam’ i ona się przeniesie. I nie będzie dla was nic niemożliwego”+. 21  —— 22  Gdy zebrali się razem w Galilei, Jezus powiedział im: „Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi+ 23  i zabity, a trzeciego dnia zostanie wskrzeszony”+. Wtedy uczniowie bardzo się zasmucili. 24  Kiedy przybyli do Kafarnaum, do Piotra podeszli ludzie pobierający podatek dwudrachmowy i zapytali: „Wasz nauczyciel nie płaci podatku dwudrachmowego?”+. 25  On odpowiedział: „Płaci”. Gdy jednak wszedł do domu, Jezus od razu go zapytał: „Jak myślisz, Szymonie? Od kogo ziemscy królowie ściągają różne podatki* — od synów czy od obcych?”. 26  Gdy Piotr odrzekł: „Od obcych”, Jezus powiedział: „W takim razie synowie są zwolnieni od podatków. 27  Ale żebyśmy im nie dali powodu do zgorszenia+, idź nad jezioro, zarzuć haczyk i weź pierwszą rybę, która się na niego złapie, a gdy otworzysz jej pyszczek, znajdziesz srebrną monetę. Weź ją i daj im za mnie i za siebie”.

Przypisy

Dosł. „białe jak światło”.
Lub „zepsute; przewrotne”.
Dosł. „opłaty lub podatek pogłówny”.

Komentarze

Cezarei Filipowej: Miasto niedaleko źródeł Jordanu położone na wysokości 350 m n.p.m. Leży ono jakieś 40 km na pn. od Jeziora Galilejskiego, w pobliżu pd.-zach. podnóża góry Hermon. Tetrarcha Filip, syn Heroda Wielkiego, nazwał je Cezareą ku czci rzymskiego władcy. Dla odróżnienia od portu o tej samej nazwie dodano określenie „Filipowa” (zob. Dodatek B10).

wysoką górę: Chodzi prawdopodobnie o górę Hermon, położoną niedaleko Cezarei Filipowej (zob. komentarz do Mt 16:13). Góra ta wznosi się na wysokość 2814 m n.p.m. Przemienienie mogło nastąpić nie na samym szczycie, ale wysoko na zboczu góry (zob. Dodatek B10).

został (...) przemieniony: Lub „zmienił się jego wygląd”. Ten sam grecki czasownik (metamorfòo) występuje w Rz 12:2.

którego darzę uznaniem: Lub „w którym mam upodobanie; z którego jestem bardzo zadowolony; który sprawia mi wielką radość”. Ten sam zwrot występuje w Mt 12:18, gdzie zacytowano fragment z Iz 42:1, odnoszący się do obiecanego Mesjasza, czyli Chrystusa. Wylanie ducha świętego i wypowiedź Boga dotycząca Jego Syna wyraźnie wskazywały, że Jezus jest obiecanym Mesjaszem (zob. komentarz do Mt 12:18).

którego (...) darzę uznaniem: Lub „w którym mam upodobanie” (zob. komentarz do Mt 3:17).

głos: Ostatnia z trzech sytuacji wspomnianych w Ewangeliach, gdy Jehowa osobiście przemówił do ludzi. Pierwsza miała miejsce w trakcie chrztu Jezusa w 29 r. n.e. i opisano ją w Mt 3:16, 17; Mk 1:11Łk 3:22. Drugi raz Jehowa przemówił przy okazji przemienienia Jezusa w 32 r. n.e. i opisano to w Mt 17:5; Mk 9:7Łk 9:35. O trzeciej sytuacji wspomina tylko Ewangelia według Jana — nastąpiło to w 33 r. n.e., krótko przed ostatnią Paschą Jezusa. Jehowa odpowiedział na prośbę Jezusa, żeby jego Ojciec otoczył chwałą swoje imię.

głos: Jest to druga z trzech wzmianek ewangelicznych informujących, że ludzie słyszeli głos Jehowy (zob. komentarze do Mt 3:17; Jn 12:28).

którego darzę uznaniem: Lub „w którym mam upodobanie” (zob. komentarze do Mt 3:17; 12:18).

z nieba rozległ się głos: Pierwsza z trzech wzmianek ewangelicznych informujących, że ludzie słyszeli głos Jehowy (zob. komentarze do Mt 17:5Jn 12:28).

