„Każdego dnia w świątyni oraz od domu do domu w dalszym ciągu bezustannie nauczali i oznajmiali dobrą nowinę o Chrystusie, Jezusie” (DZIEJE 5:42).

1, 2. (a) Z jakiej metody głoszenia znani są Świadkowie Jehowy? (b) Co omówimy w tym artykule?

NIEMAL w każdym kraju można ujrzeć następujący widok: Dwie schludnie ubrane osoby podchodzą do domu i starają się nawiązać z gospodarzem opartą na Biblii rozmowę o Królestwie Bożym. Jeśli okaże on zainteresowanie, proponują mu literaturę biblijną oraz bezpłatne domowe studium Pisma Świętego. Potem idą do kolejnego domu. Jeżeli uczestniczysz w tej działalności, zapewne przekonujesz się, że wielu rozpoznaje w tobie Świadka Jehowy, zanim zdążysz cokolwiek powiedzieć. Służba od domu do domu rzeczywiście nas wyróżnia.

² Chcąc wywiązać się z nakazu Jezusa, by głosić i czynić uczniów, stosujemy różne metody (Mat. 28:19, 20). Głosimy na targowiskach, ulicach i w innych miejscach publicznych (Dzieje 17:17). Kontaktujemy się z ludźmi telefonicznie oraz listownie. Prawdy biblijne przekazujemy tym, których napotykamy w trakcie codziennych zajęć. Mamy nawet oficjalną stronę internetową, na której dostępne są informacje biblijne w przeszło 300 językach *. Wszystkie te metody przynoszą pomyślne rezultaty. Na ogół jednak dobrą nowinę krzewimy przez głoszenie od domu do domu. Czy ma ono jakieś uzasadnienie? Jak się upowszechniło wśród nowożytnego ludu Bożego? I dlaczego jest dziś tak ważne?

Metoda apostolska

3. Jakich wskazówek na temat głoszenia Jezus udzielił apostołom i co z nich wynika?

³ Głoszenie od domu do domu ma biblijne podstawy. Wysyłając apostołów do działalności kaznodziejskiej, Jezus pouczył ich: „Do któregokolwiek miasta lub wioski wejdziecie, wyszukajcie, kto w tej miejscowości jest godzien”. Jak mieli wyszukiwać takie osoby? Jezus polecił im zachodzić do domów. Powiedział: „Wchodząc do domu, pozdrówcie domowników; i jeśli ten dom jest godzien, niech nań przyjdzie pokój, którego mu życzycie”. Czy mieli iść do ludzi, mimo iż nie zostali przez nich wcześniej zaproszeni? Zwróćmy uwagę, co dalej nakazał Jezus: „Gdzie was ktoś nie przyjmie lub nie będzie słuchał waszych słów, wychodząc z tego domu albo z tego miasta, strząśnijcie proch z waszych stóp” (Mat. 10:11-14). Z jego wskazówek wyraźnie wynika, że gdy apostołowie „szli przez ten teren od wsi do wsi, oznajmiając dobrą nowinę”, sami mieli wykazywać inicjatywę i składać ludziom wizyty w domach (Łuk. 9:6).

4. Gdzie Biblia wyraźnie wspomina o głoszeniu od domu do domu?

⁴ W Biblii znajdujemy wyraźne wzmianki o tym, że apostołowie głosili od domu do domu. Na przykład w Dziejach Apostolskich 5:42 powiedziano o nich: „Każdego dnia w świątyni oraz od domu do domu w dalszym ciągu bezustannie nauczali i oznajmiali dobrą nowinę o Chrystusie, Jezusie”. Apostoł Paweł zaś przypomniał starszym  ze zboru w Efezie: „Nie powstrzymywałem się od mówienia wam wszystkiego, co pożyteczne, ani od nauczania was publicznie i od domu do domu”. Czy Paweł odwiedzał tych starszych, zanim zostali chrześcijanami? Najwyraźniej tak, bo uczył ich między innymi „o skrusze wobec Boga i wierze w naszego Pana, Jezusa” (Dzieje 20:20, 21). W pewnym dziele tak skomentowano ten fragment: „Warto zauważyć, że ten największy ze wszystkich kaznodziejów głosił od domu do domu” (A. T. Robertson, Word Pictures in the New Testament).

