«Κάθε καλό δώρο και κάθε τέλειο δώρημα έρχεται από πάνω, γιατί κατεβαίνει από τον Πατέρα των ουράνιων φώτων». (Ιακώβου 1:17) Φυσικά, το εδάφιο αυτό αναφέρεται στη γενναιοδωρία του ουράνιου Πατέρα μας, του Ιεχωβά Θεού. Ωστόσο, αν και ο Θεός έχει δώσει πολλά δώρα στην ανθρωπότητα, ένα είναι το σπουδαιότερο από όλα. Ποιο είναι αυτό; Την απάντηση δίνουν τα πολύ γνωστά λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ιωάννης 3:16: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».

Το δώρο που μας έκανε ο Θεός προσφέροντας τον μονογενή του Γιο είναι σίγουρα το σπουδαιότερο δώρο που θα μπορούσε να λάβει ποτέ οποιοσδήποτε από εμάς, γιατί μέσω αυτού μπορούμε να ελευθερωθούμε από τα δεσμά της αμαρτίας, των γηρατειών και του θανάτου. (Ψαλμός 51:5· Ιωάννης 8:34) Όσο και να προσπαθήσουμε, δεν μπορούμε από μόνοι μας να κάνουμε τίποτα για να ελευθερωθούμε από αυτά τα δεσμά. Ωστόσο, ο Θεός, με τη μεγάλη του αγάπη, προμήθευσε ό,τι είναι απαραίτητο για να γίνει αυτό. Προσφέροντας ως λύτρο τον μονογενή του Γιο, τον Ιησού Χριστό, ο Ιεχωβά Θεός έδωσε στο υπάκουο ανθρώπινο γένος την προοπτική της αιώνιας ζωής. Αλλά τι ακριβώς είναι το λύτρο; Γιατί είναι αναγκαίο; Και πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από αυτό;

Λύτρο είναι το τίμημα που καταβάλλει κανείς για να εξαγοράσει κάτι που έχει χαθεί ή για να ελευθερώσει κάποιον από δεσμά. Η Αγία Γραφή εξηγεί ότι οι πρώτοι μας γονείς, ο Αδάμ και η Εύα, δημιουργήθηκαν αναμάρτητοι, με την προοπτική να ζήσουν αιώνια σε μια παραδεισένια γη με τους απογόνους που θα αποκτούσαν. (Γένεση 1:26-28) Δυστυχώς, τα έχασαν όλα αυτά επειδή επέλεξαν να μην υπακούσουν στον Θεό, πράγμα που είχε ως συνέπεια να γίνουν αμαρτωλοί. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η Γραφή απαντάει: «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». (Ρωμαίους 5:12) Ο Αδάμ, αντί να μεταβιβάσει τέλεια ζωή στους απογόνους του, μεταβίβασε την αμαρτία και το επακόλουθό της, τον θάνατο.

Όταν καταβάλλεται λύτρο, το αντίτιμο πρέπει να είναι ίσο με αυτό που χάθηκε. Ο Αδάμ, επιλέγοντας με τη θέλησή του να μην υπακούσει στον Θεό, αμάρτησε, και το αποτέλεσμα ήταν να χαθεί μια τέλεια ανθρώπινη ζωή​—η ζωή του Αδάμ. Σύμφωνα με τη Γραφή, αυτό είχε ως συνέπεια να υποδουλωθούν οι απόγονοί του στην αμαρτία και στον θάνατο. Επομένως, χρειαζόταν να παραδοθεί μια άλλη τέλεια ανθρώπινη ζωή​—η ζωή του Ιησού—​η οποία προσφέρθηκε ως θυσία για να γίνει εφικτή η απελευθέρωση από τα δεσμά. (Ρωμαίους 5:19· Εφεσίους 1:7) Μόνο επειδή ο Θεός πλήρωσε με αγάπη το λύτρο έχει η ανθρωπότητα την προοπτική να απολαύσει αυτό που έχασαν ο Αδάμ και η Εύα​—την αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη.​—Αποκάλυψη 21:3-5.

Με βάση το τι επιτελεί, το θεϊκό δώρο του λύτρου που κάνει εφικτή την αιώνια ζωή είναι αναμφίβολα το σπουδαιότερο από όλα τα δώρα. Για να καταλάβουμε τι «τέλειο» δώρο είναι, ας δούμε πώς ανταποκρίνεται, και μάλιστα με ασύγκριτους τρόπους, στους παράγοντες που κάνουν ένα δώρο να αξίζει, όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο.

