Pocieszaj zasmuconych

„Jehowa mnie namaścił, (...) abym pocieszał wszystkich pogrążonych w żałości” (IZAJASZA 61:1, 2).

1, 2. Kogo powinniśmy pocieszać i dlaczego?

JEHOWA, Bóg zapewniający prawdziwe pocieszenie, uczy nas wspierać bliźnich, którzy zaznają różnych udręk. Zachęca, byśmy ‛pocieszali swą mową dusze przygnębione’ oraz osoby pogrążone w żałości (1 Tesaloniczan 5:14). Postępujemy tak wobec współwyznawców w potrzebie. Ale okazujemy miłość również ludziom spoza zboru, nawet tym, którzy sami nam jej nie okazywali (Mateusza 5:43-48; Galatów 6:10).

² Jezus Chrystus odczytał i odniósł do siebie następujące proroctwo: „Spoczywa na mnie duch Wszechwładnego Pana, Jehowy, bo Jehowa mnie namaścił, bym opowiadał dobrą nowinę potulnym. Posłał mnie, abym opatrywał mających złamane serce, (...) abym pocieszał wszystkich pogrążonych w żałości” (Izajasza 61:1, 2; Łukasza 4:16-19). Nowożytni chrześcijanie namaszczeni duchem od dawna rozumieją, że ten obowiązek spoczywa także na nich, a „drugie owce” z radością towarzyszą im w tej pracy (Jana 10:16).

3. Jak możemy pomóc tym, którzy pytają, dlaczego Bóg dopuszcza do różnych nieszczęść?

³ Gdy zdarza się jakieś nieszczęście, ludzie często są załamani i zastanawiają się, dlaczego Bóg do tego dopuszcza. Na to pytanie jednoznacznie odpowiada Biblia. Ale ktoś, kto  jej nie studiuje, może potrzebować sporo czasu, by to dokładnie zrozumieć. Pomocne okazują się pod tym względem publikacje Świadków Jehowy. * Jednak na początek wystarczy nieraz przeczytać komuś pokrzepiający fragment biblijny, na przykład Księgę Izajasza 61:1, 2, by pokazać, iż Bóg pragnie zapewniać ludziom pocieszenie.

4. Jak głosicielka z Polski pokrzepiła przygnębioną uczennicę i jak to zdarzenie może ci pomóc wspierać innych?

⁴ Pocieszenia potrzebują wszyscy — młodzi i starzy. Przygnębiona nastolatka w Polsce poprosiła o radę swoją znajomą. Owa kobieta była Świadkiem Jehowy. Życzliwie porozmawiała z dziewczyną i zorientowała się, że ma ona mnóstwo pytań i wątpliwości: „Dlaczego panoszy się zło? Dlaczego ludzie cierpią? Dlaczego cierpi moja sparaliżowana siostrzyczka? Dlaczego ja mam chore serce? W kościele słyszę, że tak chce Bóg. Jeśli faktycznie tak jest, to przestanę w Niego wierzyć!” Siostra pomodliła się w duchu do Jehowy i powiedziała: „Cieszę się, że mnie o to zagadnęłaś. Spróbuję ci pomóc”. Opowiedziała jej, że niegdyś jako dziecko sama miała wątpliwości i że pomogli jej Świadkowie Jehowy. Wyjaśniła: „Dowiedziałam się, że Bóg nie jest sprawcą cierpień ludzi, lecz ich kocha, że pragnie ich dobra i że wkrótce dokona radykalnych zmian na ziemi: znikną choroby, starość i śmierć, a posłuszni na pewno doczekają się życia wiecznego — nie w niebie, ale tu, na tej planecie”. Pokazała jej Księgę Objawienia 21:3, 4; Hioba 33:25; Izajasza 35:5-7 oraz 65:21-25. Po długiej rozmowie nastolatka z widoczną ulgą oznajmiła: „Teraz wiem, po co żyję. Czy mogę do pani jeszcze przyjść?” Nasza siostra zapoczątkowała z nią studium biblijne, które odbywało się dwa razy w tygodniu.

