Oddawanie chwały Bogu przysparza błogosławieństw

„Pokłonią się przed tobą, Jehowo, i oddadzą chwałę twemu imieniu” (PSALM 86:9).

1. Dlaczego mamy lepsze możliwości wychwalania Boga niż Jego twory nieożywione?

JEHOWA jest godzien chwały od wszystkich swych stworzeń. Dzieła nieożywione wychwalają Go bezgłośnie, ale my, ludzie, umiemy myśleć, rozumować, okazywać wdzięczność i oddawać cześć. Do nas zatem psalmista kieruje takie oto wezwanie: „Wznoście do Boga tryumfalne okrzyki, wszyscy ludzie na ziemi. Grajcie ku chwale jego imienia. Przysparzajcie chwały jego sławie” (Psalm 66:1, 2).

2. Kto i dlaczego reaguje na polecenie, by wysławiać imię Boże?

² Większość ludzi nie chce uznać pozycji Boga i nie oddaje Mu chwały. Ale przeszło sześć milionów Świadków Jehowy w 235 krajach pokazuje, że dostrzega „niewidzialne przymioty” Boga we wszystkich Jego dziełach i że niejako ‛usłyszało’ to nieme świadectwo (Rzymian 1:20; Psalm 19: 2, 3). A dzięki studium Biblii osoby te poznały i pokochały Jehowę. W Psalmie 86:9, 10 zapowiedziano: „Przyjdą wszystkie narody, któreś ty uczynił, i pokłonią się przed tobą, Jehowo, i oddadzą chwałę twemu imieniu. Jesteś bowiem wielki i dokonujesz rzeczy zdumiewających; ty jesteś Bogiem, ty sam”.

3. W jakim sensie ‛wielka rzesza pełni świętą służbę dniem i nocą’?

³ W podobny sposób Księga Objawienia 7:9, 15 opisuje „wielką rzeszę” czcicieli Boga, którzy „dniem i nocą pełnią dla niego świętą służbę w jego świątyni”. Bóg oczywiście nie wymaga, by Jego słudzy w sensie literalnym wysławiali Go bez ustanku. Ale ponieważ należą oni do organizacji ogólnoświatowej, więc gdy w jednej części naszego globu panuje noc, głoszeniem zajęci są słudzy Boży na drugiej półkuli. W tym sensie można powiedzieć, że nad tymi, którzy  oddają chwałę Jehowie, nigdy nie zachodzi słońce. Już wkrótce w wychwalaniu Go wzniesie swój głos „wszystko, co oddycha” (Psalm 150:6). A co każdy z nas może robić, by już teraz oddawać chwałę Jehowie? Z jakimi trudnościami możemy się zetknąć? I jakie błogosławieństwa czekają na tych, którzy oddają cześć Bogu? Aby znaleźć odpowiedzi na te pytania, rozważmy sprawozdanie biblijne dotyczące izraelskiego plemienia Gada.

Starożytna próba sił

4. Przed jakim wyzwaniem stanęło plemię Gada?

⁴ Przed wejściem do Ziemi Obiecanej Gadyci poprosili, by pozwolono im się osiedlić po wschodniej stronie rzeki Jordan, gdzie nie brakowało pastwisk (Liczb 32:1-5). Zamieszkanie tam oznaczałoby wystawienie się na poważne zagrożenia. Plemiona osiedlające się na zachód były oddzielone doliną Jordanu, która stanowiła naturalną barierę chroniącą przed agresorami (Jozuego 3:13-17). Natomiast tereny na wschód od Jordanu scharakteryzowano następująco: „[Obszar ten] jest płaski, na wielkiej równinie arabskiej nie ma praktycznie żadnej naturalnej przeszkody. Dlatego [Gadyci] byli ciągle narażeni na groźbę inwazji hord wygłodniałych koczowników; w poszukiwaniu pastwisk niektóre najeżdżały ich rokrocznie” (George Adam Smith, The Historical Geography of the Holy Land).

5. Jak Jakub zachęcił potomków Gada do zbrojnej odpowiedzi na atak?

⁵ Jak miało się wieść Gadytom, nieustannie narażonym na niebezpieczeństwa? Kilkaset lat wcześniej ich praojciec Jakub przepowiedział na łożu śmierci: „Gada zaś napadnie oddział grabieżczy, ale on dokona najazdu na tyły” (Rodzaju 49:19). W pierwszej chwili słowa te zdają się brzmieć pesymistycznie. W rzeczywistości jednak wzywają Gadytów do zbrojnej odpowiedzi na atak. Jakub zapewnił ich, że jeśli tak postąpią, upokorzeni najeźdźcy rzucą się do ucieczki, a Gadyci ruszą za nimi w pościg i zaatakują ich tyły.

