1, 2. (a) Jakiej niesprawiedliwości doświadczył Nabot i jego synowie? (b) Jakie dwa przymioty omówimy w tym artykule?

WYOBRAŹ sobie, że pewien mężczyzna zostaje niesłusznie oskarżony o przestępstwo karane śmiercią. Rodzina i przyjaciele są zaskoczeni i przerażeni. Wyrok wydano na podstawie fałszywych zeznań ludzi, którzy mają złą reputację. Osoby miłujące prawość są zbulwersowane, obserwując egzekucję tego niewinnego człowieka i jego synów. Ta historia wydarzyła się naprawdę. Doświadczył tego wierny sługa Jehowy Nabot, który żył w okresie panowania izraelskiego króla Achaba (1 Król. 21:11-13; 2 Król. 9:26).

² Oprócz relacji o Nabocie w tym artykule przeanalizujemy przeżycia wiernego starszego ze zboru w I wieku, który popełnił poważny błąd. Te biblijne przykłady pokażą, że w naśladowaniu Bożego poczucia sprawiedliwości pomoże nam pokora. Zobaczymy też, że gdy dostrzegamy niesprawiedliwość w zborze, niezbędna jest gotowość do przebaczania.

3, 4. Jakim człowiekiem był Nabot i dlaczego nie chciał sprzedać winnicy królowi Achabowi?

³ Nabot wiernie służył Bogu w czasie, kiedy większość Izraelitów naśladowała złego króla Achaba i jego niegodziwą żonę, królową Jezebel. Ludzie ci czcili Baala i nie szanowali Jehowy ani Jego praw. Natomiast Nabot bardzo cenił swoją więź z Bogiem — nawet bardziej niż życie.

⁴ Odczytaj 1 Królów 21:1-3. Kiedy Achab zaproponował Nabotowi, że kupi jego winnicę i da mu w zamian lepszą, Nabot odmówił. Dlaczego? Z szacunkiem wyjaśnił: „Jest dla mnie nie do pomyślenia, z punktu widzenia Jehowy, żebym ci miał dać dziedziczną własność moich praojców”. Nabot odrzucił tę propozycję, ponieważ przepisy dane przez Boga Izraelitom zabraniały sprzedawać na zawsze dziedziczną własność (Kapł. 25:23; Liczb 36:7). Wyraźnie więc widać, że Nabot patrzył na sprawę z punktu widzenia Jehowy.

5. Do czego się posunęła Jezebel, żeby zdobyć winnicę Nabota?

⁵ Kiedy Nabot odrzucił propozycję Achaba, król i jego żona dopuścili się okropnych rzeczy. Chcąc zdobyć winnicę dla męża, Jezebel zaaranżowała, żeby Nabot został fałszywie oskarżony. W rezultacie on i jego synowie ponieśli śmierć. Jak Jehowa zareagował na tak rażącą niesprawiedliwość?

6, 7. Jak Jehowa pokazał, że miłuje sprawiedliwość, i dlaczego było to pokrzepiające dla rodziny i przyjaciół Nabota?

⁶ Jehowa niezwłocznie wysłał do Achaba proroka Eliasza. Prorok słusznie powiedział królowi, że jest mordercą i złodziejem. Jaki wyrok wydał Bóg? Achab, jego żona i synowie mieli podzielić los Nabota i jego synów (1 Król. 21:17-25).

⁷ Chociaż rodzina i przyjaciele Nabota byli zasmuceni z powodu morderstwa, którego dopuścił się Achab, z pewnością pokrzepiała ich świadomość, że Jehowa widział tę niesprawiedliwość i szybko na nią zareagował. Jednak ich pokora i zaufanie do Boga zapewne zostały wystawione na próbę z powodu nieoczekiwanego obrotu spraw.

8. Jak Achab zareagował na wyrok Jehowy i co z tego wynikło?

⁸ Kiedy Achab usłyszał wyrok Jehowy, „rozdarł swe szaty oraz włożył na swe ciało wór; i pościł, i kładł się w worze, i chodził przygnębiony”. Achab się ukorzył! Co z tego wynikło? Jehowa powiedział Eliaszowi: „Ponieważ się ukorzył wobec mnie, nie sprowadzę tego nieszczęścia za jego dni. Za dni jego syna sprowadzę nieszczęście na jego dom” (1 Król. 21:27-29; 2 Król. 10:10, 11, 17). Bóg, „który bada serca”, okazał Achabowi miłosierdzie (Prz. 17:3).