Syn Człowieczy: Zob. komentarz do Mt 8:20.

Syn Człowieczy: Lub „Syn Ludzki”. W Ewangeliach to określenie występuje jakieś 80 razy. Jezus odnosił je do siebie — najwyraźniej chciał podkreślić, że naprawdę jest człowiekiem, urodzonym przez kobietę, i jako odpowiednik Adama może odkupić ludzkość z grzechu i śmierci (Rz 5:12, 14, 15). To wyrażenie wskazywało też, że Jezus jest Mesjaszem, czyli Chrystusem (Dn 7:13, 14; zob. Słowniczek pojęć).

uklęknął:starożytności na Bliskim Wschodzie w ten sposób wyrażano szacunek, zwłaszcza zwracając się z prośbą do kogoś zajmującego wyższą pozycję.

padaczkę: Zob. komentarz do Mt 4:24.

epileptyków: Występujący tu grecki wyraz dosłownie znaczy „mieć chorobę księżycową” (w niektórych starszych przekładach tłumaczony jest na „lunatyk”). Jednak Mateusz użył tego słowa w znaczeniu medycznym, a nie dlatego, że przesądnie łączył tę chorobę z wpływem faz księżyca. Objawy opisane przez Mateusza, Marka i Łukasza wyraźnie wskazują na epilepsję.

najmniejsze ze wszystkich nasion: Ziarnko gorczycy występowało w starożytnych pismach żydowskich jako przenośnia oznaczająca coś bardzo małego. Chociaż obecnie znane są mniejsze nasiona, ziarno gorczycy było najmniejszym z tych, które zbierali i wysiewali galilejscy rolnicy w czasach Jezusa.

ziarnkiem gorczycy: W Izraelu rośnie dziko kilka gatunków gorczycy, a gorczyca czarna (Brassica nigra) jest powszechnie uprawiana. Ze stosunkowo niewielkiego ziarna (o średnicy 1—1,6 mm i wadze 1 mg) wyrasta roślina podobna do drzewa. Niektóre jej odmiany osiągają wysokość 4,5 m.

swojej małej wiary: Użyte tu greckie wyrażenie jest spokrewnione ze sformułowaniem oddanym w Mt 6:30; 8:26; 16:8Łk 12:28 jako „ludzie małej wiary”, a w Mt 14:31 jako „człowiek małej wiary”. Jezus nie sugeruje, że jego uczniowie w ogóle nie mają wiary, ale że powinna być ona silniejsza (zob. komentarze do Mt 6:30; 8:26).

zapewniam: Zob. komentarz do Mt 5:18.

wielkości ziarnka gorczycy: Lub „tak małą jak ziarnko gorczycy” (zob. komentarze do Mt 13:31, 32).

ludzie małej wiary: Jezus odniósł to wyrażenie do swoich uczniów — chciał podkreślić, że ich wiara czy też zaufanie do Boga nie były silne (Mt 8:26; 14:31; 16:8; Łk 12:28). Nie chodziło o to, że zupełnie nie mieli wiary, ale o to, że mieli jej za mało.

Ludzie małej wiary: Jezusowi nie chodziło o to, że uczniowie zupełnie nie mieli wiary, ale o to, że mieli jej za mało (Mt 14:31; 16:8; Łk 12:28; zob. komentarz do Mt 6:30).

