MAREK spisał jedną z czterech ksiąg biblijnych o życiu Jezusa. Jego Ewangelia jest najkrótsza i najłatwiej się ją czyta. Kim był Marek? Jak myślisz, czy znał Jezusa? — * Zobaczmy, jakie próby przeszedł i dlaczego nigdy nie uległ zniechęceniu i nie przestał być chrześcijaninem.

W Biblii po raz pierwszy wyraźnie wspomniano o Marku w związku z wydarzeniami, które nastąpiły po tym, jak Herod Agryppa uwięził apostoła Piotra. Pewnej nocy anioł uwolnił Piotra i ten natychmiast udał się do Marii, mieszkającej w Jerozolimie matki Marka. Było to jakieś dziesięć lat po śmierci Jezusa w dniu Paschy 33 roku n.e. (Dzieje 12:1-5, 11-17).

Czy wiesz, dlaczego Piotr poszedł do domu Marii? — Prawdopodobnie znał jej rodzinę i wiedział, że u Marii spotykali się uczniowie Jezusa. Kuzyn Marka Barnabas był chrześcijaninem od dawna, co najmniej od dnia Pięćdziesiątnicy 33 roku. W Biblii nadmieniono, że hojnie podzielił się wtedy z innymi uczniami tym, co miał. Jezus mógł więc znać Barnabasa, jego ciotkę Marię i jej syna Marka (Dzieje 4:36, 37; Kolosan 4:10).

W swej Ewangelii Marek napisał, że tej nocy, gdy aresztowano Jezusa, w pobliżu był pewien młody człowiek w szacie ‛zarzuconej na nagie ciało’. Kiedy wrogowie próbowali go schwytać, uciekł. Jak myślisz, kto to był? — Tak, to najprawdopodobniej był Marek! Być może gdy późnym wieczorem Jezus i apostołowie wyszli, Marek szybko zarzucił na siebie szatę i poszedł za nimi (Marka 14:51, 52).

Marek prowadził życie bogate pod względem duchowym. Zapewne był wśród uczniów, na których został wylany duch święty w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku, i blisko współpracował z wiernymi sługami Bożymi, między innymi z Piotrem. Towarzyszył również swemu kuzynowi Barnabasowi, który wcześniej pomógł Saulowi; Barnabas przedstawił Saula Piotrowi mniej więcej trzy lata po tym, jak Saul ujrzał w wizji Jezusa. Po latach Barnabas wyruszył do Tarsu, by odszukać tam Saula (Dzieje 9:1-15, 27; 11:22-26; 12:25; Galatów 1:18, 19).

W roku 47 Barnabas i Saul udali się w podróż misjonarską. Wzięli ze sobą Marka, ale ten z nieznanych nam powodów później ich opuścił i wrócił do  Jerozolimy. Saul (zwany też Pawłem) rozgniewał się i uznał to za poważne uchybienie, którego nie miał zamiaru zignorować (Dzieje 13:1-3, 9, 13). *

Podróż Pawła i Barnabasa okazała się bardzo owocna, więc po powrocie obaj mieli wiele do opowiedzenia (Dzieje 14:24-28). Kilka miesięcy później postanowili odwiedzić nowych uczniów, którym wcześniej głosili. Barnabas chciał wziąć Marka. Czy wiesz, co o tym myślał Paweł? — „Nie uważał za właściwe, żeby go zabrać”, skoro przedtem Marek odłączył się od nich i wrócił do domu. To, co stało się później, musiało Marka bardzo zasmucić.

Zawrzały emocje i „doszło do gwałtownego wybuchu gniewu”, po czym Paweł i Barnabas się rozdzielili. Barnabas zabrał Marka, żeby głosić na Cyprze, a Paweł wybrał Sylasa i odszedł, by zgodnie z planem umacniać nowych uczniów. Jakże przykro musiało być Markowi, że stał się przyczyną sporu między Pawłem a Barnabasem! (Dzieje 15:36-41).

Nie wiemy, dlaczego podczas wcześniejszej podróży misjonarskiej Marek wrócił do domu. Prawdopodobnie uważał, że ma ważny powód. Tak czy inaczej, Barnabas musiał być przekonany, że to się więcej nie powtórzy. I miał rację. Marek nie uległ zniechęceniu! Później współpracował w działalności misjonarskiej z Piotrem w dalekim Babilonie. Właśnie stamtąd Piotr pozdrawiał w liście braci, dodając: „To samo czyni Marek, mój syn” (1 Piotra 5:13).

 Jakże bliska więź duchowa łączyła Piotra i Marka! Widać to również, gdy się czyta Ewangelię według Marka. Znajdujemy w niej ciekawe spostrzeżenia apostoła Piotra, który był naocznym świadkiem opisanych tam wydarzeń. Na przykład porównajmy różne opisy burzy na Jeziorze Galilejskim. Marek dokładnie podaje, w której części łodzi i na czym spał Jezus. Są to niewątpliwie szczegóły, na które Piotr jako rybak zwracał uwagę. Przekonajmy się o tym sami i zobaczmy, jak te wydarzenia przedstawiono w sprawozdaniach ewangelicznych Mateusza 8:24, Marka 4:37, 38 i Łukasza 8:23.

Później, kiedy Paweł był więziony w Rzymie, pochwalił Marka za to, że lojalnie go wspierał (Kolosan 4:10, 11). A gdy apostoł po raz drugi przebywał w tamtejszym więzieniu i pisał do Tymoteusza, by przyprowadził do niego Marka, tak to uzasadnił: „Jest mi przydatny w usługiwaniu” (2 Tymoteusza 4:11). Jakże cudownych przywilejów zaznał więc Marek, a wszystko dzięki temu, że nie uległ zniechęceniu!