CARLOS *, chrześcijański ojciec z Filipin, powiedział: „Jestem naprawdę szczęśliwy, ponieważ moja córka służy teraz Jehowie, i wiem, że ona także jest szczęśliwa”. Inny ojciec, z Grecji, napisał: „Oboje z żoną ogromnie się radujemy, że już w wieku dorastania troje naszych dzieci zostało ochrzczonymi Świadkami Jehowy. Robią duchowe postępy i cieszą się, że służą Bogu”.

Chrześcijańscy rodzice mają powód do wielkiej radości, gdy ich dzieci zgłaszają się do chrztu. Czasami jednak towarzyszy temu niepokój. Pewna matka powiedziała: „Byłam niezmiernie szczęśliwa, ale też pełna obaw”. Skąd te mieszane uczucia? Wyjaśnia: „Zrozumiałam, że mój syn jest odtąd w pełni odpowiedzialny przed Jehową”.

Służenie Jehowie jako Jego ochrzczony Świadek jest celem, do którego powinna zmierzać każda młoda osoba. Jednakże bogobojni rodzice mogą się zastanawiać: „Wiem, że moje dziecko zrobiło spore postępy, ale czy jest na tyle silne, by się oprzeć niemoralnym naciskom i pozostać czyste przed Jehową?”. Inni mogą zadawać sobie pytanie: „Czy gdy moje dziecko zetknie się z materialistycznymi pokusami, dalej będzie służyło Jehowie z radością i gorliwością?”. Jakie zatem rady biblijne ułatwią rodzicom ustalenie, czy ich dzieci są gotowe do chrztu?

Podstawowe wymaganie — być uczniem Chrystusa

Zamiast podawać konkretny wiek, w którym ktoś może zostać ochrzczony, Słowo Boże określa, jaki powinien być stan duchowy takiej osoby. Jezus polecił swoim naśladowcom: „Czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich” (Mat. 28:19). A więc ochrzczeni mogą być ci, którzy już są uczniami Chrystusa.

Kogo można nazwać uczniem? W leksykonie Wnikliwe poznawanie Pism wyjaśniono: „Określenie to oznacza przede wszystkim tych, którzy nie tylko wierzą w nauki Chrystusa, ale  też sumiennie stosują je w życiu”. Czy bardzo młode osoby rzeczywiście mogą być prawdziwymi uczniami Chrystusa? Chrześcijanka, która od przeszło 40 lat pełni służbę misjonarską w Ameryce Łacińskiej, napisała o sobie i swych dwóch siostrach: „Byłyśmy wystarczająco dojrzałe, by zdawać sobie sprawę z tego, że chcemy służyć Jehowie i żyć w raju. Oddanie się Bogu pomogło nam zachowywać siłę do odpierania pokus, jakie przydarzają się w młodości. Nie żałujemy, że oddałyśmy się Mu w młodym wieku”.

Skąd możesz wiedzieć, że twoje dziecko stało się uczniem Chrystusa? W Biblii oznajmiono: „Już po swych czynach chłopiec daje się poznać, czy jego postępowanie jest czyste i prostolinijne” (Prz. 20:11). Przeanalizujmy zatem, co mogłoby świadczyć o tym, że postęp młodej osoby jako ucznia ‛jest jawny dla wszystkich’ (1 Tym. 4:15).

Co świadczy o tym, że ktoś jest uczniem Chrystusa

Czy twoje dziecko jest ci posłuszne? (Kol. 3:20). Czy wywiązuje się z przydzielanych obowiązków domowych? O dwunastoletnim Jezusie czytamy w Biblii: „Dalej był im [swoim rodzicom] podporządkowany” (Łuk. 2:51). Oczywiście dzisiaj żadne dziecko nie będzie posłuszne rodzicom w sposób doskonały. Ale prawdziwi chrześcijanie mają ‛podążać dokładnie śladami Jezusa’. A więc młode osoby pragnące zgłosić się do chrztu powinny być znane z okazywania rodzicom posłuszeństwa (1 Piotra 2:21).

Rozważ następujące pytania: Czy twoje dziecko ‛stale szuka najpierw królestwa’, jeśli chodzi o działalność ewangelizacyjną? (Mat. 6:33). Czy chętnie dzieli się dobrą nowiną z innymi, czy też trzeba je usilnie zachęcać, żeby poszło do służby i rozmawiało przy drzwiach? Czy jako nieochrzczony głosiciel jest świadome spoczywającej na nim odpowiedzialności? Czy z ochotą ponownie odwiedza osoby, które okazały zainteresowanie? Czy swoim kolegom i nauczycielom mówi, że jest Świadkiem Jehowy?

