„Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich (...), ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem” (MATEUSZA 28:19, 20).

1. Jaką decyzję podjął naród izraelski u stóp góry Synaj?

JAKIEŚ 3500 lat temu cały naród złożył ślub Bogu. Izraelici zgromadzeni u stóp góry Synaj uroczyście oznajmili: „Wszystko, co rzekł Jehowa, jesteśmy gotowi czynić”. Od tej chwili byli ludem oddanym Bogu, Jego „szczególną własnością” (Wyjścia 19:5, 8; 24:3). Mogli liczyć na to, że Jehowa zapewni im ochronę i że oni sami oraz ich potomkowie będą zamieszkiwać „ziemię mlekiem i miodem płynącą” (Kapłańska 20:24).

2. Jaką więzią z Bogiem mogą się dzisiaj cieszyć ludzie?

² Niestety, jak przyznał psalmista Asaf, Izraelici „nie dotrzymali przymierza Bożego i nie chcieli chodzić według Jego prawa” (Psalm 78:10). Złamali przyrzeczenie złożone przez praojców. W końcu utracili swą szczególną więź z Bogiem (Kaznodziei 5:4; Mateusza 23:37, 38). Dlatego Jehowa „zwrócił uwagę na narody, aby z nich wziąć lud dla swego imienia” (Dzieje 15:14). A w obecnych dniach ostatnich zgromadza „wielką rzeszę, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków”. Ludzie ci radośnie wołają: „Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, i Barankowi” (Objawienie 7:9, 10).

3. Jakie działania należy podjąć, by nawiązać osobistą więź z Bogiem?

³ Kto pragnie znaleźć się wśród osób utrzymujących cenną więź z Jehową, musi Mu się oddać i publicznie usymbolizować to chrztem w wodzie. Jest to zgodne z poleceniem, które Jezus dał swym uczniom: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze  wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem” (Mateusza 28:19, 20). Izraelici słuchali, jak Mojżesz odczytywał „księgę przymierza” (Wyjścia 24:3, 7, 8). Dzięki temu rozumieli, czego wymaga od nich Jehowa. Podobnie dzisiaj zanim ktoś zgłosi się do chrztu, musi dobrze poznać wolę Boga, wyłuszczoną w Jego Słowie, Biblii.

4. Co muszą zrobić osoby, które chciałyby zostać ochrzczone? (Zobacz ramkę powyżej).

⁴ Jezus chciał, aby jego naśladowcy mieli wiarę opartą na solidnym fundamencie, i to jeszcze przed chrztem. Polecił nie tylko iść i czynić uczniów, ale także uczyć ich ‛przestrzegać wszystkiego, co nakazał’ (Mateusza 7:24, 25; Efezjan 3:17-19). Zanim więc ktoś będzie gotowy do chrztu, zazwyczaj wcześniej studiuje Biblię przez kilka miesięcy, rok lub nawet dwa lata — nie podejmuje zatem pochopnej, nieprzemyślanej decyzji. Tuż przed chrztem kandydaci odpowiadają na dwa ważne pytania. Ponieważ Jezus zachęcał, by nasze ‛słowo Tak znaczyło Tak, a nasze Nie — Nie’, warto się bliżej przyjrzeć tym dwom pytaniom (Mateusza 5:37).

Skrucha i oddanie się Bogu

5. Jakich dwóch podstawowych kroków dotyczy pierwsze pytanie kierowane do kandydatów do chrztu?

⁵ Najpierw kandydaci do chrztu są pytani, czy okazali skruchę za dotychczasowy sposób życia oraz czy oddali się Jehowie na spełnianie Jego woli. Pytanie to wskazuje na dwa istotne kroki, które należy uczynić jeszcze przed chrztem — trzeba okazać skruchę i oddać się Bogu.

6, 7. (a) Dlaczego wszyscy kandydaci do chrztu muszą okazać skruchę? (b) Do dokonania jakich zmian powinna nas pobudzić skrucha?

⁶ Dlaczego przed chrztem trzeba okazać skruchę? Apostoł Paweł wyjaśnia: „My wszyscy swego czasu postępowaliśmy zgodnie z pragnieniami naszego ciała” (Efezjan 2:3). Zanim zdobyliśmy dokładną wiedzę o woli Bożej, żyliśmy według zasad i wartości uznawanych przez ten świat. Na nasze poczynania miał wpływ „bóg tego systemu rzeczy”, Szatan (2 Koryntian 4:4). Ale gdy poznaliśmy zamierzenie Jehowy, postanowiliśmy „żyć już nie dla pragnień ludzkich, lecz dla woli Bożej” (1 Piotra 4:2).