Zapewniam: Występujące tu greckie słowo amén jest transkrypcją hebrajskiego określenia ʼamén i znaczy „niech się tak stanie” lub „zaprawdę; istotnie”. Jezus często poprzedzał tym słowem jakąś wypowiedź, obietnicę lub proroctwo, podkreślając w ten sposób całkowitą wiarygodność i niezawodność tego, co mówił. Takie użycie tego słowa należy w literaturze religijnej do wyjątków. Jezus używał też podwojonego amén (jak to wynika z całej Ewangelii według Jana); wyrażenie to można przetłumaczyć na „zaprawdę, zaprawdę” (zob. komentarz do Jn 1:51).

za pomocą modlitwy: Niektóre manuskrypty dodają w tym miejscu „i postu”. Ale słowa te nie występują w najstarszych i najbardziej wiarygodnych manuskryptach. Zostały najwidoczniej dodane przez przepisywaczy, którzy byli zwolennikami postu i go przestrzegali. Dlatego w wielu miejscach w tekście umieszczali wzmianki o poście, chociaż starsze manuskrypty ich nie zawierały (zob. komentarz do Mt 17:21).

W niektórych starożytnych manuskryptach występuje tu zdanie: „Jednak ten rodzaj nie wychodzi inaczej, jak tylko przez modlitwę i post” (zob. komentarz do Mk 9:29). Ale słowa te nie występują w najstarszych oraz najbardziej wiarygodnych manuskryptach i najwyraźniej nie wchodzą w skład natchnionych Pism (zob. Dodatek A3).

Kafarnaum: Zob. komentarz do Mt 4:13.

podatek dwudrachmowy: Dosł. „didrachmy” (zob. Dodatek B14). Podatki pozwalały na utrzymanie świątyni (Wj 30:12-16). Wydaje się, że do czasów Jezusa przyjął się zwyczaj, zgodnie z którym każdy żydowski mężczyzna co roku płacił na świątynię określoną kwotę.

Kafarnaum: Od hebrajskiej nazwy oznaczającej „wioska Nahuma” albo „wioska pocieszenia” (Nah 1:1, przyp.). Miasto na pn.-zach. brzegu Jeziora Galilejskiego, które odegrało istotną rolę w ziemskiej służbie Jezusa; w Mt 9:1 zostało nazwane jego miastem.

synowie są zwolnieni od podatków: W czasach Jezusa powszechnie wiedziano, że członkowie rodzin królewskich są zwolnieni od podatków.

haczyk: Jest to jedyne miejsce w Chrześcijańskich Pismach Greckich, gdzie użyto słowa przetłumaczonego tu na „haczyk”. Prawdopodobnie chodzi o przymocowany do linki haczyk z przynętą, który zarzucano do wody. Wszystkie inne wzmianki w Pismach Greckich o sprzęcie do łowienia ryb dotyczą sieci.

srebrną monetę: Dosł. „statera”. Chodzi o monetę utożsamianą z tetradrachmą (zob. Dodatek B14). Odpowiadała ona 4 drachmom, czyli stanowiła równowartość sykla; właśnie tyle wynosił podatek świątynny za dwie osoby (Wj 30:13).

Multimedia

Góra Hermon
Góra Hermon

Góra Hermon leży niedaleko Cezarei Filipowej i jest najwyższym masywem górskim w Izraelu; wznosi się na wysokość 2814 m n.p.m. Na jej ośnieżonych szczytach skrapla się para wodna, w wyniku czego powstaje obfita rosa, która pozwala przetrwać roślinom podczas długiej pory suchej (Ps 133:3). Topniejące śniegi z tej góry są głównym źródłem wód Jordanu. Być może właśnie na górze Hermon doszło do przemienienia Jezusa (Mt 17:2).

Widok na górę Hermon z rezerwatu w dolinie Chule
Widok na górę Hermon z rezerwatu w dolinie Chule

Góra Hermon jest położona przy pn. granicy Ziemi Obiecanej. W skład tego masywu wchodzi kilka osobnych szczytów, z których najwyższy ma 2814 m n.p.m. Szczyty te stanowią pd. część pasma Antylibanu. Być może właśnie na górze Hermon doszło do przemienienia Jezusa.