1, 2. (a) Jaką zasadą kierują się naśladowcy Jezusa? (b) Jak przeciwnicy próbowali nas pokonać i z jakim rezultatem?

 STOJĄC przed Piłatem, najbardziej wpływowym świeckim sędzią narodu żydowskiego, Jezus wypowiedział zasadę, którą jego prawdziwi naśladowcy kierują się po dziś dzień. „Moje królestwo nie jest częścią tego świata” — oznajmił. „Gdyby moje królestwo było częścią tego świata, moi słudzy walczyliby, żebym nie został wydany Żydom. Ale przecież moje królestwo nie jest stąd” (Jana 18:36). Piłat rozkazał stracić Jezusa, lecz jego tryumf nie trwał długo. Jezus zmartwychwstał. Cesarze władający potężnym imperium rzymskim próbowali pozbyć się naśladowców Chrystusa, jednak ich wysiłki okazały się daremne. Chrześcijanie głosili o Królestwie na obszarze całego starożytnego świata (Kol. 1:23).

² Po tym, jak w roku 1914 Królestwo objęło władzę, największe potęgi militarne usiłowały zniszczyć lud Boży. Ale wszystkie poniosły klęskę. Wiele rządów i frakcji politycznych próbowało zmusić nas do opowiedzenia się po ich stronie w prowadzonych konfliktach. Nie udało im się jednak nas podzielić. Dzisiaj poddani Królestwa żyją właściwie w każdym państwie na ziemi. Mimo to tworzymy prawdziwie braterską społeczność, zachowującą ścisłą neutralność w sprawach politycznych tego świata. Nasza jedność stanowi niezbity dowód, że Królestwo Boże objęło władzę i że Król Jezus Chrystus nieustannie nas prowadzi, oczyszcza i chroni. Jak to robi? Zwróćmy uwagę na kilka krzepiących wiarę zwycięstw prawnych, jakie dzięki pomocy Jezusa odnieśli ci, którzy są zdecydowani ‛nie być częścią świata’ (Jana 17:14).

3, 4. (a) Jakie wydarzenia rozegrały się w okresie narodzin Królestwa? (b) Czy słudzy Boży zawsze w pełni rozumieli kwestię neutralności? Objaśnij to.

³ Gdy narodziło się Królestwo, w niebie wybuchła wojna, w wyniku której Szatan został zrzucony na ziemię (odczytaj Objawienie 12:7-10, 12). Również na ziemi trwała  zawierucha wojenna, która okazała się dla sług Bożych wielką próbą. Byli oni zdecydowani naśladować Jezusa i ‛nie być częścią świata’. Początkowo jednak nie w pełni rozumieli, z czym będzie się wiązać prawdziwa neutralność w sprawach politycznych.

⁴ Na przykład w VI tomie Brzasku Tysiąclecia a, opublikowanym w roku 1904, zachęcono chrześcijan do wystrzegania się udziału w konfliktach zbrojnych. Dalej wyjaśniono, że jeśli jednak chrześcijanin zostanie powołany do wojska, powinien zabiegać o zadania niewymagające brania udziału w walce. Gdyby mu się to nie udało i zostałby wysłany na linię frontu, powinien starać się nikogo nie zabić. Herbert Senior z Wielkiej Brytanii, ochrzczony w roku 1905, opowiadał: „Wielu braci było zdezorientowanych. Nie zostało jasno powiedziane, czy wstąpienie do armii i wykonywanie tam obowiązków cywilnych jest właściwe”.

5. Co w związku z kwestią neutralności napisano w Strażnicy z 1 września 1915 roku?

⁵ Jednak w Strażnicy z 1 września 1915 roku ukazał się artykuł, który rzucał na tę sprawę więcej światła. Nawiązując do zaleceń ze wspomnianej powyżej książki, powiedziano: „Zastanawiamy się, czy takie zachowanie nie oznaczałoby kompromisu”. A co wtedy, gdyby chrześcijaninowi groziło rozstrzelanie za odmowę włożenia munduru i odbycia służby wojskowej? W artykule przedstawiono następującą argumentację: „Czy gorzej byłoby zostać zastrzelonym z powodu lojalności wobec Księcia Pokoju i odmowy złamania Jego rozkazu, niż zostać zastrzelonym pod sztandarami tych ziemskich królów, podczas udzielania im poparcia i sprzeniewierzania się — przynajmniej na pozór — naukom naszego Niebiańskiego Króla? Z tych dwóch śmierci wolelibyśmy tę pierwszą — wolelibyśmy umrzeć dlatego, że jesteśmy wierni naszemu Niebiańskiemu Królowi”. Mimo tak stanowczych słów w podsumowaniu napisano: „Nie jest to wymóg, tylko po prostu sugestia”.

