وقتی قوم یهود بابل را در سال ۵۳۷ ق.‏م.‏ به سمت اورشلیم ترک کردند،‏ یَهُوَه در رابطه با مسیر حرکت به آنان گفت:‏ «راهی برای بازگشت قوم خود بسازید!‏ شاهراهی آماده کنید و سنگها را از سر راه بردارید!‏» (‏اشع ۶۲:‏۱۰‏،‏ مژده برای عصر جدید‏)‏ بلی،‏ عده‌ای از یهودیان جلوتر از قوم حرکت کردند تا جاده را آماده سازند.‏ برای مثال،‏ چاله‌ها را پر کنند و پستی و بلندی‌ها را هموار سازند.‏ چنین کاری کمکی بزرگ برای برادرانشان بود که در عقب آنان به سمت وطنشان در حرکت بودند.‏

این واقعه را می‌توان به راهی که به اهداف روحانی می‌انجامد،‏ تشبیه کرد.‏ یَهُوَه از همهٔ خادمانش می‌خواهد که در این راه گام بردارند و موانع را از سر راه بردارند.‏ یَهُوَه ما را چنین ترغیب می‌کند:‏ «مسیر پاهای خویش را هموار گردان که همهٔ راههایت استوار خواهد شد.‏» (‏امث ۴:‏۲۶‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ حال چه جوان باشیم چه نباشیم،‏ عمل به این پند الٰهی برای همهٔ ما حکیمانه است.‏

شاید در مورد نوجوانی چنین شنیده باشید:‏ ‹آیندهٔ درخشانی در انتظار این دختر است،‏› یا ‹این پسر حقیقتاً با استعداد است.‏› جوانان اغلب از سلامت برخوردار،‏ تیزهوش و بسیار مشتاق پیشرفت می‌باشند.‏ در کتاب مقدّس به درستی آمده است:‏ «جلال جوانان قوّت ایشان است.‏» (‏امث ۲۰:‏۲۹‏)‏ جوانی که استعدادها و انرژی خود را صرف خدمت به یَهُوَه می‌کند به اهداف روحانی و شادی واقعی دست می‌یابد.‏

چنانچه متوجه شده‌اید،‏ دنیا می‌کوشد تا جوانان پراستعداد ما را به سمت اهداف دنیوی سوق دهد.‏ وقتی یکی از جوانان شاهدان یَهُوَه در مدرسه پیشرفتی خوب داشته باشد،‏ همشاگردان،‏ مشاوران مدرسه یا معلّمان،‏ اغلب او را تحت فشار قرار می‌دهند تا برای رسیدن به موفقیت در دنیا به تحصیلات عالی روی آورد.‏ یا وقتی برادر یا خواهری نوجوان ورزشکاری ماهر است،‏ نمایندگان  دانشگاه‌ها آنان را به دنبال کردن اهداف ورزشی وسوسه می‌کنند.‏ آیا در چنین موقعیتی قرار دارید یا کسی را می‌شناسید که با چنین وسوسه‌ای روبرو است؟‏ چه چیزی به نوجوان مسیحی کمک می‌کند تا عاقلانه تصمیم بگیرد؟‏

تعالیم کتاب مقدّس به شخص کمک می‌کند تا در بهترین راه زندگی گام بردارد.‏ در جامعه ۱۲:‏۱ آمده است:‏ «آفرینندهٔ خود را در روزهای جوانی‌ات به یاد آور.‏» ای جوانان!‏ چگونه می‌توانید «آفرینندهٔ خود را» به بهترین نحو در جوانی به یاد آورید؟‏ یا چگونه می‌توانید دوستی جوان را به این کار تشویق کنید؟‏

به موقعیت اریک * از آفریقای غربی توجه کنید.‏ او که عاشق فوتبال بود در ۱۵سالگی برگزیده شد تا در تیم ملی بازی کند.‏ این دعوت برای او به مفهوم دریافت تعلیم و تربیتی ویژه در اروپا بود و امکان داشت فوتبالیستی حرفه‌ای شود.‏ اما توصیهٔ ‹آفرینندهٔ خود را به یاد آور› چگونه در زندگی اریک مفهوم پیدا کرد؟‏ عملکرد اریک چه درسی به شما یا دوست شما می‌دهد؟‏

اریک در دورانی که به مدرسه می‌رفت،‏ تدریس کتاب مقدّس را از شاهدان یَهُوَه پذیرفت.‏ او به تدریج آموخت که آفریننده‌اش مشکلات انسان‌ها را برای همیشه برطرف خواهد کرد.‏ اریک به اهمیت به‌کارگیری وقت و انرژی خود در راه ارادهٔ خدا پی برد.‏ او با توجه به این واقعیت به جای دنبال کردن فوتبال،‏ تعمید گرفت و در پی امور روحانی رفت.‏ به مرور زمان،‏ خادم کمکی شد و مدتی بعد به مدرسهٔ کتاب مقدّس برای برادران مجرّد دعوت شد.‏

