روح‌القدس قدرت خداوند است که عمل می‌کند،‏ یعنی نیروی فعال او.‏ (‏میکاه ۳:‏۸؛‏ لوقا ۱:‏۳۵‏)‏ وقتی که خداوند روح‌القدس خود را می‌فرستد،‏ به این معنا است که او از روح مقدس خود استفاده می‌کند تا خواست خود را در هر جای که بخواهد،‏ به انجام برساند.‏ (‏مزمور ۱۰۴:‏۳۰؛‏ ۱۳۹:‏۷‏)‏

 کلمهٔ «روح» در کتاب مقدس از کلمهٔ ‹‏روآخ‏› به لسان عبری و یا کلمهٔ ‹‏پنویْما‏› به لسان یونانی ترجمه شده است.‏ این کلمه‌ها اکثراً به نیروی فعال خداوند یعنی روح مقدس او اشاره می‌کنند.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲‏)‏ این کلمه‌ها در کتاب مقدس مفهوم‌های دیگری هم دارند،‏ به طور مثال:‏

•   نَفَس (‏حَبَقوق ۲:‏۱۹‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏؛‏ مکاشفه ۱۳:‏۱۵‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏

•   باد و یا شَمال (‏پیدایش ۸:‏۱؛‏ یوحنا ۳:‏۸‏)‏

•   نَفَسِ حیات (‏پیدایش ۶:‏۱۷‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏

•   روحيه یعنی طرز فکر و یا دیدگاه یک شخص (‏اعداد ۱۴:‏۲۴‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏

•   موجودات روحی که به چشم دیده نمی‌شوند،‏ مانند خداوند و یا فرشته‌ها (‏۱ پادشاهان ۲۲:‏۲۱‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏؛‏ یوحنا ۴:‏۲۴‏)‏

 همهٔ این مفاهیم یک وجه مشترک بین خود دارند:‏ به یک چیز نادیدنی اشاره می‌کنند که تاثیرش را در چیزهای قابل دیدن می‌بینیم.‏ همچنین طبق ‏‹لعت‌نامهٔ عهد جدید›‏ a روح خداوند «مانند شَمال نادیدنی،‏ غیرمادی و قوی» است.‏

 روح‌القدس در کتاب مقدس به «انگشت‌ها» و یا «دست‌های» خداوند تشبیه شده است.‏ (‏مزمور ۸:‏۳؛‏ ۱۹:‏۱؛‏ لوقا ۱۱:‏۲۰ با متی ۱۲:‏۲۸ از ترجمهٔ هزارهٔ نو مقایسه شود.‏)‏ مانند یک کارگر که از دست‌ها و انگشت‌های خود برای انجام کارش استفاده می‌کند،‏ به همین قِسِم هم خداوند از روح مقدس خود استفاده کرد که کارهای خاص را به انجام برساند،‏ به طور مثال:‏

•   کائنات (‏مزمور ۳۳:‏۶؛‏ اشعیا ۶۶:‏۱،‏ ۲‏)‏

•   کتاب مقدس (‏۲ پِترُس ۱:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏

•   معجزه‌ها و موعظهٔ خبر خوش در زمان قدیم (‏لوقا ۴:‏۱۸؛‏ اعمال ۱:‏۸؛‏ ۱ قرنتیان ۱۲:‏۴-‏۱۱‏)‏

•   به وجود آوردن خصوصیات خوب در انسان‌هایی که از خداوند اطاعت می‌کنند.‏ (‏غلاتیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏

روح‌القدس یک شخص نیست

 روح‌القدس خداوند در کتاب مقدس به «انگشت‌ها»،‏ «دست‌ها» و یا «نَفَس» خداوند تشبیه شده است.‏ (‏خروج ۱۵:‏۸،‏ ۱۰‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ این تشریحات واضح نشان می‌دهند که روح‌القدس یک شخص نیست.‏ واضح است که دست‌های یک کارگر بدون ارتباط با مغز و بدن او نمی‌تواند کاری را انجام دهد،‏ به همین قِسِم روح مقدس هم نمی‌تواند بدون خداوند کاری را انجام دهد.‏ (‏لوقا ۱۱:‏۱۳‏)‏ همچنان کتاب مقدس روح خداوند را با آب مقایسه می‌کند و در بعضی جای‌ها آن را همراه ایمان و شناخت یا معرفت یکجا می‌آورد.‏ پس می‌توان نتیجه گرفت که روح مقدس یک شخص نیست.‏ (‏اشعیا ۴۴:‏۳؛‏ اعمال ۶:‏۵،‏ ۶؛‏ ۲ قرنتیان ۶:‏۶‏)‏

 در کتاب مقدس نام خداوند یعنی یهوه و نام فرستادهٔ او عیسی مسیح آمده است ولی در هیچ جای کتاب مقدس برای روح‌القدس یک نام ذکر نشده است.‏ (‏اشعیا ۴۲:‏۸‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏؛‏ لوقا ۱:‏۳۱‏)‏ وقتی که یکی از پیروان عیسی مسیح به خاطر ایمانش سنگسار می‌شد،‏ یک رویا از آسمان دید.‏ او در آن رویا سه شخص را در آسمان ندید بلکه فقط دو شخص را دید:‏ «اما اِستیفان پُر از روح‌القدس،‏ به آسمان چشم دوخت و جلال خدا و عیسی را که در دست راست خدا ایستاده بود دید» (‏اعمال ۷:‏۵۵‏)‏ در این آیه روح‌القدس قدرت خداوند بود که عمل کرد و به اِستیفان توانایی دیدن آن رویا را داد.‏