Problemy trapiące nowożytnych czcicieli Boga

6, 7. Jak sytuacja dzisiejszych chrześcijan przypomina położenie Gadytów?

⁶ Podobnie jak niegdyś członkowie plemienia Gada, dzisiejsi chrześcijanie także są narażeni na naciski i trudności ze strony szatańskiego systemu; nie jesteśmy przed nimi chronieni w jakiś nadzwyczajny sposób (Hioba 1:10-12). Wielu z nas zmaga się z problemami związanymi z uczęszczaniem do szkoły, zarabianiem na utrzymanie lub wychowywaniem dzieci. Dodatkowo trapią nas różne kłopoty osobiste. Niektórzy mają ‛cierń w ciele’, na przykład jakiś poważny problem ze zdrowiem (2 Koryntian 12:7-10). Innych dręczy poczucie niskiej wartości.  „Dni nieszczęsne” — podeszły wiek — nierzadko pozbawiają starszych chrześcijan zapału, z jakim kiedyś mogli służyć Jehowie (Kaznodziei 12:1).

⁷ Apostoł Paweł przypomina nam ponadto, że „zmagamy się (...) z zastępem niegodziwych duchów w miejscach niebiańskich” (Efezjan 6:12). Nieustannie jesteśmy narażeni na wpływ propagowanego przez Szatana i demony „ducha świata” — ducha buntu i moralnego zepsucia (1 Koryntian 2:12; Efezjan 2:2, 3). Podobnie jak bogobojny Lot, możemy być udręczeni niemoralnością, o której mówią i której się dopuszczają otaczający nas ludzie (2 Piotra 2:7). Jesteśmy też celem bezpośrednich ataków Szatana. Toczy on wojnę z ostatkiem pomazańców, „którzy przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się świadczeniem o Jezusie” (Objawienie 12:17). „Drugie owce” Jezusa również doświadczają ataków Szatana w postaci zakazów i prześladowań (Jana 10:16).

Poddać się czy przejść do kontrofensywy?

8. Jak powinniśmy reagować na ataki Szatana i dlaczego?

⁸ Jaka powinna być nasza odpowiedź na ataki Szatana? Wzorem starożytnego plemienia Gada musimy zachowywać duchowe siły i podjąć walkę zgodnie ze wskazówkami Bożymi. Niestety, pod wpływem trudności życiowych niektórzy zaczęli odczuwać znużenie i zaniedbywać swe duchowe obowiązki (Mateusza 13:20-22). Pewien Świadek tak wyjaśnił przyczynę niskiej frekwencji na zebraniach w jego zborze: „Bracia są po prostu zmęczeni. Wszyscy żyją w ciągłym stresie”. To prawda, że życie w obecnych warunkach jest wyjątkowo wyczerpujące. Łatwo można by zacząć postrzegać wielbienie Boga jako dodatkową komplikację, uciążliwy obowiązek. Ale czy byłoby to trzeźwe spojrzenie?

9. Dlaczego wzięcie na siebie Chrystusowego jarzma stanowi pokrzepienie?

⁹ Przypomnij sobie, co Jezus powiedział do tłumów, które były przygniecione trudami życia: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy się mozolicie i jesteście obciążeni, a ja was pokrzepię”. Czy sugerował, że pokrzepienie będzie rezultatem ograniczenia służby dla Boga? Wręcz przeciwnie, rzekł bowiem: „Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo jestem łagodnie usposobiony i uniżony w sercu, a znajdziecie pokrzepienie dla dusz waszych”. Jarzmo to drewniana lub metalowa rama umożliwiająca człowiekowi lub zwierzęciu dźwiganie sporego ciężaru. Dlaczego ktoś miałby chcieć wziąć na siebie takie jarzmo? Czyż i bez tego nie jesteśmy wystarczająco „obciążeni”? To prawda, ale w greckim oryginale wypowiedź Jezusa można również zrozumieć jako wezwanie do stanięcia razem z nim pod jednym jarzmem. Pomyśl tylko: Jezus oferuje nam pomoc w dźwiganiu naszego ciężaru! Nie musimy polegać tylko i wyłącznie na własnej sile (Mateusza 9:36; 11:28, 29; 2 Koryntian 4:7).

