List do Efezjan 1:1-23
1 Paweł, z woli Bożej powołany na apostoła Chrystusa Jezusa, do świętych w Efezie+, wiernych uczniów Chrystusa Jezusa:
2 Niech Bóg, nasz Ojciec, i Pan Jezus Chrystus okazują wam niezasłużoną życzliwość i udzielają pokoju.
3 Niech będzie wysławiany Bóg i Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa, bo zapewnił nam, żyjącym w jedności z Chrystusem, wszelkie duchowe błogosławieństwa w niebiosach+.
4 Wybrał nas już przed założeniem świata, żebyśmy pozostawali z nim* w jedności, przejawiając miłość i będąc święci i nieskalani+ w oczach Bożych.
5 Bo z góry postanowił+, że poprzez Jezusa Chrystusa usynowi nas+ zgodnie ze swoim pragnieniem i wolą+,
6 tak by wysławiano Jego wspaniałą niezasłużoną życzliwość+, którą nas życzliwie obdarzył za pośrednictwem swojego ukochanego Syna+.
7 Dzięki niemu, dzięki jego krwi dostępujemy wyzwolenia na podstawie okupu+, przebaczenia swoich przewinień+, stosownie do bogactwa niezasłużonej życzliwości Boga.
8 On szczodrze obdarzył nas tą niezasłużoną życzliwością, gdy udzielił nam wszelkiej mądrości i zrozumienia*
9 i dał nam poznać świętą tajemnicę+ związaną z Jego wolą. Odpowiada ona Jego pragnieniu i powziętemu zamierzeniu
10 co do tego, by z nastaniem wyznaczonych czasów* ustanowić system zarządzania* i zebrać wszystko razem za sprawą Chrystusa — to, co w niebiosach, i to, co na ziemi+, tak, zebrać wszystko razem za jego sprawą.
11 Żyjemy z nim w jedności i z nim zostaliśmy ustanowieni dziedzicami+. Bóg, który czyni wszystko tak, jak postanowi, stosownie do swej woli, z góry nas do tego wyznaczył zgodnie ze swoim zamierzeniem,
12 żebyśmy Go wysławiali i przysparzali Mu chwały — my, którzy pierwsi oparliśmy nadzieję na Chrystusie.
13 Ale wy również po usłyszeniu słowa prawdy, dobrej nowiny związanej z waszym wybawieniem, oparliście na nim nadzieję. Kiedy uwierzyliście, za jego sprawą zostaliście opieczętowani+ obiecanym duchem świętym,
14 który jest gwarancją* naszego dziedzictwa+. Stało się tak, żeby ci, którzy są własnością Boga+, zostali uwolnieni na podstawie okupu+ — ku Jego czci i chwale.
15 Odkąd więc usłyszałem o waszej wierze w Pana Jezusa i o waszej miłości do wszystkich świętych,
16 nigdy nie przestaję za was dziękować. Stale wspominam o was w swoich modlitwach,
17 żeby Bóg naszego Pana, Jezusa Chrystusa — pełen chwały Ojciec — dał wam ducha mądrości i zrozumienia tego, co wam wyjawia, tak byście zdobyli dokładną wiedzę o Nim+.
18 On oświecił oczy waszego serca, żebyście wiedzieli, do jakiej nadziei was powołał, jak wielkie bogactwo gromadzi jako dziedzictwo dla świętych+
19 i jak niezrównanie wielka jest Jego moc wobec nas, wierzących+. Ta wielkość uwidoczniła się wtedy, gdy użył swej potężnej siły*
20 w wypadku Chrystusa — gdy wzbudził go z martwych i posadził po swojej prawej stronie+ w niebie,
21 wyniósł ponad wszelki rząd, władzę, moc, panowanie i ponad wszelkie imię+ nie tylko w tym systemie rzeczy*, ale też w przyszłym.
22 On wszystko położył pod jego nogi+ i uczynił go głową nad wszystkim, co ma związek ze zborem+,
23 czyli jego ciałem+ — pełnią tego, który wypełnia wszystko na wszelkie sposoby.
Przypisy
^ Czyli z Chrystusem.
^ Lub „zdrowego rozsądku”.
^ Dosł. „pełni wyznaczonych czasów”.
^ Lub „kierowania sprawami”.
^ Lub „zadatkiem”.
^ Dosł. „potęgi siły”.
^ Lub „epoce”. Zob. Słowniczek pojęć.
Komentarze
Multimedia
Kamienice w starożytnym Rzymie
Na ilustracji pokazano, jak mogły wyglądać kamienice (znane jako insule) w Rzymie lub w pobliskim porcie Ostia. Kamienice te mogły mieć kilka kondygnacji i zwykle miały też wewnętrzny dziedziniec. Ze wszystkich stron otaczały je ulice. Na parterze typowej kamienicy były wynajmowane warsztaty i sklepy połączone z mieszkaniami. Wychodziło się z nich bezpośrednio na ulicę. Na pierwszym piętrze znajdowały się wielopokojowe mieszkania, często wynajmowane przez ludzi zamożniejszych, a na najwyższych piętrach — dużo pomieszczeń różnej wielkości. Mniejsze były tańsze, ale brakowało w nich wygód. Lokatorzy na wyższych piętrach musieli czerpać wodę z publicznych fontann i korzystać z publicznych łaźni. W kamienicach podobnych do tej, którą tu pokazano, żyła większość mieszkańców Rzymu — z pewnością też niektórzy chrześcijanie.