اگر اریک وقت و انرژی خود را صرف پیشرفت در ورزش می‌کرد،‏ ممکن بود به شهرت و ثروت دست یابد.‏ ولی چنین نکرد چون به حقیقت این اصل کتاب مقدّس پی برد:‏ «پناهگاه ثروتمندان ثروت ایشان است که گمان می‌کنند آنها را محافظت خواهد نمود.‏» (‏امث ۱۸:‏۱۱‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ بلی،‏ امنیتی که شخص به نظرش از طریق ثروت به دست می‌آید،‏ خیال و تصوّری بیش نیست.‏ به علاوه،‏ کسانی که مشتاقانه در پی ثروت می‌باشند،‏ اغلب «خود را به دردهای بسیار مجروح» می‌سازند.‏—‏۱تیمو ۶:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

جای خوشحالی است که بسیاری از جوانان امنیت ابدی را در خدمت تمام‌وقت یافته‌اند.‏ اریک می‌گوید:‏ «من به تیم بزرگ خادمان تمام‌وقت یَهُوَه پیوسته‌ام.‏ این بهترین تیم است و شکرگزارم که یَهُوَه بهترین راه سعادت و موفقیت را در زندگی به من نشان داده است.‏»‏

هدف شما چیست؟‏ به جای دنبال کردن اهداف دنیوی به خدمت پیشگامی بپردازید تا ‹راه‌هایتان› استوار شود یعنی در زندگی به موفقیت و شادی حقیقی دست یابید.‏—‏کادر  ‏«فوایدی که در دانشگاه حاصل نمی‌شود»‏ ملاحظه شود.‏

زن و شوهری که از دفتر شعبهٔ آمریکا دیدار کرده بودند،‏ شادی اعضای خانوادهٔ بیت‌ئیل را در خدمت به یَهُوَه احساس کردند.‏ همسر آن برادر در نامه‌ای به شعبه چنین نوشت:‏ «ما متوجه شدیم که تمام کوشش خود را در خدمت به یَهُوَه نمی‌کردیم.‏» از این رو،‏ آنان تصمیم گرفتند تغییراتی در زندگی دهند تا بتوانند وقت و انرژی بیشتری برای خدمت به یَهُوَه داشته باشند.‏

وقتی این زوج در مورد تغییراتی فکر کردند که لازم بود در زندگی‌شان بدهند،‏ کمی ترسیدند.‏ ولی روزی،‏ در مورد آیهٔ روز تعمّق کردند.‏ آن آیه بر اساس سخن عیسی در یوحنا ۸:‏۳۱ بود که نوشته شده است:‏ «اگر در کلام من بمانید،‏ براستی شاگرد من خواهید بود.‏» آنان با توجه به این آیه چنین استدلال کردند:‏ «هر ازخودگذشتگی‌ای که برای ساده کردن زندگی‌مان انجام دهیم،‏ ارزشش را دارد.‏» پس خانهٔ بزرگ خود را فروختند،‏ خود را از دست لوازم اضافی خلاص کردند و به جماعتی که نیاز بیشتری به مبشّر داشت،‏ نقل مکان کردند.‏ آنان اکنون پیشگام هستند،‏ در ساختن سالن‌های ملکوت فعال می‌باشند و به خدمت داوطلبانه در کنگره‌های ناحیه‌ای می‌پردازند.‏ احساس آنان اکنون چیست؟‏ «ما از زندگی ساده‌ای که سازمان خدا به داشتن آن ترغیب می‌کند شادی فراوان یافته‌ایم،‏ طوری که ما را بسیار شگفت‌زده کرده است.‏»‏

سلیمان نوشت:‏ «چشمانت مستقیم به جلو بنگرد،‏ مژگانت راست به جلو باشد.‏» (‏امث ۴:‏۲۵‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ ما باید مانند راننده‌ای که در جاده به جلو تمرکز دارد،‏ در راه تعیین اهداف روحانی و رسیدن به آن،‏ از آنچه موجب حواس‌پرتی‌مان می‌شود،‏ اجتناب کنیم.‏

چه اهدافی می‌توانید بگذارید و به آن برسید؟‏ خدمت تمام‌وقت حقیقتاً راهی خوب است.‏ راهی دیگر،‏ خدمت در جماعتی است  که محدوده‌ای بزرگ ولی مبشّرانی کم دارد.‏ یا در جماعتی ممکن است به اندازهٔ کافی مبشّر باشد ولی به اندازهٔ کافی پیر مسیحی یا خادم کمکی نباشد.‏ آیا می‌توانید یکی از این راه‌ها را انتخاب کنید؟‏ با سرپرست حوزه گفتگو کنید و از او بپرسید که در کجا نیاز به کمک است.‏ اگر مایل باشید در جماعتی دوردست خدمت کنید،‏ در مورد آن،‏ تقاضای اطلاعات کنید.‏ *

دوباره صحنهٔ اول مقاله را در رابطه با اِشَعْیا ۶۲:‏۱۰ به خاطر آورید.‏ برخی از یهودیان سخت کوشیدند تا راه را برای قوم خدا هموار سازند.‏ اگر در راه رسیدن به اهداف روحانی می‌کوشید،‏ تسلیم مشوید.‏ یَهُوَه در این راه به شما کمک خواهد کرد.‏ از یَهُوَه تقاضای حکمت کنید تا بتوانید موانع را یکی پس از دیگری از سر راه بردارید.‏ به مرور زمان خواهید دید که یَهُوَه چگونه به شما کمک می‌کند تا «مسیر پاهای خویش را هموار» سازید.‏—‏امث ۴:‏۲۶‏.‏