Słowo Jehowy jest żywe
Ciekawe myśli z listów do Galatów, Efezjan, Filipian i Kolosan
DOWIEDZIAWSZY SIĘ, że niektórzy chrześcijanie ulegli wpływowi judaistów i odstąpili od prawdziwego wielbienia Boga, między 50 a 52 rokiem n.e. apostoł Paweł pisze dobitny list „do zborów w Galacji” (Gal. 1:2). Udziela w nim bezpośrednich rad i usilnych zachęt.
Mniej więcej 10 lat później, przebywając w Rzymie jako „więzień Chrystusa Jezusa”, Paweł redaguje listy do zborów w Efezie, Filippi i Kolosach — zawiera w nich stosowne pouczenia i z miłością dodaje otuchy tamtejszym chrześcijanom (Efez. 3:1). Analiza tych natchnionych pism może nam przynieść wiele pożytku (Hebr. 4:12).
„UZNANI ZA PRAWYCH” — NA JAKIEJ PODSTAWIE?
Ponieważ judaiści przebiegle starają się zdyskredytować Pawła, broni on swego apostolstwa, podając pewne szczegóły ze swojego życia (Gal. 1:11 do 2:14). Aby przeciwdziałać fałszywym naukom, podkreśla, że „człowiek zostaje uznany za prawego nie dzięki uczynkom prawa, lecz tylko na podstawie wiary w Chrystusa Jezusa” (Gal. 2:16).
Paweł wyjaśnia, że Chrystus ‛przez nabycie uwolnił tych pod prawem’ i wyzwolił ich, by mogli się cieszyć chrześcijańską wolnością. Następnie apostoł uprasza Galatów: „Stójcie mocno i nie dajcie się znowu zaprząc w jarzmo niewoli” (Gal. 4:4, 5; 5:1).
Odpowiedzi na pytania biblijne:
3:16-18, 28, 29 — Czy przymierze Abrahamowe nadal obowiązuje? Oczywiście. Zostało ono uzupełnione — ale nie zastąpione — przymierzem Prawa. Dlatego nadal pozostawało w mocy po ‛zniesieniu’ Prawa (Efez. 2:15). Obietnice związane z tym przymierzem odziedziczyło rzeczywiste „potomstwo” Abrahama, czyli Jezus, będący głównym przedstawicielem tego potomstwa, oraz ci, którzy ‛należą do Chrystusa’.
6:2 — Czym jest „prawo Chrystusowe”? Obejmuje ono wszystkie nauki i przykazania Jezusa, a zwłaszcza nakaz, by ‛miłować się wzajemnie’ (Jana 13:34).
6:8 — Jak możemy ‛siać ze względu na ducha’? Możemy to robić, prowadząc życie, które pozwala duchowi Bożemu swobodnie na nas oddziaływać. Niezbędne jest gorliwe uczestniczenie w zajęciach, które sprzyjają oddziaływaniu tego ducha.
Czego się możemy nauczyć:
1:6-9. Chrześcijańscy starsi muszą bezzwłocznie rozwiązywać problemy powstające w zborze. Posługując się stosownymi argumentami oraz Pismem Świętym, mogą szybko obalać błędne rozumowania.
2:20. Powinniśmy uważać okup za osobisty dar od Jehowy (Jana 3:16).
5:7-9. Złe towarzystwo ‛przeszkadza trwać w posłuszeństwie wobec prawdy’, mądrze jest więc od niego stronić.
6:1, 2, 5. Osoby mające „kwalifikacje duchowe” mogą nam pomóc dźwigać nasze „brzemiona”, czyli problemy będące wynikiem mimowolnego uczynienia fałszywego kroku. Każdy jednak poniesie własny „ciężar” chrześcijańskich obowiązków.
‛ZBIERANIE WSZYSTKIEGO W CHRYSTUSIE’
Uwypuklając w Liście do Efezjan temat chrześcijańskiej jedności, apostoł Paweł mówi o „zarządzaniu przy pełnej granicy wyznaczonych czasów, (...) aby znowu zebrać wszystko razem w Chrystusie — to, co w niebiosach, i to, co na ziemi”. Chrystus dał „dary w ludziach”, by pomóc wszystkim ‛dojść do jedności w wierze’ (Efez. 1:10; 4:8, 13).