10. Co dają nasze wysiłki związane z wysławianiem Boga?

¹⁰ Kiedy przyjmujemy na siebie to jarzmo i stajemy się uczniami Jezusa, podejmujemy walkę z Szatanem. W Liście Jakuba 4:7 znajdujemy obietnicę: „Przeciwstawcie się Diabłu, a ucieknie od was”. Nie znaczy to, iż takie postępowanie przychodzi łatwo. Służenie Bogu wymaga sporego wysiłku (Łukasza 13:24). Ale w Psalmie 126:5 czytamy: „Ci, którzy sieją ze łzami, będą żąć z radosnym wołaniem”. Bóg, któremu oddajemy cześć, nie jest niewdzięczny. On „nagradza tych, którzy go pilnie szukają”, i błogosławi swym czcicielom (Hebrajczyków 11:6).

Wychwalajmy Boga jako głosiciele Królestwa

11. W jaki sposób służba kaznodziejska chroni nas przed atakami Szatana?

¹¹ Jezus polecił: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów”. Dzieło głoszenia to najważniejszy sposób, w jaki ‛składamy Bogu ofiarę wysławiania’ (Mateusza 28:19; Hebrajczyków 13:15). „Wyposażenie dobrej nowiny o pokoju”, w które powinniśmy obuć nasze nogi, stanowi nieodłączny element „całej zbroi”, która pomaga nam bronić się przed atakami Szatana (Efezjan 6:11-15). Wychwalanie Boga w służbie kaznodziejskiej znakomicie wzmacnia wiarę (2 Koryntian 4:13). Pomaga nam też odpędzać  negatywne myśli (Filipian 4:8). Ponadto pozwala cieszyć się budującym towarzystwem współwyznawców.

12, 13. Jakie korzyści przynosi rodzinom regularny udział w służbie kaznodziejskiej? Zilustruj to przykładem.

¹² Działalność ewangelizacyjna może być zdrowym zajęciem dla całej rodziny. Oczywiście ludzie młodzi potrzebują również rozsądnej miary rozrywki. Jednak czas spędzony całą rodziną w służbie kaznodziejskiej wcale nie musi być nudny ani męczący. Rodzice mogą uprzyjemniać te chwile, szkoląc dzieci w skutecznym pełnieniu służby. Czyż młodzi nie cieszą się, gdy potrafią robić coś dobrze? Jeśli rodzice zachowują równowagę i nie stawiają dzieciom zbyt wygórowanych wymagań, to mogą im pomóc znajdować przyjemność w służbie (Rodzaju 33:13, 14).

¹³ Członków rodziny, którzy razem wychwalają Boga, łączą silniejsze więzy. Mąż pewnej siostry niebędący Świadkiem Jehowy zostawił ją samą z piątką dzieci. Musiała podjąć pracę, by zarobić na utrzymanie. Czy w tym wyjątkowo trudnym okresie życia zapomniała o duchowych potrzebach swych dzieci? Wspomina: „Uważnie studiowałam Biblię i oparte na niej publikacje, a także starałam się wprowadzać wszystko w czyn. Regularnie zabierałam dzieci na zebrania i do służby od domu do domu. Jakie to przyniosło wyniki? Cała piątka moich dzieci jest ochrzczona”. Branie pełnego udziału w służbie może również tobie pomóc w staraniach, by wychowywać dzieci, „karcąc je i ukierunkowując ich umysły zgodnie z myślami Jehowy” (Efezjan 6:4).

14. (a) Jak młodzi mogą wysławiać Boga w szkole? (b) Co pomaga młodym ‛nie wstydzić się dobrej nowiny’?

¹⁴ Jeżeli nie zabrania tego prawo, młodzież może głosić w szkole. Czy wychwalacie w ten sposób Boga, czy też pozwalacie, by owładnął wami strach przed człowiekiem? (Przysłów 29:25). Trzynastoletnia siostra z Portoryko napisała: „W szkole nigdy nie miałam oporów co do głoszenia, gdyż wiem, że znam prawdę. Na lekcjach zawsze podnoszę rękę i mówię, czego się dowiedziałam z Biblii. W wolnych chwilach chodzę do biblioteki szkolnej i czytam książkę Pytania młodych ludzi”. * Czy Jehowa pobłogosławił wysiłki tej dziewczynki? Jak sama mówi, czasami koledzy zadają jej pytania, a nawet proszą o egzemplarz tej książki. Jeśli ciebie coś powstrzymuje od takich rozmów, być może potrzebujesz ‛sam doświadczyć, co jest dobrą i miłą, i doskonałą wolą Bożą’ poprzez skrupulatne studium Biblii (Rzymian 12:2). Kiedy się upewnisz, że to, czego się uczysz, jest prawdą, nigdy nie będziesz się ‛wstydzić dobrej nowiny’ (Rzymian 1:16).