⁷ Taka radykalna zmiana przysparza wielu korzyści. Przede wszystkim umożliwia nawiązanie cennej więzi z Jehową, co Dawid przyrównał do wejścia do „namiotu” Boga i na Jego „świętą górę”. To doprawdy wielkie wyróżnienie! (Psalm 15:1). Oczywiście Jehowa nie udostępnia tego przywileju na chybił trafił — zaprasza tylko człowieka, który „postępuje nienagannie i czyni to, co prawe, oraz mówi prawdę w swoim sercu” (Psalm  15:2). W zależności od tego, jak postępowaliśmy przed poznaniem prawdy, sprostanie tym warunkom może od nas wymagać dokonania przeobrażeń — zarówno w postępowaniu, jak i w usposobieniu (1 Koryntian 6:9-11; Kolosan 3:5-10). Skłoni nas do nich skrucha — głęboki żal za dotychczasowy tryb życia, a także mocne postanowienie podobania się Jehowie. Dzięki temu zdobędziemy się na całkowitą zmianę — przestaniemy zdążać do samolubnych, świeckich celów i wstąpimy na drogę zjednującą nam uznanie Boże (Dzieje 3:19).

8. Na czym polega oddanie się Bogu i jaki ma związek z chrztem?

⁸ Pierwsze pytanie zadawane kandydatom do chrztu dotyczy też tego, czy oddali się oni Bogu na spełnianie Jego woli. To bardzo ważny krok poprzedzający zanurzenie. W żarliwej modlitwie wyrażamy pragnienie oddania swego życia Jehowie poprzez Jezusa Chrystusa (Rzymian 14:7, 8; 2 Koryntian 5:15). W ten sposób uznajemy Jehowę za swego Pana i Właściciela i odtąd znajdujemy upodobanie w wykonywaniu Jego woli, tak jak to robił Jezus (Psalm 40:8; Efezjan 6:6). Tę uroczystą obietnicę składamy Jehowie tylko raz. Ale ponieważ czynimy to w osobistej modlitwie, w dniu chrztu mamy sposobność publicznie potwierdzić, że oddaliśmy się naszemu niebiańskiemu Ojcu (Rzymian 10:10).

9, 10. (a) Z czym się wiąże spełnianie woli Bożej? (b) Jak nawet hitlerowscy prześladowcy uznawali fakt, że jesteśmy oddani Bogu?

⁹ Jak możemy się wzorować na Jezusie w spełnianiu woli Bożej? On sam wyjaśnił swym uczniom: „Jeżeli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie swój pal męki, i stale mnie naśladuje” (Mateusza 16:24). Wskazał zatem na trzy sprawy. Po pierwsze, musimy ‛zaprzeć się samych siebie’. Odrzucamy swe samolubne, grzeszne skłonności i zwracamy się ku Bożym radom i wskazówkom. Po drugie, ‛bierzemy swój pal męki’. W czasach Jezusa pal męki był symbolem hańby i cierpienia. Jako chrześcijanie, zgadzamy się znosić cierpienia ze względu na dobrą nowinę (2 Tymoteusza 1:8). Gdy świat nas wyszydza lub potępia, podobnie jak Chrystus ‛gardzimy hańbą’, ciesząc się zarazem, że zaskarbiamy sobie uznanie Boga (Hebrajczyków 12:2). Wreszcie po trzecie, chcemy stale naśladować Jezusa (Psalm 73:26; 119:44; 145:2).

¹⁰ Co ciekawe, nierzadko nawet przeciwnicy muszą przyznać, że Świadkowie Jehowy to ludzie bez reszty oddani Bogu. Na przykład w hitlerowskim obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie od tych, którzy odmówili wyrzeczenia się wiary, wymagano podpisania następującego oświadczenia: „W dalszym ciągu jestem zdeklarowanym Badaczem Pisma Świętego i nigdy nie złamię przysięgi danej Jehowie”. Te słowa z pewnością wyrażają nastawienie wszystkich wiernych sług Bożych! (Dzieje 5:32).