Nieś drugim pocieszenie od Boga

5. Jak wyrażając współczucie, możemy zapewnić komuś prawdziwe pocieszenie?

⁵ W pocieszaniu innych ważną rolę odgrywają wyrazy współczucia. Tonem głosu i odpowiednimi słowami chcemy zapewnić przygnębionego, że jesteśmy szczerze zainteresowani jego pomyślnością. Nie da się tego osiągnąć pustymi frazesami. Jak mówi Biblia, nadzieję mamy „przez naszą wytrwałość i przez pociechę z Pism” (Rzymian 15:4). A zatem w stosownej chwili warto komuś wyjaśnić, czym jest Królestwo Boże, i na podstawie Biblii wykazać, jak rozwiąże ono obecne problemy ludzi. Potem można przedstawić dalsze dowody, dlaczego ta nadzieja jest niezawodna. W ten sposób napełnimy czyjeś serce rzeczywistym pocieszeniem.

6. Co nasi bliźni powinni zrozumieć, jeśli mają w pełni skorzystać z pociechy płynącej z Pism?

⁶ Aby ktoś odniósł pełny pożytek z udzielanego mu pocieszenia, musi się dowiedzieć o prawdziwym Bogu oraz poznać Jego przymioty i wiarygodne obietnice. Gdy pomagamy osobie niebędącej jeszcze czcicielem Jehowy, starajmy się jej wyjaśnić następujące sprawy: 1) Pocieszenie zawarte w Biblii pochodzi  od Jehowy, prawdziwego Boga. 2) Jehowa jest Bogiem miłości, jest Wszechmocnym Stwórcą nieba i ziemi oraz obfituje w lojalną życzliwość i prawdę. 3) Zbliżenie się do Boga dzięki nabywaniu dokładnej wiedzy z Jego Słowa dodaje nam sił do radzenia sobie z trudnościami. 4) W Biblii znajdujemy wersety, które odnoszą się do różnych ciężkich sytuacji życiowych.

7. (a) Dlaczego dobrze jest podkreślać, że pocieszenie od Boga ‛obfituje przez Chrystusa’? (b) Jak mógłbyś pocieszyć kogoś, kto zrozumiał, że postępował niewłaściwie?

⁷ Udzielając duchowego pokrzepienia osobom zasmuconym, ale już zaznajomionym z Biblią, niektórzy przytaczają wypowiedź z Listu 2 do Koryntian 1:3-7. Skupiają się na słowach „przez Chrystusa obfituje pocieszenie, którego doznajemy”. Werset ten może pomóc przygnębionemu zrozumieć, że powinien bardziej docenić Biblię jako źródło pociechy. Może też być podstawą do szerszej dyskusji przy innych okazjach. Jeśli ktoś uświadomił sobie, że przeżywa trudności wskutek własnych błędów, warto mu odczytać — bez osądzania go — pocieszające słowa z Listu 1 Jana 2:1, 2 i Psalmu 103:11-14. W taki sposób możemy zapewniać innym rzeczywiste pocieszenie pochodzące od Boga.

Udręczeni przemocą i niedostatkiem

8, 9. Jak możemy pocieszać ludzi cierpiących wskutek przemocy?

⁸ Miliony ludzi doznaje w życiu rozmaitych udręk spowodowanych przemocą — cierpią na skutek przestępczości lub wojen. Jak możemy ich pocieszać?

⁹ Prawdziwi chrześcijanie starannie wystrzegają się wszystkiego, co mogłoby sugerować, że w konfliktach tego świata popierają którąś ze stron (Jana 17:16). Jednak posługując się Biblią, wskazują innym, że obecne trudne warunki nie będą trwać wiecznie. W takich rozmowach mogą przytoczyć Psalm 11:5, który przedstawia pogląd Jehowy na ludzi miłujących przemoc. Mogą też odczytać Psalm 37:1-4, gdzie ostrzeżono przed braniem odwetu i zachęcono do ufania Bogu. Z kolei Psalm 72:12-14 wyjawia, jakie uczucia względem niewinnych ofiar przemocy żywi Większy Salomon — panujący już w niebie Jezus Chrystus.

