11  பெத்தானியா கிராமத்தில் லாசரு என்பவன் வியாதியாக இருந்தான். மரியாளும் மார்த்தாளும் அந்தக் கிராமத்தைச் சேர்ந்தவர்கள்.+ ²  இந்த மரியாள்தான் இயேசுமேல் வாசனை எண்ணெயை ஊற்றி, தன்னுடைய கூந்தலால் அவருடைய பாதங்களைத் துடைத்தவள்;+ இவளுடைய சகோதரன் லாசருதான் வியாதியாக இருந்தான். ³  அதனால் அவனுடைய சகோதரிகள் ஆள் அனுப்பி, “எஜமானே, உங்கள் பாசத்துக்குரிய நண்பன் வியாதியாக இருக்கிறான்” என்று சொல்லச் சொன்னார்கள். ⁴  இயேசு இதைக் கேட்டபோது, “இந்த வியாதியின் முடிவில் மரணம் அல்ல, கடவுளுக்கு மகிமைதான் உண்டாகும்;+ இதன் மூலம் கடவுளுடைய மகனுக்கும் மகிமை உண்டாகும்” என்று சொன்னார். ⁵  மார்த்தாளையும் அவளுடைய சகோதரியையும் லாசருவையும் இயேசு நேசித்தார். ⁶  ஆனால், லாசருவுக்கு உடல்நிலை சரியில்லை என்பதைக் கேள்விப்பட்ட பிறகும் தான் இருந்த இடத்திலேயே இன்னும் இரண்டு நாட்கள் தங்கினார். ⁷  அதன் பின்பு அவர் தன்னுடைய சீஷர்களிடம், “மறுபடியும் யூதேயாவுக்குப் போகலாம், வாருங்கள்” என்று சொன்னார். ⁸  அதற்குச் சீஷர்கள், “ரபீ,+ சமீபத்தில்தான் யூதேய மக்கள் உங்களைக் கல்லெறிந்து கொல்லப் பார்த்தார்கள்,+ மறுபடியுமா அங்கே போகப்போகிறீர்கள்?” என்று கேட்டார்கள். ⁹  அப்போது இயேசு, “பகலுக்கு 12 மணிநேரம் இருக்கிறது, இல்லையா?+ ஒருவன் பகலில் நடந்தால் தடுக்கி விழ மாட்டான். ஏனென்றால், அவன் இந்த உலகத்தின் ஒளியைப் பார்க்கிறான். ¹⁰  ஆனால், ஒருவன் இருட்டில் நடந்தால் தடுக்கி விழுவான். ஏனென்றால், அவனிடம் ஒளி இல்லை” என்று சொன்னார். ¹¹  இப்படிச் சொல்லிவிட்டு, “நம்முடைய நண்பன் லாசரு தூங்குகிறான்,+ அவனை எழுப்புவதற்காக நான் அங்கே போகப்போகிறேன்” என்று சொன்னார். ¹²  அதற்குச் சீஷர்கள், “எஜமானே, அவன் தூங்கினால் குணமாகிவிடுவானே” என்று சொன்னார்கள். ¹³  லாசரு இறந்துவிட்டதைப் பற்றி இயேசு பேசிக்கொண்டிருந்தார். அவர்களோ, தூங்குவதைப் பற்றி அவர் பேசுவதாக நினைத்துக்கொண்டார்கள். ¹⁴  அதனால் இயேசு, “லாசரு இறந்துவிட்டான்”+ என்று அவர்களிடம் வெளிப்படையாகவே சொன்னார். ¹⁵  “நான் அங்கே இல்லாததால் உங்கள் நம்பிக்கை அதிகமாவதற்கு வாய்ப்புக் கிடைக்கப்போகிறது, அதை நினைத்துச் சந்தோஷப்படுகிறேன். வாருங்கள், இப்போது நாம் அவனிடம் போகலாம்” என்று சொன்னார். ¹⁶  திதிமு என்ற தோமா மற்ற சீஷர்களிடம், “நாம் அவரோடு சேர்ந்து சாக வேண்டியிருந்தாலும் சரி, அவரோடு போகலாம், வாருங்கள்”+ என்று சொன்னார். ¹⁷  இயேசு அங்கே போய்ச் சேர்ந்தபோது, லாசரு கல்லறையில்* வைக்கப்பட்டு ஏற்கெனவே நான்கு நாட்கள் ஆகியிருந்தன. ¹⁸  எருசலேமுக்குப் பக்கத்தில் கிட்டத்தட்ட இரண்டு மைல்* தூரத்தில் பெத்தானியா இருந்தது. ¹⁹  மார்த்தாள் மற்றும் மரியாளின் சகோதரன் இறந்திருந்ததால் அவர்களுக்கு ஆறுதல் சொல்ல யூதர்கள் நிறைய பேர் அங்கே வந்திருந்தார்கள். ²⁰  இயேசு வந்துகொண்டிருப்பதைக் கேள்விப்பட்டபோது அவரைச் சந்திக்க மார்த்தாள் போனாள். ஆனால், மரியாள்+ வீட்டிலேயே உட்கார்ந்திருந்தாள். ²¹  