Współczesna armia szarańczy

5. Jak działalność kaznodziejską opisał prorok Joel?

⁵ Dawanie świadectwa w I wieku n.e. stanowiło jedynie zapowiedź większego dzieła, które miało być wykonywane w naszych czasach. Działalność kaznodziejską namaszczonych chrześcijan prorok Joel przyrównał do niszczycielskiej plagi owadów, między innymi szarańczy (Joela 1:4). Ta symboliczna szarańcza, posuwając się niczym armia, pokonuje przeszkody, wchodzi do domów i pochłania wszystko, co napotka na swej drodze (odczytaj Joela 2:2, 7-9). Cóż za barwny opis tego, jak wytrwale i dokładnie lud Boży wywiązuje się z zadania głoszenia w czasach nowożytnych! Aby spełnić tę proroczą zapowiedź, namaszczeni chrześcijanie i towarzyszące im „drugie owce” skupiają się przede wszystkim na służbie od domu do domu (Jana 10:16). Jak doszło do tego, że Świadkowie Jehowy zaczęli się posługiwać tą apostolską metodą?

6. Jakiej zachęty dotyczącej głoszenia od domu do domu udzielono w roku 1922 i jak niektórzy na nią zareagowali?

⁶ Od roku 1919 zaczęto kłaść nacisk na to, że w dziele świadczenia jest zobowiązany uczestniczyć każdy chrześcijanin. Na przykład w artykule „Służba jest rzeczą ważną”, opublikowanym w Strażnicy z 15 sierpnia 1922 roku (wydanie polskie z 1 października), przypomniano pomazańcom, jakie to istotne, by ‛czynnie dostarczać drukowane poselstwo ludowi i tłumaczyć mu przy drzwiach, dając świadectwo, że królestwo niebieskie jest tuż przed nami’. Konkretne wskazówki podawano  w Biuletynie (obecnie Nasza Służba Królestwa). Początkowo jednak tylko nieliczni głosili od domu do domu. Wielu miało przed tym opory. Osoby takie wysuwały różne zastrzeżenia, ale zasadniczy problem polegał na tym, że tę formę służby uważały za uwłaczającą ich godności. W miarę jak przykładano coraz większą wagę do głoszenia, sporo z nich opuściło organizację Jehowy.

7. Z jakiej potrzeby zdano sobie sprawę w latach pięćdziesiątych XX wieku?

⁷ W następnych dziesięcioleciach do służby od domu do domu wyruszało coraz więcej głosicieli. Ale stało się jasne, że potrzebują dalszego indywidualnego szkolenia. Rozważmy to na przykładzie Stanów Zjednoczonych. Na początku lat pięćdziesiątych XX wieku 28 procent tamtejszych Świadków ograniczało swą działalność do rozpowszechniania ulotek i stania z czasopismami na ulicy. Ponad 40 procent uczestniczyło w służbie kaznodziejskiej nieregularnie, a nawet nie wyruszało do niej przez całe miesiące. Co można było zrobić, żeby wszyscy oddani Bogu chrześcijanie głosili od domu do domu?

8, 9. Jaki program szkoleniowy wdrożono w roku 1953 i z jakim skutkiem?

⁸ Sprawie tej szczególną uwagę poświęcono w roku 1953 na międzynarodowym kongresie w Nowym Jorku. Brat Nathan Knorr oznajmił, że podstawowym zadaniem wszystkich chrześcijańskich nadzorców jest pomaganie każdemu Świadkowi w regularnym głoszeniu od domu do domu. Jak powiedział, „każdy powinien umieć głosić dobrą nowinę od domu do domu”. Aby osiągnąć ten cel, wdrożono ogólnoświatowy program szkoleniowy. Ci, którzy jeszcze nie wyruszali do służby od domu do domu, otrzymywali wskazówki, jak zwracać się do ludzi przy drzwiach, jak rozmawiać z nimi na podstawie Biblii i jak odpowiadać na ich pytania.