10. Jak podane tu wersety mogą pocieszyć kogoś, kto żyje w regionie od lat nękanym wojną?

¹⁰ Sporo ludzi doświadcza jednej wojny po drugiej, gdy wrogie sobie ugrupowania walczą o władzę. Wielu szybko dochodzi do wniosku, że wojna i jej następstwa są nieodłączną częścią życia. Nadzieję na poprawę swego losu widzą tylko w ucieczce do innego kraju. Tymczasem większości nigdy się to nie udaje, a niejeden w czasie takiej próby zginął. Ci zaś, którzy zdołali uciec, stwierdzają, że po prostu zamienili stare problemy na nowe. Takim osobom warto przytoczyć Psalm 146:3-6, który pomaga zawierzyć czemuś znacznie pewniejszemu niż emigracja. A proroctwa z Ewangelii według Mateusza 24:3, 7, 14 oraz z Listu 2 do Tymoteusza 3:1-5 pozwolą im szerzej spojrzeć na obecną sytuację i zrozumieć przyczyny panujących dziś warunków — mianowicie że żyjemy w okresie zakończenia tego systemu rzeczy. Ponadto dzięki słowom z Psalmu 46:1-3, 8, 9 oraz z Księgi Izajasza 2:2-4 tacy ludzie mogą pojąć, że istnieje realna nadzieja na pokojową przyszłość.

11. Które wersety pocieszyły pewną kobietę z Afryki Zachodniej i dlaczego?

¹¹ Podczas nieustającej wojny w Afryce Zachodniej pewna kobieta pod gradem kul uciekła z domu. Jej życie stało się potem pasmem strachu, smutku i gorzkich rozczarowań. Po jakimś czasie, kiedy całą rodziną mieszkali na obczyźnie, mąż spalił świadectwo ślubu i choć żona była wtedy w ciąży, odprawił ją razem z 10-letnim synem i został  duchownym. Gdy kobieta ta poznała słowa z Listu do Filipian 4:6, 7 i z Psalmu 55:22 oraz gdy przeczytała oparte na Biblii artykuły ze Strażnicy i Przebudźcie się!, w końcu znalazła pocieszenie i cel w życiu.

12. (a) Jakie pocieszenie Biblia zapewnia ludziom w ciężkiej sytuacji materialnej? (b) Jak głosicielka z Azji pomogła pewnej klientce?

¹² Miliony ludzi cierpi także z powodu tragicznej sytuacji ekonomicznej. Niekiedy należy ona do następstw wojny. Ale bywa też, że wielu traci swe oszczędności i dobytek wskutek nierozsądnych działań władz oraz chciwości i nieuczciwości rządzących. Jeszcze inni nigdy nie zdołali się niczego dorobić. Wszystkich może pocieszać świadomość, że Bóg przyniesie ulgę każdemu, kto Mu ufa, i że bezsprzecznie ustanowi sprawiedliwy świat, którego mieszkańcy będą się radować pracą swych rąk (Psalm 146:6, 7; Izajasza 65:17, 21-23; 2 Piotra 3:13). W pewnym kraju azjatyckim ekspedientka będąca Świadkiem Jehowy usłyszała, jak klientka ubolewa nad ciężkimi warunkami ekonomicznymi. Siostra wyjaśniła, że te trudności są częścią sytuacji, jaka wytworzyła się na całym świecie. Omówiła Ewangelię według Mateusza 24:3-14 oraz Psalm 37:9-11 i zapoczątkowała regularne studium biblijne.

13. (a) Jak mógłbyś na podstawie Biblii pomóc komuś, kto rozczarował się do pustych obietnic? (b) Jak byś poprowadził rozmowę z kimś, kto utrzymuje, że złe warunki zaprzeczają istnieniu Boga?

¹³ Kiedy ludzie cierpią przez długie lata albo raz po raz rozczarowują się do różnych pustych obietnic, mogą tak jak niegdyś Izraelici w Egipcie nie chcieć słuchać „wskutek zniechęcenia” (Wyjścia 6:9). W takim wypadku warto im pokazać, jak Biblia pomaga umiejętnie radzić sobie z obecnymi trudnościami i wystrzegać się pułapek, w które niepotrzebnie wpada sporo osób (1 Tymoteusza 4:8b). Niejeden może uznać, iż opłakane warunki zaprzeczają istnieniu Boga albo dowodzą, że Bóg się o niego nie troszczy. Komuś takiemu można przeczytać i objaśnić odpowiedni werset poświadczający, że Bóg wyciąga do ludzi rękę, ale wielu odrzuca Jego pomoc (Izajasza 48:17, 18).