9. Jaką ochroną dla rodziny i przyjaciół Nabota mogła się okazać pokora?

⁹ Jak decyzja Jehowy wpłynęła na osoby, które wiedziały o zbrodni popełnionej przez Achaba? Taki obrót spraw mógł wystawić wiarę rodziny i przyjaciół Nabota na próbę. Jeśli tak było, ochronę mogła im zapewnić pokora. Dzięki niej mogli dalej lojalnie służyć Bogu, ufając, że On nigdy nie postępuje niesprawiedliwie (odczytaj Powtórzonego Prawa 32:3, 4). Nabotowi, jego synom i ich rodzinom zostanie oddana sprawiedliwość, gdy Jehowa  wskrzesi prawych (Hioba 14:14, 15; Jana 5:28, 29). Ponadto osoba pokorna pamięta, że „prawdziwy Bóg podda wszelki uczynek osądzeniu w związku z każdą ukrytą rzeczą, czy to dobrą, czy złą” (Kazn. 12:14). Kiedy Jehowa wydaje wyrok, bierze pod uwagę czynniki, o których nie wiemy. Tak więc pokora może nas uchronić przed duchową katastrofą.

10, 11. (a) W jakiej sytuacji nasze poczucie sprawiedliwości może być wystawione na próbę? (b) Na jakie sposoby pokora może stanowić ochronę?

¹⁰ Jak zareagujesz, gdy starsi zboru podejmą decyzję, której nie rozumiesz lub której nie akceptujesz? Na przykład co zrobisz, jeśli ty albo ktoś z twoich bliskich utraci przywileje służby? A co, jeśli twój współmałżonek, syn, córka lub bliski przyjaciel został wykluczony, a ty się z tym nie zgadzasz? A może uważasz, że jakiemuś grzesznikowi niesłusznie okazano miłosierdzie? Takie sytuacje mogą wystawić na próbę naszą wiarę w Jehowę i w to, że posługuje się On zborem. Jak pokora może się okazać w takich sytuacjach ochroną? Przeanalizujmy dwa sposoby.

¹¹ Po pierwsze, pokora pomoże nam uznać, że nie znamy wszystkich faktów.  Bez względu na to, ile wiemy o danej sytuacji, tylko Jehowa może czytać w sercu (1 Sam. 16:7). Świadomość tej niezaprzeczalnej prawdy pobudzi nas do pokornego uznawania swoich ograniczeń i korygowania swojego patrzenia na sprawy. Po drugie, pokora pomoże nam przejawiać uległość i cierpliwość, gdy czekamy, aż Jehowa naprawi to, co rzeczywiście jest niesprawiedliwością. Będzie tak, jak powiedziano w Biblii: „Bojącym się prawdziwego Boga dobrze się powiedzie (...). Lecz niegodziwcowi wcale się nie powiedzie ani nie przedłuży on swoich dni” (Kazn. 8:12, 13). Bez wątpienia pokorna reakcja przyniesie korzyści wszystkim, których dotyczy sprawa (odczytaj 1 Piotra 5:5).

12. Jaką relację przeanalizujemy i w jakim celu?

¹² Chrześcijanie z Antiochii Syryjskiej znaleźli się w sytuacji, w której została wystawiona na próbę nie tylko ich pokora, ale też gotowość do przebaczania. Przyjrzyjmy się tej relacji, żeby ocenić własne podejście do przebaczania. Poza tym lepiej zrozumiemy, dlaczego Jehowa może posługiwać się niedoskonałymi ludźmi, nie obniżając przy tym swoich norm.

13, 14. Jakie ważne zadania otrzymał apostoł Piotr i jak dowiódł odwagi?

¹³ Apostoł Piotr był dobrze znanym starszym w zborze chrześcijańskim. Przyjaźnił się z Jezusem i zostały mu powierzone ważne zadania (Mat. 16:19). Na przykład w 36 roku n.e. miał przywilej podzielić się dobrą nowiną z Korneliuszem i jego domownikami. Było to szczególne wydarzenie, bo Korneliusz był nieobrzezanym poganinem. Kiedy on i jego domownicy otrzymali ducha świętego, Piotr przyznał: „Czy tym, którzy tak jak my otrzymali ducha świętego, może ktoś odmówić wody, żeby nie zostali ochrzczeni?” (Dzieje 10:47).

¹⁴ W 49 roku apostołowie i starsi z Jerozolimy spotkali się, żeby rozważyć, czy poganie, którzy zostali chrześcijanami, powinni dać się obrzezać. Przy tej okazji Piotr śmiało przemawiał, przypominając braciom, że kilka lat wcześniej nieobrzezani poganie otrzymali dar ducha świętego. Słowa Piotra, naocznego świadka tamtych wydarzeń, pomogły ciału kierowniczemu w podjęciu decyzji (Dzieje 15:6-11, 13, 14, 28, 29). Zarówno Żydzi, jak i chrześcijanie pochodzenia pogańskiego bez wątpienia cenili to, że Piotr odważnie przedstawiał fakty. Z pewnością można było polegać na takim duchowo dojrzałym mężczyźnie (Hebr. 13:7).

