ယေဟောဝါသက်သေတွေ ဘာသာရေးလုပ်ငန်း လုပ်ဆောင်ဖို့ တရားဝင်မှတ်ပုံတင်စရာ မလိုပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ တရားဝင်မှတ်ပုံတင်ခြင်းအားဖြင့် ကိုယ်ပိုင်ဝတ်ပြုရာနေရာတွေ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်၊ ငှားရမ်းခွင့်၊ ဘာသာရေးစာပေတွေ တင်သွင်းခွင့် ရလာတယ်။

• ၂၀၀၄ ခုနှစ်မှာ ရုရှားတရားရုံးတွေက မော်စကိုမှာရှိတဲ့ ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ တရားဝင်အသင်းအဖွဲ့ကို ပိတ်ပင်လိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် မော်စကိုက ညီအစ်ကိုတွေကို ဆန့်ကျင်တိုက်ခိုက်မှု တိုးများလာတယ်။ ရဲတွေက အမျိုးမျိုးနှောင့်ယှက်တယ်၊ အမှုဆောင်မှာ တိုက်ခိုက်ခံရတယ်၊ စည်းဝေးကျင်းပဖို့ငှားထားတဲ့ အဆောက်အအုံပိုင်ရှင်တွေက စာချုပ်ဖျက်သိမ်းလိုက်လို့ စည်းဝေးကျင်းပစရာ နေရာမရှိတော့ဘူး။ ၂၀၁၀ ခုနှစ်မှာ လူ့အခွင့်အရေးဆိုင်ရာဥရောပတရားရုံး (အီးစီအိပ်ချ်အာ) က ရုရှားနိုင်ငံဟာ မော်စကိုမှာရှိတဲ့ ယေဟောဝါသက် သေတွေရဲ့ အခွင့်အရေးကို ချိုးဖောက်မှန်း အတည်ပြုခဲ့ပြီး တရားဝင်အသင်းအဖွဲ့အဖြစ် မှတ်ပုံတင်ခွင့်ပြန်ပေးဖို့ အမိန့်ထုတ်ပြန်လိုက်တယ်။ ၂၀၁၅၊ မေ ၂၇ ရက်မှာ ရုရှားဖယ်ဒရယ်တရားရေးဝန်ကြီးဌာနက မော်စကိုမှာရှိတဲ့ ယေဟောဝါသက်သေတွေကို ဒေသခံဘာသာရေးအဖွဲ့အစည်းအသစ်အဖြစ် မှတ်ပုံတင်ခွင့်ပြုခဲ့တဲ့အတွက် ဝမ်းသာစရာပါပဲ။

ကမ္ဘာတစ်ဝန်းမှာ ယေဟောဝါသက်သေတွေ အသုံးပြုနေတဲ့တရားဝင်အသင်းအဖွဲ့တွေဟာ တခြားဘာသာရေးအဖွဲ့တွေနဲ့ ကုသိုလ်ဖြစ်အဖွဲ့အစည်းတွေလိုပဲ အခွန်ကင်းလွတ်ခွင့် ရရှိထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ အစိုးရတွေက အခွန်ကင်းလွတ်ခွင့်ကို ပယ်ဖျက်လိုက်တဲ့အခါမျိုးလည်း ရှိတယ်။

• ဆွီဒင်နိုင်ငံအစိုးရက ဗေသလဟာ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခုဖြစ်ပြီး ဗေသလအိမ်သားတွေဟာ “ဝန်ထမ်းတွေ” ဖြစ်ကြတယ်၊ ဘာသာရေးအထူးအချိန်ပြည့်အမှုဆောင်တွေ မဟုတ်ဘူးလို့ စွပ်စွဲခဲ့တယ်။ အစိုးရက ဗေသလနဲ့ ဗေသလအိမ်သားတွေကို အလုပ်ရှင်/အလုပ်သမားအဖြစ် ယူရိုငွေသောင်းနဲ့ချီ အခွန်ကောက်ခံခဲ့တယ်။ ဒီကိစ္စကိုဖြေရှင်းဖို့ ဆွီဒီနိုင်ငံပြည်တွင်းတရားရုံးတွေမှာ အမှုရင်ဆိုင်နေတယ်။ အီးစီအိပ်ချ်အာမှာလည်း လျှောက်လွှာခြောက်စောင်ကို သီးခြားစီ တင်သွင်းထားတယ်။