6. Czego nauczyłeś się z przykładu brata Herberta Seniora?

⁶ Niektórzy bracia dobrze rozumieli, że chrześcijanin nie powinien iść do wojska, i byli gotowi ponieść konsekwencje takiej postawy. Herbert Senior powiedział: „Nie widziałem większej różnicy między wyładowywaniem nabojów ze statku a wkładaniem tych nabojów do karabinu [w czasie walki]” (Łuk. 16:10). Za podyktowaną sumieniem odmowę służby wojskowej brat Senior został aresztowany. Razem z 4 braćmi znalazł się w grupie 16 więźniów sumienia, wśród których byli wyznawcy różnych religii i których osadzono w zakładzie karnym w Richmond. Któregoś dnia wszystkich szesnastu potajemnie wysłano na front do Francji. Tam otrzymali wyrok śmierci. Stanęli przed plutonem  egzekucyjnym, ale ostatecznie nie zostali rozstrzelani. Wyrok zamieniono na dziesięć lat pozbawienia wolności.

7. Jak lud Boży rozumiał kwestię neutralności, gdy wybuchła II wojna światowa?

⁷ Kiedy wybuchła II wojna światowa, lud Jehowy jako całość lepiej już rozumiał, co to znaczy być neutralnym i naśladować wzór Jezusa (Mat. 26:51-53; Jana 17:14-16; 1 Piotra 2:21). W Strażnicy z 1 listopada 1939 roku (wydanie polskie z 1 stycznia 1940 roku) zamieszczono znamienny artykuł zatytułowany „Neutralność”. Można w nim było przeczytać, że wśród narodów toczących wojnę „sprzymierzony lud Jehowy” musi się kierować zasadą ścisłej neutralności. W związku z tym artykułem brat Simon Kraker, który później usługiwał w Biurze Głównym w Nowym Jorku, powiedział: „Pojąłem, że słudzy Boży mają żyć w pokoju ze wszystkimi ludźmi, nawet wśród grozy wojny”. Był to pokarm duchowy we właściwym czasie — pomógł naszym braciom przygotować się na bezprecedensowy atak na ich lojalność wobec Królestwa.

8, 9. Jak spełniło się proroctwo zapisane przez apostoła Jana?

⁸ Zgodnie z proroctwem, które zapisał apostoł Jan, po narodzinach Królestwa w roku 1914 „smok”, czyli Szatan  Diabeł, miał wyrzucić z paszczy symboliczną rzekę — miał próbować zgładzić zwolenników Królestwa Bożego (odczytaj Objawienie 12:9, 15) b. Jak spełniło się to proroctwo? Począwszy od lat dwudziestych, lud Boży zmagał się z falą sprzeciwu. Podczas II wojny światowej wielu braci mieszkających w Ameryce Północnej — między innymi brat Kraker — zostało z powodu lojalności wobec Królestwa wtrąconych do więzienia. Świadkowie Jehowy stanowili ponad dwie trzecie wszystkich, którzy znaleźli się w więzieniach federalnych USA za to, że nie chcieli ze względów religijnych poprzeć wojny.

⁹ Diabeł wraz ze swoimi poplecznikami chciał złamać lojalność poddanych Królestwa niezależnie od tego, gdzie mieszkali. Zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Afryce i Europie stawali oni przed sądami i komisjami do spraw zwolnień warunkowych. Ponieważ niezachwianie obstawali przy neutralności, trafiali do więzień, byli bici i okaleczani. Pod szczególnie silną presją znaleźli się słudzy Boży w Niemczech, gdyż nie chcieli posługiwać się hitlerowskim pozdrowieniem ani popierać machiny wojennej. Pod rządami nazistów około 6000 Świadków — z Niemiec i innych krajów — wysłano do obozów, a przeszło 1600 zginęło z rąk oprawców. Diabeł nie zdołał jednak wyrządzić ludowi Bożemu żadnej trwałej szkody (Marka 8:34, 35).

