ก้าวถอยออกมาจากความตาย
ก้าวถอยออกมาจากความตาย
“บางครั้งหนูก็ฝันไปว่าหนูกลับมามีสองขาอีกครั้ง. . . . หลายปีมาแล้ว เมื่อหนูยังเล็กมาก หนูออกไปเล่นกับเพื่อนใกล้ ๆ บ้าน. ทันใดนั้นเองก็มีเสียง ‘ตูม’ ดังขึ้น . . . ขาขวาของหนูทั้งขาถูกระเบิดเละ.”—ซอง กอซาล, อายุ 12 ปี, กัมพูชา.
โดยเฉลี่ยแล้วในแต่ละวันมีประมาณ 70 คนพิการหรือเสียชีวิตเพราะกับระเบิด. ผู้ตกเป็นเหยื่อส่วนใหญ่ไม่ใช่ทหาร แต่กลับเป็นพลเรือน—คนเลี้ยงวัวควาย, ผู้หญิงที่ไปตักน้ำ, และเด็ก ๆ ที่กำลังวิ่งเล่น. ตัวอย่างเช่น รูเคีย วัยแปดขวบซึ่งเราได้ลงภาพไว้ที่หน้าปกวารสาร พิการเนื่องด้วยกับระเบิดซึ่งคร่าชีวิตของพี่น้องของเธอสามคนกับป้าอีกคนหนึ่ง.
กับระเบิดอยู่ในสภาพที่พร้อมจะระเบิดนานกว่า 50 ปีหลังจากที่ถูกวางไว้แล้ว. ด้วยเหตุนั้น วารสารเดอะ ดิเฟนส์ มอนิเตอร์ ให้ข้อสังเกตไว้ว่า “มันเป็นอาวุธชนิดเดียวที่มีอยู่ซึ่งฆ่าผู้คนหลังจากสงครามยุติแล้วมากกว่าในระหว่างที่รบกันอยู่.” ไม่มีใครทราบว่ากับระเบิดที่ถูกวางไว้ทั่วโลกมีจำนวนเท่าไร. ประมาณกันว่าคงอยู่ระหว่าง 60 ล้านถึง 200 ล้านชุด. จริงอยู่ กำลังมีการกู้เก็บและทำลายกับระเบิดจำนวนมาก. อย่างไรก็ตาม เมื่อปี 1997 นี้เอง สหประชาชาติรายงานว่า “ในจำนวนกับระเบิดทุก ๆ หนึ่งชุดที่กู้แล้ว มีการวางเพิ่มอีก 20 ชุด. ในปี 1994 ได้มีการกู้เก็บและทำลายกับระเบิดประมาณ 100,000 ชุด แต่ก็มีการวางเพิ่มอีก 2 ล้านชุด.”
เหตุใดกับระเบิดเป็นอาวุธที่ขุนศึกสมัยปัจจุบันจำนวนมากเลือกใช้? ความเสียหายทางเศรษฐกิจและสังคมเป็นเช่นไร? ผู้รอดชีวิตได้รับผลกระทบอย่างไร? โลกของเราจะมีวันปลอดกับระเบิดไหม?
[ที่มาของภาพหน้า 3]
© ICRC/David Higgs
Copyright Nic Dunlop/Panos Pictures