ယေဟောဝါရဲ့လူမျိုးဟာ “သူတို့ဓားလက်နက်များကို ထွန်သွားဖြစ်စေ” ပြီး “စစ်အတတ်ကို နောက်တစ်ဖန်မသင်ရကြ” ဆိုတဲ့ ကျမ်းစာမိန့်မှာချက်ကို အပြည့်အဝလိုက်နာကြတယ်။ (ဟေရှာ. ၂:၄) အစိုးရတချို့က အရပ်ဘက်ဆိုင်ရာလုပ်ငန်းလုပ်ဖို့ ခွင့်မပြုတာတောင် ဆက်ပြီးကြားနေကြတယ်။

• တောင်ကိုရီးယားနိုင်ငံရဲ့ လက်ရှိဥပဒေက ခံယူချက်အရ စစ်မှုထမ်းဖို့ငြင်းဆိုတာကို အသိအမှတ်မပြုဘူး။ စစ်မှုထမ်းဖို့ငြင်းဆိုတဲ့အတွက် လွန်ခဲ့တဲ့အနှစ် ၆၀ ကျော်အတွင်းမှာ သက်သေခံညီအစ်ကို ၁၈,၀၀၀ ကျော် ထောင်ချခံရတယ်။ အဲဒီနိုင်ငံမှာရှိတဲ့ သက်သေခံတိုင်းရဲ့ သူငယ်ချင်း ဒါမှမဟုတ် မိသားစုဝင်တစ်ယောက်ယောက်ဟာ ထောင်ကျဖူးတယ်။ ၂၀၀၄ နဲ့ ၂၀၁၁ ခုနှစ်မှာ တောင်ကိုရီးယားနိုင်ငံ အခြေခံဥပဒေတရားရုံးက အဲဒီလိုထောင်ချခံရတာဟာ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေနဲ့ညီတယ်လို့ သတ်မှတ်ခဲ့တယ်။ ၂၀၁၅၊ ဇူလိုင်လမှာတော့ တရားရုံးက ဒီကိစ္စ ကို ပြန်စစ်ဆေးဖို့ လူထုရှေ့ကြားနာမှု လုပ်ခဲ့တယ်။ တောင်ကိုရီးယားက ညီအစ်ကိုငယ်လေးတွေ ယုံကြည်ချက်ကြောင့် ထောင်ချခံရတာမျိုး မဖြစ်တော့အောင် ကမ္ဘာတစ်ဝန်းက ညီအစ်ကိုညီအစ်မတွေ ဆုတောင်းပေးနေကြပါတယ်။

• အဲရိထရိအာနိုင်ငံက သက်သေခံသုံးယောက်ဖြစ်တဲ့ ပေါ်လိုစ် အီယာဆူ၊ နီဂီဒီ တက်ကလီမာရီယမ်နဲ့ အိုင်းဇက် မိုဂိုစ်တို့ဟာ စစ်မှုထမ်းဖို့ ငြင်းဆန်တာကြောင့် ထောင်ကျနေတာ အခုဆိုရင် ၂၂ နှစ် ရှိပြီ။ သူတို့ကို တရားဝင်စွဲချက်တင်ထားတာမရှိဘူး၊ ဥပဒေအရ ပြန်လည်ချေပခွင့်လည်း တစ်ခါမှမရခဲ့ဘူး။ သူတို့သုံးယောက်နဲ့ တခြားညီအစ်ကိုညီအစ်မ ၅၀ ကျော်ဟာ ထောင်ထဲမှာ နှိပ်စက်ခံရ၊ အမျိုးမျိုးဒုက္ခခံရပေမဲ့ ဆက်ပြီးသမာဓိစောင့်သိကြတယ်။ ယေဟောဝါဟာ ယုံကြည်ချက်ကြောင့် ထောင်ကျနေသူတွေရဲ့ “ညည်းတွားသံကို နားထောင်” ပေးပြီး သူတို့အကျိုးအတွက် လုပ်ဆောင်ပေးမယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်တို့ ယုံကြည်စိတ်ချပါတယ်။—ဆာ. ၇၉:၁၁။