 گفته می‌شود:‏ روح‌القدس یک شخص و طبق متی ۲۸:‏۱۹ قسمتی از تثلیث یا خدای سه‌گانه است‏.‏

 حقیقت این است:‏ چون در این آیه پدر،‏ پسر و روح‌القدس با هم آمده‌اند،‏ بعضی‌ها می‌گویند که تعلیم تثلیث یا خدای سه‌گانه درست است.‏ یعنی خدا،‏ عیسی و روح‌القدس با یکدیگر برابر استند.‏ لطفاً این آیه را یک بار دیگر با دقت بخوانید.‏ آیا این آیه نشان می‌دهد که پدر،‏ پسر و روح‌القدس یک خدا را تشکیل می‌دهند و از نظر قدرت،‏ مقام و حکمت باهم برابر استند؟‏ نخیر!‏ در کتاب مقدّس هیچ آیه‌یی وجود ندارد که بگوید پدر،‏ پسر و روح‌القدس یکی استند.‏

 گفته می‌شود:‏ در بعضی آیه‌های کتاب مقدس به روح‌القدس شخصیت داده شده است و این ثابت می‌کند که روح مقدس یک شخص است.‏

 حقیقت این است:‏ درست است که در بعضی از آیه‌های کتاب مقدس به روح‌القدس شخصیت داده شده است اما این ثابت نمی‌کند که روح مقدس یک شخص باشد.‏ همچنان در بعضی از آیه‌ها به چیزهای دیگر مانند حکمت،‏ مرگ و گناه هم شخصیت داده شده است.‏ (‏امثال ۱:‏۲۰؛‏ رومیان ۵:‏۱۷،‏ ۲۱‏)‏ به طور مثال دربارهٔ حکمت گفته شده است که «اعمال» و یا «فرزندان» دارد.‏ و دربارهٔ گناه آمده است که فریب می‌دهد،‏ می‌کشد و طمعکار می‌سازد.‏ (‏متی ۱۱:‏۱۹‏،‏ ترجمه هزارهٔ نو‏؛‏ لوقا ۷:‏۳۵‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو؛‏ رومیان ۷:‏۸،‏ ۱۱‏)‏

 وقتی که یوحنای رسول از گفتهٔ عیسی مسیح نقلِ قول کرد،‏ به روح‌القدس شخصیت داد و از آن به حیث یک «پشتیبان» یاد کرد.‏ این «پشتیبان» متقاعد می‌سازد،‏ رهبری می‌کند،‏ سخن می‌گوید،‏ می‌شنود،‏ اعلام می‌کند،‏ جلال می‌دهد و دریافت می‌کند.‏ یوحنای رسول برای اشاره به آن «پشتیبان» از ضمیر مُذَکرِ «او» استفاده کرد.‏ (‏یوحنا ۱۶:‏۷-‏۱۵‏)‏ او باید این کار را می‌کرد،‏ به خاطر که کلمهٔ «پشتیبان» به لسان یونانی (‏پَرَکلِتوس‏)‏ یک اسم مُذَکر است و نظر به گرامر لسان یونانی باید یک ضمیر مُذَکر برای آن استفاده می‌شد.‏ اما وقتی که یوحنای رسول به روح مقدس که اسم خنثی ‏‹پنویْما›‏ است،‏ اشاره کرد،‏ از یک ضمیر خنثی استفاده کرد که نه مُذَکر است و نه مؤنث.‏ (‏یوحنا ۱۷:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏

 گفته می‌شود:‏ روح‌القدس باید یک شخص باشد،‏ به‌خاطریکه در متی ۲۸:‏۱۹ گفته می‌شود:‏ به نام روح‌القدس.‏

 حقیقت این است:‏ بعضی وقتی‌ها در کتاب مقدس از اصطلاح «به نام» و یا «به اسم» استفاده می‌شود که قدرت و اقتدار را نشان می‌دهد.‏ (‏تثنیه ۱۸:‏۵،‏ ۱۹-‏۲۲‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏؛‏ اِستَر ۸:‏۱۰‏)‏ در لسان دری هم اصطلاح «به نام وطن» رایج است.‏ اما هیچ‌کس با شنیدن آن فکر نمی‌کند که وطن یک شخص است.‏ همچنین وقتی که یک کسی «به نام» روح‌القدس تعمید می‌گیرد به این معنا است که او قدرت و نقش مهم روح مقدس را درک کرده و قبول دارد که خداوند از آن استفاده می‌کند تا خواست خود را به انجام برساند.‏ (‏متی ۲۸:‏۱۹‏)‏

 گفته می‌شود:‏ رسولان عیسی مسیح و مسیحیان قرن اول اعتقاد داشتند که روح‌القدس یک شخص است.‏

 حقیقت این است:‏ نه کتاب مقدس و نه تاریخ این گفته را ثابت می‌کند.‏ در ‹‏دایرة‌المعارف بریتانیکا›‏ دربارهٔ این موضوع آمده است:‏ «این اعتقاد که روح مقدس یک شخص الهی و خودمختار است .‏.‏.‏،‏ در شورای قسطنطنیه در سال ۳۸۱ میلادی به تصویب رسید.‏» و این در زمانی بود که زیادتر از ۲۵۰ سال از مرگ آخرین رسول عیسی مسیح می‌گذشت.‏