13  W Antiochii byli w miejscowym zborze prorocy i nauczyciele+: Barnabas, Symeon nazywany Nigrem, Lucjusz z Cyreny, Manaen, który kształcił się z Herodem*, władcą okręgu*, oraz Saul. ²  Gdy akurat pełnili służbę* dla Jehowy* i pościli, duch święty powiedział: „Oddzielcie dla mnie Barnabasa i Saula+, żeby mogli wykonać zadanie, do którego ich powołałem”+. ³  Wtedy po poście i modlitwie włożyli na nich ręce i wyprawili ich w drogę. ⁴  Oni więc, wysłani przez ducha świętego, przybyli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr. ⁵  Gdy przybyli do Salaminy, zaczęli głosić słowo Boże w synagogach żydowskich. Do pomocy mieli ze sobą Jana*+. ⁶  Kiedy przeszli przez całą wyspę i dotarli aż do Pafos, spotkali Żyda o imieniu Bar-Jezus, który był fałszywym prorokiem i uprawiał czary. ⁷  Przebywał on u prokonsula* Sergiusza Pawła, człowieka znanego z bystrości umysłu, który bardzo chciał posłuchać słowa Bożego i wezwał do siebie Barnabasa i Saula. ⁸  Ale ten, który uprawiał czary, nazywany też Elimasem (imię to znaczy właśnie „uprawiający czary”) zaczął się im sprzeciwiać, próbując odwieść prokonsula od wiary. ⁹  Wtedy Saul, zwany również Pawłem, napełniony duchem świętym, uważnie na niego spojrzał ¹⁰  i powiedział: „Ty synu Diabła! Ty wrogu wszystkiego, co prawe+, pełen wszelkiego oszustwa i podłości! Czy nie przestaniesz wypaczać słusznych dróg Jehowy*? ¹¹  Jehowa* wyciąga przeciw tobie rękę i oślepniesz. Przez jakiś czas nie będziesz widział światła słonecznego”. W tym momencie oczy zaszły mu mgłą i ogarnęły go ciemności. Kręcił się w kółko, próbując znaleźć kogoś, kto by go poprowadził za rękę. ¹²  A prokonsul, gdy zobaczył, co się stało, uwierzył, zdumiony tym, czego dowiedział się o Jehowie*. ¹³  Potem Paweł i jego towarzysze odpłynęli z Pafos i przybyli do Perge w Pamfilii. Tam Jan+ ich opuścił i wrócił do Jerozolimy+. ¹⁴  A Paweł i Barnabas poszli z Perge do Antiochii w Pizydii. W dzień szabatu przyszli do synagogi+ i usiedli. ¹⁵  Po publicznym czytaniu Prawa+ i pism proroków przełożeni synagogi przekazali im wiadomość: „Bracia, jeśli macie dla ludu jakieś słowa zachęty, to mówcie”. ¹⁶  Paweł więc wstał, skinął ręką i powiedział: „Izraelici i inni, którzy boicie się Boga, posłuchajcie. ¹⁷  Bóg tego ludu, Izraela, wybrał naszych przodków i gdy żyli jako cudzoziemcy w Egipcie, wyprowadził ich stamtąd potężnym* ramieniem. Wywyższył ich jako lud+. ¹⁸  I jakieś 40 lat znosił ich na pustkowiu+. ¹⁹  Gdy w ziemi Kanaan zgładził siedem narodów, to właśnie swojemu ludowi przydzielił tę ziemię jako dziedzictwo+. ²⁰  Wszystko to zdarzyło się w okresie mniej więcej 450 lat. „Potem powoływał dla nich sędziów i było tak aż do czasów proroka Samuela+. ²¹  Wtedy to zażądali króla+ i Bóg dał im Saula, syna Kisza, człowieka z plemienia Beniamina+. Panował on nad nimi 40 lat. ²²  Gdy Bóg usunął go z tronu, powołał na króla Dawida+, o którym złożył świadectwo, mówiąc: ‚Znalazłem Dawida, syna Jessego+, człowieka miłego mojemu sercu+, który zrobi wszystko, czego pragnę’. ²³  Spośród jego potomków Bóg zgodnie z obietnicą dał Izraelowi wybawcę, Jezusa+. ²⁴  Przed jego przyjściem Jan publicznie nawoływał cały lud izraelski do chrztu na znak skruchy+. ²⁵  A gdy już kończył swoją służbę, mówił: ‚Jak myślicie, kim jestem? Nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. On idzie za mną. Ja nie jestem godny rozwiązać mu sandałów na nogach’+. ²⁶  „Bracia, potomkowie