ОТКАКО го пропатувал Медитеранот и откако некое време активно бил вклучен во политичкиот живот во Сиракуза, грчки град на Сицилија, Платон се вратил во Атина, каде што ја основал својата филозофска школа наречена Академија. Оваа школа, која се смета за прв европски универзитет, станала центар за изучување на математиката и филозофијата.

Учењата на Платон извршиле силно влијание врз религиозните верувања на милиони луѓе, вклучувајќи ги и оние што се изјаснуваат како христијани, од кои мнозина се во заблуда дека овие верувања се темелат на Библијата. Едно од главните учења на Платон е идејата дека луѓето имаат бесмртна душа што продолжува да живее по смртта на телото.

Платон многу се интересирал за животот по смртта. Книгата Телото и душата во древната филозофија (Body and Soul in Ancient Philosophy) вели дека „бесмртноста на душата е една од омилените теми на Платон“. Тој бил цврсто убеден дека „душата продолжува да живее по смртта на телото и чека да биде наградена, односно казнета“ во задгробниот живот, во зависност од тоа како живеел човекот додека бил на Земјата. *

Во деветте века постоење, од 387 год. пр.н.е. до 529 год. од н.е., Платоновата Академија била доста влијателна. Идеите на Платон биле почитувани во земјите под власта на Грција и Рим. Еврејскиот филозоф Филон од Александрија го прифатил платонизмот, како што направиле и многу верски водачи од христијанскиот свет. Како резултат на тоа, во учењата на јудаизмот и христијанството се вовлекле многу пагански филозофски идеи, вклучувајќи ја и идејата за бесмртност на душата.

Во еден речник стои: „Целокупната христијанска теологија е под влијание, барем во извесна мера, на современата грчка филозофија, главно платонизмот, но некои христијански мислители... со право го заслужуваат називот христијански платонисти“ (The Anchor Bible Dictionary). Да разгледаме што велат следниве дела:

Што рекол Платон: „[При смртта], вистинската личност на секој од нас, која ја нарекуваме бесмртна душа, си заминува кај другите богови, каде што... треба да положи сметка — суд со кој добрите се соочуваат смело, но од кој злите се тресат од страв“ (Платон — Закони, книга XII).

Што вели Библијата: Душата е самата личност, односно нејзиниот живот. Дури и животните се души. При смртта, душата престанува да постои. * Размисли за следниве стихови:

• „Првиот човек, Адам, стана жива душа“ (1. Коринќаните 15:45).

• „Потоа Бог рече: ‚Земјата нека пушти од себе живи души според нивните видови, домашни животни, други животни што се движат и диви земни животни‘“ (1. Мојсеева 1:24).

• „Нека ми умре душата“ (4. Мојсеева 23:10).

• „Онаа душа што греши, таа и ќе умре“ (Езекиел 18:4).

Очигледно, Библијата не учи дека душата продолжува да живее по смртта на телото. Затоа, прашај се: ‚Дали моите верувања се темелат на Библијата или на филозофијата на Платон?‘