Urang nuturkeun pandangan Alkitab ngeunaan perkawinan jeung pepegatan. Allah nyiptakeun perkawinan pikeun ngahijikeun lalaki jeung awéwé salalanggengna. Hiji-hijina dasar Alkitab pikeun pepegatan nyaéta lampah cabul.—Mateus 19:5, 6, 9.

 Tangtu, ku sababaraha cara saperti:

•   Publikasi. Sacara rutin aya bahan bacaan nu bisa nguatkeun perkawinan, kaasup pikeun perkawinan nu kacirina geus teu bisa disalametkeun. Misalna, tingali artikel ”Mempertahankan Komitmen dalam Perkawinan”, ”Bagaimana agar Bisa Memaafkan”, jeung ”Membangun Kembali Kepercayaan”.

•   Pasamoan ibadah. Di pasamoan ibadah jeung kongrés-kongrés, urang osok ngabahas naséhat Alkitab pikeun perkawinan.

•   Kokolot sidang. Para kokolot méré bantuan ka salaki pamajikan ngagunakeun ayat-ayat Alkitab, saperti Epesus 5:​22-​25.

 Henteu. Sanajan para kokolot bisa ngabantu salaki pamajikan nu keur aya masalah, maranéhna teu boga hak pikeun nyieun putusan keur pasangan éta. (Galata 6:5) Lamun aya nu pepegatan tapi euweuh dasar Alkitabna, manéhna moal meunang hak istiméwa di sidang. Numutkeun Alkitab, manéhna ogé teu meunang kawin deui.—1 Timoteus 3:1, 5, 12.

 Alkitab ngajurung pasangan nu geus kawin pikeun tetep ngahiji sanajan aya masalah. (1 Korinta 7:10-16) Loba masalah bisa diréngsékeun ku cara husu ngadoa, ngalarapkeun prinsip Alkitab, jeung nunjukkeun kanyaah.—1 Korinta 13:4-8; Galata 5:22.

 Tapi, urang Kristen bisa mutuskeun pikeun pipisahan lamun nyanghareupan kaayaan nu parah pisan saperti:

•   Ngahaja teu méré napkah.—1 Timoteus 5:8.

•   Panganiayaan fisik nu parah.—Siloka 3:31.

•   Bener-bener ngabahayakeun hubungan jeung Yéhuwa. Misalna, saurang Saksi dipaksa pikeun ngalanggar paréntah Allah ku batur hirupna. Manéhna bisa jadi ngarasa pipisahan téh hiji-hijina cara pikeun ”tunduk ka Allah ti batan ka manusa”.—Rasul 5:29.