10. Co symbolizuje „ziemia” i jak pochłaniała ona „rzekę”?

¹⁰ Zgodnie z proroctwem utrwalonym przez apostoła Jana „ziemia” — rozsądniejsza część społeczeństwa ludzkiego — miała pochłonąć „rzekę” prześladowań, przychodząc z pomocą ludowi Bożemu. Jak spełnia się to proroctwo? Od zakończenia II wojny światowej „ziemia” często podejmowała działania na rzecz wiernych poddanych mesjańskiego Królestwa (odczytaj Objawienie 12:16). Na przykład różne trybunały stawały w obronie praw Świadków Jehowy, którzy odmawiali służby wojskowej i nie zgadzali się uczestniczyć w ceremoniach patriotycznych. Na początek przyjrzyjmy się kilku zapewnionym przez Jehowę ważniejszym zwycięstwom dotyczącym służby wojskowej (Ps. 68:20).

11, 12. W jakiej sytuacji znaleźli się bracia Sicurella i Thlimmenos i jaki obrót przyjęły sprawy?

¹¹ Stany Zjednoczone. Anthony Sicurella razem z piątką rodzeństwa był wychowywany przez rodziców będących Świadkami Jehowy. W wieku 15 lat został ochrzczony. Kiedy skończył 21 lat, zarejestrował się przed komisją poborową jako kaznodzieja. Dwa lata później, w roku 1950, złożył wniosek o zaklasyfikowanie go jako tak zwanego obdżektora, czyli osobę odmawiającą pełnienia służby wojskowej  ze względu na przekonania. Chociaż raport FBI był dla niego korzystny, Departament Sprawiedliwości odrzucił jego prośbę. Sprawa przeszła różne etapy sądowe i w końcu zgodził się ją rozpatrzyć Sąd Najwyższy. Uchylił on wyrok niższej instancji i orzekł na korzyść brata Sicurelli. Orzeczenie to stało się precedensem, który pomógł innym obywatelom USA odmawiającym służby wojskowej z powodu swoich przekonań.

¹² Grecja. W roku 1983 Iakovos Thlimmenos został oskarżony o niesubordynację za odmowę włożenia munduru wojskowego i skazany na więzienie. Po wyjściu na wolność chciał uzyskać certyfikat księgowego, ale jego podanie odrzucono, ponieważ był karany. Wystąpił na drogę sądową, a gdy przegrał w sądach krajowych, skierował sprawę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPC). W roku 2000 Wielka Izba ETPC, składająca się z 17 sędziów, orzekła na jego korzyść, ustanawiając precedens dotyczący dyskryminacji. Wcześniej ponad 3500 greckich braci, którzy odbyli karę więzienia za zachowywanie neutralności, figurowało w rejestrze skazanych. Po wydaniu orzeczenia przez ETPC Grecja wprowadziła przepisy, w myśl których Świadków tych nie można już było traktować jak ludzi z przestępczą przeszłością. Poza tym w zrewidowanej greckiej konstytucji uwzględniono wydane parę lat wcześniej prawo, które gwarantowało wszystkim obywatelom możliwość podejmowania alternatywnej służby cywilnej.

13, 14. Jakie lekcje twoim zdaniem możemy wyciągnąć z przeżyć Iwajła Stefanowa i Wahana Bajatjana?

¹³ Bułgaria. W roku 1994 Iwajło Stefanow został w wieku 19 lat powołany do wojska, ale odmówił pełnienia tej służby. Nie zgodził się też wykonywać pracy cywilnej podlegającej administracji wojskowej. Został skazany na 18 miesięcy więzienia, jednak zaskarżył ten wyrok, powołując się na prawo do odmowy służby w wojsku ze względu na sumienie. Jego sprawa ostatecznie trafiła do ETPC. W roku 2001, zanim ją rozpatrzono, doszło do ugody. Bułgarskie władze objęły amnestią nie tylko brata Stefanowa, ale również wszystkich obywateli, którzy chcieli podjąć alternatywną służbę cywilną c.