• ယူကရိန်းနိုင်ငံက ဗစ်တာလီ ရှာလိုင်ကိုဟာ စစ်သားစုဆောင်းရေးကာလဖြစ်တဲ့ ၂၀၁၄၊ ဩဂုတ်လမှာ စစ်မှုထမ်းဖို့ ဆင့်ခေါ်ခံရတယ်။ သူက စစ်မှုထမ်းဖို့ငြင်းဆိုပေမဲ့ အရပ်ဘက်ဆိုင်ရာလုပ်ငန်းလုပ်ဖို့ အဆင်သင့်ပဲလို့ ပြောတယ်။ ဒါပေမဲ့ အစိုးရရှေ့နေက ညီအစ်ကိုရှာလိုင်ကိုဟာ စစ်သားစုဆောင်းရေးကာလအတွင်း တာဝန်လွှဲရှောင်တယ်လို့ စွပ်စွဲတယ်။ အမှုစစ်တရားရုံးနဲ့ အယူခံတရားရုံးနှစ်ခုစလုံးကတော့ ညီအစ်ကို့မှာ အပြစ်မရှိဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ နိုင်ငံ့လုံခြုံရေးကို အကြောင်းပြပြီး လူ့အခွင့်အရေးကို ကန့်သတ်ပိုင်ခွင့်မရှိဘူး၊ “အမျိုးသားလုံ ခြုံရေးအတွက် ခံယူချက်အရ စစ်မှုထမ်းဖို့ငြင်းဆိုပိုင်ခွင့်ကို ပိတ်ပင်လို့မရဘူး” ဆိုပြီး အယူခံတရားရုံးက ရှင်းပြတယ်။ အစိုးရရှေ့နေက ထပ်အယူခံဝင်တယ်။ ၂၀၁၅၊ ဇွန် ၂၃ ရက်မှာ တရားမမှုနဲ့ရာဇဝတ်မှုဆိုင်ရာ ယူကရိန်းအထူးတရားရုံးချုပ်က အောက်တရားရုံးတွေရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို သဘောတူလိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် အမျိုးသားရေးနဲ့ဆိုင်တဲ့ အရေးပေါ်အခြေအနေတွေမှာတောင် ခံယူချက်အရ စစ်မှုထမ်းဖို့ငြင်းဆိုခွင့်နဲ့ အရပ်ဘက်ဆိုင်ရာလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်ခွင့်ရှိတယ်ဆိုတာကို အတည်ပြုပေးခဲ့တယ်။

ဒီရလဒ်ကောင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး ညီအစ်ကိုရှာလိုင်ကို အခုလိုပြောတယ်– “ယေရမိ ၁:၁၉ မှာပါတဲ့ စကားတွေကြောင့် ကျွန်တော်အရမ်းအားရှိတာပဲ။ ဘယ်လိုရလဒ်ပဲဖြစ်ဖြစ် လက်ခံဖို့ ပြင်ဆင်ထားတယ်။ အရေးကြီးဆုံးက ယေဟောဝါကို သစ္စာရှိဖို့ပဲ။ ကိုယ်တော် ကျွန်တော့်ကို ဘယ်တော့မှမစွန့်ဘူး၊ ဆက်သစ္စာရှိဖို့ ခွန်အားပေးမယ်ဆိုတာ စိတ်ချတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရလဒ်ကတော့ ကျွန်တော်ထင်ထားတာနဲ့ တခြားစီပဲ။ တရားရုံးသုံးခုစလုံးမှာ အနိုင်ရခဲ့တယ်။ အမှုကြားနာချိန် တစ်လျှောက်လုံး ညီအစ်ကိုတွေရဲ့ အကူအညီရခဲ့တယ်။ ကူကယ်ရာမဲ့ဖြစ်တယ်လို့ လုံးဝမခံစားရဘူး။”

အမျိုးသားရေးအခမ်းအနားတွေဟာ ခရစ်ယာန်ကြားနေခြင်းအတွက် နောက်ထပ်စိန်ခေါ်ချက်တစ်ခုပါ။ အထူးသဖြင့် ဆရာ/ဆရာမတွေက အမျိုးသားသီချင်းဆိုတာ၊ အလံအလေးပြုတာတွေကို အတင်းအကျပ်လုပ်ခိုင်းတဲ့အခါ လူငယ်တွေအနေနဲ့ ယေဟောဝါအပေါ်ထားတဲ့ သစ္စာသမာဓိကို အလျှော့ပေးဖို့ ဖိအားပေးခံရနိုင်တယ်။