⁹ Rezultaty tego szkolenia były zdumiewające. W ciągu dziesięciu lat liczba głosicieli na świecie wzrosła o 100 procent, liczba odwiedzin ponownych o 126 procent, a liczba studiów biblijnych o 150 procent. Obecnie na całej ziemi dobrą nowinę o Królestwie obwieszcza prawie siedem milionów głosicieli. Ten niezwykły wzrost dowodzi, że Jehowa wspiera swój lud w działalności kaznodziejskiej od domu do domu (Izaj. 60:22).

Opatrywanie ludzi znakiem zapewniającym ocalenie

10, 11. (a) Jaką wizję opisał Ezechiel w rozdziale 9 swej księgi? (b) Jak ta wizja urzeczywistnia się w naszych czasach?

¹⁰ Wagę służby od domu do domu ukazuje wizja, którą otrzymał prorok Ezechiel. Ujrzał w niej sześciu mężów z orężem w ręku, a także siódmego, odzianego w lnianą szatę i mającego u boku kałamarz sekretarski. Temu ostatniemu polecono ‛przejść przez środek miasta’ i ‛zrobić znak na czołach mężów, którzy wzdychają i jęczą nad wszystkimi obrzydliwościami popełnianymi pośród niego’. Po zakończeniu kreślenia znaku nakazano sześciu uzbrojonym mężom zgładzić wszystkich, którzy go nie mieli (odczytaj Ezechiela 9:1-6).

¹¹ Według naszego zrozumienia ów mąż „odziany w lnianą szatę” wyobraża ostatek chrześcijan namaszczonych duchem Bożym. Głosząc i czyniąc uczniów, kreślą oni symboliczny znak na czołach ludzi, którzy dzięki temu przyłączają się do „drugich owiec” Chrystusa (Jana 10:16). Czym jest ten znak? Chodzi o wyraźny dowód, niejako widoczny na ich odkrytych czołach, że są oddanymi Bogu, ochrzczonymi uczniami  Jezusa Chrystusa i że przyoblekli się w nową, chrześcijańską osobowość (Efez. 4:20-24). Ci przyrównani do owiec ludzie tworzą jedną trzodę z namaszczonymi chrześcijanami i wspierają ich w ważnym dziele znakowania kolejnych osób (Obj. 22:17).

12. Jak wizja Ezechiela ukazująca znakowanie ludzi podkreśla znaczenie wyszukiwania symbolicznych owiec?

¹² Wizja ukazana Ezechielowi wyjaśnia, dlaczego wyszukiwanie ludzi, „którzy wzdychają i jęczą”, jest tak pilne. Chodzi o ich życie. Wkrótce niebiańskie siły egzekucyjne Jehowy, wyobrażone przez sześciu uzbrojonych mężów, zgładzą tych, którzy nie posiadają symbolicznego znaku. Na temat tego zbliżającego się sądu apostoł Paweł napisał, że Pan Jezus wraz ze swymi „potężnymi aniołami” wywrze „pomstę na tych, którzy nie znają Boga, oraz na tych, którzy nie są posłuszni dobrej nowinie o naszym Panu, Jezusie” (2 Tes. 1:7, 8). Zauważmy, że ludzie zostaną osądzeni na podstawie swej reakcji na dobrą nowinę. A zatem musimy niestrudzenie rozgłaszać orędzie Boże do samego końca (Obj. 14:6, 7). Nakłada to poważny obowiązek na wszystkich oddanych sług Jehowy (odczytaj Ezechiela 3:17-19).

13. (a) Do czego czuł się zobowiązany apostoł Paweł i dlaczego? (b) Do jakiego się poczuwasz obowiązku wobec mieszkańców swojego terenu?

¹³ Apostoł Paweł uważał dzielenie się dobrą nowiną z drugimi za osobisty obowiązek. Napisał: „Jestem dłużnikiem zarówno Greków, jak i Barbarzyńców, zarówno mądrych, jak i nierozumnych; jeśli więc o mnie chodzi, gotów jestem oznajmiać dobrą nowinę również wam, tam w Rzymie” (Rzym. 1:14, 15). Z wdzięczności za okazane mu miłosierdzie czuł się wręcz przymuszony pomagać innym w odnoszeniu pożytku z niezasłużonej życzliwości Bożej, z której sam skorzystał (1 Tym. 1:12-16). Wobec każdej napotkanej osoby miał jakby dług, który mógł spłacić jedynie przez podzielenie się z nią dobrą nowiną. Czy i ty uważasz siebie za dłużnika mieszkańców swojego terenu? (Odczytaj Dzieje 20:26, 27).

