ပထမရာစုတုန်းက ဗိမာန်တော် ပူဇော်ရာပလ္လင်မှာ တိရစ္ဆာန်ပူဇော်သက္ကာက ထွက်လာတဲ့ သွေးတွေကို ပုရောဟိတ်တွေ ဘယ်လို စွန့်သလဲ

ရှေးအစ္စရေးခေတ် ဗိမာန်တော် ပူဇော်ရာပလ္လင်မှာ ပုရောဟိတ်တွေ နှစ်စဉ် တိရစ္ဆာန်ထောင်သောင်းမက ဆက်သကြတယ်။ ပသခါနေ့မှာ သိုး ၂၅၀,၀၀၀ ကျော် သတ်ရလို့ ထွက်လာတဲ့ သွေးတွေ မနည်းဘူးလို့ ပထမရာစု ဂျူးသမိုင်းပညာရှင် ဂျိုစီဖတ်စ် ပြောတယ်။ (ဝတ်. ၁:၁၀၊ ၁၁။ တော. ၂၈:၁၆၊ ၁၉) အဲဒီသွေးတွေ ဘယ်ရောက်သွားသလဲ။

ဟေရုဒ် တည်ဆောက်ထားတဲ့ ဗိမာန်တော်မှာ ဧရာမ မြောင်းကြီးကို ရှေးဟောင်းသုတေသီတွေ တူးဖော်တွေ့ရှိကြတယ်။ တိရစ္ဆာန်ပူဇော်သက္ကာက ထွက်လာတဲ့ သွေးတွေကို အဲဒီမြောင်းကြီးကနေ စွန့်ထုတ်တာ ထင်ရှားတယ်။

ပူဇော်ရာပလ္လင်ကို အမြဲ သန့်ရှင်းနေစေတဲ့ အချက်နှစ်ချက် သုံးသပ်ကြည့်ပါ–

• ပလ္လင်ခြေရင်းမှာ အပေါက်တွေ ရှိခြင်း။ “ပလ္လင် အနောက်တောင်ထောင့်မှာ အပေါက်နှစ်ပေါက် ရှိတယ်။ . . . ပလ္လင်ခြေရင်းက သွေးတွေနဲ့ ဆေးချလိုက်တဲ့ ရေတွေ အဲဒီအပေါက်တွေထဲ ဝင်သွားပြီး မြောင်းကြီးအတိုင်း ကိဒြုန်ချိုင့်ဝှမ်းထဲ စီးသွားတယ်” လို့ မစ်ရှ်နာ a မှာ ဖော်ပြထားတယ်။

  ပလ္လင်ဘေးမှာ “အပေါက်တွေ” ရှိတယ်ဆိုတဲ့ ဖော်ပြချက်ကို ရှေးဟောင်းသုတေသီတွေ သဘောတူကြတယ်။ ဗိမာန်တော်မှာ “ဧရာမ မြောင်းကြီး” တူးဖော်တွေ့ရှိတယ်ဆိုတာ ဂျူးသမိုင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကလည်း ထောက်ခံတယ်။ “ဗိမာန်တော်ကနေ ထွက်လာတဲ့ သွေးတွေ၊ ရေတွေ စွန့်ထုတ်ဖို့ သုံးတာ ဖြစ်နိုင်တယ်” ဆိုပြီး အဲဒီစာအုပ်မှာ ဖော်ပြထားတယ်။

• ရေလုံလုံလောက်လောက် သုံးနိုင်ခြင်း။ ပလ္လင်ခြေရင်းကို ဆေးချဖို့၊ မြောင်းကြီးထဲ သွေးတွေ စီးသွားဖို့ ပုရောဟိတ်တွေ ရေနိုင်နိုင် သုံးကြရတယ်။ ရေလိုသလောက် ရနိုင်ဖို့ မြို့ထဲက တူးမြောင်းတွေ၊ ရေလှောင်ကန်တွေ၊ ရေအိုင်တွေကနေ ရေသွယ်ထားတယ်။ “ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ ရေပေးစနစ်၊ ရေစွန့်စနစ်မျိုး အဲဒီခေတ်က ဘယ်ဗိမာန်မှာမှ မရှိပုံပဲ” လို့ ရှေးဟောင်းသုတေသီ ဂျိုးဇက် ပက်ထရစ် မှတ်ချက်ချတယ်။