Czy obecność na zebraniach jest dla niego ważna? (Ps. 122:1). Czy lubi zabierać głos na studium Strażnicy i zborowym studium Biblii? Czy chętnie i z radością uczestniczy w zajęciach szkoły teokratycznej? (Hebr. 10:24, 25).

Czy twoje dziecko stara się pozostawać czyste pod względem moralnym i dlatego unika szkodliwego towarzystwa w szkole oraz w innych miejscach? (Prz. 13:20). Jakie są jego upodobania, jeśli chodzi o muzykę, filmy, programy telewizyjne, gry wideo lub korzystanie z Internetu? Czy jego słowa i czyny poświadczają, że chce postępować zgodnie z Biblią?

Jak dobrze twój syn lub córka zna Pismo Święte? Czy własnymi słowami potrafi opowiedzieć o tym, czego się uczy podczas waszego rodzinnego wielbienia? Czy umie wyjaśnić podstawowe prawdy biblijne? (Prz. 2:6-9). Czy z zainteresowaniem czyta Słowo Boże i studiuje publikacje wydawane przez niewolnika wiernego  i roztropnego? (Mat. 24:45). Czy zadaje pytania dotyczące nauk i wersetów biblijnych?

Pytania te pomogą ci wysondować, jakie postępy robi twoje dziecko. Po rozważeniu tych kwestii możesz dojść do wniosku, że powinno coś poprawić, zanim zgłosi się do chrztu. Jeżeli jednak postępowaniem dowodzi, iż naprawdę jest uczniem Chrystusa, i rzeczywiście oddało swoje życie Bogu, możesz uznać, że jest gotowe do chrztu.

Młode osoby mogą wychwalać Jehowę

Wielu sług Bożych dowiodło swej wierności i lojalności w okresie dorastania, a nawet wcześniej. Pomyśl o Józefie, Samuelu, Jozjaszu czy Jezusie (Rodz. 37:2; 39:1-3; 1 Sam. 1:24-28; 2:18-20; 2 Kron. 34:1-3; Łuk. 2:42-49). Również cztery córki Filipa, które prorokowały, musiały być odpowiednio pouczane już od wczesnej młodości (Dzieje 21:8, 9).

Pewien Świadek Jehowy z Grecji powiedział: „Zostałem ochrzczony w wieku 12 lat. Nigdy nie żałowałem tej decyzji. Od tamtej pory minęły 24 lata, z czego 23 spędziłem w służbie pełnoczasowej. Miłość do Jehowy zawsze pomagała mi radzić sobie z trudnościami napotykanymi w młodości. Będąc 12-latkiem, nie miałem takiej wiedzy biblijnej, jaką mam teraz. Wiedziałem jednak, że kocham Jehowę i pragnę Mu służyć już po wieczność. Cieszę się, że cały czas pomaga mi On trwać w tej służbie”.

Niezależnie od wieku każdy, kto dowodzi, że jest prawdziwym uczniem Chrystusa, powinien zgłosić się do chrztu. Apostoł Paweł napisał: „Sercem wierzy się ku prawości, lecz ustami składa się publiczne wyznanie ku wybawieniu” (Rzym. 10:10). Kiedy młody uczeń Chrystusa czyni ten ważny krok i przyjmuje chrzest, zarówno dla niego samego, jak i dla jego rodziców stanowi to kamień milowy. Oby nic nie pozbawiło was ani waszych dzieci wynikającej z tego radości!

[Przypis]

[Ramka na stronie 5]

Właściwe spojrzenie na chrzest

Niektórzy rodzice uważają, że chrzest dziecka jest co prawda dobrym krokiem, ale wiąże się z ryzykiem — podobnie jak wyrobienie prawa jazdy. Czy jednak chrzest lub święta służba mogłyby kiedykolwiek zagrażać czyjejś pomyślności? Biblia temu przeczy. W Księdze Przysłów 10:22 czytamy: „Błogosławieństwo Jehowy — oto, co wzbogaca, a on nie dodaje do niego żadnej boleści”. Apostoł Paweł zaś napisał młodemu Tymoteuszowi: „Oczywiście, jest ono źródłem wielkiego zysku — owo zbożne oddanie wraz z poprzestawaniem na tym, co się ma” (1 Tym. 6:6).