Utożsamienie się ze Świadkami Jehowy

11. Jakiego zaszczytu dostępuje osoba przyjmująca chrzest?

¹¹ Drugie pytanie dotyczy tego, czy kandydaci do chrztu rozumieją, że przez ten akt  utożsamiają się ze Świadkami Jehowy. Po zanurzeniu zostają ordynowanymi sługami Jehowy, noszącymi Jego imię. Jest to wielki zaszczyt, ale też wielka odpowiedzialność. Ponadto tym, którzy dochowają wierności wobec Boga, chrzest otwiera drogę do uzyskania wiecznotrwałego wybawienia (Mateusza 24:13).

12. Do czego zobowiązuje nas zaszczyt występowania w imieniu Jehowy?

¹² Występowanie w imieniu Boga Wszechmocnego, Jehowy, to niewątpliwie wyjątkowy przywilej. Prorok Micheasz napisał: „Wszystkie ludy, każdy z nich, będą chodzić w imieniu swego boga; my natomiast będziemy chodzić w imieniu Jehowy, naszego Boga, po czas niezmierzony, już na zawsze” (Micheasza 4:5). Ale ten zaszczyt do czegoś nas zobowiązuje: musimy robić wszystko, by żyć w sposób przysparzający chwały imieniu, które nosimy. Paweł przypomniał chrześcijanom w Rzymie, że jeśli ktoś nie żyje zgodnie z tym, czego naucza, to ściąga hańbę na imię Boże (Rzymian 2:21-24).

13. Dlaczego oddani słudzy Boga Jehowy mają obowiązek o Nim świadczyć?

¹³ Kto zostaje Świadkiem Jehowy, zobowiązuje się również do mówienia o Nim innym ludziom. Jehowa zachęcił członków oddanego Mu narodu izraelskiego, by byli Jego świadkami i obwieszczali, że tylko On po wiek wieków jest prawdziwym Bogiem (Izajasza 43:10-12, 21). Niestety, naród ten nie wywiązał się ze swego zadania i w końcu został całkowicie odrzucony przez Boga. Dzisiaj prawdziwi chrześcijanie z dumą świadczą o Jehowie. Czynią tak, bo Go kochają i pragną uświęcać Jego imię. Czy moglibyśmy milczeć, znając prawdę o naszym niebiańskim Ojcu i Jego zamierzeniu? Podzielamy uczucia apostoła Pawła, który napisał: „Nałożono na mnie konieczność. Doprawdy, biada mi, gdybym nie oznajmiał dobrej nowiny!” (1 Koryntian 9:16).

14, 15. (a) Jaką rolę w naszym rozwoju duchowym odgrywa organizacja Jehowy? (b) Z jakich pomocy możemy korzystać?

¹⁴ Drugie pytanie przypomina też kandydatom do chrztu, że są zobowiązani współpracować z organizacją kierowaną duchem Jehowy. Nie służymy Bogu w pojedynkę, potrzebujemy bowiem pomocy, wsparcia i zachęt „całej społeczności braci” (1 Piotra 2:17; 1 Koryntian 12:12, 13). Organizacja Boża wydatnie przyczynia się do naszego duchowego rozwoju. Udostępnia mnóstwo publikacji biblijnych, które pozwalają nam nabywać wiedzy, radzić sobie z problemami oraz pielęgnować bliską więź z Bogiem. Podobnie jak matka troszczy się, by jej dziecko było dobrze odżywione i zadbane, tak też „niewolnik wierny i roztropny” dostarcza nam we właściwym czasie obfitego pokarmu duchowego, byśmy mogli dalej się rozwijać (Mateusza 24:45-47; 1 Tesaloniczan 2:7, 8).

¹⁵ Na cotygodniowych zebraniach otrzymujemy niezbędne pouczenia oraz zachęty do pozostawania wiernymi Świadkami Jehowy (Hebrajczyków 10:24, 25). Na zajęciach szkoły teokratycznej uczymy się publicznego przemawiania, a na zebraniach służby doskonalimy umiejętność przedstawiania naszego orędzia. Dzięki zebraniom i osobistemu studium publikacji biblijnych  możemy dostrzec, jak duch Jehowy kieruje organizacją Bożą. Za pomocą tych narzędzi Bóg ostrzega nas przed niebezpieczeństwami, przygotowuje do pełnienia skutecznej służby i pomaga zachowywać duchową czujność (Psalm 19:7, 8, 11; 1 Tesaloniczan 5:6, 11; 1 Tymoteusza 4:13).