• ရဝမ်ဒါနိုင်ငံ၊ ကာရွန်ဂီခရိုင်မှာ ဆရာ/ဆရာမတွေက သက်သေခံကျောင်းသားတွေ အမျိုးသားသီချင်းမဆိုတာဟာ မလေးစားတဲ့လုပ်ရပ်ပဲလို့ စွပ်စွဲကြတယ်။ ကျောင်းသားတွေကို ကျောင်းထုတ်တယ်၊ ထောင်တောင်ချတယ်။ ၂၀၁၄၊ နိုဝင်ဘာ ၂၈ ရက်မှာ ကာရွန်ဂီအောက်တရားရုံးက ကျောင်းသားတွေမှာ အပြစ်မရှိကြောင်း ကြေညာပြီး အမျိုးသားသီချင်းမဆိုတာဟာ မလေးစားတဲ့လုပ်ရပ် မဟုတ်ဘူးလို့ စီရင်ချက်ချလိုက်တယ်။ အာဖရိကနိုင်ငံတွေဖြစ်တဲ့ ကင်မရွန်း၊ ကွန်ဂိုဒီမိုကရက်တစ်သမ္မတနိုင်ငံ၊ အီကွေတိုးရီးယယ်လ်ဂီနီ၊ မာလာဝီ တို့မှာလည်း သက်သေခံလူငယ်တွေ အလားတူရင်ဆိုင်နေရပြီး တချို့ ကျောင်းထုတ်ခံရတယ်။  အဲဒီနိုင်ငံတွေမှာရှိတဲ့ ညီအစ်ကိုတွေက ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ ကြားနေမှုအကြောင်း အစိုးရအရာရှိတွေ၊ ဆရာ/ဆရာမတွေ နားလည်အောင် ကြိုးစားရှင်းပြနေကြပါတယ်။

• 

  ၂၀၁၃၊ ဒီဇင်ဘာလတုန်းက ဟွန်ဒူးရပ်စ်နိုင်ငံ၊ လယ်ပီရာမြို့၊ ပုဂ္ဂလိကကျောင်းတစ်ကျောင်းဟာ သက်သေခံကျောင်းသူနှစ်ယောက်ကို အောင်လက်မှတ်မပေးဘူးလို့ ပြောခဲ့တယ်။ သူတို့က အမျိုးသားသီချင်း မဆိုလို့၊ အလံအလေးမပြုလို့ဖြစ်တယ်။ ဒီပြဿနာကိုဖြေရှင်းဖို့ ယေဟောဝါသက်သေ ရှေ့နေနှစ်ယောက်ဟာ ပညာရေးဝန်ကြီးဌာန အရာရှိတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ဆုံပြီး သက်သေခံကျောင်းသူတွေရဲ့ ရပ်တည်ချက်ကို အထောက်အကူဖြစ်စေတဲ့ တခြားနိုင်ငံက အမှုကိစ္စတွေအကြောင်း ပြောပြခဲ့ကြတယ်။ အရာရှိက သဘောကောင်းတယ်။ အချက်အလက်အားလုံးကိုရေးပြီး ပညာရေးဝန်ကြီးဌာန၊ အထွေထွေအတွင်းရေးမှူးရုံးရဲ့ ဥပဒေအရာရှိဆီ တင်ပြဖို့ ကျောင်းသားတွေနဲ့ မိဘတွေကို ခွင့်ပြုတယ်။ ဥပဒေအရာရှိက အချက်အလက်တွေကို စစ်ဆေးပြီးနောက် ၂၀၁၄၊ ဇူလိုင် ၂၉ ရက်မှာ “နိုင်ငံတွင်းနေထိုင်သူအားလုံးဟာ ခွဲခြားမှုမရှိဘဲ ပညာသင်ကြားခွင့်ရှိကြောင်း” ညွှန်ကြားချက်ထုတ်ပြန်ခဲ့တယ်။ သက်သေခံကျောင်းသူတွေကိုလည်း အောင်လက်မှတ်ပေးဖို့ အမိန့်ပေးခဲ့တယ်။