Służenie Jehowie rzeczywiście nie jest łatwe. Jeremiasz jako prorok Boży napotykał liczne przeszkody. Mimo to o swojej służbie dla prawdziwego Boga napisał: „Słowo twoje staje się dla mnie radosnym uniesieniem i radością mego serca; bo jest nade mną wzywane twoje imię, Jehowo, Boże Zastępów” (Jer. 15:16). Jeremiasz wiedział, że źródłem jego radości była służba dla Boga. Natomiast źródłem trudności jest świat Szatana. Rodzice muszą pomóc dzieciom zrozumieć tę kwestię (Jer. 1:19).

 [Ramka i ilustracja na stronie 6]

Czy moje dziecko powinno odkładać chrzest?

Zdarza się, że nawet gdy dziecko spełnia wymagania stawiane kandydatom do chrztu, rodzice uznają, iż z tym krokiem należałoby jeszcze poczekać. Co może ich skłaniać do takiego wniosku?

Obawiam się, że moje dziecko przyjmie chrzest, a później może się uwikłać w poważny grzech i zostać wykluczone. Czy rozsądne byłoby mniemanie, że młoda osoba, która odkłada chrzest, nie będzie odpowiedzialna przed Bogiem za swoje postępowanie? Zwracając się do młodych, Salomon oświadczył: „Wiedz, że za to wszystko [za twoje postępowanie] prawdziwy Bóg stawi cię przed sądem” (Kazn. 11:9). Również apostoł Paweł nie mówił o wieku, gdy przypomniał: „Każdy z nas sam za siebie zda sprawę Bogu” (Rzym. 14:12).

Zarówno osoby ochrzczone, jak i nieochrzczone odpowiadają przed Bogiem. Nie zapominaj, że Jehowa chroni swoich sług i ‛nie pozwoli, żeby byli kuszeni ponad to, co mogą znieść’ (1 Kor. 10:13). Dopóki ‛zachowują trzeźwość umysłu’ i walczą z pokusami, mogą liczyć na Boże wsparcie (1 Piotra 5:6-9). Pewna chrześcijańska matka napisała: „Dzieci, które przyjęły chrzest, mają więcej powodów, by trzymać się z dala od złych rzeczy w tym świecie. Mój syn, ochrzczony w wieku 15 lat, uważa, że chrzest stanowi ochronę. Powiedział kiedyś: ‚Nie myślisz o robieniu czegoś sprzecznego z prawem Jehowy’. Chrzest dostarcza silnej motywacji do trwania w prawości”.

Jeżeli słowem i przykładem uczysz dzieci posłuszeństwa wobec Jehowy, możesz żywić ufność, że będą właściwie postępować również po chrzcie. W Księdze Przysłów 20:7 oznajmiono: „Prawy chodzi w swej nieskazitelności. Szczęśliwi są po nim jego synowie”.

Chciałbym, aby moje dziecko najpierw osiągnęło inne cele. Młodzi ludzie oczywiście powinni się nauczyć pracować, aby z czasem się usamodzielnić. Jednak zachęcanie ich do obrania stylu życia, który koncentrowałby się na zabieganiu o wykształcenie i bezpieczeństwo finansowe, zamiast na wielbieniu Boga, jest ryzykowne. Nawiązując do „nasienia”, czyli słowa o Królestwie, które nie wzrasta, Jezus powiedział: „A zasianym między ciernie jest ten, kto słyszy słowo, ale troska tego systemu rzeczy i zwodnicza moc bogactwa zaduszają słowo, tak iż staje się bezowocny” (Mat. 13:22). Plany życiowe, które podporządkowywałyby sprawy duchowe celom świeckim, mogą zagłuszyć pragnienie służenia Bogu.

O młodych gotowych do chrztu, których rodzice się jednak na to nie zgadzają, doświadczony starszy powiedział: „Powstrzymywanie młodego człowieka od przyjęcia chrztu może zahamować jego rozwój duchowy i doprowadzić do zniechęcenia”. Z kolei pewien nadzorca podróżujący napisał: „Młodą osobę mógłby zacząć dręczyć duchowy niepokój lub poczucie niskiej wartości. Niewykluczone, że wtedy zwróci się ona ku światu, aby tam się realizować”.

[Ilustracja]

Czy przyznać priorytet wyższemu wykształceniu?

[Ilustracja na stronie 3]

Dziecko może dawać dowody, że jest uczniem Chrystusa

[Ilustracje na stronie 3]

Przygotowywanie się do zebrań i branie w nich udziału

[Ilustracja na stronie 4]

Posłuszeństwo rodzicom

[Ilustracja na stronie 4]

Udział w służbie kaznodziejskiej

[Ilustracja na stronie 4]

Osobiste modlitwy