„Wielkie drzwi” otwarte dla wzmożonej działalności

15, 16. Przez jakie ‛otwarte drzwi do działalności’ weszli niektórzy chrześcijanie i czego dzięki temu zaznali?

¹⁵ Apostoł Paweł wspomniał, że ‛otworzyły się przed nim wielkie drzwi prowadzące do działalności’ (1 Koryntian 16:9). A może i tobie warunki pozwalają wejść przez takie „drzwi”? Na przykład pełnienie stałej bądź pomocniczej służby pionierskiej wiąże się z poświęcaniem na działalność ewangelizacyjną 70 lub 50 godzin miesięcznie. Oczywiście wszyscy cenimy trud wiernych pionierów. Ale okoliczność, że spędzają w służbie więcej czasu, nie czyni ich lepszymi  od reszty braci i sióstr. Pielęgnują raczej nastawienie, które zalecał Jezus: „Jesteśmy nieużytecznymi niewolnikami. Uczyniliśmy to, co powinniśmy uczynić” (Łukasza 17:10).

¹⁶ Pełnienie służby pionierskiej wymaga dyscypliny wewnętrznej, dobrego zorganizowania i gotowości do wyrzeczeń, ale przynosi naprawdę cenne korzyści. Młoda pionierka imieniem Tamika mówi: „Prawdziwym błogosławieństwem jest umiejętność poprawnego władania słowem prawdy. W służbie pionierskiej bardzo często używa się Biblii. Gdy teraz głoszę od domu do domu, łatwiej mi znaleźć wersety dostosowane do potrzeb każdego domownika” (2 Tymoteusza 2:15). Mica, także będąca pionierką, powiedziała: „Innym wspaniałym błogosławieństwem jest patrzenie, jak prawda wpływa na życie ludzi”. A młody brat imieniem Matthew podobnie wyraża się o radości, którą odczuwa, gdy „widzi, jak ktoś przychodzi do prawdy. Nie ma wspanialszego uczucia”.

17. Jak pewna chrześcijanka pokonała obawy co do służby pionierskiej?

¹⁷ Czy myślałeś już o wejściu przez „drzwi” prowadzące do służby pionierskiej? Być może masz takie pragnienie, ale się obawiasz, że nie podołasz. Młoda siostra imieniem Kenyatte przyznaje: „Byłam pesymistycznie nastawiona do służby pionierskiej. Uważałam, że przerasta ona moje możliwości. Nie potrafiłam przygotowywać wstępów ani prowadzić rozmów na podstawie Pisma Świętego”. Starsi poprosili pewną dojrzałą pionierkę, by udzieliła jej pomocy. „Świetnie mi się z nią współpracowało” — wspomina Kenyatte. „W rezultacie sama zapragnęłam zostać pionierką”. Być może dzięki zachętom i szkoleniu w tobie również zrodzi się takie pragnienie.

18. Jakie błogosławieństwa nierzadko stają się udziałem osób podejmujących służbę misjonarską?

¹⁸ Służba pionierska często toruje drogę do dalszych wspaniałych zadań. Na przykład niektóre małżeństwa mogą przejść odpowiednie szkolenie i działać za granicą w charakterze misjonarzy. To prawda, że kaznodzieje tacy muszą się nauczyć żyć w nowym kraju, co nierzadko wymaga opanowania nowego języka i dostosowania się do odmiennej kultury, w tym również  kuchni. Ale doświadczają dzięki temu tylu błogosławieństw, że wszelkie takie niedogodności przestają cokolwiek znaczyć. Mildred, długoletnia misjonarka w Meksyku, mówi: „Nigdy nie żałowałam decyzji o podjęciu służby misjonarskiej. Pragnienie takie żywiłam od dzieciństwa”. Jakich błogosławieństw zaznała? „W moich rodzinnych stronach niełatwo było założyć studium biblijne. A w Meksyku zdarza się, że nawet cztery osoby, z którymi studiuję Biblię, zostają głosicielami w tym samym czasie!”