14. Z jakiego najważniejszego powodu głosimy publicznie i od domu do domu?

¹⁴ Ocalenie ludziom życia oczywiście jest ważne, ale istnieje jeszcze donioślejsza przyczyna, dla której głosimy od domu do domu. W proroctwie zanotowanym w Księdze Malachiasza 1:11 Jehowa oświadczył: „Od wschodu słońca aż do jego zachodu moje imię będzie wielkie między narodami i (...) memu imieniu będzie składany dar, czysty dar, bo moje imię będzie wielkie między narodami”. Proroctwo to rzeczywiście się spełnia, gdyż oddani słudzy Jehowy pokornie prowadzą działalność kaznodziejską i publicznie wysławiają Jego imię po całej ziemi (Ps. 109:30; Mat. 24:14). Składanie Jehowie „ofiary wysławiania” to główny powód, dla którego głosimy publicznie i od domu do domu (Hebr. 13:15).

Przed nami doniosłe wydarzenia

15. (a) Jak Izraelici wzmogli okrążanie Jerycha w siódmym dniu? (b) Na co to wskazuje w odniesieniu do dzieła głoszenia?

¹⁵ Czego jeszcze należy się spodziewać w związku z dziełem głoszenia? Pewnym unaocznieniem może być opisane w Księdze Jozuego oblężenie Jerycha. Przypomnijmy  sobie, że tuż przed jego zniszczeniem Bóg polecił Izraelitom, by przez sześć dni okrążali miasto raz dziennie. Ale siódmego dnia mieli wyraźnie wzmóc swoją aktywność. Jehowa rozkazał Jozuemu: „Macie okrążyć miasto siedem razy, kapłani zaś niech dmą w rogi. Gdy więc zagrają na baranim rogu (...), niech cały lud wyda potężny okrzyk wojenny; i mur miasta upadnie” (Joz. 6:2-5). Możliwe, iż podobnego rozmachu nabierze działalność kaznodziejska. Tak czy inaczej, zanim nastąpi zagłada obecnego systemu rzeczy, zostanie dane największe w dziejach świadectwo na rzecz Bożego imienia i Królestwa.

16, 17. (a) Co zostanie osiągnięte przed końcem „wielkiego ucisku”? (b) Co rozważymy w następnym artykule?

¹⁶ Głoszone przez nas orędzie może w którymś momencie upodobnić się do „potężnego okrzyku wojennego”. W Księdze Objawienia 16:21 dobitne wyroki przedstawiono jako „wielki grad, którego każda bryła ważyła około talentu” *. Dalej w tym wersecie czytamy: „Była to plaga nadzwyczaj wielka”. Czas pokaże, jaką rolę w rozgłaszaniu tych kulminacyjnych wyroków odegra służba od domu do domu. Możemy jednak być pewni, że przed końcem „wielkiego ucisku” imię Jehowy zostanie rozsławione na niespotykaną wcześniej skalę (Obj. 7:14; Ezech. 38:23).

¹⁷ Oczekując na te doniosłe wydarzenia, dalej gorliwie obwieszczajmy dobrą nowinę o Królestwie. Jakie wyzwania napotykamy, gdy wywiązując się z tego zadania, głosimy od domu do domu? I jak możemy im sprostać? Pytania te zostaną omówione w następnym artykule.

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

• Jaka jest biblijna podstawa głoszenia od domu do domu?

• Jak w naszych czasach położono nacisk na służbę od domu do domu?

• Dlaczego oddani słudzy Jehowy mają obowiązek głosić?

• Jakie doniosłe wydarzenia są jeszcze przed nami?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 4]

Czy wzorem apostoła Pawła czujesz się zobowiązany głosić innym?

[Ilustracja na stronie 5]

Brat Knorr, rok 1953