နိုင်ငံတိုင်းမှာရှိတဲ့ ယေဟောဝါသက်သေတွေဟာ သတင်းကောင်းဟောပြောပါ၊ ယုံကြည်သူချင်းတွေ အတူစုဝေးဝတ်ပြုပြီး ကျမ်းစာမှန်မှန်လေ့လာပါဆို တဲ့ ယေရှုအမိန့်ကို နာခံကြတယ်။ ယေဟောဝါရဲ့ပညတ်ကို ကလေးတွေ စိတ်စွဲမှတ်သွားအောင် သွန်သင်ရမယ်၊ ‘သွေးကို ကြဉ်ရှောင်ရမယ်’ ဆိုတဲ့ ကျမ်းပေးအမိန့်ကိုလည်း လေးလေးနက်နက်သဘောထားကြတယ်။ (တ. ၁၅:၂၀; တရား. ၆:၅-၇) ဒါပေမဲ့ အဲဒီအမိန့်တွေကို လိုက်နာတဲ့အခါ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ရပ်တည်ချက်ကို တလွဲနားလည်တဲ့ အစိုးရအရာရှိတွေနဲ့ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ရတဲ့အခါတွေရှိတယ်။

• အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ ဖလော်ရီဒါပြည်နယ်မှာ အမှုစစ်တရားရုံး တရားသူကြီးက သက်သေခံမဟုတ်တဲ့မိခင်ကို ကလေးသုံးယောက်ကို ဘာသာရေးယုံကြည်ချက်အကြောင်း သွန်သင်ခွင့်ပေးလိုက်တယ်။ သက်သေခံဖြစ်တဲ့ဖခင်ကိုတော့ ကလေးတွေကို ကက်သလစ်ယုံကြည်ချက်နဲ့မကိုက်ညီတဲ့ ဘာသာရေးယုံကြည်ချက်တွေ လုံးဝမသင်ပေးရဘူးလို့ အမိန့်ချလိုက်တယ်။ ဒီအမိန့်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ဖခင်က အယူခံဝင်တော့ ၂၀၁၄၊ ဩဂုတ် ၁၈ ရက်မှာ အယူခံတရားရုံးက အမှုစစ်တရားရုံးရဲ့ စီရင်ချက်ကို ပယ်ဖျက်လိုက်တယ်။ ခိုင်လုံတဲ့သာဓကတစ်ခုကို အခြေခံပြီး တရားရုံးက အခုလိုရေးတယ်– “အုပ်ထိန်းခွင့်မရတဲ့မိဘရဲ့ ဘာသာရေးယုံကြည်ချက်တွေဟာ ကလေးကိုထိခိုက်နိုင်မှန်း သက်သေမပြနိုင်ဘူးဆိုရင် သူ့ဘာသာရေးယုံကြည်ချက်တွေအကြောင်း သွန်သင်ပေးတာကို တားမြစ်ပိုင်ခွင့်မရှိဘူး။”

  ဒီဆုံးဖြတ်ချက်ကြောင့် ကလေးတွေဟာ ယေဟောဝါဘုရားရဲ့ အကျိုးကြီးမားလှတဲ့ သွန်သင်လမ်းပြမှုကို ခံယူခွင့်ရသွားတယ်။ ဒေသခံအသင်းတော်နဲ့ ပူးပေါင်းခြင်းအားဖြင့် သူတို့နဲ့ဘုရားရဲ့ဆက်ဆံရေး ပိုကောင်းမွန်လာတယ်။ ဖခင်ဖြစ်သူ အခုလိုပြောတယ်– “ဒီပြဿနာကြုံရတာက ကျွန်တော့်ယုံကြည်ခြင်းကို သန့်စင်ပေးလိုက်တာပဲ။ နောက်ပိုင်း ယုံကြည်ခြင်းစမ်းသပ်မှုတွေ ကြုံရတဲ့အခါ ကြံ့ကြံ့ခံရပ်တည်နိုင်အောင် ယေဟောဝါကူညီပေးခဲ့တယ်။ ယေဟောဝါကိုဝတ်ပြုဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကတည်းက နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းမှုကြုံရမယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်သိတယ်။”