19, 20. Jakie błogosławieństwa przyniosła wielu osobom praca w Betel, służba międzynarodowa oraz nauka na Kursie Usługiwania?

¹⁹ Obfitych błogosławieństw zaznają również osoby usługujące w domach Betel, czyli w biurach oddziałów Świadków Jehowy. Na przykład Sven, młody brat z Niemiec, tak o tym mówi: „Czuję, że moja praca ma trwałą wartość. Mógłbym spożytkować swe umiejętności w świecie, ale przypominałoby to ulokowanie pieniędzy w banku, który stoi na granicy bankructwa”. Oczywiście praca w charakterze niepłatnych ochotników wymaga ofiarności. Niemniej Sven zapewnia: „Gdy wracasz po pracy do domu, masz pewność, że wszystko, co tego dnia robiłeś, było dla Jehowy. To świetne uczucie”.

²⁰ Niektórzy bracia dostąpili błogosławieństw związanych ze służbą międzynarodową, pracując za granicą przy wznoszeniu biur oddziałów. Małżeństwo, które było na ośmiu takich budowach, napisało: „Tutejsi bracia są cudowni. Niełatwo będzie ich opuścić — po raz ósmy będziemy wyjeżdżać z ciężkim sercem. Przeżyliśmy naprawdę niezwykłe chwile!” Istnieje też możliwość skorzystania z Kursu Usługiwania. To duchowe szkolenie przewidziane jest dla nieżonatych braci mających odpowiednie kwalifikacje. Jeden z absolwentów napisał: „Brak mi słów, by podziękować za ten cudowny kurs. Któraż inna organizacja wkładałaby tyle wysiłku w szkolenie?”

21. Co w służbie dla Boga muszą robić wszyscy chrześcijanie?

²¹ Doprawdy, stoi przed nami wiele szeroko otwartych ‛drzwi do działalności’. To nic, że nie każdy może pracować w Betel lub usługiwać na terenie zagranicznym. Sam Jezus zapowiedział, że zależnie od rozmaitych czynników jego naśladowcy będą wydawać różną ilość „owocu” (Mateusza 13:23). Jako chrześcijanie musimy się po prostu starać jak najlepiej wykorzystywać swe warunki i mieć możliwie najpełniejszy udział w służbie dla Jehowy. Jeśli tak postępujemy, to oddajemy chwałę Jehowie i możemy być przekonani, iż sprawiamy Mu radość. Pomyśl o Ethel, sędziwej chrześcijance mieszkającej w domu opieki. Regularnie głosi sąsiadom i daje świadectwo przez telefon. Pomimo swych ograniczeń pełni służbę z całej duszy (Mateusza 22:37).

22. (a) W jaki jeszcze sposób możemy przysparzać chwały Bogu? (b) Jakich wspaniałych czasów wyczekujemy?

²² Pamiętaj jednak, że głoszenie to tylko jeden ze sposobów przysparzania chwały Jehowie. Rozweselamy Jego serce również swym przykładnym zachowaniem i wyglądem w pracy świeckiej, szkole i w domu (Przysłów 27:11). W Księdze Przysłów 28:20 znajdujemy obietnicę: „Mąż czynów świadczących o wierności zyska wiele błogosławieństw”. Starajmy się zatem ‛obficie siać’ w służbie dla Boga, wiedząc, że zbierzemy obfite błogosławieństwa (2 Koryntian 9:6). W nagrodę dostąpimy wyjątkowego zaszczytu — dożyjemy czasów, gdy „wszystko, co oddycha”, będzie oddawać Jehowie należną Mu chwałę! (Psalm 150:6).

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

• W jakim sensie lud Boży służy Jehowie „dniem i nocą”?

• Przed jakim zagrożeniem stanęło plemię Gada i czego mogą się z tego nauczyć dzisiejsi chrześcijanie?

• Pod jakim względem służba kaznodziejska stanowi ochronę przed atakami Szatana?

• Przez jakie ‛otwarte drzwi’ weszli niektórzy i jakich błogosławieństw zaznali?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 15]

Podobnie jak Gadyci, którzy walczyli z najeźdźcami, chrześcijanie zmagają się z atakami Szatana

[Ilustracja na stronie 17]

W służbie polowej cieszymy się budującym towarzystwem

[Ilustracje na stronie 18]

Służba pionierska otwiera „drzwi” prowadzące do innych przywilejów, na przykład do:

1. służby międzynarodowej

2. służby w Betel

3. służby misjonarskiej