Po trzęsieniu ziemi i innych klęskach

14, 15. Jak Świadkowie Jehowy okazali zainteresowanie ludziom, którzy przeżyli wstrząsające zdarzenie?

¹⁴ Groźna nawałnica, trzęsienie ziemi, pożar czy jakiś wybuch — wszystko to może przysporzyć różnych nieszczęść i smutku całym rzeszom ludzi. Jak pocieszać tych, którzy przeżyli taką klęskę?

¹⁵ Nasi bliźni muszą wiedzieć, że ktoś interesuje się ich losem. W pewnym kraju po ataku terrorystycznym ludzi ogarnęło przerażenie. Wielu straciło bliskich, żywicieli rodzin i przyjaciół. Inni utracili pracę i wszelkie poczucie bezpieczeństwa. Z pomocą swoim sąsiadom pośpieszyli Świadkowie Jehowy — współczuli im ogromnych strat oraz pocieszali ich na postawie Biblii. Sporo ludzi przyjęło te dowody zainteresowania z głęboką wdzięcznością.

16. Dlaczego służba głosicielek w rejonie kataklizmu na terenie Salwadoru przyniosła dobre owoce?

¹⁶ W roku 2001 w Salwadorze po silnym trzęsieniu ziemi osunęła się ogromna lawina błotna, pochłaniając mnóstwo ofiar. Należał do nich 25-letni mężczyzna oraz dwie siostry jego narzeczonej. Matka tego młodzieńca i jego narzeczona, będące Świadkami Jehowy, od razu zaangażowały się w służbę kaznodziejską. W rozmowach często słyszały opinię, że to Bóg zabrał do siebie tych ludzi albo że taka była Jego wola. Głosicielki przytaczały wtedy Księgę Przysłów 10:22, dowodząc, iż Bóg nie jest odpowiedzialny za cierpienia. Na podstawie Listu do Rzymian 5:12 objaśniały, że śmierć nie przyszła na ludzkość z woli Bożej, lecz wskutek grzechu człowieka. Dzieliły się też pocieszającymi słowami z Psalmu  34:18; 37:29, z Księgi Izajasza 25:8 oraz z Objawienia 21:3, 4. Ludzie chętnie słuchali, zwłaszcza że obie kobiety same straciły w tym kataklizmie najbliższych. Nasze siostry zapoczątkowały wiele studiów biblijnych.

17. Jak możemy pomagać innym w czasie klęski?

¹⁷ Gdy zdarzy się jakaś klęska, możesz napotkać kogoś potrzebującego twej natychmiastowej pomocy. Na przykład trzeba będzie wezwać lekarza, ułatwić rannemu dotarcie do szpitala albo w miarę możliwości zapewnić komuś żywność i schronienie. W roku 1998, po jednej z klęsk we Włoszech, pewien dziennikarz zauważył, iż Świadkowie Jehowy „w praktyczny sposób pomagają poszkodowanym, bez względu na ich religię”. W niektórych częściach świata wydarzenia spełniające proroctwa o dniach ostatnich przysparzają ludziom wielkich cierpień. Świadkowie Jehowy starają się tam wskazywać na biblijne zapowiedzi takich sytuacji i przedstawiają krzepiącą obietnicę z Pisma Świętego, że Królestwo Boże przyniesie całej ludzkości prawdziwe bezpieczeństwo (Przysłów 1:33; Micheasza 4:4).

Gdy umrze ktoś bliski

18-20. Jak mógłbyś słowem lub czynem pocieszyć rodzinę, która straciła kogoś bliskiego?

¹⁸ Dzień w dzień miliony ludzi opłakuje śmierć kogoś ukochanego. Pogrążonych w żałości możemy spotkać podczas chrześcijańskiej służby kaznodziejskiej bądź innych zajęć. Jak słowem lub czynem podnosić ich na duchu?

