Na ilustracji pokazano dwa rodzaje hełmów używanych przez rzymskich żołnierzy w I w. n.e. Wykonywano je z brązu lub żelaza. Z tyłu miały osłonę karku, a po bokach napoliczniki. Większość hełmów miała też osłonę czoła, która absorbowała uderzenia. Wszystkie były wyściełane, żeby można je było nosić przez dłuższy czas. Najwyraźniej żołnierze sami kupowali sobie zbroję, w tym hełm. Paweł na przykładzie hełmu pokazuje, jaką ochronę może zapewnić nadzieja. Tak jak hełm chronił przed ciosami głowę żołnierza, tak „nadzieja wybawienia” chroni zdolność myślenia chrześcijanina i pomaga mu nie stracić z oczu obiecanego życia wiecznego (1Ts 5:8, 9; Tyt 1:2).

W I w. n.e. żołnierze rzymscy nosili różne rodzaje pancerzy chroniących klatkę piersiową i plecy. Wysocy rangą oficerowie używali napierśnika, który składał się z dwóch metalowych części dopasowanych do ciała, połączonych ze sobą za pomocą zawiasów, sprzączek i rzemyków (1). Wielu żołnierzy nosiło pancerz łuskowy (2). Był on wykonany z łusek z żelaza lub brązu, przymocowanych do skórzanego albo lnianego podłoża. Inni nosili pancerz łańcuszkowy, zakładany na skórzany kaftan (3). Składał się on z tysięcy żelaznych pierścieni ułożonych w rzędy i połączonych ze sobą. Dobrze chronił żołnierza i był lżejszy niż inne napierśniki. Paweł posłużył się przykładem napierśnika, żeby zilustrować, jak prawość, wiara i miłość chronią chrześcijanina (Ef 6:14; 1Ts 5:8).

Pokazano tu niektóre przybory pisarskie dostępne w I w. n.e. Pisarze mogli posługiwać się piórem z odpowiednio przyciętej trzciny, która rosła nad Nilem. Zwykle używali taniego, czarnego atramentu umieszczonego w kałamarzu. Pisali na różnego rodzaju materiałach, takich jak drewniane i gliniane tabliczki, pergamin czy papirus. W wypadku długich listów można było użyć rolki papirusu, a jego nadmiar odciąć i zachować na później. Z myślą o krótkim liście kupowano pojedynczy arkusz, który sprzedawca odcinał z rolki. Z reguły listy były krótkie. Przykładem listu przeciętnej długości jest list Pawła do Filemona. Natchnione listy spisane przez uczniów Jezusa stanowią większość ksiąg Chrześcijańskich Pism Greckich.