• 

  နမီးဘီးယားနိုင်ငံက ကလေးသုံးယောက်မိခင် ညီအစ်မအီဖီဂျီနီယာ ဆီမန်တီဟာ ပြင်းထန်တဲ့သမာဓိစမ်းသပ်မှု ကြုံခဲ့ရတယ်။ တတိယမြောက်ကလေးကို မီးဖွားချိန်မှာ ကျန်းမာရေးပြဿနာပေါ်လာတာမို့ ဆေးရုံဝန်ထမ်းတွေနဲ့ သက်သေခံမဟုတ်တဲ့ဆွေမျိုးတွေက သွေးသွင်းဖို့ တရားရုံးအမိန့်စာ ရယူခဲ့ကြတယ်။ ညီအစ်မက သွေးသွင်းဖို့ ခါးခါးသီးသီးငြင်းဆန်ပြီး သူ့ရဲ့ဆေးကုသမှုကို ရွေးချယ်ခွင့်ရဖို့အတွက် ဥပဒေနည်းလမ်းအရ ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းခဲ့တယ်။ ၂၀၁၅၊ ဇွန် ၂၄ ရက်မှာ နမီးဘီးယား တရားရုံးချုပ်က ညီအစ်မကိုအနိုင်ပေးလိုက်ပြီး  အခုလိုဆုံးဖြတ်ချက်ချတယ်– “လူတစ်ဦးဟာ မိဘဟုတ်သည်ဖြစ်စေ၊ မဟုတ်သည်ဖြစ်စေ သူ့ကိုယ်ခန္ဓာကို ဘာလုပ်နိုင်တယ်၊ ဘာမလုပ်ရဘူးဆိုတာ ရွေးချယ်ပိုင်ခွင့်ရှိတယ်၊ အဲဒါက တခြားသူကိုလွှဲပြောင်းပေးလို့မရတဲ့ လူ့အခွင့်အရေးပဲ။” ညီအစ်မက “ယေဟောဝါရဲ့အကူအညီကို တစ်ခါနဲ့မှမတူအောင် ခံစားခဲ့ရတယ်။ ဒီလိုညီအစ်ကိုအသင်းအပင်းအဝင်ဖြစ်ခွင့်ရတာ ကောင်းလိုက်တာ။ ကျွန်မကို ယေဟောဝါ တကယ်ဂရုစိုက်တယ်” လို့ပြောခဲ့တယ်။

• ဆွစ်ဇလန်နိုင်ငံက သက်သေခံတွေဟာ မြို့ကြီးတွေမှာ လူထုရှေ့သက်သေခံကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ “အများပြည်သူသွားလာတဲ့နေရာမှာ ဘာသာရေးစာပေတွေကို လက်တွန်းစင်တွေ၊ စားပွဲတွေသုံးပြီး တိုက်ရိုက်ဖြစ်စေ၊ သွယ်ဝိုက်ဖြစ်စေ ဖြန့်ဝေတာ” မလုပ်ဖို့ ဂျီနီဗာမြို့မှာ အမိန့်ထုတ်ခဲ့တယ်။ ဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီး သက်သေခံတွေက တရားရုံးမှာ အမှုတင်သွင်းတယ်။ လက်တွန်းစင်တွေ၊ စားပွဲတွေသုံးပြီး ဘာသာရေးစာပေဖြန့်ဝေခြင်းကို ပိတ်ပင်တာဟာ “လွတ်လပ်စွာယုံကြည်ခွင့်နဲ့ ဘာသာရေးလွတ်လပ်ခွင့်ကို ချိုးဖောက်ခြင်းပဲ” ဆိုတာ သက်သေခံတွေ အလေးပေးပြောဆိုတယ်။ ဒါကို တရားရုံးက သဘောတူတယ်။ လက်တွန်းစင်တွေ၊ စားပွဲတွေသုံးပြီး လူထုရှေ့သက်သေခံဖို့ သင့်တော်တဲ့နေရာနဲ့အချိန်ကို ဒေသခံအာဏာပိုင်တွေက သတ်မှတ်ပေးခဲ့တယ်။

• အဇာဘိုင်ဂျန်နိုင်ငံမှာ အစိုးရအရာရှိတွေက ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ ဘာသာရေးလုပ်ငန်းတွေကို ပိုနှိပ်ကွပ်လာကြတယ်။ အမျိုးသားလုံခြုံရေးဌာန က သက်သေခံတွေကို ခဏခဏခေါ်တွေ့ပြီး မေးခွန်းတွေမေးတယ်။ သက်သေခံတွေရဲ့အိမ်ထဲဝင်ပြီး နိုင်ငံထဲတင်သွင်းခွင့်မရှိတဲ့ ဘာသာရေးစာပေတွေ ရှိမရှိ စစ်ဆေးတယ်။ ၂၀၁၅၊ ဖေဖော်ဝါရီလမှာ အမျိုးသားလုံခြုံရေးအရာရှိတွေက သက်သေခံတွေဖြစ်တဲ့ အီရီနာ ဇာကာချန်ကိုနဲ့ ဗာလီဒါ ဂျဘရာယီလိုဗာတို့ကို ကျမ်းစာအကြောင်းဟောလို့ဆိုပြီး ဖမ်းချုပ်လိုက်တယ်။ ဒါက နိုင်ငံတကာအသိုင်းအဝိုင်းမှာ အံ့ဩစရာဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဒီလိုမတရားလုပ်ရပ်ကြောင့် ကျွန်တော်တို့ဝမ်းနည်းပေမဲ့ အဇာဘိုင်ဂျန်နိုင်ငံက ကြေညာသူတွေဟာ ‘နိုင်ငံတော်သတင်းကောင်းကို’ ဇွဲရှိရှိ၊ သတ္တိရှိရှိ ဆက်ဟောပြောနေလို့ ဝမ်းသာစရာပါပဲ။—မ. ၂၄:၁၄။