¹⁴ Armenia. Wahan Bajatjan w roku 2001 osiągnął wiek poborowy d. Ze względu na sumienie odmówił służenia w armii. Odwoływał się do sądów różnych instancji, lecz za każdym razem przegrywał. We wrześniu 2002 roku rozpoczął odbywanie kary dwóch i pół roku więzienia, a po upływie dziesięciu i pół miesiąca został wypuszczony. W tym czasie wniósł skargę do ETPC, który rozpatrzył jego sprawę. Niestety, orzeczenie wydane 27 października 2009 roku  było niepomyślne. Mogło się wydawać, że dla Wahana Bajatjana i innych ormiańskich braci będących w podobnej sytuacji nie ma już nadziei. Jednak sprawa została rozpatrzona przez Wielką Izbę ETPC, która 7 lipca 2011 roku orzekła na korzyść Wahana Bajatjana. ETPC po raz pierwszy uznał, że możliwość odmowy służby wojskowej ze względu na przekonania religijne powinna być chroniona na podstawie prawa do wolności myśli, sumienia i wyznania. Ten przełomowy werdykt ma znaczenie dla ochrony praw nie tylko Świadków Jehowy, ale też milionów innych ludzi zamieszkujących państwa członkowskie Rady Europy e.

15. Dlaczego słudzy Jehowy odmawiają udziału w ceremoniach patriotycznych?

¹⁵ Lojalni poddani mesjańskiego Królestwa nie tylko nie pełnią służby wojskowej, ale też z szacunkiem odmawiają uczestniczenia w ceremoniach patriotycznych. Narody świata, zwłaszcza od wybuchu II wojny światowej, ogarnął  duch nacjonalizmu. Od obywateli często wymaga się, żeby deklarowali wierność ojczyźnie, składając ślubowanie, śpiewając hymn albo pozdrawiając flagę. My jednak jesteśmy oddani wyłącznie Jehowie (Wyjścia 20:4, 5). W rezultacie spadają na nas fale prześladowań. Ale i w tym wypadku Jehowa posługuje się „ziemią”, by pochłonąć niektóre z nich. Zwróćmy uwagę na kilka historycznych zwycięstw, które dał nam Jehowa za pośrednictwem Chrystusa (Ps. 3:8).

16, 17. Co spotkało Lillian i Williama Gobitas i czego nauczyłeś się z ich przykładu?

¹⁶ Stany Zjednoczone. W roku 1940 Sąd Najwyższy stosunkiem głosów 8 do 1 wydał wyrok niekorzystny dla Świadków Jehowy w sprawie Okręg Szkolny Minersville przeciw Gobitis. Dwunastoletnia Lillian Gobitas f i jej dziesięcioletni brat William pragnęli być lojalni względem Jehowy i nie chcieli pozdrawiać flagi ani składać ślubowania. Z tego powodu wydalono ich ze szkoły. Ich sprawa trafiła do Sądu Najwyższego, który uznał, że działania szkoły były zgodne z konstytucją, ponieważ umacniały „jedność narodu”. Orzeczenie to pociągnęło za sobą lawinę prześladowań. Dzieci wyrzucano ze szkół, dorosłych zwalniano z pracy, a wielu ucierpiało w wyniku ataków motłochu. W pewnej książce wspomniano, że „prześladowania Świadków w latach 1941-1943 to największy wybuch nietolerancji religijnej w XX-wiecznej Ameryce” (J. Noonan, The Lustre of Our Country).

¹⁷ Wrogowie Boga nie cieszyli się długo swoim zwycięstwem. W roku 1943 Sąd Najwyższy rozpatrzył podobną sprawę: Wydział Oświaty Stanu Wirginia Zachodnia przeciw Barnette. Tym razem przyznał rację Świadkom Jehowy. Po raz pierwszy w historii amerykański Sąd Najwyższy w tak krótkim czasie zmienił stanowisko. Od tego czasu jawne represje wobec sług Jehowy w USA znacznie osłabły. Sprawa ta przyczyniła się też do wzmocnienia praw wszystkich obywateli tego kraju.

18, 19. Co według słów Pabla Barrosa pomogło mu zachować lojalność i jak inni słudzy Jehowy mogą brać z niego przykład?