Chcąc przysparzać chwały Bogu i umacniać jedność w zborze, musimy „przyoblec się w nową osobowość” i być „podporządkowani jedni drugim w bojaźni Chrystusowej”. Musimy też „stać niewzruszenie wobec machinacji Diabła”, nieustannie nosząc pełną zbroję duchową (Efez. 4:24; 5:21; 6:11).
Odpowiedzi na pytania biblijne:
1:4-7 — Jak to możliwe, że namaszczeni chrześcijanie zostali ‛z góry wyznaczeni’ na długo przed swym urodzeniem? Zostali oni ‛z góry wyznaczeni’ jako grupa, inaczej klasa, a nie jako jednostki. Nastąpiło to „przed założeniem świata” grzesznej ludzkości. Proroctwo z Księgi Rodzaju 3:15 — wypowiedziane, zanim został poczęty pierwszy człowiek, który odziedziczył grzech — obejmuje Boże zamierzenie co do powołania części naśladowców Chrystusa na jego niebiańskich współwładców (Gal. 3:16, 29).
2:2 — W jakim sensie duch świata jest jak powietrze i w czym się przejawia jego moc? „Duch świata” — duch niezależności i nieposłuszeństwa — jest wszechobecny jak powietrze, którym oddychamy (1 Kor. 2:12). Jego moc przejawia się w tym, że oddziałuje nieustannie i wywiera przemożny wpływ.
2:6 — Jak namaszczeni chrześcijanie żyjący jeszcze na ziemi mogą być równocześnie „w miejscach niebiańskich”? Użyte tu wyrażenie „miejsca niebiańskie” nie odnosi się do obiecanego pomazańcom niebiańskiego dziedzictwa. Wskazuje raczej na ich wywyższoną duchową pozycję, wynikającą z ‛opieczętowania obiecanym duchem świętym’ (Efez. 1:13, 14).
Czego się możemy nauczyć:
4:8, 11-15. Jezus Chrystus „uprowadził jeńców”, czyli wyrwał spod władzy Szatana mężczyzn, by służyli jako dary w celu budowania zboru chrześcijańskiego. Możemy ‛przez miłość wzrastać we wszystkim ku Chrystusowi’, gdy jesteśmy posłuszni i ulegli wobec osób, które nam przewodzą, oraz współpracujemy z nimi w sprawach dotyczących życia zboru (Hebr. 13:7, 17).
5:22-24, 33. Żona nie tylko ma być podporządkowana mężowi, ale też powinna okazywać mu szacunek, pielęgnując „cichego i łagodnego ducha”, mówiąc dobrze o mężu i chętnie popierając jego decyzje (1 Piotra 3:3, 4; Tyt. 2:3-5).
5:25, 28, 29. Tak jak mąż „żywi” siebie, tak też powinien dbać o żonę pod względem fizycznym, emocjonalnym i duchowym. Poza tym winien się o nią troszczyć, poświęcając jej odpowiednią ilość czasu oraz czule odnosząc się do niej w mowie i czynie.
6:10-13. Aby stawiać opór demonicznym siłom, musimy nałożyć całą duchową zbroję od Boga.
‛DALEJ IDŹMY DOKŁADNIE WEDŁUG USTALONEGO PORZĄDKU’
List Pawła do Filipian emanuje miłością. Apostoł oświadcza: „O to wciąż się modlę, żeby wasza miłość coraz bardziej i bardziej obfitowała w dokładne poznanie i pełne rozeznanie”. Pomagając im wystrzegać się sidła zbytniej pewności siebie, nawołuje: „Wypracowujcie swoje wybawienie z bojaźnią i drżeniem” (Filip. 1:9; 2:12).
Apostoł Paweł zachęca tych, którzy są dojrzali, żeby ‛pędzili do celu po nagrodę Bożego powołania w górę’. Dodaje też: „W jakim stopniu zrobiliśmy postępy, dalej idźmy dokładnie według tego samego ustalonego porządku” (Filip. 3:14-16).
