Jaką wartość miały dwie monety ofiarowane przez ubogą wdowę?

W I wieku n.e. doroczny podatek świątynny płacony przez Żydów wynosił dwie drachmy, czyli mniej więcej tyle, ile dwie dniówki — przeciętne wynagrodzenie za dwa 12-godzinne dni pracy (Mateusza 17:24). „Moneta małej wartości”, za którą zgodnie ze słowami Jezusa można było kupić dwa wróble, stanowiła zapłatę za 45 minut pracy. Ale za dwukrotnie większą sumę, a więc równowartość 90 minut pracy, można było nabyć pięć wróbli (Mateusza 10:29; Łukasza 12:6).

Uboga wdowa, którą dostrzegł Jezus, złożyła na świątynię jeszcze skromniejszy datek. Były to dwa leptony — najmniejsze monety miedziane, jakich używano wówczas w Izraelu. Ich wartość stanowiła zaledwie ¹⁄64 część dziennego zarobku, a więc wynagrodzenie za niecałe 12 minut pracy.

Jednakże Jezus Chrystus uznał, że wdowa ofiarowała datek o wiele cenniejszy niż wszyscy ci, którzy dawali „ze swojego nadmiaru”. Dlaczego? Według sprawozdania biblijnego wdowa miała tylko te „dwa pieniążki”. Mogła jeden przeznaczyć na świątynię, a drugi zatrzymać dla siebie. Ale ona dała „wszystko, co miała, całe swoje utrzymanie” (Marka 12:41-44; Łukasza 21:2-4).

Kiedy Saul stał się znany jako Paweł?

Apostoł Paweł był Żydem mającym od urodzenia obywatelstwo rzymskie (Dzieje 22:27, 28; Filipian 3:5). Jest więc prawdopodobne, że w dzieciństwie nadano mu dwa imiona: hebrajskie Saul i rzymskie Paweł. Niektórzy jego krewni również nosili imiona rzymskie i greckie (Rzymian 16:7, 21). Zresztą w tamtych czasach Żydzi, zwłaszcza żyjący poza Izraelem, dość często posługiwali się dwoma imionami (Dzieje 12:12; 13:1).

Wydaje się, że przez ponad dziesięć lat po nawróceniu się na chrystianizm apostoł ten był znany głównie jako Saul (Dzieje 13:1, 2). Ale prawdopodobnie podczas swej pierwszej podróży misjonarskiej, czyli w latach 47-48 n.e., zaczął posługiwać się rzymskim imieniem Paweł. Ponieważ otrzymał zadanie obwieszczania dobrej nowiny nie-Żydom, mógł uznać, że lepiej będzie posługiwać się rzymskim imieniem (Dzieje 9:15; 13:9; Galatów 2:7, 8). Niewykluczone też, że wolał go używać, gdyż w wymowie imię Saul jest bardzo podobne do pewnego greckiego słowa mającego obraźliwe znaczenie. Bez względu na przyczynę tej zmiany apostoł Paweł pokazał, iż pragnął stać się „wszystkim dla ludzi wszelkiego pokroju, aby tak czy inaczej niektórych wybawić” (1 Koryntian 9:22).

[Ilustracja na stronie 12]

Lepton naturalnej wielkości