¹⁹ Czy widzisz, że ktoś jest roztrzęsiony? Czy dom jest pełen krewnych okrytych żałobą? Zapewne chciałbyś im wiele powiedzieć, ale kieruj się rozeznaniem (Kaznodziei 3:1, 7). Mógłbyś złożyć im kondolencje, pozostawić odpowiednią publikację biblijną (broszurę, czasopismo czy traktat)  i przyjść po paru dniach, by zobaczyć, jak jeszcze pomóc. W stosownym momencie zaproponuj przeczytanie pocieszających fragmentów z Biblii. Mogą one ich pokrzepić i podnieść na duchu (Przysłów 16:24; 25:11). Wprawdzie nie potrafisz wskrzeszać zmarłych, jak to czynił Jezus, ale możesz pokazać, co o ich stanie mówi Pismo Święte. Nie jest to jednak najlepszy moment na rozprawianie się z mylnymi poglądami (Psalm 146:4; Kaznodziei 9:5, 10; Ezechiela 18:4). Warto wspólnie odczytać biblijne obietnice co do zmartwychwstania (Jana 5:28, 29; Dzieje 24:15). Potem omów ich znaczenie na podstawie którejś relacji z Pisma Świętego (Łukasza 8:49-56; Jana 11:39-44). Zwróć też uwagę na przymioty kochającego Boga, który dał tę nadzieję (Hioba 14:14, 15; Jana 3:16). Wyjaśnij, jaki pożytek odnosisz z tych nauk osobiście i dlaczego masz do nich zaufanie.

²⁰ Pogrążonych w żałości można również zaprosić do Sali Królestwa, by poznali ludzi, którzy szczerze kochają bliźnich i wiedzą, jak dodawać sobie nawzajem otuchy. Pewna kobieta w Szwecji wyznała, że właśnie tego szukała całe życie (Jana 13:35; 1 Tesaloniczan 5:11).

21, 22. (a) O czym powinniśmy pamiętać, chcąc pocieszać innych? (b) Jak mógłbyś pocieszyć kogoś, kto dobrze zna Pismo Święte?

²¹ Czy nie czujesz się czasem zakłopotany, gdy twój współwyznawca lub ktoś inny jest głęboko zasmucony? Jak się zachować? Co mu powiedzieć? Grecki wyraz zwykle tłumaczony w Biblii na „pocieszenie” dosłownie znaczy „wezwanie do stanięcia u boku”. A zatem pocieszyć to w gruncie rzeczy wyciągnąć pomocną dłoń, być u boku pogrążonych w żałości (Przysłów 17:17).

²² A jak pocieszać kogoś, kto już wie, co Biblia mówi o śmierci, o okupie i zmartwychwstaniu? Wielkim wsparciem może być nawet obecność przyjaciela mającego te same poglądy. Gdy przygnębiony chce coś powiedzieć, bądź dobrym słuchaczem. Nie próbuj wygłaszać kazania. Wersety z Biblii traktuj jak wypowiedzi Boże krzepiące serce zarówno zasmuconego, jak i twoje. Wspomnij o niewzruszonym przekonaniu, jakie razem żywicie w niezawodność tych obietnic. Kiedy więc odzwierciedlamy współczucie Boga i dzielimy się bezcennymi prawdami z Jego Słowa, możemy pomóc przygnębionym czerpać otuchę i siły od Jehowy — „Boga wszelkiego pocieszenia” (2 Koryntian 1:3).

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

• Kogo ludzie winią za różne nieszczęścia i jak możemy im pomóc?

• Jak pomagać bliźnim w pełni korzystać z pocieszenia płynącego z Biblii?

• Jakie sytuacje przysparzają zgryzot wielu mieszkańcom twego terenu i jak mógłbyś ich pokrzepić?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 23]

Niesienie prawdziwej pociechy w czasie klęsk

[Prawa własności]

Obóz dla uchodźców: UN PHOTO 186811/J. Isaac

[Ilustracja na stronie 24]

Pocieszyć może już sama obecność przyjaciela