Ικανοποιεί μια επιθυμία μας. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε την έμφυτη επιθυμία να εξακολουθούμε να ζούμε. (Εκκλησιαστής 3:11) Μολονότι μόνοι μας δεν είμαστε σε θέση να την ικανοποιήσουμε, το λύτρο μάς δίνει αυτή τη δυνατότητα. Η Γραφή λέει: «Ο μισθός που πληρώνει  η αμαρτία είναι θάνατος, αλλά το δώρο που δίνει ο Θεός είναι αιώνια ζωή μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας».​—Ρωμαίους 6:23.

Καλύπτει μια ανάγκη μας. Οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να παράσχουν το λύτρο. Η Γραφή εξηγεί: «Το λυτρωτικό αντίτιμο για τη ζωή τους είναι τόσο υψηλό ώστε δεν θα μπορέσουν να το καταβάλουν ποτέ». (Ψαλμός 49:8, Μετάφραση Νέου Κόσμου [στην αγγλική]) Συνεπώς, είχαμε απελπιστική ανάγκη της θεϊκής παρέμβασης για να ελευθερωθούμε από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. Αλλά «μέσω της απελευθέρωσης με το λύτρο που πλήρωσε ο Χριστός Ιησούς», ο Θεός έδωσε ό,τι ακριβώς είχαμε ανάγκη.​—Ρωμαίους 3:23, 24.

Δόθηκε στη σωστή χρονική στιγμή. Η Γραφή μάς λέει: «Ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς». (Ρωμαίους 5:8) Επειδή το λύτρο δόθηκε «ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί», μας διαβεβαιώνει για τη βαθιά αγάπη που έχει για εμάς ο Θεός παρά την αμαρτωλή μας κατάσταση. Επίσης, μας δίνει εξαιρετικές προοπτικές, παρά το ότι πρέπει να υπομείνουμε τις συνέπειες της αμαρτίας.

Φανερώνει ότι το κίνητρο είναι ευγενές και ανιδιοτελές. Η Γραφή δείχνει τι υποκίνησε τον Θεό να προσφέρει τον Γιο του ως λύτρο: «Από αυτό φανερώθηκε η αγάπη του Θεού στην περίπτωσή μας, επειδή ο Θεός απέστειλε τον μονογενή του Γιο στον κόσμο για να αποκτήσουμε εμείς ζωή μέσω αυτού. Η αγάπη συνίσταται σε αυτό: Όχι ότι εμείς αγαπήσαμε τον Θεό, αλλά ότι εκείνος αγάπησε εμάς».​—1 Ιωάννη 4:9, 10.

Πώς μπορείτε να δείξετε ότι εκτιμάτε το σπουδαιότερο από όλα τα δώρα; Θυμηθείτε ότι τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ιωάννης 3:16 τονίζουν πως μόνο όσοι “ασκούν πίστη” στον ίδιο θα σωθούν. Πίστη, σύμφωνα με τη Γραφή, είναι «η βεβαιωμένη προσδοκία πραγμάτων για τα οποία ελπίζει κανείς». (Εβραίους 11:1) Για να έχουμε τέτοιου είδους βεβαιότητα είναι απαραίτητη η ακριβής γνώση. Γι’ αυτό, σας προτρέπουμε να διαθέσετε χρόνο για να γνωρίσετε τον Ιεχωβά Θεό, Εκείνον που έδωσε αυτό το “τέλειο” δώρο, και να μάθετε τι πρέπει να κάνετε για να ζήσετε αιώνια, κάτι που είναι εφικτό για εσάς χάρη στη λυτρωτική θυσία του Ιησού.

Όλα αυτά μπορείτε να τα μάθετε εξετάζοντας τις Γραφικές πληροφορίες που είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο στο www.jw.org/el. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα σας βοηθήσουν ευχαρίστως. Είμαστε βέβαιοι ότι καθώς θα μαθαίνετε για αυτό το μεγαλειώδες δώρο και θα ωφελείστε από αυτό, θα υποκινηθείτε να πείτε: «Ευχαριστίες ας δοθούν στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας!»​—Ρωμαίους 7:25.