¹⁸ Argentyna. W roku 1976 Hugo i Pablo Barros, chłopcy w wieku siedmiu i ośmiu lat, zostali wydaleni ze szkoły za odmowę udziału w ceremonii podnoszenia flagi. Pewnego razu dyrektorka szkoły popchnęła Pabla i uderzyła go w głowę. Przez godzinę trzymała obu chłopców po lekcjach, usiłując zmusić ich do uczestniczenia w ceremoniach patriotycznych. Wspominając te próby, Pablo powiedział: „Bez pomocy Jehowy na pewno nie dałbym rady oprzeć się tej presji”.

¹⁹ Sędzia rozpatrujący tę sprawę podtrzymał decyzję szkoły o wydaleniu chłopców. Wniesiono jednak odwołanie do Sądu Najwyższego, który w roku 1979 uchylił wyrok sądu niższej instancji i stwierdził: „Orzeczona kara [wydalenia  ze szkoły] jest niezgodna z konstytucją, która gwarantuje prawo do nauki (artykuł 14) i zobowiązuje państwo do zapewnienia podstawowego wykształcenia (artykuł 5)”. Z tego zwycięstwa prawnego skorzystało około 1000 dzieci Świadków. Jedne ostatecznie nie zostały wydalone ze szkoły, a inne — takie jak Pablo i Hugo — zostały przyjęte z powrotem.

20, 21. Jak sprawa Roela i Emily Embralinag wzmacnia twoją wiarę?

²⁰ Filipiny. W roku 1990 dziewięcioletni Roel Embralinag g i jego dziesięcioletnia siostra Emily oraz przeszło 65 innych uczniów będących Świadkami zostało wydalonych ze szkoły za odmowę pozdrawiania flagi. Ojciec Roela i Emily, Leonardo, próbował rozmawiać z władzami szkolnymi, ale nie przyniosło to rezultatu. Ponieważ sytuacja się pogarszała, w końcu skierował sprawę do Sądu Najwyższego. Nie miał jednak pieniędzy ani prawnika, który by go reprezentował. Cała rodzina żarliwie modliła się do Jehowy  o kierownictwo. Dzieci w tym czasie spotykały się z drwinami i złośliwościami. Leonardo doszedł do wniosku, że z powodu braku prawniczego przygotowania nie ma szans na wygranie procesu.

²¹ Sprawy przybrały jednak taki obrót, że rodzinę tę reprezentował Felino Ganal — adwokat, który wcześniej pracował w jednej z najbardziej renomowanych kancelarii prawniczych kraju, ale zwolnił się, gdy został Świadkiem Jehowy. Sąd Najwyższy jednogłośnie orzekł na korzyść Świadków i anulował decyzje o wydaleniach ze szkoły. Po raz kolejny przeciwnicy ludu Bożego ponieśli porażkę.

22, 23. (a) Dlaczego wygraliśmy tyle ważnych bitew prawnych? (b) Czego dowodzi istnienie ogólnoświatowej społeczności pokojowo usposobionych ludzi?

²² Dlaczego słudzy Jehowy wygrali tyle ważnych bitew prawnych? Mimo że nie dysponujemy wpływami politycznymi, w jednym kraju po drugim bezstronni sędziowie różnych instancji zapewniają nam ochronę przed zawziętymi przeciwnikami i ustanawiają precedensy w prawie konstytucyjnym. Nie ulega wątpliwości, że zwycięstwa te osiągamy dzięki pomocy Chrystusa (odczytaj Objawienie 6:2). A dlaczego toczymy takie batalie? Nie chodzi nam o reformowanie systemu prawnego, lecz o zapewnienie sobie warunków do swobodnego pełnienia służby na rzecz naszego Króla, Jezusa Chrystusa (Dzieje 4:29).

²³ Król ten błogosławi naszym wysiłkom, tak byśmy mogli zachowywać neutralność w świecie podzielonym konfliktami politycznymi i skażonym głęboko zakorzenioną nienawiścią. Mimo usilnych starań Szatanowi nie udaje się nas podzielić i pokonać. Królestwo zgromadza miliony osób, które nie chcą ‛uczyć się wojowania’. Już samo istnienie ogólnoświatowej społeczności takich pokojowo usposobionych ludzi to prawdziwy cud — i niepodważalny dowód, że Królestwo Boże panuje! (Izaj. 2:4).