Klimaatsverandering bedreig koraalriwwe, skulpdiere en ander seelewe. Wetenskaplikes voorspel dat amper alle riwwe – wat ten minste ’n kwart van alle lewe in die see waarvan ons weet, onderhou – die risiko kan loop om binne die volgende 30 jaar te sterf.

Deskundiges skat dat tot omtrent 90 persent seevoëls dalk al plastiek geëet het, en daar word gemeen dat plastiek in die oseaan elke jaar miljoene seediere doodmaak.

“Ons het nie mooi vir die oseane gesorg nie, en vandag staar ons wat ek ’n ‘oseaan-noodgeval’ sou noem in die gesig,” het die sekretaris-generaal van die VN António Guterres in 2022 gesê.

Oseane en die lewe daarin is ontwerp om hulleself skoon en gesond te hou wanneer dit nie deur mensgemaakte besoedeling oorweldig word nie. Die boek Regeneration: Ending the Climate Crisis in One Generation verduidelik dat “oseane in staat is om hulleself skoon te hou” wanneer mense nie die oseane besoedel nie. Kyk na ’n paar voorbeelde:

• Klein organismes wat fitoplankton genoem word, verbruik en stoor koolstofdioksied – die hoofgas wat glo aardverwarming veroorsaak. Fitoplankton alleen stoor amper dieselfde hoeveelheid koolstofdioksied as al die bome, grasse en ander landplante op die aarde altesaam.

• Mikrobes eet die afvalprodukte van vis wat die oseaan andersins sou besoedel. Die mikrobes word dan weer deur ander seediere geëet. Dit “hou die oseaan skoon en helder”, volgens die Smithsonian-instituut se webwerf.

• Baie oseaandiere gebruik hulle spysverteringstelsel om suur oseaanwater – wat nadelig is vir koraal, skulpdiere en ander diere – in gesonder alkaliese water te verander.

Vullis wat nooit in die oseaan beland nie, hoef nooit verwyder te word nie. Daarom moedig deskundiges mense aan om sakke, gereedskap en houers weer te gebruik, in plaas daarvan om plastiek-items een keer te gebruik en dit dan weg te gooi.

Maar meer is nodig. Onlangs het ’n omgewingsorganisasie in een jaar 9 200 ton vullis op strande opgetel wat uitgespoel is deur oseaangetye in 112 lande. Maar dit was net omtrent ’n duisendste van die vullis wat elke jaar in die oseaan beland.

National Geographic het gesê dat “die versuring [van die oseane] wat sover plaasgevind het, heel moontlik onomkeerbaar is”. Mense verbrand so baie fossielbrandstof dat die seediere nie in staat is om die oseane skoon te hou soos hulle ontwerp is om te doen nie.

“Die aarde is vol van wat u gemaak het. Daar is die see, so groot en wyd, wat wemel van ontelbare lewende dinge, klein sowel as groot.” – Psalm 104:​24, 25.

Ons Skepper het die oseane gemaak, en hulle vermoë om hulleself skoon te maak. Dink hieraan: Aangesien die Skepper die see en alle seelewe gemaak het, is dit redelik om te glo dat hy in staat is om al die skade aan ons oseane ongedaan te maak. Sien die artikel “God belowe dat ons planeet sal oorleef” op bladsy 15.