Hajkanusz, nieochrzczona głosicielka z Armenii, znalazła w pobliżu swojego domu paszport, karty płatnicze i dużą sumę pieniędzy. Powiedziała o tym mężowi, który też był nieochrzczonym głosicielem.

Mieli oni poważne problemy finansowe i byli zadłużeni, jednak postanowili zanieść pieniądze pod adres wskazany w dokumentach. Mężczyzna, który je zgubił, oraz jego rodzina byli zaskoczeni. Hajkanusz i jej mąż wyjaśnili, że po prostu musieli postąpić uczciwie, bo tego uczą się z Biblii. Wykorzystali okazję, żeby opowiedzieć o Świadkach Jehowy i pozostawić kilka publikacji.

Rodzina ta chciała się odwdzięczyć i zaoferowała Hajkanusz pieniądze, ale ona odmówiła. Następnego dnia żona wspomnianego mężczyzny odwiedziła Hajkanusz i nalegała, by ta przyjęła pierścionek z diamentem jako wyraz wdzięczności.

Wiele innych osób również byłoby zaskoczonych taką uczciwością. Ale czy zaskoczyła ona Jehowę? Jak On ocenił postawę Hajkanusz i jej męża? Czy warto było się zdobyć na coś takiego?

Bez trudu możemy odpowiedzieć na powyższe pytania, ponieważ wierzymy, że przejawianie cech podobających się Jehowie jest cenniejsze niż diamenty, złoto albo inne rzeczy materialne. Jego punkt widzenia w tej sprawie różni się od zdania większości ludzi (Izaj. 55:8, 9). Dla sług Boga coraz lepsze naśladowanie Jego przymiotów ma wielką wartość.

Boży pogląd na tę sprawę można zrozumieć dzięki temu, co Biblia mówi na temat rozeznania i mądrości. W Księdze Przysłów 3:13-15 powiedziano: „Szczęśliwy jest człowiek, który znalazł mądrość, i człowiek nabywający rozeznania, bo lepiej zyskać ją niż zyskać srebro i jako plon mieć ją niżeli złoto. Cenniejsza jest od korali i nie dorównają jej żadne inne twoje rozkosze”. Nie ma wątpliwości, że dla Jehowy takie przymioty są ważniejsze niż jakiekolwiek rzeczy materialne.

A co można powiedzieć o uczciwości?

Przede wszystkim sam Jehowa jest uczciwy, „nie może kłamać” (Tyt. 1:2). Natchnął apostoła Pawła, żeby napisał: „Módlcie się za nas, gdyż ufamy, że mamy uczciwe sumienie, bo we wszystkim pragniemy postępować uczciwie” (Hebr. 13:18).

Dobrym przykładem uczciwości jest też Jezus Chrystus. Pomyśl na przykład o sytuacji, w której arcykapłan Kajfasz powiedział: „Poprzysięgam cię na Boga żywego, abyś nam powiedział, czyś ty jest Chrystus, Syn Boży!”. Jezus uczciwie przyznał, kim jest, chociaż musiał się liczyć z tym, że Sanhedryn zarzuci mu bluźnierstwo i skaże na śmierć (Mat. 26:63-67).

A co z nami? Czy będziemy uczciwi w sytuacjach, w których przemilczenie albo przeinaczenie faktów mogłoby przynieść nam korzyści materialne?

To prawda, że nie jest łatwo być uczciwym w dniach ostatnich, ponieważ ludzie są ‛rozmiłowani w samych sobie i w pieniądzach’ (2 Tym. 3:2). Wielu myśli,  że może kraść, oszukiwać czy dopuszczać się innych nieuczciwych praktyk ze względu na kryzys finansowy albo niestabilność rynku pracy. Pogląd ten jest tak rozpowszechniony, że gdy w grę wchodzi zysk, uczciwe postępowanie uważa się wręcz za niemożliwe. Nawet niektórzy chrześcijanie podjęli w związku z tym złe decyzje i z powodu nieuczciwości stracili dobrą opinię w zborze (1 Tym. 3:8; Tyt. 1:7).

