1. என் யெ-கோ-வா அன்-பு தே-வா,

உம்-மை போல் யா-ரு-மில்-லை.

எ-னக்-கா-க நீங்-கள் செய்-யும்,

நன்-மைக்-கென்-றும் ஈ-டில்-லை.

அ-ழி-யா-த உங்-கள் அன்-பு,

அ-ழ-கா-ன க்ரீ-ட-மே.

அ-தில் உங்-கள் நல்-ம-னம்-தான்,

மின்-னி-டும் ஓர் வை-ர-மே.

2. கு-றை-யுள்-ள எங்-கள் நெஞ்-சில்

நி-றை-கள் நீர் பார்த்-தீ-ரே;

இ-ருள் சூழ்ந்-த எங்-கள் வாழ்-வில்

ஒ-ளி வீ-ச செய்-தீ-ரே.

உ-யிர் வா-ழும் கா-லம் எல்-லாம்,

நல்-ம-னம்-தான் காட்-ட-வே.

அப்-பா உங்-கள் சக்-திக்-கா-க

தி-னம் கெஞ்-சிக் கேட்-கின்-றோம்.

3. யெ-கோ-வா-வே உம்-மை போ-ல

ம-ன-தா-ர மன்-னித்-து,

நல்-ல பண்-பை மட்-டும் பார்க்-கும்

நல்-ல உள்-ளம் தா-ருங்-கள்.

உண்-மை-யோ-டும் நேர்-மை-யோ-டும்,

தி-னம் வா-ழ செய்-யுங்-கள்.

நல்-ம-னம்-தான் என்-றும் காட்-ட,

உ-த-வும் யெ-கோ-வா-வே!