Chrzest — z jakich pobudek

16. Co nas skłania do oddania się Jehowie?

¹⁶ Dwa pytania zadawane kandydatom do chrztu przypominają im o znaczeniu tego kroku i o związanej z nim odpowiedzialności. Co zatem powinno ich skłaniać do podjęcia tej decyzji? Zostajemy uczniami Chrystusa nie pod jakąś presją, lecz dlatego, że Jehowa nas do siebie ‛pociągnął’ (Jana 6:44). „Bóg jest miłością”, więc Jego głównym atrybutem jako Władcy wszechświata jest właśnie miłość, a nie siła (1 Jana 4:8). Jego wyjątkowe przymioty oraz sposób, w jaki z nami postępuje, przyciągają nas do Niego. Jehowa dał za nas swego jednorodzonego Syna i roztacza przed nami najwspanialsze widoki na przyszłość (Jana 3:16). To z kolei pobudza nas do oddania Mu swego życia (Przysłów 3:9; 2 Koryntian 5:14, 15).

17. Czego nie oznacza nasze oddanie?

¹⁷ Oddajemy się nie jakiejś sprawie czy dziełu, ale samemu Jehowie. Bóg powierza swym sługom coraz to nowe zadania, ale oni pozostają Mu niezmiennie oddani. Na przykład Abrahamowi zlecił całkiem inną pracę niż Jeremiaszowi (Rodzaju 13:17, 18; Jeremiasza 1:6, 7). Niemniej obaj uczynili to, co Jehowa im nakazał, ponieważ Go kochali i pragnęli wiernie spełniać Jego wolę. W obecnym czasie końca wszyscy ochrzczeni naśladowcy Chrystusa starają się wypełniać zadanie głoszenia dobrej nowiny i czynienia uczniów (Mateusza 24:14; 28:19, 20). Sumienne wywiązywanie się z tego obowiązku jest pięknym sposobem pokazania głębi miłości i szczerego oddania naszemu niebiańskiemu Ojcu (1 Jana 5:3).

18, 19. (a) Co publicznie oznajmiamy, gdy dajemy się ochrzcić? (b) Co rozważymy w następnym artykule?

¹⁸ Nie ulega wątpliwości, że chrzest umożliwia uzyskanie wielu błogosławieństw, nie należy więc traktować go lekko (Łukasza 14:26-33). Stanowi wyraz najważniejszego w życiu postanowienia (Łukasza 9:62). Kiedy dajemy się ochrzcić, niejako publicznie oświadczamy: „Bóg ten jest bowiem naszym Bogiem po czas niezmierzony, na zawsze. On będzie nas prowadził, dopóki nie pomrzemy” (Psalm 48:14).

¹⁹ Następny artykuł odpowie na jeszcze inne pytania mogące się nasunąć w związku z chrztem: Czy istnieją jakieś uzasadnione powody, by powstrzymywać się od tego kroku? Czy jakieś znaczenie ma wiek? Jak wszyscy mogą się przyczynić do podkreślenia powagi tej chwili?

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Dlaczego każdy chrześcijanin musi przed chrztem okazać skruchę?

• Na czym polega oddanie się Bogu?

• Z jakimi obowiązkami wiąże się zaszczyt noszenia imienia Jehowy?

• Co powinno skłaniać do podjęcia decyzji o chrzcie?

[Pytania do studium]

[Ramka i ilustracja na stronie 22]

DWA PYTANIA DO KANDYDATÓW DO CHRZTU

Czy na podstawie ofiary Jezusa Chrystusa okazałeś skruchę za swe grzechy i czy oddałeś się Jehowie, by spełniać Jego wolę?

Czy rozumiesz, że przez oddanie się Bogu i chrzest utożsamiasz się ze Świadkami Jehowy i przyłączasz się do organizacji Bożej kierowanej Jego duchem?

[Ilustracja na stronie 23]

Oddajemy się Jehowie, składając Mu w modlitwie uroczystą obietnicę

[Ilustracja na stronie 25]

Udziałem w służbie kaznodziejskiej dowodzimy, że jesteśmy oddani Bogu