Jednak większość sług Jehowy naśladuje Jezusa. Zdają sobie sprawę, że przymioty podobające się Bogu są ważniejsze niż jakiekolwiek bogactwa lub korzyści. Dlatego młodzi chrześcijanie nie ściągają w szkole, żeby dostać lepsze oceny (Prz. 20:23). To prawda, że nasza uczciwość nie zawsze zostanie nagrodzona, jak została nagrodzona w wypadku Hajkanusz. Takie postępowanie jest jednak właściwe w oczach Boga i umożliwia nam zachowanie czystego sumienia.

Dobrze ilustruje to przykład Gagika. Opowiada on: „Zanim zostałem Świadkiem Jehowy, pracowałem dla dużej firmy. Jej właściciel zgłaszał tylko część przychodów, żeby płacić mniejsze podatki. Jako dyrektor miałem ‚dogadywać się’ z kontrolerem podatkowym — przekupywałem go, żeby przymykał oko na te oszustwa. W rezultacie miałem opinię osoby nieuczciwej. Kiedy poznałem prawdę, postanowiłem zrezygnować z tej pracy, mimo że świetnie zarabiałem. Założyłem własną firmę — od razu ją zarejestrowałem i od samego początku płaciłem wszystkie podatki” (2 Kor. 8:21).

Gagik dodaje: „Moje dochody zmniejszyły się o połowę, więc utrzymanie rodziny stało się o wiele trudniejsze. Jednak czuję się szczęśliwszy. Mam czyste sumienie przed Jehową, daję dobry przykład swoim dwóm synom i mogę usługiwać w zborze. Teraz wśród kontrolerów podatkowych i kontrahentów cieszę się opinią uczciwego człowieka”.

Jehowa kocha tych, którzy ‛zdobią Jego naukę’ takimi wartościowymi cechami jak uczciwość (Tyt. 2:10). Król Dawid napisał pod natchnieniem: „Byłem młodzieńcem i już się zestarzałem, lecz nie widziałem prawego, który byłby całkowicie opuszczony, ani jego potomstwa, by szukało chleba” (Ps. 37:25).

Potwierdza to przykład wiernej Rut, która zatroszczyła się o swoją owdowiałą teściową Noemi. Zamieszkała wśród Izraelitów, gdzie mogła wielbić prawdziwego Boga (Rut 1:16, 17). Dowiodła uczciwości i pracowitości, gdy sumiennie zbierała pokłosie, korzystając z przepisu Prawa Mojżeszowego. Podobnie jak to było później w wypadku Dawida, Jehowa nie pozostawił Rut i Noemi samym sobie (Rut 2:2-18). Co więcej, zadbał nie tylko o potrzeby materialne Rut, ale sprawił też, że znalazła się w linii rodowej króla Dawida, a nawet obiecanego Mesjasza (Rut 4:13-17; Mat. 1:5, 16).

Niektórym sługom Jehowy trudno jest zaspokoić podstawowe potrzeby materialne. Ale zamiast iść na skróty, postępując nieuczciwie, ciężko i sumiennie pracują. W ten sposób pokazują, że bardziej niż jakiekolwiek  rzeczy materialne cenią sobie niezrównane przymioty Boga, w tym uczciwość (Prz. 12:24; Efez. 4:28).

Podobnie jak Rut chrześcijanie na całym świecie okazują wiarę w to, że Jehowa może im pomóc. Bezgranicznie Mu ufają, bo w swoim Słowie obiecał: „Nie pozostawię cię ani nie opuszczę” (Hebr. 13:5). Jehowa wielokrotnie pokazał, że potrafi i chce pomagać w trudnych chwilach osobom, które są uczciwe. Dotrzymuje swojej obietnicy dotyczącej zapewniania tego, co niezbędne (Mat. 6:33).

Dla ludzi ogromną wartość mają różne rzeczy materialne. Natomiast nasz niebiański Ojciec ceni uczciwość i inne chrześcijańskie przymioty — są dla Niego o wiele cenniejsze niż diamenty!