15. Jaki błąd popełnił Piotr w Antiochii Syryjskiej? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹⁵ Krótko po spotkaniu w 49 roku Piotr udał się do Antiochii Syryjskiej. Będąc tam, chętnie przebywał w towarzystwie braci pochodzenia pogańskiego. Z pewnością korzystali oni z jego wiedzy i doświadczenia. Dlatego możemy sobie wyobrazić, jak zaskoczeni i rozczarowani musieli się poczuć, kiedy Piotr nagle przestał z nimi jadać. Inni bracia pochodzenia żydowskiego, nawet Barnabas, ulegli wpływowi Piotra i zaczęli robić tak samo. Co sprawiło, że ten dojrzały starszy popełnił  błąd, który mógł doprowadzić do podziału w zborze? A co ważniejsze, jak ta historia może nam pomóc, jeśli jakiś starszy urazi nas słowem lub czynem?

16. Jak Piotr został skarcony i jakie pytania się nasuwają?

¹⁶ Odczytaj Galatów 2:11-14. Piotr przestraszył się ludzi (Prz. 29:25). Chociaż dobrze znał punkt widzenia Jehowy, obawiał się reakcji obrzezanych chrześcijan pochodzenia żydowskiego ze zboru w Jerozolimie. Apostoł Paweł powiedział Piotrowi, że postępuje obłudnie. Dlaczego? Paweł również uczestniczył we wspomnianym spotkaniu w 49 roku i słyszał, jak Piotr wstawiał się za poganami (Dzieje 15:12; Gal. 2:13). Jak w tej sytuacji zareagują chrześcijanie pochodzenia pogańskiego, których sprawa bezpośrednio dotyczyła? Czy się tym zgorszą? Czy Piotr z powodu swojego błędu utraci cenne przywileje?

17. Jaką korzyść odniósł Piotr z przebaczenia Jehowy?

¹⁷ Najwyraźniej Piotr pokornie przyjął skarcenie od Pawła. Z Biblii nie wynika, że stracił przywileje. Później napisał nawet dwa natchnione listy, które weszły w skład Pisma Świętego. Warto zauważyć, że w swoim drugim liście Piotr nazywa Pawła ‛umiłowanym bratem’ (2 Piotra 3:15). Chociaż błąd Piotra mógł być bolesny dla chrześcijan pochodzenia pogańskiego, Jezus, Głowa zboru, nadal się nim posługiwał (Efez. 1:22). Tamtejsi bracia mieli możliwość naśladować Jezusa i jego Ojca pod względem przebaczania. Ufamy, że żaden z tych chrześcijan nie zgorszył się z powodu błędu niedoskonałego człowieka.

18. W jakich sytuacjach powinniśmy naśladować Boże poczucie sprawiedliwości?

¹⁸ Podobnie jak to było w I wieku, również w dzisiejszych zborach nie ma doskonałych starszych. W Biblii czytamy: „Wszyscy (...) wielokrotnie się potykamy” (Jak. 3:2). Zapewne uznajemy ten fakt, ale może nie być nam łatwo, kiedy błędy współbraci dotykają nas osobiście. Czy w takich sytuacjach będziemy naśladować Boże poczucie sprawiedliwości? Jak byś na przykład zareagował, gdyby jakiś starszy powiedział coś, co odebrałbyś jako przejaw uprzedzeń? Albo czy zgorszysz się, jeśli starszy nierozważnie cię urazi? Czy zamiast pochopnie stwierdzać, że nie nadaje się do usługiwania, cierpliwie poczekasz na Jezusa? Czy postarasz się spojrzeć na sprawy z szerszej perspektywy i na przykład weźmiesz pod uwagę to, że brat ten od wielu lat wiernie służy Jehowie? Czy będziesz się cieszył, jeśli pozostanie starszym albo nawet otrzyma dodatkowe przywileje? Jeśli chętnie przebaczasz, naśladujesz Boże poczucie sprawiedliwości (odczytaj Mateusza 6:14, 15).

19. Na co powinniśmy być zdecydowani?

¹⁹ Osoby miłujące sprawiedliwość wyczekują dnia, kiedy Jehowa usunie wszelkie zło spowodowane przez Szatana i jego niegodziwy świat (Izaj. 65:17). Do tego czasu bądźmy zdecydowani naśladować Boże poczucie sprawiedliwości. Pomoże nam w tym pokorne uznawanie swoich ograniczeń i chętne przebaczanie.