மார்த்தாள் இயேசுவைப் பார்த்து, “எஜமானே, நீங்கள் இங்கே இருந்திருந்தால் என் சகோதரன் இறந்திருக்க மாட்டான். ²²  ஆனாலும், நீங்கள் கடவுளிடம் எதைக் கேட்டாலும் அவர் உங்களுக்குத் தருவாரென்று இப்போதும் நம்புகிறேன்” என்று சொன்னாள். ²³  இயேசு அவளிடம், “உன் சகோதரன் எழுந்திருப்பான்” என்று சொன்னார். ²⁴  அதற்கு மார்த்தாள், “கடைசி நாளில் உயிர்த்தெழுதல்+ நடக்கும்போது அவன் உயிரோடு வருவான் என்று எனக்குத் தெரியும்” என்று சொன்னாள். ²⁵  அப்போது இயேசு, “நானே உயிர்த்தெழுதலும் வாழ்வுமாக இருக்கிறேன்.+ என்மேல் விசுவாசம் வைக்கிறவன் இறந்தாலும் உயிர்பெறுவான். ²⁶  உயிரோடிருந்து என்மேல் விசுவாசம் வைக்கிற யாரும் இறந்துபோகவே மாட்டார்கள்.+ இதை நம்புகிறாயா?” என்று கேட்டார். ²⁷  அதற்கு அவள், “ஆமாம், எஜமானே. நீங்கள்தான் கடவுளுடைய மகனாகிய கிறிஸ்து, நீங்கள்தான் இந்த உலகத்துக்கு வரவேண்டியவர் என்பதை நம்புகிறேன்” என்று சொன்னாள். ²⁸  இப்படிச் சொல்லிவிட்டு தன் சகோதரி மரியாளிடம் போய், “போதகர்+ வந்திருக்கிறார், உன்னைக் கூப்பிடுகிறார்” என்று அவள் காதில் சொன்னாள். ²⁹  மரியாள் இதைக் கேட்டவுடன், அவரைச் சந்திக்க வேகமாக எழுந்து போனாள். ³⁰  இயேசு இன்னும் கிராமத்துக்குள் வராமல், மார்த்தாள் தன்னைச் சந்தித்த இடத்திலேயே இருந்தார். ³¹  மரியாளின் வீட்டில் அவளுக்கு ஆறுதல் சொல்லிக்கொண்டிருந்த யூதர்கள், அவள் வேகமாக எழுந்து வெளியே போவதைப் பார்த்து, அழுவதற்காகக் கல்லறைக்குப்+ போகிறாள் என நினைத்துக்கொண்டு அவள் பின்னாலேயே போனார்கள். ³²  இயேசு இருந்த இடத்துக்கு மரியாள் வந்து, அவரைப் பார்த்ததும் அவருடைய காலில் விழுந்து, “எஜமானே, நீங்கள் இங்கே இருந்திருந்தால் என் சகோதரன் இறந்திருக்க மாட்டான்” என்று சொன்னாள். ³³  அவள் அழுவதையும் அவளோடு வந்த யூதர்கள் அழுவதையும் இயேசு பார்த்தபோது உள்ளம் குமுறினார், மனம் கலங்கினார். ³⁴  “அவனை எங்கே வைத்திருக்கிறீர்கள்?” என்று கேட்டார். அதற்கு அவர்கள், “எஜமானே, வந்து பாருங்கள்” என்று சொன்னார்கள். ³⁵  அப்போது, இயேசு கண்ணீர்விட்டார்.+ ³⁶  அதனால் யூதர்கள், “பாருங்கள், அவன்மேல் இவருக்கு எவ்வளவு பாசம்!” என்று பேசிக்கொண்டார்கள். ³⁷  ஆனால் அவர்களில் வேறு சிலர், “குருடனுடைய கண்களைத் திறந்த இவரால்+ லாசருவின் சாவைத் தடுக்க முடியவில்லையா?” என்று கேட்டார்கள். ³⁸  இயேசு மறுபடியும் உள்ளத்தில் குமுறியபடி கல்லறைக்கு வந்தார். அது கல்லால் மூடப்பட்டிருந்த ஒரு குகை. ³⁹  “இந்தக் கல்லை எடுத்துப் போடுங்கள்” என்று இயேசு சொன்னார். அப்போது, இறந்தவனின் சகோதரியான மார்த்தாள் அவரிடம், “எஜமானே, நான்கு நாளாகிவிட்டது, நாறுமே” என்று சொன்னாள். ⁴⁰  அதற்கு இயேசு, “நீ நம்பிக்கை வைத்தால் கடவுளுடைய மகிமையைப் பார்ப்பாய் என்று உனக்குச் சொன்னேன், இல்லையா?”