Odpowiedzi na pytania biblijne:
1:23 — Pod naciskiem jakich „dwóch rzeczy” był apostoł Paweł i jakiego ‛uwolnienia’ pragnął? Paweł znalazł się w sytuacji, w której był „pod naciskiem” dwóch ewentualności: życia albo śmierci (Filip. 1:21). Chociaż nie wyjawia, co wybierze, wyraźnie oznajmia, czego naprawdę pragnie — „zostać uwolnionym i być z Chrystusem” (Filip. 3:20, 21; 1 Tes. 4:16). To ‛uwolnienie’ podczas obecności Chrystusa było równoznaczne z otrzymaniem przez Pawła nagrody przygotowanej mu przez Jehowę (Mat. 24:3).
2:12, 13 — W jaki sposób Bóg pobudza nas, byśmy „i chcieli, i działali”? Święty duch Jehowy może nam pomóc rozniecić w sercu i umyśle pragnienie dawania w służbie dla Boga tego, co najlepsze. A zatem nie jesteśmy zdani tylko na własne siły, gdy ‛wypracowujemy swoje wybawienie’.
Czego się możemy nauczyć:
1:3-5. Chociaż Filipianie byli ubodzy, stanowią dla nas wzór w okazywaniu szczodrości (2 Kor. 8:1-6).
2:5-11. Jak ukazuje przykład Jezusa, pokora nie jest oznaką słabości, lecz siły moralnej. Co więcej, Jehowa wywyższa pokornych (Prz. 22:4).
3:13. Do ‛tego, co za nami’, może się zaliczać lukratywna posada, poczucie bezpieczeństwa wynikające z przynależenia do zamożnej rodziny, a nawet dawne poważne grzechy, za które okazaliśmy skruchę i z których ‛zostaliśmy umyci’ (1 Kor. 6:11). Powinniśmy ‛zapomnieć’ o tych sprawach, czyli przestać nadmiernie się nimi przejmować, i ‛sięgać po to, co przed nami’.
BĄDŹMY „USTALENI W WIERZE”
W Liście do Kolosan apostoł Paweł demaskuje błędne poglądy fałszywych nauczycieli. Uzasadnia, że zbawienie nie zależy od spełniania wymogów Prawa Mojżeszowego, lecz od ‛trwania w wierze’. Zachęca tamtejszych chrześcijan, żeby ‛dalej chodzili w jedności z Chrystusem, będąc wkorzenieni i zbudowani w nim, i ustaleni w wierze’. Jak to powinno na nich wpłynąć? (Kol. 1:23; 2:6, 7).
Apostoł Paweł pisze: „Prócz tego wszystkiego przyodziejcie się w miłość, gdyż ona jest doskonałą więzią jedności. Niech też pokój Chrystusowy włada w waszych sercach”. Następnie dodaje: „Cokolwiek czynicie, pracujcie nad tym z całej duszy jak dla Jehowy, a nie dla ludzi”. O tych, którzy są poza zborem, mówi: „Postępujcie mądrze wobec tych na zewnątrz” (Kol. 3:14, 15, 23; 4:5).
Odpowiedzi na pytania biblijne:
2:8 — Czym są „rzeczy elementarne świata”, przed którymi ostrzegał apostoł Paweł? Są to elementy świata Szatana — podstawowe rzeczy i normy, na jakich się ten świat opiera i jakimi się kieruje (1 Jana 2:16). „Rzeczy elementarne świata” obejmują między innymi filozofie, materializm i wszystkie fałszywe religie.
4:16 — Dlaczego list do Laodycejczyków nie wszedł w skład Biblii? Być może dlatego, że nie zawierał niezbędnych nam dziś informacji. Mógł też powtarzać myśli zawarte w innych listach włączonych do kanonu Biblii.
Czego się możemy nauczyć:
1:2, 20. Dzięki okupowi będącemu wyrazem niezasłużonej życzliwości Bożej możemy oczyścić swe sumienie z win i zaznać wewnętrznego spokoju.
2:18, 23. „Udawana pokora”, czyli stwarzanie jej pozorów dla wywarcia wrażenia na innych — czy to przez wyrzekanie się jakichś dóbr doczesnych, czy przez surowe traktowanie własnego ciała — pokazuje, że dana osoba jest ‛nadęta swą cielesną umysłowością’.