Abrahama i inni, którzy boicie się Boga, to do nas posłano orędzie o tym wybawieniu+. ²⁷  Mieszkańcy Jerozolimy i ich przywódcy nie przyjęli tego wybawcy. Gdy go sądzili, spełnili słowa z pism proroków+, odczytywane na głos w każdy szabat. ²⁸  Chociaż nie znaleźli żadnego powodu, dla którego miałby ponieść śmierć+, zażądali od Piłata, żeby go stracono+. ²⁹  A gdy wypełnili wszystko, co o nim napisano, zdjęli go z pala* i złożyli w grobowcu*+. ³⁰  Ale Bóg go wskrzesił+ ³¹  i przez wiele dni ukazywał się on swoim uczniom, którzy wcześniej razem z nim przyszli z Galilei do Jerozolimy, a teraz dają o nim świadectwo ludowi+. ³²  „Przekazujemy więc wam dobrą nowinę o obietnicy danej naszym przodkom, ³³  którą Bóg całkowicie spełnił na rzecz nas, ich dzieci. Stało się to, gdy wskrzesił Jezusa+, zgodnie z tym, co napisano w drugim psalmie: ‚Jesteś moim synem. Dzisiaj zostałem twoim ojcem’+. ³⁴  Wskrzesił go, żeby już nigdy nie wrócił do stanu podlegającego zepsuciu. Wcześniej tak to zapowiedział: ‚Okażę wam lojalną miłość zgodnie z niezawodną* obietnicą dotyczącą lojalnej miłości wobec Dawida’+. ³⁵  Dlatego też w innym psalmie powiedziano: ‚Nie pozwolisz, żeby Twój lojalny sługa ujrzał zepsucie*’+. ³⁶  Dawid, który przez całe swoje życie pełnił służbę dla Boga*, zasnął snem śmierci, został pochowany ze swoimi przodkami i ujrzał zepsucie*+. ³⁷  Natomiast ten, którego Bóg wskrzesił, nie ujrzał zepsucia*+. ³⁸  „Wiedzcie więc, bracia, że dzięki niemu możliwe jest przebaczenie grzechów — jak to wam głosimy+. ³⁹  Dzięki niemu — w tym wszystkim, w czym nie mogliście zostać uwolnieni od winy na podstawie Prawa Mojżeszowego+ — każdy, kto wierzy, zostaje uwolniony od winy+. ⁴⁰  Dlatego uważajcie, żeby nie spełniły się na was słowa z pism proroków: ⁴¹  ‚Patrzcie, okazujący pogardę, dziwcie się i gińcie! Bo ja dokonam za waszych czasów czegoś, w co nigdy nie uwierzycie, nawet gdy ktoś wam o tym szczegółowo opowie’”+. ⁴²  Kiedy Paweł i Barnabas już stamtąd wychodzili, ludzie zaczęli ich prosić, żeby opowiedzieli im o tych sprawach również w następny szabat. ⁴³  Po zgromadzeniu w synagodze wielu Żydów i prozelitów* oddających cześć Bogu poszło za Pawłem i Barnabasem, a oni ich zachęcali, żeby pozostali godni niezasłużonej życzliwości Bożej+. ⁴⁴  W następny szabat zebrało się prawie całe miasto, żeby posłuchać słowa Jehowy*. ⁴⁵  Na widok tłumów niektórzy Żydzi, pełni zazdrości, zaczęli rzucać bluźnierstwa i sprzeciwiać się temu, co mówił Paweł+. ⁴⁶  Wtedy Paweł i Barnabas odważnie powiedzieli: „Słowo Boże miało być głoszone najpierw wam+. Ale skoro je odrzucacie, skoro uważacie się za niegodnych życia wiecznego, idziemy głosić innym narodom+. ⁴⁷  Bo Jehowa* nakazał to nam takimi słowami: ‚Ustanowiłem cię światłem dla narodów, żebyś zaniósł wybawienie aż po krańce ziemi’”+. ⁴⁸  Kiedy usłyszeli to ludzie z innych narodów, zaczęli się cieszyć i wysławiać słowo Jehowy*. I wszyscy, którzy mieli właściwe nastawienie serca, potrzebne do uzyskania życia wiecznego, uwierzyli. ⁴⁹  A słowo Jehowy* dalej się szerzyło na całym tym terenie. ⁵⁰  Ale Żydzi podburzyli wpływowe bogobojne kobiety i wysoko postawionych mężczyzn w tym mieście, a oni wzniecili przeciw Pawłowi i Barnabasowi prześladowanie+ i wyrzucili ich z miasta. ⁵¹  Ci strząsnęli pył ze swoich nóg na świadectwo przeciw nim i poszli do Ikonium+. ⁵²  A uczniowie pozostawali pełni ducha świętego i zaznawali wielkiej radości+.