‏‹حتی اگر دلیلی برای شکایت از دیگری داشته باشید،‏ همچنان همدیگر را بدون قید و شرط ببخشید.‏›—‏کولُسیان ۳:‏۱۳.‏

همهٔ ما اشتباه می‌کنیم.‏ بعضی وقت‌ها ما دیگران را ناراحت می‌کنیم و گاهی هم آن‌ها ما را.‏ در هر صورت لازم است که همدیگر را ببخشیم.‏ وقتی کسی را می‌بخشیم دیگر نباید از او کینه‌ای به دل داشته باشیم.‏ ما ‹بدی را با بدی جواب نمی‌دهیم› و اشتباهات دیگران را مدام به آن‌ها یادآوری نمی‌کنیم.‏ (‏رومیان ۱۲:‏۱۷)‏ اما اگر از ته دل ناراحت هستیم و مدام به اتفاقی که افتاده فکر می‌کنیم چطور؟‏ باید به‌طور خصوصی و با احترام با شخصی که ما را رنجانده صحبت کنیم.‏ هدفمان باید برقراری صلح باشد نه این که ثابت کنیم حق با ماست.‏—‏رومیان ۱۲:‏۱۸.‏

‏«با فروتنی دیگران را از خود بهتر بدانید.‏»—‏فیلیپیان ۲:‏۳.‏

اگر فروتن باشیم و به دیگران احترام بگذاریم،‏ دوست‌های زیادی پیدا می‌کنیم.‏ آن‌ها ما را شخصی باتوجه و مهربان می‌دانند و مطمئنند که هیچ وقت عمداً آن‌ها را  نمی‌رنجانیم.‏ اما اگر خودمان را بهتر از دیگران بدانیم و همیشه روی نظرمان پافشاری کنیم،‏ بین ما و دیگران اختلاف و کشمکش به وجود می‌آید.‏ در نتیجه،‏ مردم از ما دور می‌شوند و دوستانمان را از دست می‌دهیم.‏

‏«خدا تبعیض قائل نمی‌شود،‏ بلکه از هر قومی،‏ هر کس از او بترسد و آنچه درست است به جا آورد،‏ مورد قبول اوست.‏»—‏اعمال ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵.‏

خدا بر اساس نژاد،‏ زبان،‏ جایگاه اجتماعی یا رنگ پوست بین انسان‌ها تبعیض قائل نمی‌شود.‏ «او از یک انسان همهٔ قوم‌ها را به وجود آورد.‏» (‏اعمال ۱۷:‏۲۶)‏ پس به عبارتی همهٔ انسان‌ها برادر و خواهر هستند.‏ وقتی با احترام و مهربانی با دیگران رفتار می‌کنیم،‏ هم خودمان شاد می‌شویم،‏ هم دیگران و همچنین خدا را خوشحال می‌کنیم.‏

‏‹ملایمت را مانند جامه‌ای در بر کنید.‏›—‏کولُسیان ۳:‏۱۲.‏

اگر شخص ملایمی باشیم،‏ دیگران کنار ما معذّب نیستند،‏ راحت با ما صحبت می‌کنند و اشتباهاتمان را به ما گوشزد می‌کنند چون می‌دانند که زود عصبانی نمی‌شویم.‏ همچنین اگر کسی از دستمان عصبانی باشد،‏ برخورد ملایم ما می‌تواند او را آرام کند.‏ امثال ۱۵:‏۱ می‌گوید:‏ «جوابِ نرم خشم را برمی‌گرداند،‏ اما سخن تند غضب را برمی‌انگیزد!‏»‏

‏«دادن از گرفتن شادی‌بخش‌تر است.‏»—‏اعمال ۲۰:‏۳۵.‏

امروزه بیشتر مردم طمعکار و خودخواه هستند.‏ اما افراد سخاوتمند و دست‌ودلباز از ته دل شادند.‏ (‏لوقا ۶:‏۳۸)‏ دلیل شادی آن‌ها این است که محبتشان به مردم بیشتر از مادیات است.‏ این محبت باعث می‌شود که از سخاوتمندی دیگران هم قدردان باشند.‏ (‏کولُسیان ۳:‏۱۵)‏ نظر شما چیست؟‏ آیا دوست دارید با انسان‌های خسیس و قدرنشناس رفت‌وآمد کنید یا ترجیح می‌دهید با کسانی که دست‌ودلباز و قدردانند دوست باشید؟‏ جواب این سؤال کمکتان می‌کند تا با مردم همان طور رفتار کنید که می‌خواهید با شما رفتار کنند.‏—‏مَتّی ۷:‏۱۲.‏