+ என்று கேட்டார். ⁴¹  பின்பு, அவர்கள் கல்லை எடுத்துப் போட்டார்கள். அதன்பின், இயேசு வானத்தை அண்ணாந்து பார்த்து,+ “தகப்பனே, என் ஜெபத்தைக் கேட்டதற்காக உங்களுக்கு நன்றி சொல்கிறேன். ⁴²  நீங்கள் எப்போதும் என் ஜெபத்தைக் கேட்பீர்கள் என்று எனக்குத் தெரியும். ஆனால், நீங்கள்தான் என்னை அனுப்பினீர்கள் என்பதை இங்கே சுற்றி நிற்கிற மக்கள் நம்ப வேண்டும் என்பதற்காகவே இப்படி ஜெபம் செய்கிறேன்”+ என்று சொன்னார். ⁴³  இவற்றைச் சொன்ன பின்பு, “லாசருவே, வெளியே வா!”+ என்று சத்தமாகக் கூப்பிட்டார். ⁴⁴  அப்போது, இறந்தவன் உயிரோடு வெளியே வந்தான்; அவனுடைய கால்களும் கைகளும் துணிகளால் சுற்றப்பட்டிருந்தன. முகத்திலும் ஒரு துணி சுற்றப்பட்டிருந்தது. இயேசு அவர்களிடம், “இவனுடைய கட்டுகளை அவிழ்த்துவிடுங்கள், இவன் போகட்டும்” என்று சொன்னார். ⁴⁵  மரியாளைப் பார்க்க வந்திருந்த யூதர்கள் நிறைய பேர் அவர் செய்ததைப் பார்த்து அவர்மேல் விசுவாசம் வைத்தார்கள்.+ ⁴⁶  ஆனால், அவர்களில் சிலர் பரிசேயர்களிடம் போய், இயேசு செய்த காரியங்களைப் பற்றிச் சொன்னார்கள். ⁴⁷  இதனால் முதன்மை குருமார்களும் பரிசேயர்களும் நியாயசங்கத்தைக் கூட்டி, “இப்போது என்ன செய்வது? இந்த மனுஷன் நிறைய அற்புதங்களைச் செய்கிறானே!+ ⁴⁸  இவனை இப்படியே விட்டுவிட்டால் எல்லாரும் இவன்மேல் விசுவாசம் வைப்பார்கள். பிறகு, ரோமர்கள் வந்து நம்முடைய ஆலயத்தையும் தேசத்தையும் எடுத்துக்கொள்வார்கள்” என்று சொன்னார்கள். ⁴⁹  அப்போது, அவர்களில் ஒருவராகவும் அந்த வருஷத்தின் தலைமைக் குருவாகவும் இருந்த காய்பா+ அவர்களிடம், “உங்களுக்கு ஒன்றும் தெரியவில்லை. ⁵⁰  முழு தேசமும் அழிந்துபோவதைவிட மக்களுக்காக ஒரேவொரு மனுஷன் சாவது உங்களுக்குத்தான் நல்லது என்பதை யோசிக்காமல் இருக்கிறீர்களே” என்று சொன்னார். ⁵¹  இந்த வார்த்தைகளை அவர் சொந்தமாகச் சொல்லவில்லை; அவர் அந்த வருஷத்தின் தலைமைக் குருவாக இருந்ததால், இயேசு அந்தத் தேசத்துக்காகச் சாகப்போகிறார் என்றும், ⁵²  அந்தத் தேசத்துக்காக மட்டுமல்ல, சிதறிப்போன கடவுளுடைய பிள்ளைகளைக் கூட்டிச்சேர்க்கும்படி அவர்களுக்காகவும் சாகப்போகிறார் என்றும் தீர்க்கதரிசனமாகச் சொன்னார். ⁵³  அன்றுமுதல், அவர்கள் இயேசுவைக் கொல்வதற்கு திட்டம் தீட்ட ஆரம்பித்தார்கள். ⁵⁴  அதனால், யூதர்கள் மத்தியில் இயேசு வெளிப்படையாக நடமாடாமல், அங்கிருந்து புறப்பட்டு, வனாந்தரத்துக்குப் பக்கத்திலிருந்த எப்பிராயீம்+ என்ற நகரத்துக்குப் போய்த் தன்னுடைய சீஷர்களோடு தங்கினார். ⁵⁵  யூதர்களுடைய பஸ்கா பண்டிகை+ நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது. தூய்மைச் சடங்கு செய்துகொள்வதற்காக நாட்டுப்புறத்திலிருந்து நிறைய பேர் பஸ்காவுக்கு முன்பே எருசலேமுக்குப் போனார்கள். ⁵⁶  அங்கே அவர்கள் இயேசுவைத் தேடிக்கொண்டிருந்தார்கள். ஆலயத்தில் கூடிநின்றபோது, “அவர் பண்டிகைக்கு வர மாட்டாரா, நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?” என்று ஒருவரை ஒருவர் கேட்டுக்கொண்டார்கள். ⁵⁷  முதன்மை குருமார்களும் பரிசேயர்களும் இயேசுவைப் பிடிக்க* நினைத்தார்கள். அதனால், அவர் இருக்கிற இடம் யாருக்காவது தெரியவந்தால் அதைத் தங்களுக்குச் சொல்ல வேண்டுமென்று கட்டளை போட்டிருந்தார்கள்.