• ရုရှားနိုင်ငံမှာ ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ ဘာသာရေးလုပ်ငန်းကို အစိုးရက ဆက်နှောင့်ယှက်နေတယ်။ ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ စာပေအမျိုးပေါင်း ၈၀ ကို “အစွန်းရောက်စာပေ” ဆိုပြီး ရုရှားဖယ်ဒရေးရှင်းက ကြေညာထားတယ်။ အဲဒီထဲမှာ ကျွန်ုပ်၏ကျမ်းစာပုံပြင် စာအုပ်လည်းပါတယ်။ ဒီ “အစွန်းရောက်စာပေ” တွေကို ပိုင်ဆိုင်တာ၊ ဝေငှတာက တရားမဝင်ဘူးလို့ သတ်မှတ်တယ်။ ဒါ့အပြင် ၂၀၁၄၊ ဒီဇင်ဘာလမှာ ရုရှားဖယ်ဒရေးရှင်း တရားရုံးချုပ်က jw.org ဝက်ဘ်ဆိုက်ကို “အစွန်းရောက်ဝက်ဘ်ဆိုက်” လို့သတ်မှတ်ခဲ့တယ်။ ရုရှားနိုင်ငံတစ်ဝန်းမှာ အင်တာနက်တပ်ဆင်ပေးသူတွေက jw.org ဝက်ဘ်ဆိုက်ကို ပိတ်လိုက်ကြတယ်။ ဒီဝက်ဘ်ဆိုက်ကို အားပေးကြည့်ရှုတာဟာ တရားမဝင်ဘူးလို့ သတ်မှတ်ခဲ့ကြတယ်။ ၂၀၁၅၊ မတ်လကစပြီး အကောက်ခွန်အရာရှိတွေဟာ သက်သေခံတွေရဲ့ ဘယ်စာပေကိုမှ နိုင်ငံတွင်း တင်သွင်းခွင့်မပြုတော့ဘူး။ အစွန်းရောက်တဲ့သဘောမရှိဘူးလို့ ရုရှားတရားရုံးတွေက ကြေညာထားတဲ့စာပေတွေနဲ့ ကျမ်းစာကိုတောင် တင်သွင်းခွင့်မပြုကြဘူး။

တဂန်ရို့ဂ်မြို့မှာ အာဏာပိုင်တွေက ကြေညာသူ ၁၆ ယောက်ကို ဘာသာရေးစည်းဝေးတွေ စီစဉ်ကျင်းပခြင်း၊ တက်ရောက်ခြင်းဆိုတဲ့ “ရာဇဝတ်မှု” နဲ့ တရားစွဲဆိုခဲ့တယ်။ ဒီအမှုက မပြီးပြတ်သေးပါဘူး။ ဆမာရာမြို့မှာလည်း အာဏာပိုင်တွေက သက်သေခံတွေဟာ “အစွန်းရောက်သမားတွေ” ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့တရားဝင်အဖွဲ့အစည်းကို ဖျက်သိမ်းပစ်ဖို့ တရားရုံးအမိန့် ရယူခဲ့ကြတယ်။ ဒီလိုအခက်အခဲတွေကြားမှာ ရုရှားကညီအစ်ကိုညီအစ်မတွေဟာ လက်လျှော့အရှုံးမပေးဖို့၊ ‘ဘုရားသခင့်ဥစ္စာကို ဘုရားသခင်ကိုပေးဖို့’ ဆုံးဖြတ်ထားကြတယ်။—မ. ၂၂:၂၁။