คุณรู้ไหม?
โบราณคดีสนับสนุนอย่างไรว่าเบลชัสซาร์เคยมีชีวิตอยู่จริงและเป็นกษัตริย์ของบาบิโลน?
เป็นเวลาหลายปีที่นักวิจารณ์คัมภีร์ไบเบิลอ้างว่ากษัตริย์เบลชัสซาร์ที่พูดถึงในหนังสือดาเนียลไม่มีอยู่จริง (ดนล. 5:1) พวกเขาคิดแบบนั้นเพราะนักโบราณคดีไม่พบหลักฐานอะไรเลยว่าเบลชัสซาร์เคยมีชีวิตอยู่ แต่พอถึงปี 1854 ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
ในปี 1854 จอห์น จอร์จ เทเลอร์กงสุลอังกฤษได้ค้นพบซากปรักหักพังในเมืองเออร์โบราณซึ่งปัจจุบันอยู่ทางตอนใต้ของประเทศอิรัก เขาเจอกระบอกดินเหนียวหลายชิ้นในหอใหญ่แห่งหนึ่ง กระบอกดินเหนียวแต่ละชิ้นยาวประมาณ 4 นิ้ว (10 ซม.) และมีการสลักอักษรรูปลิ่มเอาไว้ ในกระบอกดินเหนียวชิ้นหนึ่งมีการบันทึกอักษรรูปลิ่มเกี่ยวกับคำอธิษฐานขอให้กษัตริย์นะโบไนดัสกับเบลชัสซาร์ลูกชายคนโตของเขาอายุยืนยาว นักวิจารณ์คัมภีร์ไบเบิลต้องยอมรับว่า การค้นพบนี้พิสูจน์ว่าเบลชัสซาร์เคยมีชีวิตอยู่จริง
แต่ไม่ใช่แค่นั้น คัมภีร์ไบเบิลไม่ได้บอกแค่ว่าเบลชัสซาร์เคยมีชีวิตอยู่จริง แต่บอกว่าเขาเป็นกษัตริย์ด้วย และก็เช่นเคย นักวิจารณ์คัมภีร์ไบเบิลหลายคนเคยสงสัยในเรื่องนี้ ตัวอย่างเช่น นักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษในศตวรรษที่ 19 ที่ชื่อวิลเลียม ทัลบอตเขียนว่า บางคนบอกว่า “เบล-ซาร์-อุสเซอร์ [เบลชัสซาร์] ปกครองร่วมกับนะโบไนดัสพ่อของเขา แต่เรื่องนี้ไม่มีหลักฐานแม้แต่น้อย”
แล้วการโต้แย้งนี้ก็ต้องจบไป เพราะกระบอกดินเหนียวชิ้นอื่น ๆ ทำให้รู้ว่ากษัตริย์นะโบไนดัสพ่อของเบลชัสซาร์ไม่ได้อยู่ที่เมืองหลวงเป็นเวลาหลายปี แล้วใครปกครองตอนที่เขาไม่อยู่? สารานุกรมบริแทนนิกา บอกว่า “ตอนที่นะโบไนดัสไม่อยู่ เขาได้ฝากบัลลังก์และกองทัพส่วนใหญ่ไว้กับเบลชัสซาร์” ดังนั้น เบลชัสซาร์ปกครองบาบิโลนร่วมกับพ่อของเขาในช่วงนั้น อลัน มิลลาร์ดนักโบราณคดีและนักวิชาการด้านภาษาบอกว่า เป็นเรื่องที่เหมาะสมที่ “หนังสือดาเนียลจะเรียกเบลชัสซาร์ว่า ‘กษัตริย์’”
สำหรับผู้รับใช้ของพระเจ้าแล้ว หลักฐานสำคัญที่ทำให้มั่นใจว่าหนังสือดาเนียลเชื่อถือได้และได้รับการดลใจจากพระเจ้าก็คือข้อพิสูจน์ที่อยู่ในคัมภีร์ไบเบิลเอง—2 ทธ. 3:16